Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
565
Şəmsi Bədəlbəyli
Úàâèä ñÿíÿòèíèí òÿÿññöðàòû
óíóäóëìàçäû
öyük dramaturq, adı qızıl xət-
lərlə Azərbaycan teatr tarixinə
həkk edilmiş unudulmaz klassikimiz
Hüseyn Cavidlə, onun ölməz əsərlərinin
teatrımızda gurultulu və bəzən də müba-
hisəli tamaşaları ilə hələ çox cavan yaş-
larımdan böyük aludəlik hissilə tanış ol-
muşam. Hələ Abdulla Şaiq adına mək-
təbdə tələbəlik illərində Mustafa Mərda-
novun, sonralar da Möhsün Sənaninin
rəhbərliyi ilə dram dərnəyində Cavid
əfəndinin “Şeyda” əsərində Qara Musa rolunda çıxış etmişəm. Bu
mənim səhnədə atdığım ilk addım idi.
O illər orta məktəblərdə, institutlarda çox gözəl bir tədbir
ənənəyə çevrilmişdi. Tələbələrin iştirakı ilə oynanılan tamaşaların
“ədəbi məhkəməsi” keçirilirdi. Tələbə həmin “məhkəmə”də ha-
kim müəllimlərin sorğu-suallarına cavab verərək oynadığı rola
bəraət qazandırmalı idi. Mən həmin “ədəbi məhkəmə”lərin birin-
də Qara Musanın hərəkətlərinə, bir qolunu istehsalatda itirdiyinə
görə kapitalistlərə qarşı apardığı mübarizə vasitələrinə, terror
vasitəsilə intiqam hissinə qapılmasına bəraət qazandırmalı idim.
Həmin məhkəmədə oynadığım rolun əsərdəki mövqeyi, başqa
rollara münasibəti, şəxsiyyətindəki xüsusiyyətlər haqqında yürüt-
düyü mülahizələrə görə tələbəyə ədəbiyyat dərsi üzrə qiymət veri-
lirdi. Bu cür məhkəmələr pedaqoji nöqteyi-nəzərindən olduqca
faydalı nəticə verirdi və tələbələrdə dramaturgiya və teatra marağı
hələ gənc yaşlarından aşılayırdı.
B
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
566
1925-ci ilin baharında universitetin şərq fakültəsi tələbələ-
rinin iştirakı ilə opera teatrının binasında “İblis” əsərinin tamaşası
göstərildi. Rolları ifa edənlərin bəziləri yaxşı yadımdadır: Arif –
Süleyman Rüstəm, İblis – Əfrasiyab Bədəlbəyli, İbn Yəmin –
Fuad Əfəndiyev, Xavər – Asya Tahirova, Rəna – Zinyət Məm-
mədbəyova və başqaları.
Suflyorluq mənə tapşırılmışdısa da buna ehtiyac olmadı...
Hamı rolunu mükəmməl və əzbər bilirdi. Ümumiyyətlə, Cavidin
mənzum pyeslərinin o illərdəki tamaşalarına dəfələrlə baxmaqdan
daima həzz alardıq, qəhrəmanlarının sonralar aforizmə, xalq mi-
sallarına çevrilən monoloq və dialoqlarını bir qayda olaraq əzbər
bilirdik
1
. Abbas Mirzə Şərifzadənin, Kazım Ziyanın, Sidqi Ru-
hullanın, Möhsün Sənaninin, İsmayıl Hidayətzadənin parlaq ifa-
sında gördüyümüz Cavid qəhrəmanlarının monoloqları dilimizin
əzbəri idi... Söhbətlərimizdə daim
“Nə demək istəyirsən? İzah et!”,
“Arif ol, arif! Atma vicdanı”,
“Həqiqət istərəm, yalnız həqiqət!
Yetər artır şəriət, ya təriqət!..”
kimi oynaq misralardan istifadə edərdik.
Atam Bədəlbəylə Hüseyn Cavid dost idilər. Bakıda məktəb
binasında yaşadığımız zaman Cavid əfəndi dəfələrlə bizə gələr və
atamla söhbətləşər, sonra da nərd oynardılar.
Qardaşım Əfrasiyab dram teatrında Hüseyn Cavidin “Knyaz”
və “Səyavuş” tamaşalarına musiqi bəstələdiyi müddətdə isə Cavid
əfəndi ilə gənc bəstəkarın evimizdəki maraqlı fikir mübadiləsinin
şahidi olmuşam. Hüseyn Cavid çox tələbkarlıqla bəstəkarın bu
tamaşalar üçün bəstələyəcəyi musiqi tərtibatı, mahnıları, musiqi
ilə şeirin vəhdəti haqqında ətraflı söhbət aparardı. Bu müddətdə
ailəmiz ilə Hüseyn Cavidin ünsiyyəti, dostluq və mehribanlıq
münasibəti daha da möhkəmləndi.
1
Mən bildiyimə görə Ş.Bədəlbəyli “İblis”i başdan-ayağa əzbər bilirmiş – İ.O.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
567
1931-ci il mayın 6-da Əfrasiyabın toy məclisindəki bir epi-
zodu xatırlayıram. Təbrik nitqi söyləyən qonaqlardan birinin
üzünə səbziqovurmanın bir səbzisi yapışmışdı. Məclisdəkilər gü-
lüşürdü, natiqin isə bundan xəbəri yox idi. Sakitliyi bərpa etmək
məqsədi ilə Cavid əfəndi natiqə “salavat çevirməyi” təkidlə
məsləhət gördü ki, səbzi onun sifətindən götürülsün.
– Axı mən nitqimi bitirməmişəm.
– Sən mənim məsləhətimə əməl et.
Elə də oldu. Natiq salavat çevirən kimi üzündəki səbzi
götürüldü. Məclisdə sakitlik bərpa olundu...
“Səyavuş” tamaşasının ilk quruluşçusu, səhnəmizin çox iste-
dadlı aktyor və rejissoru İsmayıl Hidayətzadə idi. Mən onun assi-
senti kimi bu nadir tamaşanın maketi qarşısında “Səyavuş” əsə-
rinin hər bir epizodu, qəhrəmanlarının şəxsiyyəti, fərdi xüsusiy-
yətləri, münasibətləri, tamaşanın ritmi, tempi haqqında saatlarla
düşünür, rejissor partiturasını tərtib edirdik. Tamaşada iştirak
edənlər səhnəmizin nəhəng sənətkarları A.M.Şərifzadə, Ülvi
Rəçəb, Mərziyə Davudova, Sidqi Ruhulla, Ələsgər Ələkbərov,
Məmmədəli Vəlixanov və başqaları idi. Bədii tərtibat məşhur
teatr rəssamı Vyaçeslav İvanovun idi.
“Səyavuş”un ilk tamaşası böyük teatr bayramı idi. Yaxşı ya-
dımdadır, mindən artıq tamaşaçı kütləsi dram teatrının ətrafında
toplaşmışdı. Biletlərin hamısı satılmışdı, lakin tamaşaçılar teatrın
ətrafından dağılışmırdı. İnzibatçı müdir Həbib Axundov milis
dəstələri çağırmalı oldu, çünki teatrın qapıları bu duruşa davam
gətirmirdi.
İlk tamaşanın ikinci pərdəsindən sonra təvazökar, utancaq
müəllifi çox yalvar-yaxardan sonra səhnəyə dəvət edə bildik... Ta-
maşaçılar onu və quruluşçunu dəfələrlə gurultulu alqışlarla
qarşıladılar.
Böyük şair və dramaturqumuzun ölməz əsərləri ilə teatrımıza
bəxş etdiyi belə bayramların, sənət təntənələrinin təəssüratı
unudulmazdır.
1979
Dostları ilə paylaş: |