Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
725
– NataĢa! Kimsə... yanıma gəlsin! – və kabinetə çatmamıĢ qonaq otağının döĢəməsinə yıxıldı. – Hər Ģey qaydasındadır, – Azazello dedi. O, bir an sonra yerə yıxılmıĢ sevgililərin yanında idi. Marqarita üzü üstə xalçaya uzanmıĢdı. Azazello güclü əlləriylə oyuncaq kimi onu özünə tərəf çevirib sifətinə baxdı. Onun gözü qarĢısında Marqaritanın sifəti dəyiĢirdi. Hətta tufanqabağı alaqaranlıqda onun müvəqqəti ifritə çəpgözlüyünün, üzündəki qəddarlığın, coĢqunluğun itdiyi görünürdü. Mərhumun sifəti ağarıb, nəhayət, cizgiləri yumĢaldı və üzündəki yırtıcı ifadəni qadına məxsus iztirab əvəz elədi. Azazello onun ağ diĢlərini aralayıb, zəhərlədiyi həmin çaxırdan bir neçə damcı ağzına tökdü. Marqarita nəfəs alıb Azazellonun köməyi olmadan oturdu və zəif səslə soruĢdu: – Nəyə görə, Azazello, nəyə görə? Bu nə iĢdir baĢıma gətirdiniz? O, yerə sərilmiĢ masteri görüb diksindi. – Mən bunu gözləmirdim... qatil! – Yox, yox, – Azazello dedi, – o indi qalxacaq. Ax, siz nə yaman əsəbisiniz! downloaded from KitabYurdu.org
726
Kürən iblisin səsi o qədər səmimiydi ki, Marqarita ona dərhal inandı. Gümrah halda sıçrayıb, yerə sərilmiĢ masterə çaxır içirtməyə kömək elədi. Master gözünü açıb nifrətlə öz son sözlərini təkrar elədi: – Zəhərlədin... qatil... – Ax! Adi Ģeydir, yaxĢı iĢin mükafatı həmiĢə təhqir olub, – Azazello cavab verdi. – Doğrudanmı korsunuz? Di baĢa düĢün! Master qalxıb aydın baxıĢlarla ətrafına baxdı. – Bu yeniliyin mənası nədir? – Mənası odur ki, – Azazello dedi, – getmək vaxtıdır. Tufan qalxır, eĢidirsiniz? Hava qaralır. Atların dırnağı yer eĢir, bağça titrəyir. Zirzəmiylə vidalaĢın, tez vidalaĢın. – Aha, anlayıram, – master ətrafına göz gəzdirdi, – siz bizi öldürmüsünüz, biz ölüyük. Ax, nə ağıllı hərəkətdir! Necə vaxtında edilmiĢ hərəkətdir! Ġndi hər Ģeyi anladım. – Ġnsafınız olsun, – Azazello dedi, – bu sözləri sizsiniz deyən? Axı sevgiliniz sizi master adlandırır, axı siz düĢünürsünüz, siz necə ölü ola bilərsiniz? Məgər özünü diri downloaded from KitabYurdu.org 727
hesab eləmək üçün əynində köynək, xəstəxana tumanında hökmən zirzəmidə oturmaq lazımdır? Bu gülüncdür! – Sizi baĢa düĢdüm, – master həyəcanla dedi, – davam etməyin! Siz min dəfə haqlısınız! – Böyük Voland, böyük Voland! – Marqarita təkrar- təkrar dedi. – O, məndən daha yaxĢı fıkirləĢib. Ancaq romanı, – masterə qıĢqırdı, – hara uçsan da, romanı özünlə götür!
– Lazım deyil, – master cavab verdi, – mən onu əzbər bilirəm. – Bir kəlməni... bir kəlməni belə unutmazsan? – Marqarita sevgilisinə sığınıb, onun çapılan gicgahının qanını silə-silə soruĢdu. – Narahat olma! Mən daha heç nəyi heç zaman unutmaram, – o cavab verdi. – Onda alov! – Azazello ucadan dedi. – Hər Ģey alovla baĢlamıĢdı, biz də hər Ģeyi alovla bitiririk. – Alov! – Marqarita qorxunc səslə bağırdı. Zirzəminin pəncərəsi çırpıldı, külək pərdələri kənara atdı. Göy guruldadı. Azazello pəncəsini sobaya soxub, tüstülənən downloaded from KitabYurdu.org
728
kösövü çıxararaq süfrəni yandırdı. Sonra divanın üstündəki bir büküm köhnə qəzeti, onun dalınca əlyazmaları və pəncərə pərdələrini yandırdı. At çapacağı fikrindən məst olmuĢ master taxçadan hansısa kitabı götürüb, səhifələrini daraqlayaraq, yanan süfrəyə atdı və kitab bir anda od tutub alıĢdı. – Yan, yan, əvvəlki həyat! – Əzablanm, yan! – Marqarita qıĢqırdı. Otaqda artıq qıpqırmızı alov sütunları dalğalanırdı və tüstü ilə biriikdə üç nəfər evdən qaçaraq daĢ pilləkənlə qalxıb həyətə çıxdı. Ġlk olaraq evtikənin yerdə oturan aĢpazını gördülər; qadının ətrafına kartof və bir neçə dəstə soğan səpələnmiĢdi. AĢpaz qadının vəziyyəti aydındı. Üç qara at anbarın yanında fınxırıb dırnağıyla yer eĢirdi. Marqarita, onun arxasınca Azazello, lap sonda master at belinə sıçradı. AĢpaz qadın inildəyib xaç çəkmək istədi, ancaq Azazello yəhərin üstündən ona acıqlandı: – Əllərini kəsərəm! – Azazello fit çaldı və atlar cökə ağacının budaqlarını sındıraraq uçub aĢağıdakı qara buluda downloaded from KitabYurdu.org 729
sancıldılar. O saat zirzəminin pəncərəsindən tüstü çıxmağa baĢladı. AĢağıdan aĢpaz qadının yanıqlı zəif səsi eĢidildi: – Yanırıq!.. Atlar artıq Moskvanın üzəriylə çapırdı. – Mən Ģəhərlə vidalaĢmaq istəyirəm, – master irəlidə çapan Azazelloya qıĢqırdı. Ġldırım masterin cümləsinin sonunu batırdı. Azazello baĢı ilə razılığını bildirdi və atını dördnala çapdı. Atlılara sarı çox sürətlə bulud uçurdu, ancaq bu bulud hələ yağıĢ çiləmirdi. Onlar bulvarın üstü ilə uçurdular, adamların yağıĢdan daldalanmaq üçün necə qaçdıqlarını görürdülər. Ġlk damcılar düĢdü. Onlar vur-tut tüstüsü qalmıĢ Qriboyedovun üstündən keçdilər. Artıq qaranlığa bürünən Ģəhərin üzəriylə uçurdular. Onlardan yuxarıda ĢimĢəklər çaxırdı. Sonra damları yaĢıllıq əvəz elədi. Yalnız onda selləmə yağıĢ tökdü və uçanları suda üç iri qovcuğa döndərdi. UçuĢ duyğusu Marqaritaya tanıĢ idi, masterə isə yox və master vidalaĢmaq istədiyi yeganə adamla görüĢ yerinə tez çatdıqlarına heyrətləndi. O, yağıĢ pərdəsi arxasından Stravinskinin klinikasını, çayı və yaxĢı bələd olduğu qarĢı downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|