Vaqif aslan seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

Milli Kitabxana

 

 

 

72

                                                      göyün,yerin, 

                                  Odunun,ocağın,təndirin. 

                                  Öz əlin,öz başın, 

                                  Öz tərəzin,öz daşın. 

                                  Öz boynun,boğazın,kəndirin. 

                                  Sən ki,mənim özümsən, 

                                  Canımsan,gözümsən, 

                                  İnsansan,.. əzizimsən. 

                                                                                 13aprel 1988 

NƏĞMƏLƏR 

 

                            Budaqdan budağa qonan quş kimi 

                            Dodaqdan dodağa qonar nəğmələr. 

                            Ürək var – daş kimi,qəlb var – qış kimi, 

                            Üşüyər nəğmələr,donar nəğmələr. 

 

                            Doğulub arzudan,eşqi həvəsdən, 

                            Yan gəzər,gen qaçar ümidsiz kəsdən. 

                            Amandır!Od düşər həsrət nəfəsdən 

                            Alışar nəğmələr,yanar nəğmələr. 

 

                            Qəlbimdə yanğı var,pəncərəmdə buz, 

                            Yer naxış-naxışdır,göy ulduz-ulduz. 

                            Taledən şikayət etmə,gözəl qız, 

                            Bir ömrü,bir günü qınar nəğmələr. 

 

                            Olub keçənləri saldıqca yada, 

                            Gah buza dönürəm,gah da ki,oda. 

                            Sizdən çox yaşayan yoxdur dünyada, 

                            Siz deyin,dünyada nə var,nəğmələr. 

                                                                                    17iyul 1975 

NƏĞMƏ 

 

                                     Bir nəğmə axtarıram, 

                                     Odundan ürək yana, 

                                     Alovundan dil-dodaq. 

                                     Bir nəğmə axtarıram. 

---

Milli Kitabxana

 

 

 

73

                                     Nəqaratı gec gələn 

                                     Vüsal kimi yanğıma 

                                     Su çiləyə,su ancaq. 

                                     Hirsimə dar ağacı, 

                                     Hissimə zəncir olan 

                                     Nəğmə axtarıram mən. 

                                     Lap ən son çağımda da 

                                     Onu oxuyam gərək, 

                                     Ölüm də qorxa məndən. 

                                                                                  9aprel 1976 

ŞİR 

 

                                     Deyirlər,qocalanda şir, 

                                     Qalxır bir dağ başına, 

                                     Qabardıb tüklərini   

                                                              gərnəşir. 

                               Qabaq qolları üstə   

                                              qoyub ağır başını, 

                               Axıdıb göz yaşını,  

                               Uzanıb ölmək, 

                                      qurda-quşa yem olmaq 

                               Ona ağır gəlir. 

                               Bir dəli nərə çəkib    

                                                       atılır günəşə. 

                               Toxumaq istəyir özünü       

                                                         əbədi atəşə. 

                               Uçur qayadan... 

                               Axı,şir şirdir! 

                               Atlanıb keçir dünyadan. 

                                                                                   14may 1985 

KƏPƏNƏK 

 

                               Bu – çəmən,bu çiçək,.. kəpənək, 

                               Bu dünya nə göyçək,kəpənək. 

                               Üç yüz il yaşayıb        

                                                        bir gülə yetməyən, 

                               Ölməyən,itməyən 

---

Milli Kitabxana

 

 

 

74

                               Qurd-quşu yaxırsan. 

                               Bir günlük ömründə min gülün  

                                                           dadına baxırsan. 

                               Qonursan gah ona,gah buna,kəpənək. 

                               Salmısan məni də oyuna,kəpənək. 

                               Gecələr düşdümü,        

                                                          işığa uçursan. 

                               Elə bil qaranlıq dünyadan qaçırsan. 

                               Sonra da zövq ilə, 

                               Bir dəli şövq ilə, 

                               Çırpırsan özünü oda sən,kəpənək. 

                               Yaşamaq xətrinə      

                                     verirsən bir ömrü bada sən,kəpənək. 

 

17aprel 1990 

 

 

---