1 azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu
Yüklə 2,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
18
haqqında demək çətindir. Tapmaca ilə bağlama-bayatıların özlərinə məxsus bir çox fərqli xüsusiyyətləri vardır.
Bağlama-bayatılar, hər şeydən əvvəl, bir poetik forma kimi tapmacalardan fərqli olaraq sənətkarlıqla yaradılır. Burada heca vəzninin bağlama-bayatılar örtülü, mübhəm, təzadlı ifadə və fikirlərlə dolu olması ilə də seçilir. Burada fikir, mətləb bircə sözdə, sözlə söz arasında elə gizlənə bilir ki, adam kiçik bir bədii parçanı təhlil edib aydınlaşdırmaq üçün bəzən saatlarla, günlərlə vaxt itirməli olur. Sözlərin yaratdığı rənglər, lövhələr göz qamaşdırır, heyrət doğurur, sadə bir fikir beyində mürəkkəbləşir, əsl mətləb cinaslarda, məcazlarda, bədii boyalar içərisində birdən- birə yoxa çıxır, itir, batır, tapılmaz olur.
Lakin, bağlama-bayatılar nə qədər çətin qurulursa, onu açmağa meyl, həvəs bir o qədər güclü olur, insan öz zehnində təbiəti, cəmiyyəti, məişəti, bir sözlə, onu əhatə edən aləmi araşdırır. Qəribə-qəribə nəticələrə gəlir, xəyalı yaxını-uzağı gəzir, nəticəni bildikdə isə xalqın dühasına, müdrikliyinə, bağlama- bayatıların necə ustalıqla, sənətkarlıqla yarandığına heyran qalmaya bilmir.
Çox zaman epitetlər, bədii təsvir vasitələri təbiətdən alınır, lakin təbiətin kiçik
19
zərrəsi belə həmişə cəmiyyətlə, insanla əlaqədə, vəhdətdə verilir. Məsələn:
Mən aşiq, qoyun dərdi, Çobanın qoyun dərdi.
Bağban bir gül üzüncə, Çoban bir qoyun dərdi.
üzərində qurulmuşdur. Birinci misra mətləbi açmağa hazırlıq görür, ikinci, həqiqətən, çobanın qoyun-quzu dərdindən, qayğısından danışır. Üçüncü misrada mənanı açmağa açar verilir. Belə məlum olur ki, bağban bağdan, güllükdən bir gül üzməmiş, çoban bir qoyun- qoltuq, bir qucaq gül yığmışdır. Burada bir incə mətləb də var. Bağban gülü bir-bir üzür, hətta gülü üzməyə əli də gəlmir. Çoban isə nə varsa, tələm-tələsik dərməyə çalışır.
Mən aşığam, buz bağlar, Qışda çaylar buz bağlar.
Aşiq bir hikmət görüb, Od içində buz bağlar.
İlk misrada qışda çayların buz bağlamasından söhbət
gedir. Burada
təəccüblü, anlaşılmaz heç nə yoxdur. Əsrarlı görünən “od içində buz bağlayan” nədir? Bunu bilmək üçün ocaq üstə bişən südün
20
yavaş-yavaş “buz bağladığını”, qaymaq tutduğunu öz gözlərinlə gərək görmüş olasan və bədii təxəyyülün gücü ilə onu obrazlı şəkildə mənalandıra biləsən. Soyuduqca suyun üzündə buz qalınlığı kimi, südün üzündə də qaymaq qat bağlayır. Bütün bunlar geniş müşahidənin, zəngin biliyin və poetik təxəyyülün məhsuludur.
Sarı Aşıq bu bağlama-bayatıları dərin müşahidələr əsasında yaradır. O, həm də elat həyatına yaxşı bələddir. Yayda camışlar günortadan ta axşam sərininə qədər göldə yatışar. Aşıq da baxır ki, göldə yeddi camış var. Camışlardan üçü göyə çəkilir, yəni göy çəmənə otlamağa gedir, dördü isə göldə qalır. Böyük sənətkarlıq qabiliyyəti olan Sarı Aşıq bu mənzərəni seyr edib aşağıdakı bağlama- bayatını yaradır:
Mən aşiqəm, bu göldə, Yeddi can var bu göldə.
Üçü göyə çəkildi, Dördü qaldı bu göldə.
Yeddi can var bu göldə.
Üçü göyə çəkildi-misralarıdır. Aşıq burada da “göy” ifadəsindən istifadə edir. Başqa bir misal:
21
Mən aşiqəm, Qəmər hey,
Harayladım Qəmər hey. Göydə bir madyan otlar,
Altda qulun əmər hey.
Birinci beyt aydındır. Qəmər ya atın, yaxud da at sahibinin-qadının adıdır. Burada müəmma kimi görünən ikinci beytdir:
Göydə bir madyan otlar, Altda qulun əmər hey.
sözüdür. İlk nəzərdə adama elə gəlir ki, söhbət göydən, asimandan gedir, at da göydə- asimanda otlayır. Lakin sonra məlum olur ki, at göydə-yaşıl çəməndə və ya göy zəmidə otlayır, qulunu da altında əmir.
Elə bil ki, bu bağlama-bayatı yaradıcısı şeir yaratmır, sözlərdən rəng alıb lövhə çəkir, tablo yaradır. Bu cür bağlama-bayatılar təkcə adamı düşündürmür, eyni zamanda, ona bədii-estetik zövq verir.
Sarı
Aşıq antonimlərdən, cinas sözlərdən, xeyli aralı görünən fəsil adlarından istifadə yolu ilə də yaddaqalan, mənası, məzmunu olan, heyrət doğura bilən, qarşısındakını düşündürən bağlama-bayatılar yarada bilmişdir: Yüklə 2,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|