71
Kapitan Xuan Odovaldo ekspedisiyanın baş müşaviri qoca
səyyah Rodriges Kartahenanın məsləhəti ilə əlavə qüvvə
toplamaq üçün Anqud körfəzini tərk edərək, “Vanquardia”
(Avanqard) və “Destino” (Tale) gəmilərində Kalyaoya, oradan
isə “Krallar şəhəri” adlanan, Peru vitse-krallığının paytaxtı olan
Lima şəhərinə gəlir. Düzdür, ekspedisiyanın sağ qalmış heyəti-
nin əsas hissəsi Konsepsion və Valdiviya şəhərlərində
yerləşdirilmişdi. Bu qədər qüvvənin uzun müddətə bir şəhərdə
qalmaq qeyri-mümkün idi. Bundan əlavə Barselonadan gələcək,
polkovnik Alonso Odovaldonun yeni qüvvəsini qarşılamaq
lazım idi. Dəqiq bilinmirdi, polkovnik Odovaldo yeni ekspedi-
siya ilə hansı şəhərə gələcək - Lima, Kalyao, Konsepsion, yoxsa
Valdiviyaya? «Vanquardia» gəmisi bir çox zabit və əsgərlər
üçün gecələmək münasib yer idi. Yalnız ekspedisiyanın rəisi,
“Vanquardia” gəmisinin kapitanı və həmin gəminin şturmanı
«Vanquardia”dan kənar bir yerdə, qoca səyyahın Limada
yaşayan oğlu kapitan Leon Kartahenanın evində qalırdılar.
Onlardan başqa Migel, qoca səyyah Rodriges, coğrafiyaşünas
Bartolomeu, kapitan Alonso Murilyo, cəngavərlər Osvaldo və
Sebastyan da həmin evdə qalırdılar. Bundan əlavə Anqud
körfəzinə araukanlar tərəfindən ağır yaralanan “Destino”
gəmisinin şturmanı Ameriqo de Bartolomeu, kapitan Leonun
yekə olmayan evində, qardaşı həkim Xristofor tərəfindən
müalicə olunurdu. Bir sözlə, ekspedisiyanın on bir nəfər -üzvü
72
Migelin atasının evində sığınacaq tapmışdı. Kapitan Leon evdə
yox idi və qonaqların gəlişindən xəbərsiz idi. Migelin anası
qonaqların bu evdə müvəqqəti məskən salmalarına heç bir
etiraz etməmiş və onların gəlişinə məmnun olduğunu
bildirmişdir.
“Destino” gəmisi, həm Sakit okeanın cənub-qərb sahilində
baş verən fırtına zamanı, həm də Anqud körfəzindəki şiddətli
küləklər zamanı demək olar ki, möhkəm zədələnmiş və yararsız
hala salınmışdır. Gəminin ranqouqları tamamilə sıradan
çıxmışdır. Bir sözlə, “Destino” kapital surətdə təmir olunmalıy-
dı. Bir çoxları inana bilmirdilər ki, təmirdən sonra həmin
karavella bir daha uzaq səyahətlərdə üzə bilsin. Çünki Migel
güc-bala ilə gəmini Kalyaoya çatdırmışdı. Sanki “Destino” ağır
bir döyüşdən çıxmışdır.
Təmir üçün həddindən artıq çox pul lazım idi. Migel bu
vəsaiti atasıgildən almaq istəyirdi. Bu işdə qoca səyyah
nəvəsinin arxasında durmuşdu. Migel istəmirdiki, «Destino”nu
təmir etməmişdən əvvəl sıradan çıxartsın. Kim bilir, bəlkə
gəmini əvvəlki formasına qaytarmaq mümkün oldu. Onsuz da
Migel hələlik heç cürə “Destino”dan imtina edə bilməzdi.
Bunun bir çox səbəbləri vardı. Birincisi, gəminin kapitanı
Manuel Markos araukanların əlində əsir idi. İkincisi, araukan-
ların Anqud körfəzindəki son hücumları zamanı “Destino”
Migelgil üçün alınmaz bir qala kimi olmuşdu. Bir sözlə,
73
“Destino” hələ yaxın bir müddət ərzində ispanlara xidmət
edə bilərdi. Onsuz da növbəti ekspedisiya vaxtı Anqud
körfəzinin şimal sahilinə əsas heyətin bir hissəsini daşımaq
lazım idi. Nəyin bahasına olursa-olsun, Migel gəmini dirçəlt-
mək istəyirdi.
Ekspedisiyanın rəisi kapitan Xuan Limada qala-qala,
ekspedisiyanın tərkib hissəsini burada yaşayan keçmiş
konkistadorlar ilə genişləndirməyə çalışırdı. Söz yox ki, hər
yoldan keçən konkistadoru ekspedisiyanın tərkibinə dəvət
etməzdi. Ona təcrübəli, bacarıqlı, qorxmaz və bilavasitə
araukanlara qarşı müharibədə iştirak edən döyüşçülər lazım
idi. Həqiqətən də bu dəfə araukan müharibəsinə ciddi
yanaşıldığından heyətin tərkibinə xüsusi diqqət yetirilirdi.
İşdir, təcrübəli döyüşçülərə “Krallar şəhərində” rast gəlinmə-
sə, onda Valdiviya və Konsepsion şəhərlərində həmin döyüş-
çülərdən könüllü dəstə yaradılacaq.
Müharibənin növbəti mərhələsini başlamaq üçün hökmən
Barselonadan gələcək polkovnik Alonsonun dəstəsini
gözləmək lazım idi. Həmin dəstə ekspedisiyanın özəyini
təşkil edəcəkdi. Nədənsə, həmin dəstə hələ də gəlib Yeni
Dünya sahillərinə çıxmamışdır.
74
VII fəsil. Köhnə mühacirlərin Araukaniya
müharibəsində iştirak etməmələrinin əsas səbəbi
Artıq 1591-ci ilin iyunun 15-i idi və kapitan Xuanın
ekspedisiyası üç ay idi ki, Araukaniyanı tərk etmişdi. Buna
baxmayaraq, həmin ekspedsiyanın üzvləri bəzi dəyişiklik-
lərlə üzləşmişdilər. Daha doğrusu, qeyri-adi hadisələr baş
vermişdi. İş ondadır ki, ekspedisiyanın gəmiləri Anqud
körfəzini tərk edəndən iki həftə sonra araukanlara əsir düş-
müş kapitan qraf Filipp Morelosun cəngavərlər dəstəsindən
beş nəfəri (hesab edilirdi ki, 8 nəfər cəngavər əsir düşüb)
Valdiviyaya qayıdıb. Bu xəbər ildırım sürətilə gəlib Limaya
çatır. Sonradan həmin cəngavərlərin özləri Limaya gedirlər.
Onların Araukaniyadakı fəaliyyətləri bütün ekspedisiya üzv-
lərini maraqlandırırdı. Axı, hamı elə bilirdi ki, on cəngavər-
dən səkkizi (Osvaldo ilə Sebastyandan başqa) araukanlara
əsir düşüb.
Məlum oldu ki, kapitan qraf Filipp Morelos bütün dəstə
ilə meşədəki ispan fortunda olan zaman, cəngavərlər arau-
kanları sarsıtmaq üçün Lyankiue gölünün qərb sahilində
yerləşən araukan kəndinə hücum etməyə yollanmışdılar.
Kəndin tuşunda onlar araukanların ciddi müqavimətinə rast
gəlir və döyüşdə Ramiro Leandronu itirərək geriyə forta
qayıdırlar. Lakin orada dəstənin yoxa çıxdığını görürlər.
Dostları ilə paylaş: |