Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
710
– Sən soyğunçuluq elədiyin vaxt bəs Korovyev nəylə məĢğuluydu? – Voland soruĢdu. – Mən yanğınsöndürənlərə kömək eləyirdim, messir, – Korovyev cırılmıĢ Ģalvarını göstərdi. – Əgər belədirsə, əlbəttə, yeni bina tikmək lazım gələcək. – Tikiləcək, messir, – Korovyev dedi, – sizi əmin edirəm.
– Nə deyim, bircə arzulamaq qalır ki, əvvəlkindən yaxĢı olsun, – Voland bildirdi. – Elə də olacaq, messir, – Korovyev dedi. – Siz mənə inanın, – piĢik əlavə etdi, – mən əsl peyğəmbərəm. – Nə təhər olsa da, biz gəldik, messir, – Korovyev bildirdi, – sizin tapĢırıqlarınızı gözləyirik. Voland kətildən qalxıb sürahiyə yaxınlaĢdı və arxası əshabələrinə durub bir xeyli dinməzcə uzaqlara baxdı. Sonra yenə geri çəkilib kətilə çökərək dedi: – Heç bir tapĢırıq olmayacaq, bacardığınızı elədiniz, hələ ki, sizin xidmətinizə ehtiyacım yoxdur. Dincələ downloaded from KitabYurdu.org
711
bilərsiniz. Ġndi tufan qopacaq, sonuncu tufan, o, lazım olan hər Ģeyi axıra çatdıracaq və biz yola düĢəcəyik. – Çox yaxĢı, messir, – hər iki oyunbaz cavab verib meydançanın ortasındakı dairəvi mərkəzi olan qüllənin arxasında gözdən itdi. Voland dediyi tufanın əlamətləri artıq üfüqdə görünürdü. Qərbdən qalxan qara bulud günəĢi yarıyacan uddu. Sonra onu tamam örtdü. Meydançada hava sərinləĢdi. Bir az keçmiĢ qaranlıq çökdü. Qərbdən gələn qaranlıq nəhəng Ģəhəri örtdü. Körpülər, saraylar görünməz oldu. Dünyada heç olmayıbmıĢ kimi hər Ģey yoxa çıxdı. Bütün səmanı odlu xətt yarıb keçdi. Sonra Ģəhəri gurultu silkələdi. Gurultu təkrar olundu və tufan qopdu. Voland tufanın zülmətində görünməz oldu.
XXX fəsil VAXTDIR! VAXTDIR!
downloaded from KitabYurdu.org 712
– Bilirsən, – Marqarita dedi, – dünən gecə sən yuxuya gedəndə mən Aralıq dənizindən gələn qaranlıq haqqında oxuyurdum... bir də bütlər, ah, qızıl bütlər! Nəyə görəsə onlar mənə rahatlıq vermir. Mənə elə gəlir, indi yağıĢ yağacaq. Hiss eləyirsən, hava necə sərinləĢir? – Bunların hamısı xoĢdur, yaxĢıdır, – master əliylə papirosun tüstüsünü qovdu, – bütləri də boĢla getsin... ancaq bu iĢlərin sonrası nə olacaq, qətiyyən məlum deyil! Bu söhbət qürub çağı, məhz Levi Matvey meydançada Volandın yanına gəldiyi vaxt olurdu. Zirzəminin balaca pəncərəsi açıq idi və əgər kimsə içəri boylansaydı, danıĢanların qəribə görkəminə təəccüblənərdi. Marqarita çılpaq bədəninə qara plaĢ keçirmiĢdi, master isə xəstəxana tuman-köynəyindəydi. Ona görə beləydi ki, Marqaritanın geyinməyə heç nəyi yox idi, çünki bütün pal-paltarı malikanədə qalmıĢdı, hərçənd malikanə uzaqda deyildi, ancaq oraya gedib öz əĢyalarını gətirməkdən danıĢmağa belə dəyməzdi. Heç hara getməyibmiĢ kimi masterin paltarlarını dolabdan tapsalar da, o, sadəcə, geyinmək istəməmiĢdi, elə oturub-durub deyirdi ki, indicə nəsə cəfəng Ģeylər baĢ downloaded from KitabYurdu.org
713
verəcək. Düzdür, həmin payız gecəsindən sonra master ilk dəfəydi üzünü qırxmıĢdı (klinikada saqqalını maĢınkayla qırxırdılar). Otağın da görkəmi qəribəydi, qarıĢıqlıqdan baĢ çıxarmaq çətin məsələydi. Xalçanın üstündə, divanda əlyazmalar vardı. Hansısa kitab kresloda ağzıüstə yarıaçıq atılıb qalmıĢdı. Dəyirmi masada süfrə açılmıĢdı, yeməklərin arasında bir neçə butulka vardı. Bu yeməklərin, içkilərin haradan peyda olduğu Marqaritaya, masterə məlum deyildi. Yuxudan ayılıb bunların hamısını süfrədə görmüĢdülər. ġənbə günü Ģər qarıĢana qədər yatan masterlə sevgilisi özlərini tam gümrah
hiss eləyirdilər, dünənki sərgüzəĢtlərdən yalnız bir Ģey xəbər verirdi – sol gicgahları azca gizildəyirdi. Hər ikisinin ruhi aləmində isə böyük dəyiĢikliklər baĢ vermiĢdi, zirzəmidə danıĢılanlara qulaq asan hər kəs buna əmin olardı. Ancaq qulaq asası kimsə yox idi. Həyətin də gözəlliyi elə kimsəsizliyindəydi. Günü- gündən daha çox yaĢıllaĢan pəncərə önündəki cökə və ağsöyüddən ətrafa bahar qoxusu yayılırdı və əsən yel o qoxunu zirzəmiyə gətirirdi. downloaded from KitabYurdu.org 714
– Bu, Ģeytan əməlidir! – master qəfildən dedi. – Adam ağlına sığıĢdıra bilmir... – papirosu külqabında söndürüb, baĢını əlləriylə sıxdı. – Bir qulaq as, sən ki ağlını çaĢdırmamısan... Qəti əminsən ki, biz dünən Ģeytanın yanında olmuĢuq? – Qəti əminəm, – Marqarita cavab verdi. – Əlbəttə, əlbəttə, – master istehzayla dedi, – indi bir dəli əvəzinə ikisi göz qabağındadır! Ər də, arvad da. – Əlini göyə qaldırıb qıĢqırdı: – Yox, bu, Ģeytan əməlidir, Ģeytan əməlidir, Ģeytan əməlidir! Cavab əvəzinə Marqarita özünü divana yıxıb uğundu, yalın ayaqlarını oynadıb qıĢqırdı: – Oy, öldüm gülməkdən! Oy, öldüm gülməkdən! Bir özünə bax, gör nəyə oxĢayırsan! Master xəstəxana tumanını utana-utana yuxarı çəkənə qədər Marqarita gülməyini kəsib ciddiləĢdi. – Sən indi qeyri-ixtiyari düzünü söylədin, – o dedi, – Ģeytan əməlidir, Ģeytan da hər Ģeyi yoluna qoyacaq, inan mənə! – Gözləri birdən parıldadı, sıçrayıb yerində oynaya- oynaya qıĢqırdı: – Necə xoĢbəxtəm, necə xoĢbəxtəm ki, downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|