11
Kinematoqrafiya_və_kino_cəkilişi'>§4. Kinematoqrafiya və kino cəkilişi
Kinofilmlərin istehsalını və nümayişini təşkil edən mədəniyyət və iqtisa diy
yat sahəsi kinematoqrafiya adlanır. Kinematoqrafiya incəsənətin ən kütləvi
növü olmaqla, elmi və siyasi təbliğatın mühüm vasitəsidir.
Kinematoqraf – hərəkət edən obyektlərin şəklini lentə çəkiliş qaydası və
ekranda nümayişini təsvir edən qurğular və üsullar kompleksidir. “Kine ma
toqraf” termini ilk dəfə fransız variantında Lümer qardaşlarının işləyib ha zır
ladıqları və filmin yaradılması, göstərilməsi sistemi mənasını verən sine
matoqraf şəklində üzə çıxmışdır.
Kinokadrlarda təsvirin nisbi miqyası, obyektlərin təsvirlərinin miqyasına
gö rə təsnifatı kinematoqrafik planlardır. Rejissor kinematoqrafik plan seçməklə
epizodun, yaxud ssenari parçasının izahını verir, eləcə də hadisələrin ritmini
formalaşdırır. Hər bir kinofilm həm də ayrıayrı müstəqil səhnələrdən ibarətdir.
Onların növbələşməsi isə çəkiliş və montaj proseslərində müəyyən, kifayət qə
dər sadə qaydalara tabedir.
Kinematoqrafik plan elə bir məntiqi ardıcıllıqla çəkilməlidir ki, hər bir epi
zod, yaxud növbələnmiş planlar ideyanı, fikri aydın şəkildə davam etdirsin.
Kino – kino sənətinin, kinematoqrafiyanın və ya kinoteatrın ixtisar olunmuş
şəkildə geniş yayılmış adıdır.
Filmin ssenarisi
Hər hansı filmi çəkərkən həmin filmin əvvəlcədən yazılmış ssenarisi olma
lıdır. Bu ssenari müəyyən ideya əsasında yazılmalıdır. Filmdə nə isə mühüm,
maraqlı, həyəcanlandıran anlar aydın, başa düşülən göstərilməlidir. Belə ma
raq lı filmlər həm tamaşaçı tərəfindən maraqla izlənilir, həm də filmi çəkəni razı
sa lır.
Filmlər müxtəlif janrlarda ola bilər: drama, melodrama, dəhşətli, mistik,
fan tastik, döyüş filmləri, triller, komediya və s.
a) Dramatizm film və tamaşaçılarda hadisələrin dramaya xas olan gər
ginliyi, dinamiklik, faciəvilik, estetik kateqoriya, insan həyatının zid diy
yətlərini və münaqişələrini, insanın onu əhatə edən ictimai və təbii mühitlə
qarşılıqlı münasibətini əks etdirir və ümumiləşdirir. Dramatizmin əsasını insan
davranışlarının, ideyalarının, səylərinin, ehtiraslarının dramatik münaqişəsi
(kon flikt) təşkil edir.
b) Fantaziya sərbəst formalı improvizasiya səciyyəli əsərdir. Fantaziya
bə dii təxəyyülə əsaslanır. Bədii təxəyyül – keçmiş duyğuların, qavrayışların,
təsəvvürlərin, hisslərin, təəssüratların xəyalda, xatirədə bərpa edilməsi və şüur
lu surətdə yenidən işlənib hazırlanması əsasında bədii obrazlar yaratmaq ba ca
rı ğı, həmin obrazları yaratmaq prosesi.
12
c) Qorxulu filmlər dünya kinematoqrafiyasının istehsal etdiyi, tematik cə
hət dən geniş və rəngarəng filmlərdir. Qorxulu filmlər əsrarəngiz, anormal, xa
riqüladə təzahürləri təsvir edir və tamaşaçılarda qorxu, təlaş duyğuları oyat
mağa xidmət göstərir. Tənqidi ədəbiyyatda bu səpkili kino məhsulları fan tas
tikaya aid edilir.
ç) Macəra filmi daha çox tamaşaçıların əylənməsi üçün çəkilən kəskin
süjetli, qeyriadi hadisələrdən və qəhrəmanların sərgüzəştlərindən bəhs edir.
Kinoçəkiliş
Kinoçəkmə filmin yaradılmasında ən mühüm mərhələ olub, bədii yaradıcı
və eyni zamanda istehsal texniki proseslərin mənimsənilməsindən ibarətdir.
Son nəticədə kinematoqrafik təsvirin alındığı yaradıcılıq prosesi – kinoçəkiliş
prosesidir. Kinoçəkiliş prosesində bütün texniki imkanlar təsviri düşüncənin
yerinə yetirilməsinə xidmət etməlidir. Kinofilmlər əsasən kinoçəkiliş aparatları
ilə çəkilir. Bəzi hallarda videokameralarla da çəkilir. Çəkiliş şəraitinin xa
rakterinə uyğun olaraq kinoçəkmənin bu növləri var: pavilyonda kinoçəkmə,
kinostudiyadankənar (interyerlərdə) kinoçəkmə, naturadan kinoçəkmə imka
nın dan asılı olaraq kinoçəkmədə işıqlanma məsələlərinə xüsusi önəm ve rilir.
Tex noloji cəhətdən kinoçəkmə sinxron (eyni vaxtda səs yazılır) və “səssiz” (qa
baqcadan və ya sonradan səsləndirmə də ola bilər) olmaqla iki qrupa bö lünür.
Ümumiyyətlə, kinofilm – vahid süjetlə bağlı olan, çəkilmiş obyektin ardı cıl
mərhələlərinin kadrları toplusundan ibarət kinematoqrafiya əsəridir. Ki nokadr
ki nofilmin bir səhnəsinin yazıldığı ayrıca epizoddur.
Kadrın ayrıayrı elementlərinin vahid bədii tamda ahəngdar şəkildə bir ləş
dirilməsi kino kadrının kompozisiyası adlanır. O, həmin vahid tamda konkret
gö rüntü formasında kadrın məzmununu verir. Xətti düzüm, işıq, tonun seçil mə
si, çəkilişin məna və görüntü mərkəzinin yerləşdirilməsi, xətti və ton pers
pektivindən istifadə – təsviri kompozisiyanın bütün bu əsas elementləri onların
qarşılıqlı məna əlaqəsində birləşdirilir və istifadə olunur, eyni zamanda bunlar
kadrın ideyasının daha tam, daha dərindən açılmasına kömək edir.
Filmin xüsusi əhəmiyyət daşıyan dramaturji komponenti, ekran əsərinə ob
raz lılıq gətirən ifadə vasitələrindən biri də kinomusiqidir. Kinoda tətbiqi
səciyyə daşıyan musiqi plastik obrazı emosional cəhətdən ümumiləşdirir, onun
əsas mövzularını üzə çıxarır, onlara dərin obrazlılıq əlaməti verir. Musiqinin
filmdəki vəziyyətləri çoxcəhətlidir: a) sosialtarixi mühiti təsvir edir; b) milli
kolorit yaradır; c) filmin müəllif ideyasını ümumiləşdirilmiş şəkildə ifadə edir;
ç) ayrıayrı epizodların atmosferini yaradır; d) dinamik münaqişədə mübarizə
aparan qüvvələrin toqquşmasını üzə çıxarır; e) qəhrəmanlarla müəllifin mü
nasibətini bildirir, onların daxili aləmini açır, hadisələrin gedişini tempritmik
cəhətdən təşkil edir; ə) filmin bədii zamanını və məkanını xüsusi şəkildə təşkil