- 60 -
a) İki Ana Arılı Koloni Yönetim Sistemi
Genellikle her arı kolonisinde bir ana arının bulunuşu olağan sayılır. Bununla beraber, arı
yetiştiricileri bazen aynı koloni içerisinde yaşlı bir ana arı ile kendi yavrularından bir ana arının aynı
veya yakınında bir çerçeveye yumurta bıraktığını gözleyebilirler. Büyük bal akımı sonunda ana arı
denetimleri yapıldığında kolonilerin yaklaşık %5'inde ana-kız beraberliği ile karşılaşılır (Farrar
1953). Bazı arı hatları bu duruma diğerlerinden çok daha fazla eğilim göstermektedirler.
Kolonilerde görülen bu eğilim bazı önlemlerle aynı kolonide iki ana arının aynı anda bulunabileceği
görüşünü uyandırmış ve denemelere geçilmiştir. Çeşitli araştırıcılarca uygulanan bütün yöntemlerde
aynı anda yumurtlayan iki ana arının varlığı bal üretimini önemli ölçüde artırmıştır (Walton 1974).
Bunun nedeni populasyon artıkça buna bağlı olarak bal veriminin doğrusal artışıdır (Woyke 1984;
Wilde et al. 2009).
İki ana arılı koloni yönetimi kolonilerden yüksek verim elde etmek amacıyla, populasyonun
çoğaltılmasını esas alan entansif bir yönetim sistemidir. Bir yandan yüksek verim elde etmek olan
sistemin diğer amacı ise; ana kaybından kaynaklanan verimsizliğe karşı kolonide yumurtlamayı
sürdüren, ikinci bir ana arının bulundurulmasıdır Sistemde önemli olan zamanlamanın iyi
yapılmasıdır. Her üretim bölgesinde başarılı olunacağını düşünmek doğru değildir. Üretici kendi
üretim koşullarına göre önce az sayıda koloni ile işe başlayarak kendi koşullarına uygunluğunu
belirlemelidir.
Bu amaçla; güçlü kışlatılmış koloniler erken ilkbaharda polen katkısı da yapılarak üst
düzeyde populasyona ulaşırlar. Üst bölmelere verilecek ana arılar bal akımı başlangıcından yaklaşık
2 ay önce (20 Nisan- 5 Mayıs) ele geçmiş olmalıdır. Ana arıların sağlanmasından sonra kışlamış ana
arı, genç kuluçkanın alt kuluçkalık gövdesinde bırakılır. Diğer sırlanmış ve çıkmakta olan yavrulu
çerçeveler, üzerindeki arılarla birlikte üst kuluçkalığa yerleştirilir. Ayrıca arıların büyük bir
çoğunluğu bu yeni üniteye silkilerek alt kuluçkalığa doğru oluşacak akımlar nedeniyle her iki
ünitede denge sağlanmış olur. İki kuluçkalık ünitesi örtü tahtası veya çift katlı
elek teli ile bütünüyle
ayrılır. Böylece alt ve üst ana arılar için ikişer kuluçkalık gövdesi kullanılır. Yeni ana arı üst
kuluçkalıktaki çerçevelerin arasına şeker tıkacıyla konulur. Yeni verilen ana arılar bol miktarda
yumurta bıraktığı görüldükten sonra örtü tahtası kaldırılır ve yerine ana arı ızgarası konur (Moeller
1976).
Hava koşullarının uygun olmadığı ve yeterli nektar gelmediği durumlarda her iki koloniye
de ek besleme yapılmalıdır. Nektar akımının bitimine 1 ay kaldığı zaman ikinci bir ana arı
bulundurmanın gereği kalmaz. Çünkü bu dönemden sonra bırakılan yumurtalar ergin arı olmak için
3 hafta ve bal toplayabilmek için en az 2 hafta gereklidir. Fakat bal akımı ortasında kuluçkalığı
karıştırmak, ana arıyı aramak ve kuluçkalığı birleştirmek kolay değildir. Bu yüzden koloni bal
akımı sonuna değin iki ana arılı olarak bırakılır.
Birleştirme bal hasadından sonra yapılır. Kuluçkalıkların erken birleştirilmesi ile balın çoğu,
geç kalınması ile de bir bölümü yitirilebilir. Ana arı ızgarasının alınmasından sonra tek ana arılı
konuma getirilen kolonilerde bundan sonra yapılması gereken yılın ilkbaharına değin tek ana arılı
kolonilerde olduğu gibidir. Sistem, güçlü populasyonlarla yüksek verim elde etme imkânı tanır
(Duff and Furgala 1989). Bal üretimi tek katlı kolonilere oranla en az 20 kg dolaylarında artış
gösterir. Kış öncesi koloniler güçlü olduğundan kışı sorunsuz geçirirler. Kolonideki ana arı
verimsiz
olması durumunda doğal olarak koloni verimli bir ana arı kazanmış olur. Diğer bir husus da
kolonide ana arı kaybına karşı ikinci bir ana arının mevcut olmasıdır. Sistemin uygulanmasında,
bazı dönemlerde çok sayıda yardımcıya gereksinme duyulur. Deneyim kazanmadan yapılan geniş
çaplı uygulamalar, çözümü güç sorunları beraberinde getirir (Dunham, 1953).
Ülkemiz koşullarına göre iki ana arılı koloni yönetim sisteminde bahara çıkan güçlü
kolonilere iyi bakım besleme uygulanmalı, mevcut ana arı, genç kuluçka ve populasyonun büyük
bir kısmı alt kuluçkalıkta yer almalıdır.
İki ana arılı koloniler üç şekilde düzenlenebilir (Doğaroğlu 1988)
a) Üst bölme (yeni kuluçkalık) sırlanmış ve çıkmakta olan kuluçka ile kalan populasyonu ve
2 çerçeve bal-polen içermelidir. Arıların büyük çoğunluğu yeni oluşturduğumuz kuluçkalık
- 61 -
gövdesinde silkilerek alt kuluçkalığa doğru oluşacak akımlar için her iki ünitede denge sağlanmış
olur. Bu iki kuluçkalık gövdesi arasına iki kat sinek teli konularak iki koloni birbirinden tamamen
ayrılır. Üst üniteye (kuluçkalığa) uçuş deliği açılarak giriş ve çıkışları buradan sağlanır. Bu tarih de
elimizde genç ana arılar olmalıdır. Genç ana arı üst ünitede (ikinci kuluçkalık) merkezi yerinde
çerçevelerin üst çıtaları arasına olmak üzere, ana arı kafesiyle verilir. Ana arı kafesinde şekerleme
tıkacı 3-4 günde serbest kalacak sertlikle hazırlanır. Hava koşullarına ve nektar durumuna göre
gerekirse besleme uygulanır.
b) Elimizde ana arı yoksa üst kuluçkalıkta yapay oğul üretimi yapılacak gibi davranılarak,
yumurtalı, larvalı ve çıkmak üzere olan çerçeve ve ballı polenli çerçeve konularak yeterli miktarda
genç arı silkilir. Bu oğulun burada ana arı kazanması sağlanır. Ana arı döllenip yumurtlamaya
başladıktan sonra çift katlı sinek teli çıkartılarak yerine ana arı ızgarası konur. İki ana arılı koloni
yönetim sistemi bu şekilde uygulanacaksa nektar akımından yaklaşık 3 ay önce sistemin
oluşturulması gerekmektedir.
c) Diğer bir yöntem ise mevcut farklı bir koloninin yeni oluşturulan üst kuluçkalığa
aktarılmasıdır. Bu bağlamda, bir süre sonra çift katlı sinek teli alınarak yerine ana arı ızgarası
konulur (Şekil 2). Böylece koloninin populasyon gelişimi hızlanacak, olası ana arı ölümlerinde
koloninin anasız kalması önlenecektir.
Şekil 2. Ülkemiz koşullarında uygulanabilecek iki ana arılı koloni yönetim sistemi (Köseoğlu
2009).
b) Koloni Destek Sistemi
Bu sistem, yüksek verim elde etmek amacıyla, Populasyondaki üreticilerin (tarlacı arı)
tüketicilere oranını artırarak başka bir ifadeyle Populasyon dinamiğini artırarak koloninin bal
biriktirme şansını iyileştirmeyi amaçlayan bir koloni yönetim sistemidir.
Şekil 3. Koloni destek sisteminin esası (Dogaroğlu 1999).