VII. ULUSLARARASI TÜRK SANATI, TARİHİ ve FOLKLORU KONGRESİ/SANAT ETKİNLİKLERİ
338
çalışmaya başlamış, Aşıklar, Kaplıcada gibi yapıtlarında organik yuvarlak formlar
yaratmış, ayrıca bakır levhalarla figürsüz yapıtlarda üretmiştir.”
8
Resim 13: Hadi Bara’nın Başı
KAYNAKÇA
GEZER Hüseyin, Cumhuriyet Dönemi Türk Heykeli, Türkiye İş Bankası Kültür
Yayınları.
BERK N., GEZER H., Cumhuriyetin Ellinci Yılı Dizisi 2, Türkiye İş Bankası Kültür
Yayınları, 1.Basım, 1973
TANSUĞ Sezer, Çağdaş Türk Sanatı, Remzi Kitabevi, 5.Basım, 1999
Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi
https://www.flickr.com/photos/saltonline/14482774749/
Son Erişim:7.4.2017
http://www.sabihabengutas.com/sabihabengutas-sanat-hakkindaki-gorusleri.html
Son Erişim: 7.4.2017
http://mimoza.marmara.edu.tr/~avni/ERZiNCAN/heykel/
Son Erişim: 7.4.2017
8
Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi, Cilt 1, s.579, Z.Rona
VII. ULUSLARARASI TÜRK SANATI, TARİHİ ve FOLKLORU KONGRESİ/SANAT ETKİNLİKLERİ
339
DOLDURMA TİKMƏ ÜSULU VƏ ONUN ETNOQRAFİK MATERİALLARDA
İSTİFADƏSİ
(SATIN STITCH METHOD AND ITS UTILIZATION ON ETHNOGRAPHIC
MATERIALS)
Günel SÜLEYMANOVA
ABSTRACT
Turkic People created wealthy and unique culture throughout their century-
old history and one most developed branch of their activity is Decorative Applied
Art.The various types of artistic art, like forging, jeweller’s art, copper-working,
wood-working,
stone-working,
bone
embroidery,
carpet-making,
artistic
embroideries include to Decorative Applied Art. The technique and composition of
artistic embroideries links to old history and proves the inheritance of nation’s
culture. Embroideries were widely spread as a part of daily life of Turkic People.
Turkic People owned various type of embroideries. One of them is
embroidery in satin stitch. This type of stitch was called “doldurma” in Azerbaijan,
“shiraljin” in Kazakhistan, “bosma” in Uzbekistan. There were various
ethnographic materials decorated with satin stitch in the daily life: Koynak, kulaja,
nimtana, arkhalig, aragchin, wall decoration, ortuk (cover), pilllow-case,
mutakkauzu, namazlig, saddle-cloth and etc. Satin stitch is exist in Azerbaijan from
XII century. Embroidery samples found from Kharabagilan monument of
Nakhchivan prove this fact. What about the technique of embroidery, we can guess
that this was a protoype of satin stitch, and over the time this embroidery type have
been improved and transfered to nowdays situation. Embroidery is preserved in the
Archaeological Fund of National Museum of Azerbaijan History.
GİRİŞ
Kameral,ev məşğuliyyəti sayılan tikmə sənəti insana hər zaman daha yaxın
olub, onun vasitəsilə qadınlar geyim və bir çox ev əşyalarını bəzəyiblər. Tikmə
ümumiyyətlə, xalq sənətinə xas olan bütün xüsusiyyətlərə malik olmaqla yanaşı,
özünəməxsus spesifik keyfiyyətlər və neçə-neçə nəslin inkişaf etdirdiyi üsullarla da
səciyyələnir. Ustalar onlardan ən zəruri və dəyərli olanları qoruyur, nəsildən-nəslə
ötürür, təsadüfi və bəsid üsullardan isə vaz keçirdilər. Beləliklə, bu gün xalq
sənətinin istənilən əsərində bizi heyran edən, naxışlarda öz təcəssümünü tapan
məzmun, forma və ifadə vasitələrinin əsrarəngiz harmoniyası, həmahəngliyi
yaranırdı (Богуславская, 1972:5).
Tikmə sənətinin bir neçə növü mövcuddur: təkəldüz, güləbətin, doldurma,
quşgözü və s. Bu tikmə növləri müxtəlif xalqlarda yayıldığı kimi, Azərbaycanda da
inkişaf etmişdir. Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyinin Arxeologiya fondunda mühafizə
olunan və müasir dövrümüzə qədər gəlib çatmış tikmə nümunələri (AF23596;
AF24335) xalqımızın bu sənətin sirlərinə çox qədim zamanlardan yiyələndiyini
sübut edir. V-VII əsrlərə aid edilən tikmə qalıqları qondarma üsulu ilə dəri parça
üzərinə əlavə edilməklə ipək və güləbətin sapla icra olunmuşdur (Abdulova,
2014:97).
AMEA Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyi.
VII. ULUSLARARASI TÜRK SANATI, TARİHİ ve FOLKLORU KONGRESİ/SANAT ETKİNLİKLERİ
340
Azərbaycanda geniş yayılan, tikmə sənətimizə şöhtət qazandıran və elmi
cəhətdən öyrənilən tikmə növləri təkəldüz və güləbətindir. Digər tikmə növlərimiz,
o cümlədən, doldurma da elmi tədqiqata çox az cəlb olunub.Bu səbəbdən də
məqalə doldurma tikmə sənətinin tədqiqi yolunda bir cəhddir.
Tikmə sənəti Çində hələ 4 min il əvvəl inkişaf edib. (Жозен Бертин-Гест,
2007:13). Doldurma tikmə sənəti türk xalqlarında geniş yayılmışdır. Bu tikmə növü
Türkiyədə “çin”, Özbəkistanda “şıraljın”, Azərbaycanda “doldurma” adlanırdı.
Örtmə üsulu ilə işlənilən naxışlara hələ orta əsr Xarabagilan geyimlərində
də təsadüf edilmişdir. Bu üsulla bəzədiləcək naxışların səthi tamamilə örtülməlidir.
əməliyyat müəyyən dərəcədə mürəkkəb olduğundan, tikişçidən hövsələ,təmkin və
diqqətli olmağı tələb edilir. Bir-birilə paralel gediləcək ilmələr naxış üzərinə elə sıx
yatırdılmalıdır ki, onlar atlas kimi hamar və şux görünsün.Məhz buna görə də,
keçmişdə bu cür tikmələrə “atlas ilmə” də deyilirdi (Əliyeva,1990:115).
Bu növ tikmə üsulu mürəkkəb kompozisiyalar yaratmaq, canlı təsvirlər
əldə etmək üçün tətbiq edilirdi. Doldurma üsulunda müxtəlif növ saplar istifadə
edilirdi: ipək, yun, qızıl. Təsvirlər mahud, ipək, kətan parçalarda icra olunurdu.
Qeyd etdiyimiz kimi, doldurma- tikmə sənətinin xüsusi bir üsuludur ki, onun
vasitəsilə naxış bütövlükdə ilmələrlə doldurulur. Belə tikmələrin bir çox növü
mövcuddur ki, onların hamısını iki böyük qrupa bölmək olar: ikitərəfli və birtərəfli.
Birinci növ tikmələrdə təsvirin fonu hər iki tərəfdən ilmələrlə doldurulur-belə ki, astar
tərəfdəki təsvir üz tərəfdəki şəkildən, demək olar ki, fərqlənmir. Birtərəfli
doldurmada isə təsvirin üzərinə salınan ilmələr parçanın yalnız üz tərəfini doldurur
(Ращупкина, 2012:3-4). Bu da müxtəlif texnikaların tətbiqindən asılıdır.
Tikmə sənəti ilə bağlı geniş bir tədqiqat olmadığından bu növ tikmələrin
Azərbaycanda nə vaxtdan mövcud olması barədə dəqiq bir fikir söyləmək mümkün
deyildir. Ehtimal etmək olar ki, bu növ tikmə Azərbaycanda XII əsrdən mövcuddur.
Bu dövrə aid Naxçıvanın Xarabagilan abidəsindən tapılan tikmə nümunəsi çox
maraqlıdır. Yüngül, şəffaf qaz parçasının üzərində qızılı,qırmızı,yaşıl, mavi,qara
rəngli ipək saplarla tikilmiş yarpaqlı qönçələrin sahədə ritmik təkrarından ibarət
olan tikmə nümunəsi əsrlər boyunca torpaq altında qalmasına baxmayaraq öz şux
və gözəl rənglərini qoruyub saxlamışdır (Abdulova,2014:98). Tikmənin texnikasına
gəldikdə, qöncələr əvvəlcə doldurma üsulu ilə tikilib sonra ilmələrin arasından, bir
növ sapları bərkitmək üçün, qırıq xətlərə bənzər tikiş qoyulub. Təxmin etmək olar
ki, bu doldurma tikmə növünün prototipi olmuş, zaman keçdikcə bu tikmə üsulu
təkminələşmiş və indiki halına gəlib çıxmışdır. Hal-hazırda bu tikmə texnologiyası
yalnız Dağıstanda yayılıb və “qaytaq tikməsi” adı ilə məşhurdur. Dağıstanda tapılan
“qaytaq tikməsinin” ən qədim nümunəsi XVIII əsrə aid edilir. Bu barədə etnoqraf
Həbib İsmaylov məqalələrinin birində məlumat verir. Bu tikmə texnologiyası Milli
Azərbaycan Tarixi Muzeyinin Etnoqrafiya Fondunda qorunub saxlanılan bəzi
araqçınların bəzədilməsində də istifadə olunub. Bu texnologiyaya ən çox qızılı
saplarla işləmələrdə rast gəlinir.Orta Asiyada isə bu tikmə növü süzəni ustası
Mədinə Qasımbəyovanın dediyinə görə, XVIII əsrin sonralarında yaranıb.
Məişətdə doldurma tikmə üsulu ilə müxtəlif maddi mədəniyyət nümunələri
bəzədilmişdir: köynəklər, arxalıqlar, araqçınlar, canamazlar, boğcalar, yəhərüstü,
divar bəzəkləri, süzəni və pələklər.
Doldurma tikmə üsulu ilə bəzədilmiş Etnoqrafiya fondunda saxlanılan ən
maraqlı eksponatlarından biri XVIII əsrə aid olan geyimdir. Bu geyim inventar
kitabında “sart” geyimi kimi qeydə alınmışdır. Geyimin üzəri xamar doldurma