Almanak 2017 entropol kitap

 
21 
 
de  zaman  bundan pozitif  sonuçlar  elde  etmeyi  başarabiliyor. Her  zaman  böyle  midir  ya  da 
böyle mi olacaktır bilemiyorum ama her an birileri ölüp birileri doğuyor ve süreç işliyor.” 
“Yaptığın güncelleme etkisini göstermiş olabilir mi? Sanki söylediklerin benim için daha 
anlamlı bir hale gelmeye başladı,” dedi durumu garipseyen Lena. Isaac sırıttı ve “sanmıyorum 
ama şu an kafam öyle karışık ki hiçbir şeyden emin olamıyorum.” 
“Bu emin olamamam da bana yaptığım değişikliklerin ne sonuç vereceği ve gerçeği ne 
kadar doğrulayabildiği konusunda tatminsizlik hissettiriyor. Şu an 118. denemeyi yapmış olsak 
ve Meggie için hayatı daha güzel bir hale getirsem onunla keyifli birkaç sene geçirsem. Bu ne 
kadar doğru bir sonuç hiçbir zaman bilemeyebilirim. Lakin aklımda bunu anlamak için şöyle 
bir fikir var,” diyen Isaac bir sigara yakıp masaya yaslanır şekilde durdu. 
Lena  kendi  başarısını  kanıtlamanın  bir  yolu  olabilecek  bir  fikre  elbette  kendini  yakın 
hissederek  hemen  Isaac’a  fikir  hakkında  sorular  yöneltti.  “Bu  fikri  çok  merak  ettim.  Bu 
deneylerin  bir  sağlaması  olmasını  ben  de  gerçekten  çok  istiyordum.  Aklında  ne  var?  118. 
deneme bununla ilgili mi olacak?” 
“Fikrime gelmeden önce bir şeyi daha netleştirmemiz gerekebilir. En son denememiz -
117. deneme- iki yıl kadar sürmüştü demi? Peki, gerçek hayatta ne kadar sürdü?” Lena hiç 
durmadan hemen cevap verdi. “6 saat 13 dakika 46 saniye 18 salise; bu sürede vücudun su 
kaybetti hatta bir miktarını da koltuğa bırakmıştın.” 
“Evet dediğim bu o iki sene içerisinde ilk sene bir sorunum yoktu ama kurmacanın ikinci 
yarısında  ne  kadar  su  içsem  de  ağzımın  kuruluğu  geçmiyordu,  belimde  bir  ağrı  vardı  ve 
mesanelerim patlayacak gibiydi. Hatta bir zaman bu rahatsızlığımdan ötürü prostat ameliyatı 
geçirdim  ve  anca  öyle  rahatladım  tabii  kurmaca  içerisinde  bu  böyle  gerçekleşirken  koltuğa 
bıraktığım  sıvı  gerçek  dünyada  bir  rahatlama  sağladı  bana.  Yani  bilincim  oradayken  hâlâ 
buradaki  bedenimin  sorunlarıyla  uğraşıyordu.  Tam  anlamıyla  bilincim  sanal  bir  dünyaya 
geçmiş  değildi.”  Lena,  bu  durumu  matematiksel  olarak  hesaplayıp  kurmacadaki  olaylarla 
gerçek hayattaki süreleri karşılaştırıp bir analiz yaparak Isaac’a hak verdi. “Dediğin şekilde 
zamanlamalar örtüşüyor Isaac, ” dedi. 
“Daha önceki denemeler hep kısa sürdüğünden bunu göz ardı etmiştik. Şimdiyse bunu 
aşmamız  lazım.  Tüm  zaman  sınırlamalarını  tek  bir  âna  sığdıracak  şekilde  yapmamız 
gerekiyor,” diyen Isaac bir çözüm bulmuş olmanın heyecanını yaşıyordu.  Lena temkinliydi. 
“Isaac bunu beyninin kaldırabileceğine emin misin? Bir anda, Maggie’nin öleceği süreye kadar 
olan bir kurmacayı beynine yüklemek aşırı olmaz mı?” diyerek Isaac’ı bunun tehlikelerinden 
haberdar etmeye çalıştı. “Farkındayım Lena, bu çok büyük bir bilgi tek bir an için ama bilincin 
sınırlarını  bilemiyoruz  zamana  ne  kadar  duyarlı  hiçbir  fikrimiz  yok  ve  denemeden 
öğrenemeyiz.  Ayrıca  çıkışı  Maggie’nin  ölümüne  göre  değil  kendi  ölümüme  göre 
ayarlayacağım.” Lena hemen bir hesap yaparak “şu anki sağlık değerlerine göre 40 yıla yakın 
bir süre olabilir bu Isaac, asla denenmemesi gereken bir süre,” diyerek çıkıştı. 

---

 
22 
 
“40 yıl iyimser bir tahmin ama dediğin gibi bunun yarısı bile olsa da gerçekten çok fazla… 
Eğer  zaten  bilincim  çökecekse  bunun  bir  önemi  de  kalmayacak.  Denemek  zorundayım,” 
derken Isaac kararlı olduğunu belli ediyordu. 
“Fikrime  gelecek  olursak  bu  işin  bir  sağlamasını  yapmak  için  geçmişi  olduğu  gibi 
bırakarak  yine  aynı  olasılıklar  üzerinden  devam  ederek  ve  bana  anımsayacağım  bir  zaman 
dilimi ayırarak gerçek üzerinden deneme yapacağız. Maggie, o kazada ölecek ve ben bugüne 
gelecek ve hatta gelecek günlere gideceğim ta ki ölene kadar. Birinci aşamada kazadan bugüne 
kadar olan yani geçmişe yönelik sende kaydı olan tüm anılarımı kurmaca ile karşılaştıracağız. 
Sonra şu ana ve bu kararı tekrardan verip vermediğime bakacağız. Son aşamada ise gelecekte 
olacakları  ne  kadar  iyi  kurguladığımızı  deneyimleyeceğiz.”  Lena  fikrin  mantığını  anlamıştı. 
Kurmacanın,  kaderin  seçkisini  taklit  edip  edemediği  belli  olacak  ve  nihayetinde  Isaac’ın 
çalışmaları  doğru  sonuçlar  için  ayarlanabilecekti.  “Bunun  ne  kadar  tehlikeli  olduğu 
konusunda  seni  tekrardan  uyarmak  istiyorum  ama  motivasyonunun  benim  söylediklerimi 
perdeleyeceğini  de  biliyorum.  O  yüzden  118.  deneme  için  kendi  hazırlıklarımı  yapıyor  ve 
‘Sistem yeniden başlatılsın mı?’ sorusunu soruyorum.” 
Isaac  “Bana  anlayış  gösterdiğin  için  teşekkür  ederim  Lena.  Evet!”  dedikten  sonra 
makinenin  ekranları  bir  saniyeliğine  karardı.  Ekranda  kayan  satırlarca  yazıdan  sonra  Lena 
tekrar uyandı. “Isaac,” dedi. “Bunu yapma Isaac,” diye ekledi. “Bunun sonuçları kestirilemiyor. 
Olasılıklar sonsuza açılıyor. Çok tehlikeli buna izin veremem.” Lena telaşlıydı. Isaac ise sakin. 
“İnsanları  anlamaya  başlamışsın  hatta  seni  oluşturan  adama  izin  vermemen  bugüne 
kadar  yaptığın  en  aykırı  davranış  denebilir.  Bunun  böyle  olacağını  biliyordum.  Bu  senin 
ulaşman gereken bir noktaydı ama koda bir istisna koymayı da kendi adıma bir güvence olarak 
yapmalıydım.  Kişiliğini  bozmak  niyetinde  veyahut  sana  istemediğinin  bir  şeyi  yaptırmak 
amacında değilim. Lakin bu 118. deneme için bir istisna koydum. Bunda benim dediklerimi 
yapman gerekecek. Sonrası için öyle bir zorunluluğun yok hatta bana tekrardan kodlarını da 
değiştirme izni vermeyebilirsin. O yüzden ya şimdi ya hiç: Bunu yapıyoruz,” dedi ve Lena cevap 
veremedi. 
Küçük  ekranda  118.  deneme  yazıyordu.  Hemen  altında  “Kurmaca  kalıbı  hazırlanıyor 
makineye bağlanmanız gerekiyor” yazmaktaydı. Isaac makineye ilişik koltuğa oturdu başını 
bölmeye  yerleştirdi.  “Isaac,  sana  iyi  şanslar  diliyorum,”  diyebildi  Lena.  “Teşekkürler  Lena, 
eğer bir şey olmazsa; benim için bir ömür, senin içinse bir an sonra buradayım,” dedi Isaac, 
makine geri sayıma başlamışken. “5, 4, 3, 2, 1” 
Isaac kaza günündeydi. Maggie kazada öldü. Isaac bunalıma girdi. Çevresinden uzaklaştı, 
yaptığı işleri yarım bıraktı. Eve kapanarak aklını kemiren “Maggie ölmeseydi nasıl bir hayatım 
olurdu?” sorusuna odaklandı. Bu soruya olan takıntısıyla birlikte bunu hesaplayabilecek bir 
yapay zekâ üzerinde çalıştı. Yapay zekâyı ürettiğinde yapay zekâ ona çeşitli sonuçlar sunmuştu. 
Isaac  tatmin  olmadı.  Yapay  zekâ  insanı  öğrenmeye  devam  ediyordu:  Internet  üzerinden 
ulaştığı  bilgilerle  insan  bilincine  ulaşmayı  mümkün  kılabilecek  bir  makine  tasarladı.  Bunu 
basit  ev  aletleri  ile  yapılabilecek  şekilde  planlayarak  Isaac’a  sundu.  Isaac  makineyi  üretti. 
Çeşitli denemeler yaptılar, bütün denemeler aynı sonucu veriyordu. Döngünün dışına çıkmak 

---