Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hâl
Yüklə 4,74 Kb. Pdf görüntüsü
|
16 lüzumsuz görüyorsun. Bence bunu söylemeyi bizim için yapılması gerekli yükümlülük görüyorum. Birlikte şahit olduğumuz birkaç manzarayı sana hatırlattığımda, i senin lüzumsuz seviyeden yapılması gerekli düzeyini de atlayarak mutlak yapılması zorunlu olana kadar çıkacağına şüphe etmiyorum. Mesela, senin yaralandığın bir muharebede, 11 sağ kanat alaylarından birinin cesur komutanı, düşman topçu ateşi altındayken girdiği huduttan, Doğanarslan sırtlarında, düşman piyadesinin yoğun ateşiyle, alayının geri dönüp kendisini yalnız bıraktığı noktaya dek, hep kılıcı elinde kendi avcı hattının önündeydi. Bu cesaretin hayranıyım, ancak bu cesaret ve kahramanlık alaya zafer sağlayamadığı gibi, perişan olmasını da engelleyemedi. Ortaya konulan bu hareket tarzına karşılık; Alay, düşman topçu ateşi altında hedefe ve araziye uygun olarak açılıp daha sonra yayılmalıydı. Ardından sorumluluğuna verilen cephedeki taarruzu hücumda komşu birliklerle irtibatla sevk ve idare korunmalı, elde kılıç yerine dürbün olduğu hâlde avcı hattının önünde değil, alay ihtiyatının yakınında durumu görüp hâkim olunacak noktada olmalıydı. İçinde bulunduğu Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hâl i hatırlatırsam 17 durumda, askerlik sanatının bütün icaplarına, tedbirlerine sakin ve sağlam bir biçimde başvurup, ansızın beliren bir sebep yüzünden alayı geri döndüğü anda, alay komutanı, kılıcını çekip, atını dörtnal sürüp düşmanın şarapnellerini, mermilerini hiçe sayıp, geri dönen avcı hatlarını çiğneyerek alayını tekrar i düşmana çevirseydi, işte o zaman alay komutanına yaraşan cesarete dev bir misal gösterilir, ii Osmanlı tarihindeki kahramanlıklara bir altın sayfa daha eklenirdi. iii Böyle bir cesaretin kurbanı olan alay komutanının adına heykel dikilmesine, Hazreti Peygamber de razı olur, ümmetince “Hiç, bilenle bilmeyen bir olur mu?” sözüne, gerçek bir inançla uyulduğunu görmekten hoşnut olurdu. “Mertliğin seçkin hasletleri ve fedakârlığın üstün ahlâkıyla taçlanmayacak ilmi bilginin başlı başına amaca ulaştıramayacağını” öne sürüyorsun. Ne kadar haklısın. Senin sözünün aynasında, ben de şunu iddia ediyorum: “Asıl olan, fedakârlık duygusu ve mertlik hasletidir.” Bunlar, yani karakter, teknik ve bilimsel bilgilerle sağlam tutulmadıkça dahi temel kavramdır, ancak her zaman güvenilir sonuçlar vermez. Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hâl i dönen avcı hatlarını çiğneyerek düşmanın şarapnellerini, mermilerini hiçe sayıp alayını durdursa ve tekrar ii göstermiş iii getirmiş Kur .Bnb.Mustafa Kemal T rablusgarp Savaşı’nda Derne Mücahit Kuvvetleri Komutanı olarak emirlerini Teğmen Fehmi Efendi’ye dikte ettiriyor . Kur .Yb.Mustafa Kemal; Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hal , İstanbul, Minber Matbaası, 1334 [1918], s. 9. 19 Talimnamelerin, “harbin subaydan beklediği karakter, ilmî güç ve üstünlüğü” kazandıracak kısımlarının ve maddelerinin, okullarımızda, layık olduğu önemde öğretilip öğrencilere kazandırılmadıklarına ilişkin sözlerine katılıyorum; fakat senin burada sona eren giriş kısmını, birkaç cümle daha ekleyip sürdürdükten sonra, ispatlanmış olan “canını verme” meselesini inceleyeceğim. Gerçekten, Harp Okulundaki eğitim düzeyi “subayın asli görevleri”ni öğrencilerin ruhlarına sindirecek derecede tesirli değildi. Okul sıralarında, bu konuda daha ciddi, kapsamlı bir eğitim - öğretim devresi geçirilseydi dahi amacın elde edilemeyeceği inancındayım. Bana göre, gerçek ilmi verebilecek asıl mektep kıt’adır. Asıl sanat eğitimini verecek gerçek öğreticiler, eğiticiler birbirinden üstün komutanlardır. Harp Okulundan alınan diploma, genç teğmenin, bölük komutanının eğitimine hazır olduğunu gösterir. Genç teğmen, sanatın asıl ruhunu, katıldığı bölüğün askerleri önünde, bölüğün önderi yüzbaşıdan ve daha üstlerinden uygulamalı olarak işleri görürken öğrenecektir. Önce, bir takımın komutanı, sonra da bölüğe komutan olmak üzere hazırlanacaktır. İşte bu şekilde öğrenecek ve ardından öğretecektir. Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hâl 20 Ordu uygulamalı eğitiminde, ancak bu şekilde makamını dolduracak bölük, tabur, alay... vb. komutanlarını yetiştirerek milletin evlatları bir sürü gibi değil, şanlı şerefli insanlar olarak i şan ve şerefe yönlendirilebilirler. Eski bir hatıramı anlatmak istiyorum. İzmir’de bindiğim gemi, Girit üzerinden Katanya’ya gidiyordu. ii Girit’te, iii oradaki Avrupa birliklerinden bir teğmen gemiye bindi. Biraz samimiyet kurduk. iv Ertesi gün -tekrar Girit’e dönecek olan teğmenle- Katanya’da bir gazinoda buluşmuştuk. Bana, bulabildiği yeni bazı askerî kitapları gösterirken şunları söylemişti: Yüzbaşım, yeni çıkan askerî kitapları takip etmekte, son zamanlarda beni biraz gevşek gördüğünden, v bana âdeta gücendi. Güzel bir tesadüfle buradan aldığım kitapları okuduğumu görünce vi şüphesiz memnun olacak ve artık gücenmeyecektir. Bu teğmenin komutanı yüzbaşının, subaylarını nasıl yetiştiren bir bölük komutanı olduğu, onun gözlerinden açıkça okunabiliyordu. 12 Zabit ve Kumandan ile Hasb-ı Hâl i düşman karşısında ii Vapura iii binmiş ve iv Bu mülazım Katanya’dan tekrar Girit’e dönecekti. v ki vi bundan dolayı Yüklə 4,74 Kb. Dostları ilə paylaş:
|