40
(üzərinə simlər çəkilmiş üçkünc qutuşəkilli musiqi aləti) və s. kəmağıl və
fasiq musiqiçilərdə olan bu alətlər ixtilafsız haramdır. Lakin kim bu
məsələdə ixtilaf olduğunu söyləyərsə atrıq xəta etmiş və nəfsi-istəyi onu
kar, kor və doğru yolla getməyə mane olmuşdur”
153
. İbn Rəcəb –
rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Musiqi alətlərinin icazəli olması barəsində
Saleh Sələflərdən heç bir fikir (söz) yoxdur. Bu kimi əməli yalnız daha
sonrakı nəsillər Zahirilər və Sufi əqidəsində olanlar icazə vermişlər.
Onların bu rəyləri isə qəbul edilmir. Kim ki, bu əməlin icazə verilməsi
barəsində nə isə deyərsə artıq azmışdır”
154
. İbn Kəsir
– rahmətullahi
aleyhi - deyir ki: “İmamlar musiqi alətlərinin qadağan olunması barəsində
İcma olduğunu söyləyiblər.”
155
. İmam Şatibi – rahmətullahi aleyhi - deyir
ki: “Ərəblərdə musiqi alətləri ilə şer söyləmək onların adətlərindən
deyildir”
156
. İbn Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Üç xeyirli
əsirdən heç kimsə Saleh Sələflərdən Hicazda, Şamda, Yəməndə, Misirdə,
İraq və Xorasanda bu cür fıştırıq, əl çalmaq və baraban səslərinə qulaq
asmazdılar. Həqiqətən bu onlardan sonra ikinci yüzillikdə (dinə)
salınmışdır. İmamlar bunları gördükləri zaman qadağan etməyə
başladılar”
157
.
İslam Nəşidləri (Şerlər)
–
Nəşid – şer və ya yüksək səslə şer söyləmək
deməkdir
158
. Günümüzdə melodik şəkildə Nəşid oxumaq şer söyləmək
kimidirmi?
“İslam Nəşidlərinin” qadağan olunması barədə Sələf alimləri arasında
heç bir ixtilaf yoxdur. Sələflərdən heç kəs Nəşidləri Allaha dəvət, Allaha
yaxınlaşmaq üçün bir vasitə (üsul) etməyi, həmçinin Nəşidlərdə cəlb edici
gözəl (kişi və qadın) səslərində istifadə etməyi, başı əsdirərək, səsi
incələdərək, qrup halında, xor şəkilində onları oxumağı, arxa plandan
(fondan) sintezator, təbil (baraban) və s. alətlərdən istifadə edərək Nəşid
(şer) söyləməyi qadağan ediblər.
Şer formasında olan mahılara gəldikdə isə: “Tələffüzü şer formasında
olub, dəvət və ibadət vasitəsi kimi istifadə edilmirsə, xor və melodik (səsi
incələdəcək, başı əsdirəcək) şəkildə oxunmursa bunda heç bir qadağa
yoxdur”. İnsanların bu gün adlandırdığı “İslam Nəşidləri” çox yüzilliklər
bundan qabaq da var idi. Lakin illər keçdikcə bu adlar dəyişməyə başladı.
153
“Kaffu ar-Rua” 124.
154
“Nuzhətu Əsmə” 69.
155
“Məsələtus Səma” 472.
156
“əl-İtisam” 1/368.
157
“Məcmuul Fətava” 11/569.
158
“Lisanul Arab” 13/256, “Qamus əl-Muhit” 411.
41
Əvvəllər bu Nəşidlər “Təqbir” “Qəsidə” adlanırdı. Onlar ortaya çıxdığı
zaman ümmətin alimləri bu kimi əməlləri bidət və zəlalət adlandırdılar.
İmam Əhməd – rahmətullahi aleyhi – dən soruşurlar ki: «Qəsidə oxuyan
kimsələr barəsində sözün nədir?”. Şeyx: “Bu bir bidətdir və bu işlə məşğul
olan kimsələrlə eyni məclisdə oturmayın” dedi
159
. İslam dinində “İslam
Nəşidləri” deyilən bir anlayış yoxdur. Bu ifadənin özünü İslama nisbət
etmək belə qadağandır. Lakin günümüzdə bir çox qadağan olunmuş
şeyləri İslama nisbət edilər: İslam Fəlsəfəsi, İslam Musiqisi, İslam
filimləri, İslam Teatırı və s. halbuki İslamın bunlarla heç bir əlaqəsi
yoxdur.
“İslam Nəşidlərinin” Qadağan Olunmasına Birinci Səbəb – “İslam
Nəşidlərini” Dəvət Məqsədilə İstifadə Etmək Olarmı?: “İslam
Nəşidlərinin” qadağan olunmasına başlıca dəlil günümüzdə onların Allaha
və Onun dininə dəvət metodu (vasitəsi) kimi istifadə olunmasıdır. Onun
vasitəsilə insanlar Allaha yaxınlaşmağı axtarırlar. Bir qrup oxuyur, digər
qrup isə qulaq asır. Nə Quranda, nə də Sünnədə əsası olamyan istənilən
bir şey (söz, əməl) Allahın dininə nisbət edilərsə Bidətdir və rədd
olunandır.
Bidət – Bəd – sözündən götrülmüşdür. Uydurma, yeni bir şey irəli
sürmək deməkdir. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – in vəfatından
sonra ibadət və Allaha yaxınlıq niyyətilə qondarılmış, lakin nə Quranda,
nə də Sünnədə dəlili olmayan hər hansı bir etiqadi sözə və əmələ deyilir.
Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Şübhəsiz ki, sözlərin
ən doğrusu Allahın kəlamı, yolların ən xeyirlisi Muhəmməd - səllallahu
aleyhi və səlləm - in yoludur. Əməllərin ən pisi sonradan uydurulanlardır.
Sonradan uydurulub dinə salınan hər bir əməl (iş) bir bidətdir, hər bir
bidət isə bir zəlalətdir (sapmaqdır), hər bir zəlalət isə oddadır
160
. İbn Ömər
- radıyallahu anhu – deyir ki: «İnsanlar gözəl görsələrdə hər bir bidət
zəlalətdir»
161
. Aişə – radıyallahu anhə – rəvayət edir ki, Peyğəmbər -
səllallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Hər kim bizim bu işimizlə əlaqəli
ondan olmayan bir şeyi sonradan ortaya çıxararsa o, rədd olunacaqdır
(Başqa rəvayətdə: Hər kim bizim işimizə uyğun olmayan bir əməl etmiş
olarsa o (əməl) rədd olunacaqdır)»
162
. Əli - radıyallahu anhu – deyir ki:
«Əgər din ağıla görə olsaydı (xufun) alt tərəfinin məst edilməsi, üst tərəfin
159
Məsələtus Səma 124.
160
Müslim «Şərhu Nəvəvi» 6/153-156, Əhməd 3/319,371, Nəsəi 3/188-189,
Beyhəqi «Sünnənul Kubra» 3/214.
161
Darimi.
162
Buxari 2697, Müslim 1718.