Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
740
– Nədir, – Voland atın üstündən dedi, – bütün hesabları çürütdünüz? VidalaĢma bitdi? – Bəli, bitdi, – master cavab verib, sakitləĢmiĢ halda düz və cəsarətlə Volandın üzünə baxdı. Onda Volandın qorxunc səsi dağı-daĢı lərzəyə saldı: – Vaxtdır! Begemotun bərk fiti və gülüĢü də bu səsə qarıĢdı. Atlar irəli sıçradı, atlılar göyə qalxıb çapdılar. Marqaritanın dəlisov atı cilov gəmirirdi. Volandın plaĢı atlı dəstənin baĢı üzərində qabardı, bu plaĢ qaralmaqda olan səmanı da örtməyə baĢladı. Qara örtük bir anlığa kənara çəkiləndə Marqarita çapa-çapa geri dönüb gördü ki, arxada nəinki üstündən aeroplan uçan rəngbərəng qüllələr, torpağın təkinə gedib yerində yalnız duman qalmıĢ Ģəhərin özü də artıq çoxdan yoxdur.
XXXII fəsil ƏFVETMƏ VƏ ƏBƏDĠ SIĞINACAQ
downloaded from KitabYurdu.org 741
Allahlar, ey allahlar! Gecə yer necə kədərli görünür! Bataqlıqlar üzərindəki duman necə əsrarəngizdir. Bu dumanda dolaĢan, ölümqabağı əzab içində qıvrılan, çiynində ağır dərd yükü yerin üstü ilə uçan adam bunu yaxĢı bilir. Bunu yorulan
bilir. Yer
üzünün dumanından, bataqlıqlarından, çaylarından ayrılıb göz qırpmadan özünü ölümə təslim edir, çünki yalnız ölümün ona dinclik gətirəcəyinə inanır... Sehrli qara atlar da əldən düĢmüĢdülər, özlərini zorla çəkirdilər və gecə əvvəl-axır onları haqladı. Hətta dinclik bilməyən Begemot da gecəni arxasında hiss eləyib kirimiĢdi, yəhərin qaĢından pəpcələriylə bərk-bərk yapıĢıb quyruğunu qabardaraq dinməzcə uçurdu. Gecə qara örtüyünü meĢələrin, çəmənlərin üstünə çəkdi, çox-çox aĢağılarda Marqaritaya, masterə daha maraqsız və lazımsız olan kədərli yad iĢıqları yandırdı. Qaranlıq atlı dəstəni ötüb onları bürüdü və qüssəli səmada təkəmseyrək solğun ulduzlar iĢardı. Qaranlıq qatılaĢıb, çapanlarla yanaĢı uçurdu, onların plaĢını çiyinlərindən atıb, yalanları faĢ eləyirdi. Üzünə sərin downloaded from KitabYurdu.org 742
külək döyəcləyən Marqarita gözünü açıb, öz məqsədlərinə doğru uçanların görkəminin necə dəyiĢdiyini gördü. MeĢənin arxasından qarĢılarına qıpqırmızı bədirlənmiĢ ay çıxanda isə bütün yalanlar yox oldu, cadugər paltarları bataqlığa düĢüb dumanda itib batdı. Masterin sevgilisinin sağ tərəfində Volandla yanaĢı uçanı – heç bir tərcüməçiyə ehtiyacı olmayan sirli məsləhətçinin yalançı tərcüməçisi Korovyev-Faqotu indi çətintanıyardılar. Korovyev-Faqot kimi yırtıq sirk paltarında Vorobyov dağlarını tərk edənin əvəzində indi cilovun qızıl zəncirini aramla cingildədə-cingildədə qaraqabaq, heç vaxt üzü gülməyən, tünd-bənövĢəyi geyimli cəngavər çapırdı. O, baĢını sinəsinə sıxmıĢdı, aya baxmırdı, yerlə maraqlanmırdı, Volandla yanaĢı uça-uça öz dünyasına qapılmıĢdı. – O, niyə belə dəyiĢib? – küləyin vıyıltısı içindən Marqarita astaca Volanddan soruĢdu. – Bu cəngavər haçansa uğursuz zarafat eləyib, – Voland üzünü Marqaritaya çevirdi, gözü iĢıldayırdı, – onun iĢıq və zülmətdən bəhs eləyən kalamburu o qədər də yaxĢı deyildi. Bundan sonra cəngavər güman elədiyindən bir az çox və downloaded from KitabYurdu.org
743
uzun müddətə zarafat eləyəsi oldu. Ancaq indi haqq- hesabların kəsildiyi gecədir. Cəngavər öz hesabını çürütdü! Gecə Begemotun yumĢaq quyruğunu da qopartdı,tükünü çəngə-çəngə yolub bataqlığa tulladı. Zülmət tanrısını əyləndirən piĢik indi sısqa bir oğlan, iblisin pajı 34 , dünyada tayı-bərabəri olmayan təlxək idi. O da kirimiĢdi, üzünü aydan süzülən iĢığa tutub sakitcə uçurdu. Lap yanda polad yaraq-əsləhəsi parıldayan Azazello uçurdu. Ay onun da sifətini dəyiĢmiĢdi. Yöndəmsiz köpək diĢləri yoxa çıxmıĢdı, çəpgözlüyü də, demə, yalanmıĢ. Azazellonun hər iki gözü eyni cür mənasız və qara, sifəti isə ağ və ifadəsiz idi. Ġndi Azazello özünün əsl görkəmində, susuz səhranın iblisi, qatil iblis kimi uçurdu. Marqarita özünü görə bilməzdi, ancaq masterin necə dəyiĢdiyini yaxĢı görürdü. Onun ay iĢığında ağaran saçları arxadan hörülmüĢdü və külək bu hörüyü yellədirdi. Külək masterin plaĢının ətəyini qaldıranda Marqarita onun çəkmələrindəki mahmızların gah sönən, gah yanan
34 Paj – orta əsrlərdə saraylarda xidmət edən zadəgan əsilli oğlan downloaded from KitabYurdu.org 744
ulduzlarını görürdü. Master də həmin o gənc iblis kimi gözünü aydan çəkmədən uçurdu, ancaq elə bil, yaxĢı tanıdığı sevimli qadına gülümsəyirdi və 118 №-li otaqda vərdiĢ etdiyi kimi dodaqlarının altında nəsə mızıldayırdı. Voland da öz həqiqi görkəmində uçurdu. Onun atının cilovunun nədən hazırlandığını Marqarita deyə bilməzdi; fikirləĢirdi ki, yəqin, ay iĢığından hörülmüĢ zəncirdir, atı– zülmət parçasıdır, atın yalı – buluddandır, atlının mahmızları isə solğun ulduzlardır. AĢağıda yerin görünüĢü dəyiĢənə qədər dinməzcə xeyli uçdular. Kədərli meĢələr yerin zülmətinə qərq olub, ülgüc tiyəsi kimi tutqun-tutqun iĢaran çayları da özü ilə çəkib apardı. AĢağıda parıldayan qaya parçaları göründü, onların arasında isə ay iĢığının keçə bilmədiyi uçurumlar qaralırdı. Voland öz atını cansıxıcı yastı daĢlıq zirvədə əylədi, atların ayağı altında daĢ-kəsəyin çıxartdığı səsə qulaq asa- asa piyada addımladılar. Ay iĢığı meydançanı parlaq yaĢıl rəngə boyamıĢdı. Marqarita çox keçməmiĢ boĢ yerdə kreslo və kresloda oturmuĢ adamın ağ fiqurunu gördü. Ola bilsin, kresloda oturan kar idi, ya dərin fikrə getmiĢdi. Atların downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|