Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Samuel Beckett
128 ru. Dodaqları arasındakı siqareti alışdırdı. Və son vəzifəsini də yerinə yetirmiş olan xatirəni alovun tam ortasına doğru atdı. İnsanda olduğu kimi, xatirələrin də tək xilas yolu varlığın ağır- lığından qurtularaq yoxluğu qucaqlamaq idi. Ürəyinin ağrısı, ona əlindəki yanığın ağrısını unutdurmuş- du. Geri dönüş yolunda əlinin sızıldadığını hiss etdi. Evə gəlib soyuq suyun altına tutdu əlini. Kaş ki ürəyini də tuta bilsəydi deyə düşündü. Başını qaldırıb güzgüyə baxdı. Üzünün hər çiz- gisini incələdi. Görmək istəmirdi. Baxmaq istəmirdi. İstəmsiz olaraq yumruğunu düz üzünün ortasına vurdu. Görmək istəmə- diyi üzündən indi sınıq güzgüdə on-onbeş dənə görürdü. San- ki içindəki şəxsiyyətləri idi və düz gözünün içinə baxırdılar. Parçalanmış güzgü, Mavinin tam gözünün içinə baxaraq sanki ona bir şeylər deməyə çalışırdı. Sağ əlindəki yanığı sakitləş- dirmək üçün girdiyi hamamdan digər əli kəsik və qanlı olaraq çıxmışdı Mavi. Ürəyini qucaqlayıb yatmışdı o gecə Mavi, başqa qucaqla- yacaq kimsəsi yox idi. O gecə, terapist dinc yatmışdı. Xoşbəxt və intensiv həyatı Mavinin dediklərini bir neçə saata unutdur- muşdu. Maviysə, əlləri yaralı, ürəyi əzab içində yatan tərəf idi. Otağını yandıran tərəf də o olmuşdu. Taleyin istehzası bu ol- muş olmalıydı. * * * – Je suis malheureux. –Sans blague! Depuis quand? – J’avais oublié. - Mən xoşbəxt deyiləm -Yox bir! Nə vaxtdan bəri? -Xatırlamıram En attendant Godot (Qodotu gözlərkən) Samuel Beckett, 1953 129 8 GERÇƏYIN HALLÜSINASIYALARI Artıq evtanaziya kampları barədə bir qərar verməliydi. Ya da bəlkə də artıq qərarını vermişdi özü də bilmədən. Plan- ladığından daha da tez müddətə gedəcəkdi. Bitirmək istədi- yi bir-iki son kiçik planı qalmışdı. Görüşmək istədiyi bir-iki nəfər var idi. Onlarla görüşəcəkdi. Sonra da sağollaşacaqdı bu lənət şəhərlə. Zəng etmək üçün yaxınlıqdakı küçə telefonları- na getməyə qərar verdi. Son işindən ayrıldıqdan sonra telefo- nundan da yaxasını qurtarmışdı, izolyasiyaya ehtiyacı var idi bir müddətlik. Texnoloji inkişafın yetirməsi olan telefon və kompyuterlər ona toxuna bilmədiyi xatirələrinin ya uzaqlarda- kı sevdiklərinin donmuş surətlərini göstərməkdən başqa bir işə yaramırdılar onsuz da. Evdən çıxmamışdan bir göz atdı otağa, hər şey yerdəydi, dağıdılmışdı. Huşunu itirəcək dərəcədə əsəbləşdiyi son axşam, xəbəri olmadan qırmış olduğu əşyalara göz atdı. Qırılmış ol- duqlarına heyfsləndi. Sanki onlara bir daha ehtiyacı olacaqmış kimi. Ayda bir ya həftədə bir dağıdırdı otağını və əşyalarını Mavi. Onu sakitləşdirirdi bu. Hər kəsin özünə aid bir ota- ğı olmalıydı deyə düşünürdü Virginia Woolf’un dediyi kimi, başqalarından uzaq, istəyəndə vurub dağıda biləcəyi. Boşal- 130 maq üçün. Mavi hər dəfə içir, dağıdır və səhər yığışdırırdı əş- yalarını. Psixodelik maddələrin istifadəsinə başladıqdan sonra, oturub saatlarca söhbət etmişdi o vaxtlar olduğu evdəki əşya- larla, yalnızlıqdan. Onda başa düşmüşdü, canlı və cansız deyə bir ayrım olmadığını, küçədəki ağacdan tutmuş elektrik dirəyi ya svetofora qədər hamısının bir hekayəsi olduğunu. Oturub saatlarca onların arasında və söhbətlərində itmişdi. Divardan asılı olan lampa məsələn, ona son günlərdə onu yaxşı gördü- yünü demişdi. Sonra ona hər şeyi danışmışdılar, daha əvvəlki kirayəçilərin həyatlarından danışmışlar ona, neçə həyat gör- müş olduqlarından danışmışdılar. Heyran və valeh olmuşdu, ətrafında nə qədər hekayənin olduğundan və onun xəbərinin belə olmamış olmasından. Küçənin başındakı ağac məsələn, ona nə qədər yorulduğundan və bahar üçün necə darıxdığın- dan bəhs etmişdi. Bəlkə də hallüsinogen maddələr deyildi onu əşyalarla danışdıran, bəlkə də yalnızlığıydı onun xəyal gücünü genişləndirən şey. İnsanın bəyəndiyi bir söhbət dostu olma- yanda dialoq quracağı tək insan özü olduğu üçün xəyal gücünü genişləndirmək məcburiyyətində qalır. Psixodelik maddələrin istifadəsi onun özünü aldatma forması idi bəlkə də, özünü dəli olmadığına, sadəcə maddənin təsiri altında olduğu üçün bu- ludlarla danışdığına inandırırdı. Boş divarlarda tək-tük əşya asılı qalmışdı, onlardan biri də çox sevdiyi dəlisov Sokratın Jacques-Louis David tərə- findən 1787ci ildə yağlı boya ilə canlandırdığı “Sokratın ölü- mü” adlı rəsm əsəriydi. Yaxınlaşıb əsərin qarşısında dayandı və son dəfə baxdı rəsmə. Atina cəmiyyətinin kefini və gənc- lərin əxlaqını pozması ilə təqsirləndirilən Sokratın yunanlılar tərəfindən edamı göstərilirdi əsərdə. Şəhərin tanrılarını inkar edirdi və gənclər onu təqlid etməyə başlayırdılar. Fikirlərini və hərəkətlrəini təqlid edirdilər, hətta onun kimi ayaqyalın və ac gəzirdilər. Dəlisov Sokrata ya şəhəri tərk edib insanlara öz fəlsəfəsini aşılamaqdan əl çəkmək ya da ölüm təklifi edilmişdi və o ölümü seçmişdi. Rəsmdə tələbələri onun başının üstünü kəsdirib kədər və tədirgin baxışlarla gözləyirdilər. Kədərdən 131 ağlayan müridlərindən biri ona içmək məcburiyyətində olduğu baldırğan otu zəhərini uzadır və onu ən çox sevən tələbəsi Pla- ton dizini sağ əliylə qavrayaraq son dəfə heyran baxışlarıyla ona baxırdı. Sokrat isə ölüm anında belə sol əlini göyə qal- dıraraq hələ də öz mübarizəsini və fikirlərini müdafiə edirdi. Sokratın ölümə gedərkən belə özünə olan inamını və cəsarətini izlədi. Hər baxışında heyran qalırdı. Rəssam yaxşı iş çıxarmış- dı. O da Sokrat kimi cəsarətli ola biləcəkmiydi görəsən intihar anında? Sokrata qarşı bəslədiyi bir sevgisi var idi, bəlkə də onun çürümüş bədənindən ayrılan atomlardan birinə sahib idi. Bu əsər indi divarda asılı qalan tək şey idi və son vaxtlar ona hər baxışında intiharı üçün özündə cəsarət toplaya bilirdi. Sok- ratla son bir dəfə sağollaşdı və “Sənin əksinə dostum, mənim Asklepiyə olan borcumu ödəyəcək kimsəm belə yoxdur” söz- ləri töküldü dilindən. Sonra divarın o biri tayında asılı duran yarısı cırılmış dün- ya xəritəsinə baxdı. Yaşadığı bütün otaqlarda həmişə xəritə asmışdı. Ancaq bu son otağındakı xəritəni ölkədən çıxma qa- dağası səbəbilə gedib gəzə bilmədiyi üçün cırmışdı əsəbindən. Artıq xəritələr ona səyahət eşqi yerinə təşviş verirdilər sadəcə. Onsuz da ölkədən çıxma icazəsi olsaydı belə az maaşlı işlərdə işlədiyi üçün gedib gəzə də bilməyəcəkdi heç haranı. Gözlərini xəritədən ayırdı. Bu son yaşadığı otağa yalnızlığı səbəbilə nə qədər nifrət etdiyini düşündü. Yerə səpələnmiş olan Laraya bəstələnmiş quru ləçəklərin üstündən keçib bir-iki əş- yanı yerdən götürüb düzəltməyə cəhd etdi. Ləçəklərin xışıltısı səssiz divarlarda əks səda verdi. Həddindən artıq əşya yerdəy- di. Hər dəfə dağıtdıqdan sonra səhəri günü yığışdırmışdı onları, bu dəfə yığışdırmamağı qərara aldı. Qapıya doğru yeridi. Sanki əşyaların onun arxasından baxdıqlarını hiss edirdi və sanki əş- yalar, onun hara getdiyini bilirdilər. Başını çevirib hüznlü göz- lərlə son dəfə olaraq otağı süzdü. Bir-bir, ən sevdiyi əşyaların gözlərinin içinə baxdı. Onun və içəridəkilərin, hamının tükləri biz-biz oldu. Getmə vaxtıydı, bunu hiss edirdi. Qapını açıq bu- raxıb pilləkənlərdən aşağı enib arxasına baxmadan çıxıb getdi. Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|