~~~~~~~~~~
Qarabağın Tutusu
~~~~~~~~~~
27
yasını dəyişdi.
-Abdullayeva Aytən (1972-1992) yaralılara tibbi xidmət
göstərirdi cəbhə bölgəsində, döyüş meydanından yüzlərlə
yaralıları çıxardıb bu cəsur şəhid qızımız. Füzuli bölgəsi
istiqamətində şəhid oldu.
-Qaratel Hacımahmudovanı (1948-1992) meydan hərə-
katından tanıyıram. 1992-ci ildə Vətənin müdafiəsi üçün
Qazax bölgəsinin ”N” saylı hərbi hissəsində xidmət etmişdi.
“N”saylı hərbi hissəsindən döyüşçüləri mühasirədən qur-
tarmaq üçün partlayıcını (qumbaranı) sinəsinə çəkərək
özünü həlak etmiş və şəhidlik zirvəsinə ucalmışdır.
- Rahilə Orucovanı da meydan hərəkatından tanıyıram.
O, 1990 – cı il qanlı yanvar hadisələrində də neçə-neçə
yaralını, şəhidi çıxartmışdı atışma meydanından. Ağdərə
rayonu Qurtuluş batalyonunda xidmət edib. “N” saylı hərbi
hissənin hərbi əməliyyatında iştirak edib və döyüş
bölgəsindən yaralıları çıxaran zaman həlak olub.
-Könül Qəhrəmanova yaşı az olsa da, Ağdam və Ağdərə
istiqamətində çox döyüşlərdən keçmişdi. Tibb bacısı kimi o
da yaralılara tibbi xidmət göstərmiş, yaralıları, həlak
olanları döyüş meydanından çıxartmışdı. Fərux dağına
qalxan hissədə Ağdamın Xaçınstroy kəndində top
mərmisindən həlak oldu. Könül Şəki şəhərində Şəhidlər
Xiyabanında basdırılıb. Mən onu Azərbaycan Qadın
hüquqları müdafiə cəmiyyəti Şəki Şöbəsi təmsilçisi kimi
tanıyıram. Bu qız soyadı kimi özüdə qəhrəman bir qız idi.
-Gülbahar Heydərova (1965-1993) snayper olub. Füzuli
istiqamətində gedən döyüşlərdə şəhid oldu.
~~~~~~~~~~
Qarabağın Tutusu
~~~~~~~~~~
28
-Aidə Şahkərəmova (1976 1992) Ağdamda “N”saylı
hərbi hissədə xidmət edib. Ağdam bölgəsində gedən
döyüşlərin birində həlak olub. Bu cəsur qızımıza,
şəhidimizə “Ağ şəhidimiz” deyirdilər, amma bu adın nəyi
anlatdığını, nəyi ifadə etdiyini hələdə başa düşmürəm.
Rüxsarə xanım danışdıqca gözlərimdə qocalır, sanki
yavaş-yavaş bu dünyanın özü ilə yaşıdlaşmağa başlayır.
Onun əzab çəkdiyini, için-için əridiyini görüb, söhbəti təxirə
salmaq istəyirəm, razılaşmır, söhbətinə davam edir:
“Bayramlar mənim üçün Şəhidlər Xiyabanından başlayır.
Orada uyuyan silahdaşlarımın, həmvətənlərimin qəbirlərini
ziyarət edirəm. Əziz günlərimin sevincini onların ruhu ilə
paylaşıram. Yalnız bundan sonra qəlbimdə cüzi də olsa
rahatlıq tapıram”.
Şirin Mirzəyevin rəhbərlik etdiyi alayın II bölük, V
taborunun komandiri olmuş Ağdam qaçqını, II qrup əlil
Qələndar İsmayılov Rüxsarə haqqında belə deyir:
– Bu igid xanımın iradəli, cəsur olması məni sevin-
dirirdi. Qadınlarımızın silaha sarılması o deməkdir ki,
balacadan böyüyə kim hər bir Azərbaycanlının Vətəni
qorumaq cəsarəti, gücü var. Rüxsarə xanım bir çiynində
tibbi ləvazimat daşımaqla yanaşı, o biri çiynində silah
daşıyırdı. Döyüş əməliyyatlarına hazırlıqda və döyüş
bölgəsində vuruşma zamanı biz onu özümüzlə aparmaq
istəməsək də o, israr edirdi, inadkarlıq göstərirdi, döyüş
sahəsindən kənarda qalmırdı. Döyüşçülər ilə bərabər döyüş
meydanında olurdu. Bir dəfə növbəti döyüş əmri verildi.
Bütün əsgərlər böyük yük maşınlarının arxa hissəsində öz
~~~~~~~~~~
Qarabağın Tutusu
~~~~~~~~~~
29
yerlərini tutdular. Rüxsarənin döyüş bölgəsinə getməsini
istəmirdim. Axı, bu döyüşün necə bitəcəyi necə olacağı
bilinmirdi. Yük maşınının ön oturacağına oturanda baxıb
gördüm ki, artıq Rüxsarə maşına minib, əsgərlərin
yanındadır. -Düş -desəydim də düşməzdi, çünki Vətən
sevgisi bu cəsur xanımın, elqızımızın qanında, canındadır.
Ağdamın Yeddixırman yüksəkliyində hərbi əməliyyat
öncəsi xatirimdə qalan bir epizodu sizə danışacağam.
Axşam idi. Əsgərlərlə biz bu sahəyə qalxdıq. Möhkəm yağış
yağırdı. Burada bir ağac da olmadı kı, yağışdan qorunaq.
Həmin an Rüxsarə xanım zaman itirmədən bütün əsgərləri
ətrafına topladı, onlarla bir ana kimi rəftar edərək
mehriban söhbətlər etdi. Əsgərlər yağışın altında səhərin
necə açıldığını hiss etmədilər. Günəş çıxdıqdan sonra
islanmış, yaş olmuş paltarlarımızı da elə günəşin istiliyi
qurutdu, ondan sonra yolumuza davam etdik. Rüxsarə
xanım alayın bütün əsgərlərinə tibbi yardım edib. O, çox
şücaət göstərib. Onun cəsurluğu mənim və bölük əsgər-
lərinin gözü önündə olub. Nə qədər yaralı əsgər və həlak
olan əsgərləri çıxardıb ağır döyüşlər zamanı bu cəsur
xanım. Rüxsarəni döyüş gedən zaman döyüş bölgəsinə
getməsinə mane olanda deyirdi: “Siz mənim döyüşdə
ölməyimi istəmirsiniz, əgər bizim oğlanlarımız həlak olursa,
biz qadınlar kimə qalacağıq, mənfur düşmənəmi”? Rüxsarə
bütün əsgərlərə bacı qayğısı göstərirdi. Ayrıseçkilik
etmirdi. Hətta V taborda xidmətdə olan xalası oğlu Cəvanşir
Qurbanovun, dayısı oğlu Hacıbəy Kərimovun diqqətə
ehiyacı olan zaman bir qohum kimi onlara xüsusi nəvaziş
~~~~~~~~~~
Qarabağın Tutusu
~~~~~~~~~~
30
göstərmirdi, deyirdi ki, əsgərlərin hər biri mənim doğmam-
dır. Çox söhbətlər edə bilərəm Rüxsarə xanım haqqında. Bir
onu deyim ki, döyüşdə döyüşçü kimi, insanlıqda insan kimi,
mehribanlıqda bacı kimi çox dəyərli Azərbaycan xanımıdır.
Rüxsarə xanımı 1992-c il ildən tanıyan Araz Aslanov
xatirələrini belə bölüşdü:
– Mənim döyüş yolum Şirin Mirzəyevin komandiri
olduğu, Ağdamın 836 nömrəli alayından başlayıb. Rüxsarə
xanım ilə döyüş yolu keçmişik. O, çox cəsur, mərd xanımdır.
Onun yaralılar ilə necə insani davranışının, döyüş meydan-
çasından yaralıları və şəhid olanları necə çıxartdığının
şahidi olmuşam. 1993-ci ildə Ağdam rayonun Əfətli kəndi
yaxınlığında gedən döyüşlərdə mən ağır yaralandım.
Rüxsarə xanım mənə ilk tibbi yardım göstərdi. Bu vətənpər-
vər xanımın ön cəbhədə fədakarlığını gözümlə görmüşəm.
Mən bir Xocalı qaçqını kimi (Ağdamda məskunlaşmışdıq)
Rüxsarə xanımın Vətənpərvərliyinin, igidliyinin şahidi
olmuşam.
Ağdam qaçqını II qrup əlil Mirağa Ağamirov Rüxsarə
xanım haqqında belə dedi:
-1992-ci il idi. Mehmanə döyüşlərinin birində yaralan-
dım. Məni Tutu xanımın yanına gətirdilər. Mənim əynimdə
yeni hərbi forma var idi. Tutu xanım yaralandığım hissədən
formanı qayçıladı. Uşaqlar dedilər: “Həkim, olmazmı ki,
formanı əynindən çıxardaq?” Tutunun cavabı isə belə oldu:
“Əsgərim qan itirir, ona forma lazım deyil!” O, yaramı sarıdı
və məni döyüş gedən ərazidən çıxartdı. Mən bu xanımı xeyli
vaxt idi ki, axtarırdım. Əlillərin bərpa mərkəzində müalicə
Dostları ilə paylaş: |