Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
700
yağlı dodaqlarına tərəf tutdu. O isə hərdən oğruncasına boylanaraq elə hey pıçıldayırdı və buna oxĢar ayrı-ayrı sözləri eĢitmək olurdu: – Vicdanım haqqı! Sadovıda, Sadovıda, – Boba səsini bir az da alçaltdı, – güllə batmır! Güllələr... güllələr... benzin... yanğın... güllələr... – Murdar Ģayiələr yayan bu yalançıları, – Petrakova hikkəsindən öz kontralto səsiylə Bobanın istədiyindən bir az bərk ciyildədi, – qandırmaq lazımdır! Eybi yox, elə də olacaq, haqlarında ölçü götürərlər! Gör necə ziyanlı yalanlardır! – Yalan nədir, Antonida Porfiryevna! – yazıçı arvadının inanmadığından kədərlənən Boba yenə ötməyə baĢladı: – Sizə deyirəm ki, güllə batmır... Ġndi də yanğın... Onlar göynən... göynən gəlirlər, – Boba, haqqında danıĢdığı adamların yanındaca oturub, onun söylədiklərindən ləzzət aldıqlarını ağlına belə gətirmədən donquldandı. Yeri gəlmiĢkən, bu ləzzət tezliklə bitdi. Restoranın içərisindəki qapıdan eyvana ildırım sürətilə belləri kəmərlə downloaded from KitabYurdu.org 701
tarım çəkilmiĢ, boğazlı dəri əlcəkdə, əllərində tapança üç kiĢi çıxdı. Öndə gələn gur və qorxunc səslə qıĢqırdı: – Yerinizdən tərpənməyin! – Dərhal da hər üçü Korovyevlə Begemotun baĢını niĢan alıb eyvanı atəĢə tutdu. Gülləbaran olunanların hər ikisi o saat havada əridi, primusdan isə alov sütunu düz parusin örtüyə yüksəldi. Parusin örtükdə, sanki, kənarları qara ağız açıldı və hər tərəfə böyüməyə baĢladı. Alov parusin örtükdən yuxarı millənib, Qriboyedev evinin lap damına qədər qalxdı. Ġkinci mərtəbədə redaksiyanın pəncərəsi ağzındakı kağız dolu qovluqlar qəfil alıĢdı, ardınca pərdələr od tutdu və kimsə körükləndirirmiĢ kimi alov uğuldayaraq xalanın evinin içərilərinə doğru cumdu. Bir neçə saniyə sonra bulvarın çuqun çəpərinə doğru aparan, fəlakətin çərĢənbə axĢamı hələ heç kimin anlamadığı ilk carçısı ĠvanuĢkanın gəldiyi asfalt səkiylə indi yeməklərini sona çatdırmamıĢ yazıçılar, ofisiantlar, Sofya
j Pavlovna, Boba, Petrakova, Petrakov qaçırdı. Vaxtında yan qapıdan çıxan Arçibald Arçibaldoviç yanan briqi sonuncu tərk etməyə borclu olan kapitan kimi downloaded from KitabYurdu.org
702
heç hara qaçmadan, heç hara tələsmədən iki qaxac balığı da odun kimi qoltuğuna vurub ipək astarlı yay paltosunda sakitcə dayanmıĢdı.
XXIX fəsil MASTERĠN VƏ MARQARĠTANIN TALEYĠ MÜƏYYƏNLƏġDĠ
ġəhərin yüksəkliyində, Moskvanın, təxminən, yüz əlli il əvvəl tikilmiĢ ən gözəl binalarından birinin daĢ döĢənmiĢ meydançasında qürub çağı iki nəfər – Voland və Azazello dayanmıĢdı. Onlar küçədən, aĢağıdan görünmürdülər, çünki gips vazalar və gips güllərlə bəzənmiĢ sürahi onları lazımsız baxıĢlardan qoruyurdu. Ancaq bütün Ģəhər onların ayağı altındaydı. Öz qara əbasını geyinmiĢ Voland qatlanan kətildə oturmuĢdu. Onun uzun, enli qılıncı meydançanın iki kəsiĢən plitəsinin arasına sancılıb günəĢ saatı əmələ gətirmiĢdi. Qılıncın kölgəsi yavaĢ-yavaĢ uzanıb Ģeytanın qara tuflilərinə downloaded from KitabYurdu.org
703
tərəf sürünürdü. Bir ayağını altına qatlayıb kətildə büzüĢmüĢ Voland iti çənəsini yumruğuna dayayaraq, saysız-hesabsız saraylara, nəhəng binalara, sökülməyə məhkum daxmalara baxırdı. Müasir paltarıyla, yəni pencəyi, Ģlyapası, laklı tufliləriylə vidalaĢıb Voland kimi qara geyinmiĢ Azazello öz hökmdarından bir az aralıda hərəkətsiz dayanıb, onun kimi gözünü Ģəhərdən çəkmirdi. Voland dilləndi: – Çox maraqlı Ģəhərdir, eləmi? Azazello qımıldanıb hörmətlə cavab verdi: – Messir, mənim daha çox Roma xoĢuma gəlir. – Hə, zövqdən asılıdır, – Voland dedi. Az sonra yenə onun səsi eĢidildi: – Bulvardakı o tüstü nədir? – Qriboyedov evi yanır, – Azazello cavab verdi. – Yəqin, ayrılmaz Korovyev-Begemot cütlüyü orada olub.
– Buna heç bir Ģübhə yoxdur, messir. downloaded from KitabYurdu.org 704
Yenə sükut çökdü, meydançada arxası günbatana dayanan hər ikisi günəĢin nəhəng binaların yuxarı mərtəbələrində əks edib göz qamaĢdırdığı pəncərələrə baxırdı. Arxası qüruba olsa da, Volandın gözü də bu pəncərələrdən biri kimi alıĢıb-yanırdı. Ancaq bu yerdə nəsə Volandı üzünü Ģəhərdən çevirib, arxa tərəfindəki damın dairəvi qülləsinə baxmağa məcbur elədi. Qüllənin divarından əynindəki cır-cındır paltarı palçığa batmıĢ, əldəqayırma səndəl, xiton geyinmiĢ qaĢqabaqlı, qarasaqqal bir adam çıxdı.
– Paho! – Voland gələn adama riĢxəndlə baxdı. – Səni burada görəcəyimə heç inanmazdım! Nə yaxĢı təĢrif buyurmusan, çağırılmamıĢ, ancaq gözlənilən qonaq? – Sənin yanına gəlmiĢəm, Ģər ruhlar və kölgələr hökmdarı, – gələn adam ədavətlə, acıqlı-acıqlı Volanda baxdı. – Mənim
yanıma gəlmisənsə, niyə mənimlə
salamlaĢmadın, keçmiĢ vergiyığan? – Voland soyuq tərzdə dedi.
downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|