Uġlyam folkner
Yüklə 4,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
19 7 – Olar, – Haytauer deyir. – Sizə nəsə bir köməyim dəyə bilərmi? Nəsə bir Ģey lazımdımı? Adyal, yaxud baĢqa bir Ģey? – Çox sağ olun. Elə bilirəm ki, hər Ģeyi var. Bəzi Ģeylər orda əvvəldən də vardı. Minnətdaram, çox sağ olun. – Mənə bildirəcəksinizmi? Təzə bir Ģey olsa. Körpə doğ... Həkimlə danıĢmısınız? – Bunu özüm həll edəcəm. – Artıq onunla danıĢmısınız? ġərtləĢmisiniz? – Özüm hər Ģeyi həll edəcəm. Sonra sizə xəbər verərəm. O artıq yoxdur. Haytauer pəncərədən onun küçəyə necə çıxdığına, sonra da əlində yemək bağlamaları Ģəhər kənarına doğru iki millik yolu necə dəf etməyə baĢladığına tamaĢa edir. O, tamam gözdən itdi – Ģəst, iti addımlarla çıxıb getdi; ĢiĢman, yeriyəndə dəqiqədənbir dayanıb nəfəsini dərməli olan, artıq oturaq həyat tərzi yaĢayan bir qoca belə bir sürətli yeriĢə tab gətirə bilməzdi. Və Haytauer pəncərə önündə bir az qabağa əyilib, qızmar avqust istisində, içərisində yaĢadığı iyi – artıq həyatda olmayan insanların iyini, ölgünləĢən lırtlığın və kirli paltarın məzar qoxusuna bənzər iyini duymadan hələ də eĢidildiyini güman etdiyi addım səslərinə qulaq verir; hərçənd onların çoxdan susmuĢ olduğunu özü də yaxĢı bilir, fikirləĢir “Ġlahi, ona rəhmin gəlsin. Ġlahi sən özün ona kömək elə”; fikirləĢir Cavanlıq. Cavanlıq. Onu nəylə müqayisə etmək olar,
tərgitməyəydim”. Artıq addım səsləri kəsilib. Yalnız bayırdakı cücülərin saysız-hesabsız və susmaq bilməyən xorunu eĢidir və pəncərə altlığına tərəf əyilərək, torpağın cürbəcür qaynar, kəskin iylərini ciyərinə çəkə-çəkə cavanlığında, cavan vaxtlarında qaranlığı, gecələr ağaclar arasında gəzməyi, ağac dibində oturmağı necə sevdiyi barədə düĢünür. Onda torpaq, ağacların qabığı canlı, ibtidai məxluqa çevrilir, dirilir və anlaĢılmaz, vahiməli yarıfərəh-yarıdəhĢət hissi onu öz ağuĢuna alırdı. Bundan yaman qorxurdu. DəhĢətə gəlirdi; qorxa-qorxa sevirdi. Amma bir dəfə, seminariyada oxuyanda baĢa düĢdü ki, daha qorxmur. Elə bil, hansı qapısa qəfil çırpılıb örtüldü. Bundan sonra heç vaxt qaranlıqdan qorxmadı. Sadəcə, ona nifrət etdi: ondan qaçdı – dörd divar arasına, süni iĢığa qaçdı. “Bəli, – o fikirləĢir. – Gərək dua etməyi tərgitməyəydim”. Pəncərənin qabağından çəkilir. Kabinetin bir divarına kitablar düzülüb. Onların önündə dayanır, nəyisə axtarır, nəhayət, axtardığını tapır. Bu, Tennisondur. Cildi tamam əldən düĢüb. Kitabları- nın çoxu seminariya dövründən qalıb. Çırağa yaxın oturub, onu açır. Çox uzun çəkmir. Tezliklə dördnala çapan zərif kəlamların, çoxdan qurumuĢ ağacların və sönmüĢ ehtirasların yorğun bay- ğınlığı sürətlə, ehmalca, sakitcə onu öz ağuĢuna alır. Bu, dua etməkdən daha yaxĢıdır, çünki ucadan, danıĢa-danıĢa fikirləĢmək əziyyəti çəkmirsən. Bu, hətta kilsədə xədim bir adamın, baĢa düĢülməsi lazım olmayan dildə oxuduğu duaya qulaq asmaq kimi bir Ģeydir.
19 8 14
– Orda, daxmada kimsə var, – köməkçisi Ģerifə dedi. – Gizlənib eləmir, deyəsən, orda yaĢayır. – Get bax, – Ģerif dedi. Köməkçi getdi və qayıtdı. – Bir qadındı. Cavan bir qadın. Özü də, deyəsən, hələ orda çox qalacaq. Bayron Banç da ordadı, daxmadan aralıda – təxminən, burdan poçta qədər aralıda özünə çadır qurub. – Bayron Banç? – Ģerif deyir. – Nə qadınıdı o elə? – Bilmirəm. Buralı deyil. Cavandı. Nə var danıĢdı. Mən heç ayağımı içəri qoymamıĢ danıĢmağa baĢladı, elə bil, nitq söyləyirdi. Sanki, çoxdan bu cür danıĢmağa öyrəĢib, vərdiĢ eləyib. Məncə, elə bu cürdü, ərini axtara-axtara Alabamadan bura gələnəcən, həqiqətən, buna vərdiĢ eləyib. Guya, o, harasa iĢə düzəlməyə gedibmiĢ, bu da onun dalınca düĢüb, yolda buna deyiblər ki, o burdadı. Elə bu vaxt Bayron içəri girdi, dedi ki, mən özüm hamısını danıĢaram. Dedi ki, gəlib sizə də danıĢmaq istəyirmiĢ. – Bayron Banç, – Ģerif təkrar edir. – Bəli, – köməkçi təsdiqləyir. – Deyir ki, qadın hamilədi, uĢağı olacaq. Özü də vaxtına çox az qalıb. – UĢağı olacaq? – Ģerif təkrar edir. Köməkçisinə baxır. – Özü də Alabamadan. Ya da baĢqa bir yerdən. Sən mənə Bayron Banç haqda ağzına gələni danıĢma. – Mən ki, elə bir Ģey demədim, – köməkçi deyir. – Mən demirəm ki, uĢaq Bayrondandır. Hər halda, Bayron özü belə demir. Mən sizə onun mənə dediklərini danıĢıram. – Hə-ə, – Ģerif deyir. – Aydındı. Bəs onda o qadın nə üçün ordadı. Deməli, uĢaq bu ikisindən birindəndi. Kristmasdandı. Elədi? – Yox. Bayron bu barədə də danıĢdı. Qadın eĢitməsin deyə məni bayıra çıxardı, hər Ģeyi açıb tökdü. Deyir ki, gəlib sizə də danıĢmaq istəyirmiĢ. UĢaq Braundandı. Amma onun soyadı Braun deyil. Lukas Berçdi. Bayron hər Ģeyi mənə danıĢdı. Bu Braunmudu, Berçmidi, onu Alabamada necə atıb qaçıb... Qadına deyib ki, guya, özünə iĢ, mənzil axtarmağa gedir, sonra onu yanına çağıracaq. Ancaq vaxtı yetiĢir, ondan isə xəbər-ətər yoxdu – haradadı, nə iĢlə məĢğuldu, yazıq heç nə bilmir, buna görə də daha gözləməmək qərarına gəlir. Pay-piyada yola düĢür, yolda rast gəldiyi hər kəsdən Lukas Berç adlı oğlanı tanıyıb-tanımadıqlarını soruĢur. Bu minvalla bir müddət keçdikdən sonra yolda kimsə deyir ki, belə bir adam haqda eĢidib və onun fikrincə, bu, Berçmidi, Bançmıdı, nədi, hardasa Ceffersonda yonqar sexində iĢləyir; buna görə o da bura gəlir. ġənbə günü, biz qətl yerində olanda arabada gəlib, yonqar sexinə gedib və orada məlum olub ki, o, Berç yox, Bançdı. Bayron deyir ki, ağlına heç nə gətirmədən, təsadüfən ona ərinin Yüklə 4,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|