an’analar va urf-odatlarda qayd etilgan me’yorlarga va mulkchilik huquqlarini
almashish va himoyalash yuzasidan kelib chiqqan nizolarni hal etishning huquq
doirasidan chetga chiquvchi mexanizmlariga murojaat etishdan iborat.
Mulkchilik
huquqlarini dastlabki tafsirlash jarayonida davlat uni eng samarali mulkdorlarga bera
olmaydigan, huquqlar bilan almashish esa yuqori transaksiya xarajatlari tufayli
mumkin bo`lmagan, taqiqlanadigan darajadagi tang vaziyatdan chiqish yo`li huddi
shu tariqa topiladi.
Mulkchilik huquqlarining oshkora va xufyona tizimlari amalga oshirilishiga
ko`plab misollar mavjud.
Buyruqbozlik iqtisodiyotida, qonunda mustahkamlangan
«mulkchilikning umumxalq xususiyati»ga qaramasdan, asosiy huquqlar ham
partiyaviy, ham ma’muriy (vazirliklar, yuqori tashkilotlar) byurokratiya qo`lida edi.
Tegishlicha savdolar va bitimlar shaklini hosil qilgan nizolarni hal etishning muqobil
mexanizmlari ham mavjud edi, bunda almashuv predmeti sifatida nafaqat tovarlar va
xizmatlar, balki «jamiyatdagi mavqe, hokimiyat va bo`ysunish,
qonunlar va ularni
buzish huquqi» va hatto ishlab chiqarish davlat rejalari ham ishtirok etgan.
Perulik olim Ernando de Soto tadqiqotlarida Lotin Amerikasi mamlakatlari
misolida xufyona iqtisodiyot masalalari jiddiy tahlil etilgan. Ularda davlat sud-huquq
tizimi va u himoya qiladigan mulkchilik huquqlari almashuvlarning faqat kichik bir
qismi mexanizmini shakllantiradi. Ularda – chakana savdo,
jamoat transporti,
qurilish va kabi iqtisodiyotning bir qator sektorlar faoliyati mulkchilik huquqlarining
xufyona tizimiga asoslanadi. Masalan, Peru poytaxti Lima shahrida yangi ko`p
qavatli turar joy binosini qurish meriyada ruxsat olishdan emas, balki birinchilik
tamoyili bo`yicha qurilish uchun uchastkani egallab olishdan boshlanadi. Shu tariqa
mulkchilik huquqlarining o`rnatilishi xufyona qayd etilgan mulkchilik huquqi unvoni
bilan emas, balki ijtimoiy sanksiyalar va oddiy huquq bilan himoyalanadi.
Iqtisodiy faoliyatni xufyona amalga oshirish birinchi navbatda qonun doirasidagi
harakat bilan ya’ni, yuqori transaksiya xarajatlari bilan bog`liq. Transaksiya
xarajatlarining
tasnifiga asoslangan holda, ta’kidlash lozimki, bunda asosan
shartnomani tuzishdagi yuqori xarajatlar, mulkchilik huquqlarini tafsirlash va
himoyalash xarajatlari va uchinchi shaxslardan himoyalash
xarajatlari nazarda
tutiladi. De Soto ushbu xarajatlarni «qonunga bo`ysunish narxi» deya ta’riflaydi. U
quyidagilarni o`z ichiga oladi:
- qonundan foydalanish xarajatlari (yuridik shaxsni ro`yxatga olish, litsenziya
olish, bankda hisobvaraqlar ochish, yuridik manzilga ega bo`lish va boshqa
rasmiyatchiliklarni bajarish xarajatlari);
- qonun doirasida faoliyatni davom ettirish zarurati bilan bog`liq
xarajatlar
(soliqlarni to`lash; mehnat munosabatlari sohasida qonun talablarini bajarish (ish
kunining uzunligi, eng kam ish haqi, ijtimoiy kafolatlar); oshkora sud tizimi doirasida
nizolarni hal etishda sud xarajatlarini to`lash).
Ta’kidlash joizki, qonunga bo`ysunish narxi nafaqat to`g`ridan-to`g`ri
xarajatlarni, balki u yoki bu tadbirlarni bajarish uchun vaqt sarflarini ham o`z ichiga
oladi. Bunda uning aynan ushbu tarkibiy qismi qator holatlarda juda katta bo`ladi.
Masalan, Lima shahrida uy-joyni qurish uchun ruxsat olish tadbiri taxminan 4 yilu 1
oy, mayda ulgurji bozorini tashkil qilish uchun ruxsat olish 17 yil, kichik do`konni
ochish uchun ruxsat olish 43 kun vaqtni olgan. «Uchinchi dunyo» ayrim
mamlakatlarida yuridik shaxsni ro`yxatga olish uchun talab etiladigan xarajatlar 6.1-
jadvalda keltirilgan.
Dostları ilə paylaş: