36
dayanmışdır. Problemin aktuallığından və müasir həyatımızla bağlı olmasındandır ki, müxtəlif
onilliklərdə məsələnin elmi izahına ehtiyac yaranmışdır. Şübhəsiz ki, novatorluq məsələsi ilə
əlaqədar aparılan müzakirələr, fikir müxtəlifliyi nəticəsiz qalmır, problemin həllinə yardımçı olur.
Şamil Salmanov bədii yaradıcılığın müxtəlif sahələrindən - ədəbi tənqiddən, ədəbiyyat
tarixçiliyindən, nəsr, poeziya və dramaturgiyadan da yazmağı bacarırdı. Həm də bütün təhlillərində
professional kimi çıxış edir, ədəbi hadisələrə fəal tənqidçi təfəkkürü ilə yanaşır, sırf elmi üslubda
yazmağa üstünlük verirdi. O, yeniliyi, müasirliyi görür və bunun ədəbiyyatdakı dərkini sənət dili ilə
ifadə etməyə çalışırdı. Yazılarının böyük bir qisminin sərbəst şeir anlayışı ilə bağlı olması da
bununla əlaqədar idi. Hətta yeni yaranan sərbəst şeirdən yazanda da bir qayda olaraq ədəbi ənənəni
unutmur, sərbəst şeirin milli ənənələrlə bağlarını aşkara çıxarmağa çalışırdı. Azərbaycan
ədəbiyyatında sərbəst şeirin Mikayıl Rəfili yaradıcılığı ilə bağlı olmasını da ilk dəfə
ədəbiyyatşünaslığımızda elmi şəkildə Şamil Salmanov əsaslandırmışdır.
20-ci illərdə yeni ədəbiyyat, müasir poeziya haqqında qızğın mübahisələr gedirdi. Bəziləri
ənənəvi şeirin vaxtının keçdiyini, yeni, novator poeziyaya keçməyin zəruri olduğunu
əsaslandırmağa cəhd edirdi. Hətta ənənəvi şeir formasında yazanların da bir qismi sərbəst şeirdə
qələmini sınayır, novator sənətkar kimi görünməyə çalışırdı. Əhməd Cavad, Almaz İldırım, Səməd
Vurğun, Mikayıl Müşfiq və başqaları həm ənənəvi, həm də sərbəst formada yazmağa üstünlük ve-
rirdilər. Nazim Hikmət, R.Rza isə sırf sərbəst şeir nümayəndələri kimi tanınırdılar. Xüsusən,
Ə.Nazim Nazim Hikmətin yaradıcılığı ilə bağlı “Günəşi içirik, günəşlənirik” məqaləsindən sonra
sərbəst şeir yaradıcılığına maraq daha da artmışdı. Ş.Salmanov 20-30-cu illər ədəbi prosesində
gedən hadisələri diqqətlə izləmiş, “Ədəbi döyüşlər” (M.Hüseyn) dövrünün poeziya yaradıcılığı ilə
bağlı müəyyən təsəvvür formalaşdırmağa nail olmuşdur. Ə.Nazim həmin məqaləsində müasir şeir
üslubu üçün keçmiş ədəbi-mədəni irsi və həyatın yeni xüsusiyyətlərini həlledici amil hesab edirdi.
Tənqidçi daha çox həyatın özündə baş verən yeniliklərin bədii təfəkkürə təsiri məsələsinə xüsusi
qiymət verməyi lazım bilirdi. M.Rəfiliyə görə heca vəzni ancaq bir musiqi aləti oldu. O mürəkkəb
fikirləri ifadə etməyə yaramır. Elə bir musiqi aləti ki, yalnız kədərləri, hıçqırıqları və könül
sızıltılarını ifadə etməyə yaradı. Coşğun hisslər, həyəcanlar, dalğalı hücumları ifadə üçün sərbəst
şeirin imkanları daha genişdir. Şamil Salmanov bu mübahisələrinə münasibətini belə bildirir: “...
yenilik heç vaxt birdən-birə, asanlıq və razılıqla qarşılanmadığı kimi, köhnələrin ədəbi üsullar və
şəkillərin, metod və ifadə vasitələrinin də öz yerlərini mübarizəsiz tərk etməsi qeyri-mümkündür. O
biri tərəfdən bu da aydındır ki, incəsənətdə yenilik müəyyən keçici, zahiri, hətta ifrat meyillərdən də
azad olmur, ümumiyyətlə, bütün və hər cür axtarışlar novatorluğa aparıb çıxarmır” [2, s.123].
Burada Şamil Salmanov novator poeziyaya, onun ənənələrlə bağlı olmasına aydın, konkret
münasibət bildirmişdir. Hər cür yenilik axtarışlarının novatorluğa gətirib çıxarmadığını, sərbəst şeir
anlayışının cəmiyyətdə asan qəbul edilmədiyini vurğulayır. Lakin yeni novator poeziyanın ənənəvi
şeir formasını mübarizə yolu ilə sıradan çıxarması haqqında fikirlər yerinə düşmür. Çünki zaman
göstərdi ki, milli poeziya həm klassik, ənənəvi formada, həm də sərbəst şeir anlayışı istiqamətində
inkişaf etdi. M.Şəhriyar, M.Müşfiq yaradıcılığı göstərdi ki, hətta əruzda da novator poeziya
yaratmaq mümkündür. Xüsusən, M.Şəhriyarın köhnə şeir qəlibləri ilə dünya şöhrəti qazanan şeirlər
yaratması bu fikirləri tamamilə alt-üst etdi. Aydın oldu ki, şeir qəlibləri nə qədər möhkəm,
qanunları nə qədər dar çərçivədə olsa, bu şairi səfərbər edir, poeziyanın keyfiyyətinə müsbət təsir
göstərir [3].
Sənətdə ənənə və novatorluq problemi bütün dövrlərdə müxtəlif mübahisələrə, müzakirələrə
səbəb olmuş və bu gün də həmin mübahisələr davam etməkdədir. Bu isə bədii düşüncənin
genişliyini, fəlsəfi mahiyyətini, cəmiyyətə təsirini göstərir. Cəmiyyət daim inkişaf etdiyi, real həyat
hadisələri surətlə dəyişdiyi kimi, bədii təfəkkür də daim təzələnir, yeniləşir və ictimai-ədəbi
mühitdə öz yerini tutur.
Elmi yeniliyi: Məqalədə ilk dəfədir ki, Şamil Salmanovun yaradıcılığında ənənə və
novatorluq məsələsi sistemli şəkildə araşdırılmışdır.
Şamil Salmanovun ədəbi-nəzəri görüşlərində ənənə və novatorluq
37
Tətbiqi əhəmiyyəti: Məqalədən Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi, müasir ədəbi proses və ədəbi
tənqid fənlərinin tədrisində köməkçi vəsait kimi istifadə oluna bilər.
ƏDƏBİYYAT
1.
Salmanov Ş. Poeziya və tənqid. Bakı: Yazıçı, 1987, 208 s.
2.
Salmanov Ş. Azərbaycan sovet şeirinin ənənə və novatorluq problemi. Bakı: Elm, 1980, 189 s.
3.
Salmanov Ş. Müasirlik mövqeyindən. Bakı: Yazıçı, 1982, 205 s.
4.
Salmanov Ş. Ədəbiyyatşünaslıq və yeni təfəkkür // “Azərbaycan” jurnalı, Bakı: 1990, № 3, s. 173-179
5.
Зелинский К. Литературы народов СССР. М.: Гослитиздат, 1957, 267 с.
РЕЗЮМЕ
ЛИТЕРАТУРНО-ТЕОРЕТИЧЕСКИЕ ВЗГЛЯДЫ ШАМИЛЯ САЛМАНОВА
НА ТРАДИЦИИ И НОВАТОРСТВО
Зейналова Р.Г.
Ключевые слова: новаторство, свободный стих, художественное творчество, литературная
критика, социалистический реализм
В статье говорится о взглядах Шамиля Салманова на традиции и новаторство, об анализе
литературной среды 30-50-ых годов и его отношении к ней. Также в статье приводятся некоторые
интересные мысли ряда видных литературоведов.
SUMMARY
TRADITIONS AND INNOVATIONS IN SHAMİL SALMANOV`S
LITERARY-THEORITICAL VIEW
Zeynalova R.H.
Key words: innovator, free poem, artistic creature, literary criticism, social realism
The vision prism to tradition and innovation of Shamil Salmanov, attitude to literary atmosphere of
30-50 years and its classification are reflected in this article. Beside this, some interesting thoughts of great
literary scientists have been commented.
Daxil olma tarixi:
İlkin variant
02.11.2016
Son variant
16.03.2017
Zeynalova R.H.