§ 4. Beynəlxalq xüsusi hüquqda uşaq hüquqları mn müdafiəsi
k
yaşadığı ölkənin) qanunvericiliyinə uyğun olaraq övladlığa
götürülürsə, onda həmin ölkənin qanunvericiliyi ilə yanaşı,
Azərbaycan
*
Respublikasının Ailə Məcəlləsinin 117-119-cu və I22-124-cü
maddələrin tələblərinə də əməl olunmalıdır. Qeyd edilən
maddələrdə övladlığa götürülməsinə yol verilən uşaqlann dairəsi,
övladlığa götürmənin qaydası, övladlığa götürülən uşaqlann və
övladlığa götürməyi arzu edən şəxslərin uçotu, valideynlərin razılığı
İlə və ya onsuz övladlığa götürmə, bir sözlə övladlığa götürmənin
əsaslan tənzimlənir, Deməli, qanunverici birtərəfli qaydada
müəyyən edir ki, Azərbaycan Respublikasının ərazisində
Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olan uşaq övladlığa
götürülən zaman hər bir halda övladlığa götürmə ilə bağlı
Azərbaycan Respublikasının
qanunverici-
*
liyində nəzərdə tutulan əsas müddəalara əməl edilməlidir.
Azərbaycan Respublikasının ərazisində xarici vətəndaş olan uşaq
Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı tərəfindən övladlığa
" götürüldükdə isə qanunvericilikdə nəzərdə tutulan əsaslara riayət
etməklə yanaşı, həm də uşağın qanuni nümayəndəsinin və uşağın
vətəndaşı olduğu dövlətin səlahiyyətli orqanının, eləcə də həmin
dövlətin qanunvericiliyi ilə tələb olunduqda - uşağın özünün
razılığını almaq zəruridir. Əgər övladlığa götürmə nəticəsində
uşağın Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyi və tərəfdar
çıxdığı beynəlxalq müqavilələrlə müəyyən edilmiş hüquqlan pozula
bilərsə,
onda
övladlığa
götürmə
övladlığa
götürənin
vətəndaşlığından äsılı olmayaraq həyata keçirilə bilməz, həyata
keçirilmiş övladlığa götürmə isə məhkəmə qaydasında ləğv
olunmalıdır.
Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olan uşaq xaricdə övlad-
kğa götürülərsə, belə övladlığa götürmə o şərtlə Azərbaycan
Respublikasında etibarlı hesab edilir ki, buna Azərbaycan
Respublikasında müəyyən olunmuş qaydada əvvəlcədən müvafiq
icazə alınsın.
257
Fəsil 15. Vərəsəlik hüququ
§ 1.Vərəsəlik münasibətləri sferasında
qanunların kolliziyası
Planetimizdə getdikcə sürətlənən inteqrasiya prosesləri və
bunun nəticəsi kimi dövlətlər arasında meydana gələn
gediş-gəlişin sadələşdirilmiş forması əhalinin miqrasiyasım
asanlaşdırmışdır. Müasir dövrdə milyonlarla insan vətəndaşı
olduğu dövlətin hüdudlarından kənarda daimi iş və yaşayış
yerinə malikdir. Bu və ya digər səbəbdən tarixi vətənlərindən
uzaq düşmüş insanlarm qohumluq əlaqələri isə qalır. Belə bir
vəziyyətin doğurduğu çoxsaylı problemlərdən biri də xarici
elementli vərəsəlik münasibətlərinin hüquqi tənzimidir. Xarici
elementli vərəsəlik münasibətlərinin hüquqi tənzimi bir sıra
özünəməxsus xüsusiyyətlərə malikdir. Bu hər şeydən əvvəl, milli
qanunvericiliklərdə nəzərdə tutulan vərəsəlik hüquq norma- *
lannm məzmun baxımından müxtəlifliyi ilə əlaqədardır. Belə ki,
qanuna və vəsiyyətnaməyə görə vərəsələrin dairəsi, miras qalan
əmlakın bölgü sistemi, daşınar və daşınmaz əmlakın hüquqi
statusu, vəsiyyətnamənin formasına irəli sürülən tələblər və digər
bu kimi məsələlər dövlətdäxili qanunvericiliklərdə müxtəlif
qaydada interpretasiya edilir. Bu da xarici elementli vərəsəlik
münasibətləri zamanı müvafiq qanunların kolliziyasına gətirib
çıxarır.*
Məlumdur ki, ölmüş şəxsin əmlakı başqa şəxslərə qanun
üzrə və ya vəsiyyət üzrə və ya hər iki əsasla keçir. Qanun üzrə
vərəsəlik zamanı vərəsələr miras qoyanın öldüyü rnəqamda sağ
olmuş şəxslər, habelə miras qoyanın ölümündən sonra
doğulmuş uşaqları, ola bilərlər. Qanun üzrə vərəsələrin dairəsi
və
onlann
vərəsəliyə
çağırılması
qaydası
milli
qanunvericiliklərdə müxtəlif qaydada həll edilir. Məsələn,
Fransa qanunvericiliyi qanuni vərəsələri dörd də-
I. JlyHu Jl.A. Kypc
Mc;tu,yHapOÄHoro nacTMoro
npaoa. B3T. M,,
2002
,
c. 687
258
§ I .Vərəsəlik münasibətləri .sferasında qanunların kolliziyası
rəcəyə bölür. Birinci
dərocəyə uşaqlar, nəvələr və nikahdankənar
uşaqlar aid edilir. Miras qoyanın
valideynləri, qardaş və bacıları f
ikinci dərəcəyə daxildir. Yüksələn xətt üzrə qohumlar (dədə, nənə,
baba və s.) üçüncü dərəcəli hesab edilir. Altı arxa yanakı qohumlar isə
(əmi oğlu, əmi qızı və s.) dördüncü dərəcəlidir.
Böyük Britaniyada qüvvədə olan qanunvericiliyə görə qanuni
vərəsəlik hüququ birinci növbədə bir yerdə yaşamış ər və ya arvada
məxsusdur. O olmadıqda enən xətt üzrə qohumlar (uşaqlar, nəvələr və
s.) ikinci növbə vərəsə kimi çağırılırlar. Digər qohumlar isə vərəsə
kimi üçüncü növbə çağınla bilərlər,
Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyi isə qanun üzrə
vərəsələri beş növbəyə bölür. Birinci növbədə ölənin ıışaqlan, miras
qo- ■^yanın ölümündən sonra doğulmuş uşaq, arvad (ər), valideynlər
(övladlığa götürənlər) vərəsəliyə çağınlır. Bu sıraya həm də müəyyən
şərtlərlə övladlığa götürülən və onun övladlan aid edilir. İkinci növ-
•bəyə ölənin bacılan və qardaşlan daxildir.
Üçüncü növbədə həm ana
tərəfdən, həm də ata tərəfdən nənə və baba, nənənin anası və atası,
babanın anası və atası dururlar. Dördüncü növbədə xalalar və bibilər,
dayılar və əmilər, nəhayət beşinci növbədə xala uşaqlan və bibi
uşaqlan, dayı uşaqlan və əmİ uşaqlan, onlar sağ olmadıqda isə onların
uşaqlan çağınlır. Əvvəlki növbənin vərəsələrindən, heç olmasa,
birinin mövcudluğu sonrakı növbənin vərəsəliyini istisna edir.
Göründüyü
kimi,
misal
kimİ
gətirilən
ölkələrin
qanunvericiliklərində qanun üzrə vərəsələrin vərəsəliyə çağtnlma
növbəliliyi ilə bağlı ciddi fərqlər mövcuddur. Belə ki, Fransa
qanunvericiliyinə görə bir yerdə yaşamış ər (arvad)
bütün növbə üzrə
vərəsələr vərəsə- ükdən imtina etdikdə və ya olmadıqda vərəsəliyə
iddia edə bilər. Böyük Britaniya qanunvericiliyinə görə bir yerdə
yaşamış ər (arvad) İlk növbədə çağırılır. Azərbaycan qanunvericiliyi
də əri (arvadı) birinci növbə vərəsə hesab edir, lakin o, bu sırada tək
deyildir.
Milli qanunvericiliklər arasında fərq vəsiyyət üzrə vərəsəlik
zamanı da özünü göstərir. Fiziki şəxs ölməsi hah üçün öz əmlakını və
259