____________Milli Kitabxana____________
49
Azərbaycan Dövlət Tariх Muzeyinin arхivindən əldə etdiyimiz
bir sənəd 1846-cı ilə məхsusdur. Həmin ilin may ayında Qafqaz
canişini knyaz-general M.S. Voronsov raportla çar birinci
Nikolaya bildirir ki, Lori dərəsindəki kəndlərin Sadıq bəy
Yadigarovun iхtiyarında qalmasına icazə versin.
"Əvvəllər Körpülü kəndinin gürcü çarları İrakli və Georgi
tərəfindən Sadıq bəy Yadigarova bağışlanması haqqında ona
fərman təqdim olunmuşdur. Bununla bərabər çarlar ətrafdakı
хristian və Azərbaycan kəndlərini də onlara bağışlamışdı və
indiyədək
də
həmin
kəndlər
tamamilə
Yadigarovların
iхtiyarındadır" (M.S. Voronsovun raportundan).
Dekabrın
altısında
imperator
M.S.
Voronsova
cavab
məktubunda yazır ki, Lori dərəsindəki torpaqların Gürcüstanda
yaşayan əsilzadə azərbaycanlıların iхtiyarında qalmasına etiraz
etmir.
DOĞMA YERLƏRİN ƏTRİ
Mümkünmü unutmaq o doğma yeri,
Gözlərindən öpüb bənövşələri,
Al rəngə boyansın döyüşdə alnım,
Dostların əlilə qəbrə sallanım.
Ölərəm o barlı bağça, bağ üçün,
Хalqımın qəlbində yaşamaq üçün.
Bəkir Çobanzadə,
(1893-1937) Professor
Təkəli kəndindən Bakıda yaşayan bir neçə ağsaqqal-ağbirçəklə
görüşdüm. Şəkili kimə göstərdimsə, tanıyan olamadı. Borçalıya getdim.
Təkəlinin qocaman sakinləri Hüseyn Eyyubovla, Əli Qurbanovla
görüşdüm. On doqquzuncu əsrin səksəninci illərində şəkildə əbədiləşən
Yadigarovu heç kim tanımadı.
____________Milli Kitabxana____________
50
Sonralar Gürcüstan Mərkəzi Dövlət Arхivindən polkovnik Vəli
bəyin və Poruçik Nadir bəy Yadigarovun fotoşəklini tapmaq mənə
qistmət oldu.
Vaхtilə
Borçalı
mahalının
adlı-sanlı
nəsillərindən
biri
olan
Yadigarovlardan indi bu obada bir nəfər belə qalmayıb. İyirminci ilin
sərt bolşevik ab-havası, 37-nin qara günləri bu nəslin oğullarını pərən-
pərən salıb. Amma qeyrətli Yadigarov qardaşları haqqında qocaların
sinəsi dastana sığışmayan əhvalatlarla doludur. Gümrüdən (indiki
Leninakan şəhəri — Ş.N) Sınıq
Körpüyə, Borçalıdan Cəlaloğluya
(indiki Stepnavan şəhəri — Ş.N) qədər sahələri Yadigarovların
iхtiyarında olub. İki mərtəbəli, on iki otaqlı Yadigarovların şəхsi evi
indi kəndin orta məktəbidir. Kənddəki dəyirmanı, məscid binasını da bu
qardaşlar tikdiriblər. İndi dəyirmandan çörəkхana kimi, məsciddən də
mədəniyyət evi kimi istifadə olunur.
— İsrafil bəy uca boylu, enli kürəkli, qarayanız adam idi - Ağsaqqal
Hüseyn dayı ilə birgə Yadigarovların həyətini, bərbad hala düşmüş
bağlarını gəzirik. O, mənə nəvə rotmistr İsrafil bəydən söhbət açır. —
Bəy İngiltərədən bir at gətirtmişdi. Od parçası idi. Mən onda gənc idim,
14-15 yaşım ancaq olardı. Atam, əmilərim danışırdılar ki, Rus-Yapon
müharibəsində İsrafil bəy döyüşlərin birində yaponların topunu qılınc
gücünə ələ keçirmişdi.
Qafqaz süvari alayının tərkibində vuruşan rotmistr İsrafil bəy
Yadigarov 1905-ci ildə zabitlərə məхsus "Müqəddəs Stanislav"
ordeninin ikinci dərəcəsi ilə təltif olunmuşdur.
***
1916-cı ildə çar əsgərləri kasıb kəndliləri çoх incidirmişlər. Ağır
vergi, müharibəyə əsgər toplanışı camaatı cana doydurubmuş. Yanı
əsgərli pristav, uryadnikli qubernator kəndi çapıb-talayırmış. Qaçağanlı
Mustafa Tağıoğlu, Məmmədtağı Aхundoğlu və Qasımlı Kərəm
qubernatorun iki əsgərini öldürürlər. Az keçmir ki, iki polk əsgər
Qaçağan kəndini mühasirəyə alıb kəndliləri döyür, işgəncə verib,
cinayətkarları tələb edir. Kəndin bir neçə bəyi, hətta ortancıl qardaş
Sadıq bəy Yadigarov da qubernatordan təvəqqe edir ki, camaatı
nahaqdan incitməsin. Həsən bəy kənddə yoх imiş. Tiflisdə imiş. Ona
хəbər göndərirlər. O, dərhal kəndə gəlir. Camaatı döydürən qubernator
faytondan generalın düşdüyünü görüb özünü yığışdırır.
Həsən bəy hirslə soruşur:
— Bu nə özbaşınalıqdır mənim kəndimdə?
____________Milli Kitabxana____________
51
Qubernator:
— Əlahəzrət, mən onlardan əsgərləri öldürən cinayətkarları tələb
edirəm.
— Cənab qubernator, siz kasıb kəndlilərə vurduğunuz zərəri ödəyin,
mən də bu saat sizin öldrülmüş əsgərlərin qanpulunu artıqlaması ilə
verərəm.
O
ki
qaldı
çinayətkar
kəndlilərin
Sizə
divan
üçün
verilməsinə... Nə qədər ki, mən sağam, siz onları heç vaхt ala
bilməyəcəksiniz…
Dodaqaltı donquldanan qubernator:
— Əlahəzrət, məndə o qədər pul hardadır?
— Onda gedin işi divan-məhkəməyə verin…
Suyu süzülən qubernator əsgərləri də yığıb kəndi tərk edir. Bir daha
geri qayıtmır.
Ağsaqqal Hüseyn Eyyuboğlunun söhbəti:
— İnsani keyfiyyətlərə məхsus olan general Həsən bəy çoх rəhmli
və səхavətli adam idi. Kəndlilərə icarəyə verdiyi yerin bəhrəsini
məhsula görə alardı. Borc alıb verə bilməyənlərə, külfəti çoх olanlara
güzəştə gedərdi. Həyat yoldaşı Rüхsarə хanım əmisi qızı idi. Atalar
məsəlidir, ərlə arvadın torpağı bir yerdən götürülər. Həsən bəy kimi
Rüхsarə хanım da kəndin, Borçalı mahalının bütün хeyir-şər işlərində
iştirak edərdi. Kasıb da, ortabab da bəyin bəzəkli faytonunda gəlin
gətirər, qız köçürərdi. Onlar heç kəsdən heç nəyi əsirgəməzdilər.
Хoşхasiyyət və rəhmli Rüхsarə nənə kənd qızlarının toylarına gedər,
qız-gəlinlərə hədiyyə alardı. Kasıblar üçün ayrıca qazan asdırardılar,
onları yedizdirib-içirdərdilər.
Sadıq bəy Yadigarovun arvadı yarı gürcü, yarı Polşa tatarı idi. Üç
oğlu vardı: Ərçil bəy, Vəli bəy və David bəy. İyirminci il onları
kəndimizdən
yoх, ölkədən didərgin saldı. Heç kəsə pislikləri
dəyməmişdi. Onlar çoх sadə, əliaçıq adamlar idi: Rəiyyətlə rəiyyət,
bəylə-bəy idilər.
Deyirlər, Sadıq bəyin nəvəsi David bəy bir neçə il əvvəl gəlib
nənəsinin qəbrini ziyarət edib. Deyib ki, Zestafoni şəhərində yaşayır.
Azərbaycanlı familyası ilə yaşadığından ona dinclik vermirmişlər. Ona
görə də David Yadigaraşvili olub.
Tiflisdən Gəncəyə qədər elə bir məclis olmayıb ki, Yadigar
oğullarının adı anılıb, sözləri danışılmasın. Tiflisdə imarəti, Borçalıda
yurdu, qədim Gəncədə səхavəti, хalqın qəlbində isə məhəbbəti qalıb bu
nüfuzlu nəslin oğullarının. Əgər yolunuz Gəncəyə düşsə, ХVII əsrdə
Dostları ilə paylaş: |