1 Hümayi rş e
Yüklə 7,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
110 H Ü M A Y İ - Ə R Ş ricanıza xitabən o zatlara başçılıq edən zat ﻢﻳِﺮَﻛ ٍﺮْﺟَﺃَﻭ ٍﺓَﺮِﻔْﻐَﻤِﺑ ُﻩْﺮﱢﺸَﺒَﻓ [Onu bir
eynən müşahidə və aranızda cərəyan edən söhbəti də başdan-ayağa eşit- dim” demiş. Atasının nəql etdiyi bir yuxunu bu tərzdə ifadə etməsi müşarün-ileyh həzrətlərinin heyrət və kədərinə səbəb olmuş. Və qəm içində dəhşətlə:
deyə bir həzin tövr ilə bu beyti oxumağa başlamışdır. Gözlərindən ixtiyarsız yaş axmaqda imiş. O gün axşama qədər həm bu beytləri oxumuş, həm də aşağı-yuxarı oturmadan dolaşmışdır. Bu hal çox təbii idi, çünki iyirmi iki illik irfan məhsulu anlaşılmadan xəzana üz tutur. Hər tərəfdən ümid qapıları qapanmış, nə yerini tuta biləcək bir digəri, nə də təsəlliyə səbəb ola biləcək digər bir ümid var. Fələk cəfa etmək üçün bütün səbəbləri toplamış gəlmiş, buna müqabil də heç bir vasitə təmin edilməmişdir. Mübarəkin göz yaşları yanındakıları da ağlamağa sövq edir. İllərdir sinəsində yetişdirdiyi gül qönçəsinin solmaqda olduğunu görən anası da gözlərindən qanlı yaşlar axıdırdı. Evin içərisini bir fəlakət kabusu bürümüş, bir beytül-həzən (qəm evi) halına gəlmişdir. Nə faydası var ki. Yuxu məsələsindən sonra hər kəs üzərində elə təsir qalmışdı ki, xəstəyə əziyyət etməmək üçün özünü tutmağa çalışan kimsə daha çox məclis əhlini kədərləndirməyə səbəb olurdu. Bu hal Sirac əfəndini də başqa cür iztirabı altına alaraq kədərini üzə vurmağa məcbur etmişdi. Gah sükunət geri dönər kimi olur. Lakin birisinin hüznü yenilənir və bir-birini təsəlli etməyə çalışanların biri birinə təsəlli vermələri kədərin gücünü artırırdı. Sanki zəmin və asimanda təcəlli tapan qüdrət cövhəri hər şeyi qəm-kədərə qərq etmiş və bu məclisə saçmışdı. Bu sıralarda Sirac əfəndi dərin bir hərarətdə olduğundan anasından su istədi. Anası dərhal suyu verdi. Bir-iki qurtum sudan sonra dərin bir yuxuya dalar kimi olmuşdu. Halbuki, davam etmədi. Fasilələrlə su istəməyə başladı. Bu hal hər kəsi əndişəyə sövq edir və hər cür çarələrə baş vurulurdu, heyhat. Üç gün bu tərzdə davam etdi. Bəşəri ehtiyaclar hər kəs üçün unudulmuş, ancaq dini fərizələr ifa edilirdi. Və bu zaman da itaətkarcasına Vahidin dərgahından Sirac əfəndiyə səhhət və afiyət tələb olunurdu. Üçüncü günü axşamı Sirac əfəndinin yenidən zəif dodaqları arasından bir şeylər söyləməkdə olduğu anlaşıldı. Biçarə anası dərhal qulaqlarını yavaşca ağzına yaxınlaşdıraraq şəfqətlə nə demək istədiyini soruşdu, “Gilas” dediyini eşitdi. Mövsüm etibarilə tapılmayan bu meyvə üçün “İndi tapıb gətirərik” kimi sözlər, vədlər verən oldusa da mümkünmü? Belə vədlər arasında ikən təkrar bayıldığı görüldü. Artıq gözləri açılmır, köksü qabarır, qəlbin döyüntüsü şiddətlənir, siması rəngdən-rəngə düşürdü. Bütün bu hallar ümidləri qırırdı. H Ü M A Y İ - Ə R Ş 111 Hansı səbəblərdən olduğu anlaşılmayan bir hal ilə eşidilir bir tərzdə atasının ﻩُﺮ ْﻣَﺃ ﺎَﻤﱠﻧِﺇ (Yasin: 82) deyib davamını oxumağa macal tapmadan Sirac əfəndidən bir uğultu zühur etdi. Bu uğultu mələkut bağının bülbü lü- nün belə həsəd apardığı bu atanın sözünü saxlatdı. Və müdhiş bir təəs- sür əlamətləri üzündə görünməyə başladı. Bir ara sakitcə sorğu-sual yerinə dərin bir sükut hakim oldu. Möhtəşəm otaqda müdhiş bir həyə can meydana gəldi. Dodaqlar tərpənmir, gözlər bir nöqtəyə zillənmiş, üzlər solmuş, hər kəs məhşər məqamında öz dərdinə çarə axtaran bir vəziy- yət də, öz halından məyus, şəfaətçisi olmadan, dayaqsız, günahkar bir qövmün bir xəbəri gözləməsi kimi qəm içində bir halla Siracın ağzından eşidilən uğultudan bir məna axtarırdı. Bəli, bir şeylər fısıldayırdı, fəqət anlaşılmırdı. Hər kəsdə bir anlamaq arzusu oyanmışdı. Anası baş ucunda yavaş yavaş “Balam, nə istəyirsən?”, deyə soruşan kimi olur, gizlədə bilmədiyi göz yaşları övladının alnına düşdükcə yavaşca əlilə silirdi. Anlamaq mümkün olmayınca içəridə qaynamaqda olan duyğular, həyəcanlar, vəlvələlər, fəryad, fəğanlar birdənbirə sükutu pozdu. Canalıcı hisslər arasında atası göz yaşları ilə qarışıq boğuq bir səs ilə َﺩﺍَﺭَﺃ ﺍَﺫِﺇ ُﻩُﺮْﻣَﺃ ﺎَﻤﱠﻧِﺇ ُﻥﻮُﻜَﻴَﻓ ْﻦُﻛ ُﻪَﻟ َﻝﻮُﻘَﻳ
ْﻥَﺃ ﺎًﺌْﻴَﺷ [Bir şeyi (yaratmaq) istədiyi zaman (Allahın) buyurduğu ona ancaq: “Ol!” deməkdir. O da dərhal olar]
(Yasin: 6) müqəddəs ayəsini oxudu. Sanki qeybdən biri bu ayələri dilində məcburən axıdırdı. Bu ayəni eşitdiyi və idrak etdiyi çox böyük ehtimal olan Sirac əfəndi bütün adamlar qarşısında َﻥﻮُﻌَﺟ ْﺮُﺗ ِﻪْﻴَﻟِﺇَﻭ ٍءْﻲَﺷ ﱢﻞُﻛ ُﺕﻮُﻜَﻠَﻣ ِﻩِﺪَﻴِﺑ ﻱِﺬﱠﻟﺍ َﻥﺎَﺤْﺒُﺴَﻓ [Hər
(Yasin: 83) deyə aydın bir surətdə tamamlayaraq “ircii” (dön) əmrinə “ləbbeyk” çəkdi. Siracın dilinin sönməsindən qafil olan anası bir müddət sabit və məcnunanə bir nəzərlə üzünə baxdı. Cilalı kimi parlaq və donuq alnına əlini yavaşca uzadaraq son dəfə oxşadı və səslənərək “balam” deyə xitab etdi. Çünki ayəni oxumaq kimi bir qeyri-adiliyi görüncə yenə düşdüyü bayğınlıqdan bir az ayılır oldu ğunu zənn etmişdi. Fəqət o hərəkətsiz əbədiyyət yuxusuna çoxdan dalmışdı. Fəqət bunu ana qəlbi heç cür qəbul edə bilmir və oğlunun önündə öləcəyini zənn edirdi. Həyat əsəri görmədikdə, digərlərinin vavey- lası artdıqca qənaəti sarsılan bu ana Firdovsinin: ﺪﻨﮑﻓﺮﺑ ﺮﺳ ﻪﺑ ﻩﺮﻴﺗ کﺎﺧ ﻪﻤﻫ ﺪﻨﮐ ﺖﺷﻮﮔ ﺩﻮﺧ یﻭﺯﺎﺑ ﺯ ﻥﺍﺪﻧﺩ ﻪﺑ
ﺪﻨﮑﻓﺮﺑ ﺮﺳ ﻪﺑ ﺖﺧﻭﺮﻓ ﺮﺑ ﻭ ﺶﺗﺁ ﺖﺧﻮﺴﺑ ﺶﺗﺁ ﻪﺑ ﻦﻴﮑﺸﻣ یﻮﻣ ﻪﻤﻫ
ﻥﻮﻨﮐ ﺭﺩﺎﻣ ﻥﺎﺟ یﺎﮐ ﺖﻔﮔ ﯽﻤﻫ ﻥﻮﺧ ﻪﺑ ﻭ کﺎﺧ ﻪﺑ ﻪﺘﺷﺮﺳ ﯽﻳﺎﺠﮐ
Yüklə 7,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|