yaranır, bəzi dillərdə, o cümlədən, erməni, yunan və bəzi digər
dillərdə «f» səsi yoxdur, fındıq yerinə deyirlər «pmdıq», Firi-
dun əvəzinə - Pir dun...
Dilin qədimliyinə dəlalət eləyən təkmilliyi isə, kəlmələrin
fonetikasmm, səslənməsinin onların semantikası, daşıdığı mə
nası ilə uyğunluğu, «səsləşməsidir».
Dil o yeganə insani amildir ki, canlıdır, insan orqanizmi
kimi toxunulmazdır.
Böyük, ləyaqətli, qəhrəman türk xalqı üçün erməninin bu
əməli türk millətinin böyük səhvi, itkisi, heç yerdə, heç bir
xalqın könüllü surətdə, hətta həvəslə (!) düçar olmadığı
rüsvayçılığıdır.
Erməni Akopun bu boyda türk millətini belə qəddarlıqla
aldatması, onun hiyləgərliyindən çox bizim özümüzün sadə-
dilliyimizin, türklüyümüzün nəticəsidir...
Digər əyani misallar:
Azərtürk dilindəki «böyük» sözünün osmantürk ifadəsi
«büyük»-dür. Ü səsi dodaqların büzülməsi ilə ifadə olunur və
büzülmə, daralma, kiçilmə təsəvvürü yaradır. Ü səsi genişiyi
ifadə edə bilmir, ö səsi lazımdır - «böyük». Ü səsi «bükük»,
«büzük» sözlərində yerindədir, böyükdə yox.
Akopun türk beyinlərinə yeritdiyi əsas «ideya», dediyim
kimi, türk dilini ərəb, fars sözlərindən «təmizləmək» olub.
Bunun isə yalnız əsassız və faydasız deyil, həm də dilə vurulan
ağır zərbə olduğu türkün ağlına gəlməyib. Peyğəmbərimizin,
müqəddəs Quranımızın ərəb dilini, qonşu müsəlman farsın ən
gözəl sözlərini (şahların əməlinə görə millət və dil günahkar
hesab edilə bilməz!) kənarlaşdırmaq nə verir? Bəlkə bu millət
lər kirə istəyirmişlər?
Ərəblər, farslar özləri, bütün digər millətlər həmçinin, baş
qa, dost, hətta düşmən millətlərdən sözlər, qrammatik qayda
lar və s. götürür, bundan faydalanırlar. Məsələn, erməni dil-
şünası E.V.Sevortyan yazır ki, minlərlə türk sözü və erməni
dili qrammatikasının əsası türk dilindən götürülüb; farsların
türk dilindən götürdüyü yüzlərlə sözün, onların fars dilində
30
istifadəsinin tədqiqatı barədə Dürdanə xanım Rəhimli «Müa
sir fars dilində azərtürk sözləri» adında 150 səhifəlik kitab
nəşr etdirmişdir.
Rus dilinin lüğət tərkibinin 80 faizə qədəri başqa dillərdən,
o cümlədən türk dilindən alınmadır; idman istilahları - ingi-
liscədən, musiqi - italyancadan, salon-məclis - fransızcadan,
texnika-sənaye - almancadan, dəniz - hollandcadan, məişət
terminləri - türkcədən və s. götürülüb. Banya, uksus, şuba,
sneq, sup, hətta mama, papa - rus sözləri deyil. Türk dilindən
elə yalnız məşhur rus soyadlarının kökünü təşkil edən 300
sözün şərhinə N.A.Baskakovun 280 səhifəlik kitabı həsr olu
nub. Buna baxmayaraq hamı rus dilini «böyük dil» adlandırır.
Bu yerdə mən tarixin çox böyük, ümumbəşəri, həm də ol
duqca müdrik bir Şərq mədəniyyət hadisəsinin barəsində
yazmaq istəyirəm. Bu barədə, ola bilsin ki, məndən əvvəl də
yazan olub. Hər halda onu mən Özüm üçün kəşf edəndə tə
əccüblü fərəhim məni ürəkdən sevindirdi.
Üç böyük Şərq dili...
Dünya mədəniyyətinin qədim Misir, Hind, Çin, Roma,
Yunandan yox, məhz orta əsrlərdən başlanmış müasir mədə
niyyətin yaradıcıları və sahibləri olan üç böyük millət - ərəb,
türk, farslar qəribə bir tərzdə (düşünürəm ki, heç bir rəsmi qət
namə qəbul etmədən) yaradıcı ədəbiyyatı bu üç dil arasında
bölüşdürmüşlər: elmi ədəbiyyat ərəb dilində, poeziya (mədə
niyyət) - fars dilində, hərbi-siyasi sahə - türk dilində yazılıb.
Adi, normal milli münasibətlər şəraitində belə bir böyük
razılığın əldə edilməsi çox mürəkkəb məsələdir. Halbuki, əsr
lər boyu bu üç qonşu millətin dövlətləri arasında qanlı müha
ribələr gedib, daimi milli ziddiyyətlər sönməyib.
Belə bir ziddiyyətli şəraitdə dillərin bölgü təyinatı işləyib
yaradıb, xeyir gətirib - hamıya və heç kim buna mane olmaq
istəməyib, hamı razılıqla və həvəslə üç dili öyrənib, Ümum-
şərq - Ümumislam mədəniyyətinin inkişafına öz bacarıqlı xid
mətini eləyib. Qurandan gələn bu elm-mədəniyyət Şərqin və
daha sonra Qərbin müasir mədəniyyətini və həyatını yaradıb.
31
Allah önündə hər kəs təkbətək, vasitəsiz cavab verdiyi ki
mi, elm və mədəniyyət önündə də hər millət özü cavabdeh
olub dilbir, dinbir, dərdbir.
Ərəb - elm dili. Bu dilin böyük türk (indi - özbəktürk) Əbu
Reyhan əl-Biruninin, fars (indi - tacikfars) Əbu Əli İbn-
Siamn, türk (indi - azərtürk) Nəsirəddin Tusinin dünyəvi riy
azi elmlərin əsasım qoymağında həlledici xidməti oldu - onla
rın ərəb dilindəki kitabları Avropanı da 400 il ərzində savad-
landırdı ayağa qaldırdı.
Fars - poeziya dili. Mənim əziz dostum mərhum Yunis
Qəmbərli ulu Nizaminin əsərlərini originalda, misilsiz fars
dilində oxumaq zövqü naminə bu dili öyrənirdi. Avropanın ən
böyük alim-şairi İohan Volfqanq Qoethe (bu adı almancadan
götürməyi indiyə qədər bacarmayan, ruscadan tərcümə eləyə
rək eybəcər şəklə salan piyada yazıçılarımızın yerinə mən hə
mişə utanmışam. İndi də eləyiblər yeni təhrif Höte (?!)... Hə
min o böyük şəxsiyyət Qoethe) Şərq (fars dili) poeziyasını mi
silsiz hesab edir. Şərq poeziyasının zirvəsi isə fars dilində yaz
mış dörd korifey-şairin adını daşıyır: Əbülqasim Firdovsi,
Nizami Gəncəvi, Müşrifəddin Səədi, Hafiz Şirazı.
Türk - hərb-siyasət dili. Yuxarıda dediyim kimi, Sakit oke
andan Atlantik okeana, Şimal Buzlu okeanından Hind okea
nına qədər dünyanın üç qitəsinin minilliklər ərzində sahibi
olan, 110 türk dövlətçiliyinin, o cümlədən 15 imperiyanın ya
radıcıları, hakim dilin daşıyıcıları türklər olublar.
Uç millət tərəfindən dünya mədəniyyətinin əsasının qoyul
masında bu düşüncəli, birgə və məhsuldar dil birliyi görü
ndüyü qədər sadə və asan məsələ deyil: düşünün! Bunun üçün,
qəbul edilən bu dil - iş birliyi üçün hər üç millət hər üç dili
bilməli idi və bilirdi! O qədər kamil ki, məsələn, azərtürk, gən
cəli Nizami farsın ən incə Şiraz ləhcəsinin nəinki gözəl bilicisi,
həm də böyük yaradıcısı olsun - XII əsrin ikinci yarısında.
Dünya elminin korifeyi, böyük azərtürk alimi Nəsirəddinin
isə elmi əsərləri ərəb dilində, qəbri dünyanın o zamankı elm
mərkəzi olan Bağdaddadır (1274), adı isə Ay coğrafiyasında,
32
«Nəsirəddin krateri»ndə, gələcək kosmik insanları qarşılaya-
caqdır.
Böyük türk imperatoru, özü barədə: «Biz türk oğlu
türkük» deyən Əmir Teymura Parisdə fransızların ucaltdığı
abidənin postamentində minnətdar Avropa adından yazılıb:
«Avropanın xilaskarına». Bu üç dil uzaqlaşmamalı, yaxınlaş
malıdır, hər üçünün (və dünyanın!) marağı və xeyiri naminə.
Dilimizə təbii surətdə daxil olmuş, doğmalaşmış, mənalı,
nəfis fars və ərəb sözlərini nəyə görə kənarlaşdırmalıyıq? Və
onların əvəzinə erməninin uydurduğu, çox halda gülməli (və
ağlamalı...) əldəqayırma «sözlər»i dilimizə daxil etmək bizə nə
verir? «Çap» sözünü «basım»la, «məcburiyyət»i - «zorunda
qalmacpA'd,
«azadlığı»
«
özgürlükh
»,
«müqəddəsi»
-
«kutsal»\d
«müzakirəni» - «dartışmaq»la əvəz edib. Axı «basım», «zor»,
«dartışma» sözlərinin öz mənaları var. «Zorunda» kim qalar,
erməni Zor Balayandan başqa? «Müzakirəyə» «dartışma»
deyirlərsə, bəs «dartışma»ya nə deyirlər? «Müzakirə»? Siyasət
olub «politika»,
mədəniyyət - «kültür» və s. Ərəb, fars sözləri
olmaz, fransız, alman sözləri - olar - niyə?
Bütün bu və minlərlə bu növ uydurmalar dili çirkləndirmək-
dən, eybəcərləşdirməkdən başqa heç nəyə «xidmət» eləmir.
Bir baxın, eşidin, bir də deyirəm, sumer-türkün dilinin mi
silsiz gözəlliyini erməni necə murdarlayıb: tənqid - «eleştir-
mə»,
tayı (bərabəri) olmayan - eşiyok, həll etmə
-
«çözmə»,
bərabər - «eşit»,
təfsilat - «ayrıntı»,
xudahafiz - «allahaismar-
ladık»...
Turşu olub «asit», hüquq sözünü atıb, deyir - «haqq». Axı
haqqın özünün öz mənası var. Deməli dili «hüquq» sözündən
məhrum edib. İnsan haqları yox, insan hüquqları deyilməlidir.
«Nazir» sözünü eləyib «bakan». «Bakan» isə biz mala, qoyu
na baxana deyirik. «Nazir» istilahdır, termindir və bu əlavə
söz vacibdir
«Əvvəlcə» sözünü eləyib «öncə».
«Əvvəlcə» sözündən əv
vəlki, əvvəla, əvvəllər, əvvəl, əvvəlinci, əvvəldə... sözləri alınır,
«öncə»dən - alınmır. Ərəb sözü «məktəb»i eləyib «okul». Hə
33