58
həqiqəti olduğu kimi yox, öz arzularına uyğun olaraq
dəyişdirirlər” (8, 38-39).
Tədqiqatçı göstərir ki, həmin dastanın bir
parçasında Şah İsmayıl sərkərdələrindən Əbdibəyin
öldürülməsi, Taclı xanımın əsirlikdən qurtararaq Durmuş
xanla birlikdə şahın yanına gəlməsi və bunların
mükaliməsi dastanda xüsusi ilə diqqəti cəlb edir (34, 38-
39). Şah müharibədə öldürülmüş Əbdibəyi xatırlayaraq
ağlayır və deyirdi:
İstədiyim, səni Alah gətirdi,
Odlu könlüm üstə gülü yetirdi.
Düşmənimi aralıqdan götürdü,
Əbdibəydən ötrü Taclı, ağlaram! (34, 39).
Taclı xanım isə Şah İsmayıla aşağıdakı sözlərlə
təsəlli verir:
İranın şahısan, Türküstan xanı,
Mürşidi-kamilsən cahanın canı,
Əbdibəy oldu şahın qurbanı,
Taclı bəyim sana qurban, ağlama! (34, 39).
Şah İsmayıl sərkərdələrindən Salman Xəlifə şaha
aşağıdakı sözlərlə təsəlli verir:
Salman Xəlifəyəm şahın
bir qulu,
Yüz min
qoşunum var, kürdü, dümbülü,
Çaparam Urumu, talaram çölü.
Əbdibəydən ötrü, şahım, ağlama (34, 39).
Durmuş xan isə söhbətə belə yekun vurur:
Durmuş deyir: Allah mənim yarımdır,
Rum və Firəngistan şikargahımdır.
Mürşid izn versə, şadlıq varımdır.
İstambulu allam, şahım, ağlama! (34, 39).
Alim bu parçalara əsasən
belə bir fikir irəli sürür ki,
XVI əsrdə Şah İsmayılın adına mükəmməl qəhrəmanlıq
dastanı olmuşdu: “Burada Taclı şaha sədaqətli qəhrəman
bir qız, sərkərdələr isə mübariz, qəhrəman, ilk Səfəvi