2-Cİ NƏŞR Əlavə VƏ DÜZƏLİŞLƏR
Yüklə 0,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Hər kəs özünə doğru yol aşkar olandan sonra
36
çıxmamışdır. O, ki qaldı Aişə –
–
yaşda idi. Böyüdükdə isə ondan musiqinin haram olmasından başqa bir şey rəvayət olunmayıb. Qardaşı oğlu Qasım b. Muhəmməd musiqini pisləyərək ona qulaq asmağı qadağan etmişdir. O, isə elmi Aişə –
–
radıyallahu anhə – nin azad etdiyi qul qadın) rəvayət edir ki, Aişə - radıyallahu anhə – nin qardaşı qızları xəstə olduqları zaman Aişə - radıyallahu anhə – yə deyildi ki, bəlkə başlarını qatmaq üçün bir adam çağıraq?» Aişə: «Əlbəttə!» deyib, hansısa bir müğənninin ardıyca göndərdilər. Onu evə gətirdilər. Aişə - radıyallahu anhə – evə gəldikdə uzun saçı olan birisinin başını əsdirərək nəğmə oxuduğunu gördü. Aişə: «Uff! (Bu) bir şeytandır. Qovun onu, qovun onu!» dedi 134
)» 135
. İbn Teymiyyə –
–
sallallahu aleyhi və səlləm –
in və səhabələrinin belə bir iş səbəbilə toplanmaq adətlərinin olmadığını da açıqlamışdır. Buna görə də Əbu Bəkr –
–
Peyğəmbər –
–
söyləmələrini bayram günü olduğunu səbəb gətirərək təqrir etmişdir. Hədisdə də keçdiyi kimi kiçik yaşda olan uşaqların oyun oynamalarına rüxsət verilmişdir. Peyğəmbər –
–
«Beləliklə müşriklər bizim dinimizdə istirahət olduğunu bilsinlər» 136
. İbn Qeyyim
– rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Bu hədis musiqini icazə verənlərə qarşı ən güclü dəlildir. Əbu Bəkr əs-Sıddıq –
–
bunu “Şeytanın zınqırovu” adlandırdı. Peyğəmbər –
–
isə onun bu sözlərini qəbul etdi, lakin bu iki hədd-buluğa çatmamış qız uşaqları üçün icazəli etdi. Çünki onların sözlərində günah olan bir şey yox idi. Allah pak və nöqsansızdır, necə də ağıl və fəhm insanı zəlalətə salır” 137 . İbnul Covzi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: «Bilinən budur ki, cariyələrin yaşı kiçik idi. Çünki Aişə –
anhə –
–
–
onun yanına cariyələri buraxır və onunla oynayırdılar” 138 . Cəfər b. Muhəmməd 134
Buxari «Ədəbul Mufrad» 1247, Beyhəqi 10/223. 135
İbnul Covzi 1/253,254. 136
İbn Teymiyyə «Səmau vər Rəks» 2/285, İbn Qeyyim «İğasətul İehfan» 1/257. 137
“Mədaricus Salikin” 1/493. 138
İbnul Covzi «Təlbisul İblis» 239, Aişə – radiyallahu anhə – deyir ki, yanımızda Ənsardan yetim bir qız var idi. Onu Ənsardan birirsi ilə evləndirdik. Mən o, qızı ər evinə götürənlərdən biri idim. Peyğəmbər: «Ey Aişə! Şübhəsiz Ənsar şer sevən kimsələrdir. Nə söylədiniz?». Aişə: «Bərəkətli olması üçün dua 37
deyir ki: “Mən İmam Əhməd –
dən mahnı oxuyan bu iki cariyənin söylədiyi hansı növ mahnı idi, deyə soruşdum. O: süvari mahnısı idi. Sizə gəldik, sizə gəldik sözləriylə başlayan mahnı (şer) idi». Musiqini halal görənlər deyirlər ki, bütün alimlər bu ayələrdə musiqi və musiqi alətlərindən söhbət getdiyini söyləməyiblər və sübut olaraq İbn Həzm 139
– rahmətullahi aleyhi - gətirirlər. Bu sözlər dinin əsaslarını başa düşməyən cahil bir kimsənin sözlərindən başqa bir şey deyildir. Açıq- aydın səhabə təfsiri olduqdan sonra hansı İbn Həzm – rahmətullahi aleyhi
Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Kim səhabələrin və ondan sonra gələn Tabiinlərn məzhəbini, (Quran) təfsirini onların (söylədiyinə) zidd olan bir şeylə dəyişərsə səhf etmiş və bidət əhlindən sayılır” 140 . İmam
Həkim – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Elm tələb edən bilməlidir ki, vəhyin nazil olmasına şahidlik edən səhabələrin Quranı təfsir etmələri bizdə Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – dən rəvayət edilən kimi qiymətləndirilir” 141 . “Hər kəs özünə doğru yol aşkar olandan sonra etdik» dedik. Peyğəmbər: «Nə üçün belə demədiniz?: Sizə gəldik, sizə gəldik, Salam deyirik sizə, salam deyiniz bizə, qırmızı qızıl olmasaydı, gəlməzdi bu xanıb məkanınıza və əgər əsmər dənə olmasaydı, kökəlməzdi qızlarınız». İrva 1995. 139
Əbu Muhəmməd b. Həzm əl-Əndəlusi, Zahiri məzhəbinin imamı (Quran Və Sünnəni hərfbəhərf başa düşənlər). H. 465-cu ildə dünyasını dəyişmişdir. Bir çox alimlər onu xeyirlə yad etmişlər. Onlardan: əl-Humeydi, Zəhəbi, İbn Kəsir –
İmamlarındandır. Musiqini halal görənlərin dəlili yalnız İbn Həzm – rahmətullahi aleyhi - dır. İbn Həzm – rahmətullahi aleyhi - xəta etmişdir: Quran və Sünnədə musiqinin qadağan olunması barəsində heç bir dəlil yoxdur – dediyi zaman. Səid b. Museyyib – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Elə bir alim, saleh və ləyaqətli insan yoxdur ki, onun nöqsanı (xətası) olmasın. Lakin bu kimsədə şərəf (ləyaqət) nöqsanlardan daha çox olarsa bu zaman onun ləyaqəti nöqsanlarını kənarlaşdırar və ya əksi olarsa bu zaman nöqsanlar ləyaqətini kənarlaşdırar”. İbn Abul Bərr “Cəmiul Bəyənul Elm” 2/48. Lakin istər İbn Həzm, istərsə də digər alimlər olsun xəta etdikləri zaman onların bu xətaları bəyan edilməlidir. Bunu da sıravi müsəlmanlar deyil alimlər edirlər. İbn Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Peyğəmbərlər – Allahın Onlara Salamı Və Salavatı Olsun – alim və əmirlərdən fərqli olaraq böyük xətalar etməkdən qorunmuşlar. Lakin alim və əmirlər bundan qorunmamışlar. Buna görə də icazəlidir, hətta vacibdir haqqı bəyan etmək, əgər bununla alim və əmirlərin xətaları bəyan edilsədə belə”. “Məcmuul Fətava” 19/123. 140 “Məcmuul Fətava” 13/361. 141 “Mustədrək”. Yüklə 0,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|