39
Atalar sözlərini bir xəzinə hesab edən
tədqiqatçı İraq-Türkman şair və yazarlarının
tarixən bu qaynaqdan faydalandıqlarını
diqqət mərkəzinə çəkərək yazır: “Klassik-
çağdaş İraq-Türkman şair və yazarları, əsər
yazarkən
çox
sayda
ata
sözləri
və
deyimlərdən faydalanmışlar”.
16
Prof. Qəzənfər Paşayevin toplayıb tərtib
etdiyi “İraq-Kərkük atalar sözləri” (1978),
“Kərkük folklor antologiyası” kitablarında
(1987) çoxsaylı atalar sözləri içərisində, çox
nadir mənzum atalar sözlərinə rast gəlirik ki,
onların heca vəzninin təşəkkül, təkamül və
inkişafında müstəsna rol oynadıqlarını aydın
görürük.
Azərbaycan mənzum atalar sözlərinə
əsərdə geniş yer verdiyimizi nəzərə alaraq,
İraq-Kərkük mənzum atalar sözlərinin
nümunə kimi verilməsinə daha böyük
əhəmiyyət veririk.
Üçhecalı mənzum atalar sözlərindən
başlayıb, onhecalıya qədər nümunə veririk.
Çalışacayıq ki, daha az eşitdiyimiz İraq-
Kərkük folkloru örnəklərini göz önünə
gətirək:
16
Yenə orada, səh.221.
41
Nə yavuz ol-asıl,
Nə miskin ol-basıl.
Eyni hecada daxili qafiyəli, rədifli
mənzum atalar sözləri:
Nə molla evindən aş,
Kor gözdən yaş çıxmaz.
Dərya dalğasız,
Qapı halqasız olmaz.
***
Xatundan Paşa,
Ağacdan maşa olmaz.
Yeddihecalı:
Dövlətinin düşkünü,
Yazlıq geyər qış günü.
***
Lələm deyər avam ol,
Şəri başdan qovan ol.
***
Addım-addım yol olı,
Damla-damla göl olı.
***
Qaramanın qoyunu,
Sonra çıxar oyunu.
42
***
Yoldaş tanı yola var,
Yolda yüz min bəla var.
***
İldən-aydan bir namaz,
O da haqqa yaramaz.
***
Qarpız yeyən qurtuldu,
Qabuq yeyən tutuldu.
Səkkizhecalı:
Əgər dərviş, əgər hənfiş,
Ağca ilə bitər iş.
***
Bez alırsan Mosuldan al,
Qız alırsan əsildən al.
On beşhecalı:
Versə el gətirər, sel gətirər, yel gətirər,
Alırsa el aparar, sel aparar, yel aparar.
On, on bir hecalı mənzum atalar sözlərinə
qeyri-bərabər ölçülü nümunələr içərisində
rast gəlinir. Qeyri-bərabər ölçülü atalar
sözləri azhecalılıqdan çoxhecalılığa doğru
davam etməklə, daha ahəngdar və oynaqdır,
sayı da qismən çoxdur.
43
Varsa hünərin,
Hara getsən var yerin.
***
Nə bahardı, nə də küz,
Hardan gəldi bu nərgiz.
***
Söyüd ağacından bar,
Nə də arsızdan ar.
***
Bir əlin nəsi var,
İki əlin səsi var.
***
Axmaq adam dünyaçin qəm yeyə,
Mövlam bilir kim qazana kim yeyə.
***
Əkmək eldən, su göldən.
***
Dostun əskisi,
Arvadın yengisi.
***
Görməmiş gördü gümüş,
Oldu qudurmuş.
İraq-Kərkük
mənzum
ata
sözləri
içərisində elələri var ki, öz bədii tutumuna və
dəyərinə görə, obrazlılığına görə folklor
təfəkkürünün ən nadir incisi kimi insanı
heyran qoyur. Məs:
44
Nə bahardı, nə də küz,
Hardan gəldi bu nərgiz?
Məlumdur ki, nərgiz çiçəyi yazda, bir də
küzdə-payızda bitir. Ümumiyyətlə, bəzi gül
və çiçəklər küzdə-payızda alsın otu kimi
özünü təkrarlayır. Lakin Kərkük folklorunun
tanıdığı “nərgiz” nə yazda, nə də payızda
gəlmiş, ilin hansı fəslindəsə, qəflətən gəlmiş
və onu görənləri heyrətdə qoymuş, zövqünü
oxşamış, gözəllik rəmzi kimi könüllərdə
bitmişdir. Və yaxud:
Dövlətinin düşkünü,
Yazlıq geyər qış günü.
Bu ata sözünün məzmunu bir yana, ikinci
misradakı deyim tərzi nə qədər yeni və
orijinal görünür. Bizdə “yazlıq buğda”
ifadəsi var. “Yazlıq geyər qış günü” deyimi,
ümumiyyətlə, bu ata sözündə çox mənalı
səslənir. Məlum olur ki, dövlətli bir adam adi
geyimini belə bilmir. Qışda yaz paltarı geyir.
Müdrik babalar öz fikrini daha obrazlı, daha
təsirli demək üçün özünəməxsus deyim
tərzindən bacarıqla, yaradıcı şəkildə istifadə
edir. Xalq, xalq müdrikləri, ata sözü yaradan