Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
251
– TamaĢaçı kütləsi, – həyasız oyunbaz Sempleyarovun sözünü kəsdi, – deyəsən, heç nə bildirməyib. Ancaq qoy belə olsun, Arkadi Apollonoviç, sizin böyük istəyinizi nəzərə alıb ifĢa edərəm. Bunun üçün, icazənizlə, bir dənə də kiçik nömrə göstərərdim. – Niyə də yox, – Arkadi Apollonoviç təkəbbürlə dedi, – ancaq mütləq ifĢası da olsun! – BaĢ üstə, baĢ üstə. Beləliklə, icazənizlə sizdən soruĢum, dünən axĢam harada olmusunuz, Arkadi Apollonoviç? Bu yersiz, hətta, ola bilsin, ədəbsiz sualdan Arkadi Apollonoviçin sifəti dəyiĢdi, həm də olduqca çox dəyiĢdi. – Dünən axĢam
Arkadi Apollonoviç akustika komissiyasının iclasında olub, – Arkadi Apollonoviçin həyat yoldaĢı təkəbbürlə dedi, – ancaq mən anlamıram, bunun magiyaya nə dəxli var? – Ax, madam, təbii ki, dəxli var, – Faqot təsdiq etdi, – siz anlamırsınız. Ġclasa gəlincə, siz tamamilə yanılırsınız. Həmin iclasa getmək adıyla evdən çıxan – sözgəliĢi deyim ki, dünənə belə bir iclas təyin olunmamıĢdı – Arkadi downloaded from KitabYurdu.org
252
Apollonoviç akustika komissiyasının Çistıy gölü sahilindəki binasının yaxınlığında öz sürücüsünü buraxıb (bütün teatr susmuĢdu), avtobusla Yeloxovskaya küçəsinə, səyyar rayon teatrının artisti Militse Andreyevna Pokobatkoya qonaq gedib və təxminən, dörd saat onun yanında olub. – Oy! – çökmüĢ sükutda kimsə iztirab dolu bir səslə bərkdən dedi. Arkadi Apollonoviçin gənc qohumu isə birdən vahiməli bir qəhqəhə çəkdi. – Hər Ģey aydındır! – o dedi, – mən çoxdan bundan ĢübhələnmiĢdim. Bu fərsizin Luiza rolunu necə aldığı indi mənə aydın oldu! Və gözlənilmədən bənövĢəyi rəngli qısa, yoğun çətiri qaldırıb Arkadi Apollonoviçin baĢına çırpdı. Həm də Korovyev olan əclaf Faqot qıĢqırdı: – Hörmətli vətəndaĢlar, bu da Arkadi Apollonoviçin israrla görmək istədiyi ifĢalardan biri! – Yaramaz qız, sən nə cürət edib Arkadi Apollonoviçə toxunursan? – Arkadi Apollonoviçin həyat yoldaĢı ayağa qalxıb, öz nəhəng bədənini əsdirə-əsdirə qəzəblə soruĢdu. downloaded from KitabYurdu.org
253
Gənc qohum ikinci dəfə iblisanə qəhqəhə çəkdi. – BaĢqalarını deyə bilmərəm, – o güldü, – ancaq mənim toxunmağa cürətim çatır! – və ikinci dəfə Arkadi Apollonoviçin baĢına çırpılan çətirin Ģappıltısı eĢidildi. – Milis! Tutun onu! – Sempleyarovun həyat yoldaĢı elə dəhĢətli səslə çığırdı ki, çoxlarının ürəyi qopdu. Bu yerdə piĢik də rampaya sıçrayıb, birdən insan səsi ilə bağırdı: – Seans bitdi! Maestro! MarĢ guppuldat!!! HavalanmıĢ dirijor nə etdiyini özü də bilmədən çubuğunu yellədi və orkestr çalmadı, hətta guruldamadı, məhz piĢiyin iyrənc Ģəkildə ifadə etdiyi kimi ağla gəlməyən, ədəbsizlikdə tayı-bərabəri olmayan bir marĢ guppuldatdı. Hamıda bir an elə təsəvvür oyandı ki, haçansa cənub səmasındakı ulduzların altında, kafeĢantanda bu marĢın mənasız, ancaq ovqat yaradan sözləri ətrafa yayılıb: Cənab zati-aliləri Sevirdi ev quĢlarını, Alırdı himayəsinə Gözəl-göyçək qızları!!! downloaded from KitabYurdu.org
254
Bəlkə də, heç bu sözlər olmamıĢdı, elə bu musiqiylə baĢqa, lap ədəbsiz sözlər oxunmuĢdu. Əsas bu deyildi, əsas o idi ki, bütün bunlardan sonra Varyetedə qiyamət qopdu. Sempleyarovun lojasında milisionerlər qaçıĢırdı, hər Ģeyi bilmək
istəyənlər məhəccərə dırmaĢırdılar, orkestr sinclərinin cingiltisində batan dəli qəhqəhələr, hirsli qıĢqırıqlar eĢidilirdi. Səhnə birdən-birə boĢaldı, yaramaz piĢik Begemot kimi kələkbaz Faqot da havada əriyib itdi, necə ki bir az əvvəl üzlüyü bozarmıĢ kreslosu ilə birlikdə cadugər yoxa çıxmıĢdı.
XIII fəsil QƏHRƏMANIN GƏLĠġĠ
Deməli, naməlum adam Ġvanı barmağı ilə hədələyib pıçıldadı: "Sss!" downloaded from KitabYurdu.org 255
Ġvan ayağını çarpayıdan sallayıb boylandı. Üzü qırxıq, gözləri iztirablı, topa saçları alnına tökülmüĢ otuz səkkiz yaĢlarında qarasaç, sivriburun bir adam ehtiyatla eyvandan otağa baxırdı. Ġvanın tək olduğuna inanandan və ətrafı dinləyəndən sonra sirli qonaq ürəklənib otağa girdi. Ġvan onun xəstəxana paltarında olduğunu gördü. Əynində alt paltarı vardı, çəkələyi yalın ayağına keçirmiĢdi, boz xalatı çiyninə atmıĢdı. Gələn adam Ġvana göz vurdu, açar topasını cibində gizlədib astadan dedi: "Oturmaq olar?" – baĢla razılıq iĢarəsi alıb kresloya çökdü. – Siz bura necə gəldiniz? – quru barmağın hədəsinə tabe olan Ġvan pıçıltı ilə soruĢdu, – axı eyvanın barmaqlığı qıfıllıdır? – Barmaqlıq qıfıllıdır, – qonaq təsdiq etdi, – Praskovya Fyodorovna yaxĢı insandır, ancaq əfsus ki, huĢsuzdur. Bir ay əvvəl açar topasmı ondan çırpıĢdırmıĢam, buna görə də bütün mərtəbə boyu uzanan ümumi eyvana çıxıb, hərdən qonĢulara baĢ çəkirəm. downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|