75
Onlar elə bilirlər ki, dəstə Anqud körfəzinin şimalında yerlə-
şən düşərgəyə qayıdıb. Məhz buna görə də bir günlük
istirahətdən sonra onlar həmin istiqamətə yollanırlar. Lakin
cəngavərlər meşədə araukanların qurduğu pusquya düşürlər.
Uzun çəkən döyüşdən sonra Uqo Lopes həmin döyüşdə
vəhşicəsinə öldürülür, Armando Qomes əsir düşür, Dias
Barrameda ilə Enrike Nunyos yaralanırlar. Havanın qaral-
ması ilə cəngavərlər tam məşubiyyətdən yaxa qurtarırlar.
Ertəsi günü yenə də Anqud körfəzinə çıxmaq onlara müəssər
olmadı. Bütün cığır yolları demək olar ki, hindular tərəfindən
kəsilmişdi. Bundan əlavə araukanlar özləri sağ qalan cənga-
vərləri mütəşəkkil surətdə axtarırdılar. Cəngavərlər qərara
alırlar ki, hava qaralan zaman Anqud körfəzinə yaxınlaş-
sınlar. Onlar nəhayət Anqud körfəzinə qərb tərəfdən yaxınla-
şırlar. Lakin “Destino”ya yaxınlaşmaq onlara nəsib olmur.
Araukanlar hər tərəfdən Anqud körfəzini əhatəyə alır və
özlərinin mobil qüvvələri ilə “Destinoya” hücum edirlər.
Vəziyyətin gərgin olduğunu görən cəngavərlər gəmidəkilərin
məhv olduğunu bilib yavaş-yavaş şimal istiqamətində körfəzi
tərk edirlər. Meşədəki döyüşdə yaralanan Enrikenin yarası
həddindən artıq ağır olduğuna görə onlar ləng yerişlə Arau-
kaniyanı tərk edirlər. Araukanlar nə qədər cəhd göstərsələr
də, yenə cəngavərləri məhv edə bilmirlər.
76
Onların gəlişindən sonra ümid vardı ki, ekspedisiya
üzvlərinin hələ bir neçə nəfəri azadlıqdadır və onlar yaxın
zamanlarda sərhəd şəhərlərinə yaxınlaşa bilərlər. Lakin
sonradan onların ümidi puça çıxdı. Son döyüşlərdən üç ay
belə keçsə də, hələ əsirlikdə olan konkistadrolardan heç bir
əsər-əlaməq yox idi. Belə çıxır ki, əsir düşən konksitadorlar
araukanlar tərəfindən ciddi nəzarət olunurlar. Lakin bu
yaxınlarda ispanlar üçün gözlənilməz qeyri-adi bir hadisə baş
verir. Müharibə zamanı araukanlara əsir düşmüş, keçmiş
konkistadorlardan ibarət olan dəstənin komandiri leytenant
Vasko Velaskes may ayının əvvəlində Valdiviyada peyda olur.
Onu dərhal Limaya kapitan Odovaldonun yanına çatdırırlar.
Hamı elə bilir ki, Vasko əsirlikdən qaçıb. Sonradan məlum olur
ki, onu araukanlar özləri danışıqlar aparmaq üçün azadlığa
buraxıblar. Danışıqlar da ondan ibarətdir ki, ispanlar onlara 100
dənə muşket, 100 dənə nizə, 100 dənə qılınc, 100 dənə lanset,
30 at və 30 kisə barıt verib, əvəzində araukanlar əlli altı nəfərlik
əsirdən qırxını azad edəcəklər. Qalan on altı nəfər əsiri isə dörd
il müddətində, hər il dörd nəfər əsir azad etməklə borclarını
qurtaracaqlar. Bu minvanla araukanlar öz ordusunu müasir
silahla silahlandırmaqla bundan sonra müharibəsiz dörd il də
müstəqil yaşamaq istəyirdilər. Bu şərtlər yerinə yetirilməsə, ilk
növbədə leytenant Vaskonun əsir düşmüş oğlanları ağır
işgəncələrlə edam ediləcəklər. Bundan əlavə danışıqlar gedən
77
zaman işdir, Araukaniyada bir nəfər olsun belə, silahlı avropalı
görünsə, onda əsirlikdə olan bütün ispan konkistadorlarının
hamısı bir nəfərə kimi araukanlar tərəfindən edam ediləcəklər.
Müharibənin ikinci mərhələsinə hazırlaşan ispanlar çıxılmaz
bir vəziyyətə düşürlər. Konksitadorlar qan axıtmadan bütün
silahdaşlarını əsirlikdən azad edə bilərlər. Lakin bu şərti qəbul
etməklə, İspan krallığının buradakı mənafeyinə ciddi zərbə
endirəcəklər. Birincisi, konkistadorlar İspaniyanın ən qatı
düşmənləri sayılan araukanların tələbini yerinə yetirməklə,
müasir silahla silahlanmış bir ordunun yaranmasına təkan verir
və bundan sonar dörd il onlara qarşı aparılan müharibədə güc
işlədilməyəcək. Bütün bunların hamısını dərindən analiz etmək
üçün polkovnik Alonsonun gəlişini gözləmək lazım idi.
Beləliklə, kapitan Xuan Odovaldo Limada ola-ola araukanlar
barəsində mühüm məlumatlarla təchiz olunurdu. Lakin
müharibənin uzanması ilə adı çəkilən şəhərlərdə cəmləşmiş
konkistadorlarda ruh düşgünlüyünü hiss etmək olurdu. Bundan
əlavə isə ekspedisiyanın tərkibinə təcrübəli, bacarıqlı, cəsarətli
və qorxmaz döyüşçülər dəvət etmək qeyri-mümkün idi. Onlar
Araukaniyanın adını eşidən kimi tərəddüd etmədən həmin
kompaniyada iştirak etməkdən imtina edirdilər. Onlar üçün
həmin müharibədə iştirak etməyin heç bir əhəmiyyəti yox idi.
Həmin konkistadorlar bunu onunla izah edirdilər ki, Araukani-
yada gedən müharibədə yerli əhalini məhv etməklə və kasıb
78
olan ölkəni istismar etməklə, onlar heç bir şey əldə etməyəcək-
lər. Bu müharibədə döyüşən konkistador ya kral naminə ölməli,
ya da ki, qalib gələn zaman öz evlərinə dilənçi halında qayıtmalı
idi. Çünki hamı çox yaxşı bilirdi ki, Araukaniyada daş-kəsəkdən
başqa bir şey yoxdur.
İspanlar Eldoradonu qoyub, heç vaxt Araukaniyada öz
həyatlarını təhlükə altına qoymayacaqlar. İndi Perunun cənub
sərhədlərindən tutmuş, ta ki, materikin (Cənubi Amerika) şimal
sahillərinə kimi bütün konkistadorlar və mülkədarlar yalnız qızıl
yataqarı ilə bol olan Eldorado haqqında fikirləşir və həmin
ölkəni axtaran ekspedisiyaların tərkibində iştirak etməyə can
atırdılar. Həmin mifik ölkəni axtaran ekspedisiyaların bir necəsi
artıq uğursuzluğa düçar olmuşdular. Lakin buna baxmayaraq,
Eldoradonu axtaran ekspedisiyaların sayı get-gedə çoxalır və
bütün konkistadorlar həyatları üçün həddindən artıq təhlükəli
olan bu missiyalarda iştirak etməkdən çəkinmirdilər.
Yeni Dünya sahillərində məskunlaşan və bu torpağa yenicə
qədəm qoymuş konkistadorları burada yalnız bir şey
maraqlandırırdı; o da ki, qızıl! Qızıla görə onlar hər bir qanlı hər
bir səgüzəştlərə hazır idilər. İspaniyada kasıblaşan döyüşkən
idalqolar Amerika qitəsində qızıl axtarıb taparaq varlanmaq
istəyirdilər. Qiymətli metallarla zəngin olan bu torpaqda
varlanmaq üçün bütün qeyri-insani hərəkətlərə əl atmaq lazım
idi. Sivilizasiyalı dünyaya öyrəşən bir adam bura gələndə
Dostları ilə paylaş: |