maishatlariga umuman turishi va aralashmasligini aytdi. Men
sodda uning gapiga laqqa ishonibman. Oradan chamasi 3 oylar
o'tib, do'stimdan bir narsa olganí borib uy eshigini taqillatsam
boshqa odam ochdi. Eshikdan to'g'ri qaraganda bolaxonani koʻrish
mumkin edi. Xuddi o'sha yerda do'stim bir qo'lida pivo, boshqa
qo'lida sigaret bilan o'tirardi. voqeadan hech qancha do'stim
universitetda ko'rinmay qoldi. Yaxshilab surishtirsam o'qishga
kontrakt puli toʻlolmay boshqa joyga ko'chib ketganini aytishdi.
Yana kim bilan ketibdi deng? Xuddi o'sha xonadoshlari bilan.
Voqea #2
O'qishni tamomlaganimdan so'ng o'z soham bo'yicha juda
ko'p joylarga murojaat qildim.
Va nihoyat bir kompaniyadan
suhbatga chariqishdi. Suhbat muvafaqiyatli o'tdi. Shundan so'ng
meni sinab ko'rish uchun bir "business case"ni yechib berishimni
so'rab 5 kun muhlat berishdi. 4 kun tinimsiz shu ishni ustida
ishladim va bir ajoyib prezentatsiya tayyorladim.
Shu kuni
tasodifan Bekzod akam bilan koʻrishib qoldim va maqtanib qilgan
ishimni ko'rsatdim. Bekzod akamni yuzida menikidek tabassumni
koʻrmadim, demak, nimadir yoqmagan. Bekzod akam xuddi oson
ishdek "prezentatsiyangizni video shaklida yasab jo'nating" dedi.
Ishni jo'natishimga 24 soatdan kam vaqt qolgan, bugungi kun esa
deyarli tugagan edi va buni unga tushuntirishga harakat qildim.
Bekzod xuddi oson akam yana sovuqqonlik bilan "Ish kerak
bo'lsa, shu ishni qilasiz, kerak bo'lmasa, o'zingiz bilasiz" dedi. Shu
payt Bekzodakam koʻzimgaxuddi azroildek koʻrinibketdi. Tishimni-
tishimga qoʻyib uyga qaytdimda, kamera va boshqa jihozlarimni
video olish uchun moslay boshladim. Kechqurun bilan uxlamasdan
79
video tayyorladim va ertalabda ishimni elektron pochta orqali
yubordim.
Oradan 2 kun o'tib ishga kirganligim to'g'risida xabar oldim
"Sen menga do'stingni koʻrsat,
men senga kelajagingni aytib
beraman".
80