408
2. Kovni iradə mütləq baş verəcəkdir. Baş verməməsi mümkün deyildir. Şəri iradə
isə yalnız səbəbləri götürənlərdə baş verir. Ola bilər ki, baş versin. Ola bilər ki, baş
verməsin.
3. Kovni iradə Allahın məhəbbətindən aslı deyildir, şəri iradə isə Allahın
məhəbbətindən aslıdır.
4. Kovni iradə bütün məxluqata yonəldilmişdir, şəri iradə isə mükəlləflərə (ağlı
başında olan və həddi-buluğa çatanlara) yönəldilmiş-dir. Məs: Körpə uşağa biz namaz
qılmağı əmr etmirik. Çünki həddi-buluğa çatmayıb və ağlı da başında deyildir. Lakin
kovni olaraq o, uşağın ağlaması, külməsi yazılmışdır.
KOVNİ VƏ ŞƏRİ İRADƏYƏ ƏSASƏN ALLAHIN İRADƏSİ
BU DÖRD HALDA OLA BİLƏR
1. Allahın hər iki iradəsinin eyni anda baş verməsi: Kovni və Şəri iradənin bir
insanda cəm olması Saleh əməllər etməsi və qadağalardan çəkinməsidir
1634
.
2. Yalnız Şəri iradə ilə baş verir, kovni iradə isə yox. Bu o, saleh əməllərdir ki,
Allah bizlərə şərən buyurub. Lakin bu əməlləri kafirlər, fasiqlər tərk edərək asiliklər
edirlər. Kafirlərə iman gətirmək əmr olunub, fasiqlərə isə asiliklər etməmək əmr
olunmuşdur. Lakin onlar Allahın şəriətinə müxalif çıxaraq asiliklər edirlər və bu da
kovni olaraq baş verir, şəri olaraq isə yox. Allah Fironun, Əbu Cəhlin, Əbu Talibin
iman gətirib, saleh əməl etməsini istəyirdi, lakin kovni olaraq bu belə deyildir. Ona
görə də kovni iradə baş verir, şəri iradə isə yox. Baş verib-verməməsindən aslı
olmayaraq Allah Şəri iradədən razıdır.
3. Yalnız kovni iradədən aslı olan əməllərdir. Allah həmən əməlləri Kovni olaraq
istəyib və qədər edib, lakin edilməsini bizlərə əmr etməyib. Bu da mübah olan əməllər,
fasiqlik, asilik, fahiş işlər və s. Allah bunları sevmir və bunlardan razı da deyildir.
Lakin Qədər edibdir. Şərən isə bizə buyurmamışdır.
4. Allah onu nə Kovni olaraq istəyib, nə də Şəri olaraq istəyib. Bu növə baş
verməyən və yaradılmayan asiliklər, icazəli əməllər daxildir. Asiliklər olduğuna görə
Allah sevmir, istəmir. Kovni olaraq istəmədiyinə görə də baş verməyib. Kovnən onu
istəməyib, istəsəydi baş verərdi.
ƏRŞ VƏ QƏLƏM
İbn Ömər, Ubadə İbn Sabit və İbn Abbas - radıyallahu anhum – rəvayət edir ki,
Rəsulullah
– sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Heç şübhəsiz ki, Allahın ilk
yaratdığı şey qələmdir». Ona: «Yaz!» deyə buyurdu. Qələm: «Ya Rəbbim! Nə yazım»
dedi. Allah: «Qiyamətin qopacağı vaxta qədər hər bir şeyin qədərini yaz!» deyə
buyurdu
1635
. Abdullah b. Amr b. əl-As - radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki, Rəsulullah
1634
Məcmuul Fətava 8/198.
1635
Əbu Davud 2155,3319, Tirmizi 3319, Musnəd 5/317, İbn Əbi Asim "Sünnə" 102-107, əl-Albani "Ziləlul Cənnə"
1/48-50, "Mişkət" 94, "Səhih Silsilə" 133. Şeyx, mühəddi əl-Albani – rahmətullahi aleyhi – sözü keçən bu hədis ilə
əlaqəli gözəl bir təhrici vardı. Bu təhricdə «Ona yaz dedi» sözünün başında bir «Fə» və ya «Summə - Sonra» olmasını
təhric etmişdir. Buna görə də o, qələmin ərşdən öncə yaranmış olduğunu, ərşin isə yazmadan öncə yradılmış olduğunu
təhric etmişdir".
409
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Allah məxluqatın (qəza və qədərini) göyləri
və yeri yaratmamışdan əlli min il əvvəl yazmışdır. Ərşi də suyun üzərində idi»
1636
.
Bu hədislərə görə elm adamları Ərş və qələmin hansının daha öncə yaradılmış
olduğu xüsusunda fərqli görüşlərə sahibdirlər. Böyük elm adamı İbn Qeyyim
–
rahmətullahi aleyhi
–
bu xüsusda iki görüş nəql etmiş və ərşin qələmdən öncə
yaradılmış olduğu görüşünü tərcih etmişdir. O, «ən-Nuniyə» adlı əsərində deyir:
«İnsanlar görüş ayrılığına düşmüşlər. Qələm xüsusunda, ərşdən öncəmi idi? Yoxsa
ondan sonramı idi? İki görüş vardır. Əbu Əla əl-Həmədaniyə görə həqiqət budur ki, ərş
öncədir. Çünki yazmadan əvvəl onun (ərşin) rukunları vardı. Yazma isə sonradan
gerçəkləşir»
1637
.
Hədisdən də göründüyü kimi qələmin yaradılması (yəni qədərin yazılması) ərşin
yaradılmasından sonra meydana gəlmişdir. Məxluqatın qədəri isə Qələmin yaradılması
ilə birlikdə olmuşdur. Bu qələm də qələmlərin ilki, ən fəzilətlisi və ən dəyərlisidir.
Təfsir alimlərinin bir çoxu belə deyirlər: «Bu qələm Uca Allahın: «Nun! And olsun
qələmə». (Qələm 1) buyurduğunda and içdiyi qələmdir».
Birinci - qələm qiyamət gününə qədər meydana gələcək hər bir hadisəni və hər bir
varlığı yazmış olduğuna görə bütün bunlar qələm ilə yazılana uyğun olaraq meydana
gəlirlər. Buna görə də insanın başına gələn hər bir şey onu ötüb keçməməli idi. Onu
ötüb keçən hər bir şey isə onun başına gəlməməli idi. Cabir b. Abdullah - radıyallahu
anhu
–
rəvayət edir ki, Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Qədərin
xeyri və şərri ilə Allahdan olduğuna iman etmədikcə və sənin başına gələn hər bir şeyin
səni ötüb keçməməsinə, sənin başına gəlməyən bir şeyin isə sənə toxunmamasına
kəsinliklə inanmadıqca heç bir qul iman etmiş olmaz»
1638
.
İkinci - qələm isə vəhy qələmidir. Allahın Peyğəmbərlərinə və Rəsullarına
göndərmiş olduğu vəhyi yazdığı qələmdir. Bu qələmlərin sahibləri mələklərdir.
Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
İsra gecəsində qələmlərin cızıltılarını
eşitdiyi bir yerə qədər çıxarılmışdır
1639
.
Üçüncü - qələm isə Mələyin, insan ana bətnində olarkən göndərilərək ona ruh üflər
və dörd şeyi yazmaqla əmr olunar. Əbu AbdurRahmən Abdulla b. Məsud
–
radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki, doğru sözlü və doğru sözü təsdiq olunan Rəsulullah
- sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Sizdən hər birinizin yaradılışı onun anasının
qarnında qırx gün nütfə
1640
şəklində olaraq bir yerə gətirilir. Sonra bu müddət qədər
aləqa
1641
şəklində olur. Sonra yenə bu müddət qədər mudğa
1642
şəklində olur. Sonra ona
bir mələk göndərilir, mələk ona ruh üflədikdən sonra dörd xüsusiyəti yazmaqla əmr
olunur. Ruzisini, əcəlini, əməlini, bədbəxt və ya xoşbəxt olacağını»
1643
.
Dördüncü - qələm qulun həyata gəlməsi ilə onun əməllərini yazan qələmdir. Bu da
Kiramə və Kətibin mələkləridir ki, Adəm oğullarının əməllərini yazırlar. Allah onları
üzərimizə əməllərimizi, sözlərimizi və davranışımızı yazmaq üçün mükəlləf edib. Bizi
ancaq ayaq yoluna girdiyimiz və cima halında tək buraxarlar. «Sizin üstünüzdə gözətçi
1636
Müslim.
1637
əl-Hərras «Şərhu Nuniyə» 1/165, İbn İsa Şərhi 1/374.
1638
«Səhihul Cəmi» 7461, «Cəmiul Usul» 7574, 7575, 7576.
1639
Buxari, Müslim.
1640
Nütfə – məni mənasındadır. Nütfə bəzən də saf su adlanır.
1641
Aləqa – laxtalanmış qan, ziyil deməkdir. «O, insanı laxtalanmış qandan yaratdı». (əl-Ələq 2).
1642
Mudğa – çeynənilmiş ət parçasına oxşadığı üçün bu ad verilmişdir.
1643
Fəthul Bəri 11/477, Müslim 2643.