203
yeni kainatin insanları da ola bilərik. Rahatladım? Yox. Real
olan
tək şey var, əlim, qolum və iztirablarım.
- Sən, artıqlamasıyla ayılmısan, biraz daha artıq çəkmə-
lisən məncə.
Mavi paketi ondan aldı və bayaqdan bəri söhbət edərkən
yanında oturan Babetin çılpaq bədənini tamamilə unutduğunu
gördü. Ordaydı və çılpaq oturmuşdu. Döşlərinə baxdı. Ürək
döyüntüsü ona ehtirasının səsini xatırlatdı.
- Düz deyirsən çox danışdım. Lənət olsun. Bəzən özüm
belə bezirəm danışdıqlarımdan, yəqin ki ən çox özüm bezmə-
liyəm çünki eyni şeyləri ən çox mən eşitmişəm. Ömrü boyu bir
bədəndə yaşamaq da bezdiricidi hə? Eyni fikirlərlə yaşayırsan.
Bu arada, bu otaqdakı qırmızı işıqlar məni tripə salır – deyib
ayağa durdu, içkilərə tərəf getdi.
- Aha, mənim xoşuma gəlir bu işıqlardan. Narahat edirsə
normal işıqları yandıra bilərəm?
- Yox, yox, belə möhtəşəmdi. Sənin çılpaq bədəninə düşən
qırmızı işıqlar möhtəşəm görünür.
Biraz əvvəl çəkdiyi miqdarın iki qatı çox kokain çəkdi.
Dənəciklərin burnundan beyninə o andaca çatdığını hiss etdi.
Sanki göz bəbəklərinin böyüməsini belə hiss edirdi. Babettin
dadını sevdiyi o konyakı götürdü. Ona doğru yaxınlaşdı. Əlin-
dən tutub ayağa qaldırdı onun çılpaq bədənini. Qolundakı ma-
şında görə bilmədiyi o tatuirovkaya baxdı. Nə olduğunu yenə
anlaya bilmədi, qırmızı rənglərin iç-içə keçdiyi abstrakt bir
düşüncəyə oxşayırdı və ölümü xatırladırdı.
Əliylə Babettin çənəsini qavradı, öpdü. Konyakı yavaşca
sol döşünün üstündən sinəsinə doğru boşaltdı. Aşağı doğru
ağmaqda olan damlaları ölümsüzlük iksiri içirmişcəsinə di-
liylə yaladı. Qara giləyə qədər qalxdı yarısı partlaq dodaq-
ları və niyə bu dünyada olduğunu belə bilməyən körpə uşaq
kimi zövqdən bihuş formada əmməyə başladı o giləni. Ayaq
üstə dura bilən normal insan boyundakı altı aylıq uşağı xa-
tırladırdı, başı bir qadın döşü üstündə onu içərkən. Özündən
keçmiş olduğunu xatırlayıb ayılana qədər içdi Babetti. Sanki