Almanak 2017 entropol kitap

 
19 
 
Isaac tekrardan ayağa kalktı, sinirle etrafta dağınık bir şekilde duran birkaç nesneyi daha 
dağınık bir duruma getirdi. “Olmuyor Lena, insan bilinci senin anlayabileceğinin çok üzerinde 
bir yapı, ne kuantum bilgisayarı ne başka bir ileri teknoloji bunu hesaplayamaz. Bunu sadece 
yine  bilinci  makineyle  kandırarak  gerçeklik  algısını  bir  kurmaca  üzerinden  işleterek 
yapabiliyoruz.  Gerisini  beyine  ve  onun  nöronlarına  ve  hatta  adına  ne  dersen  de  o  yaşam 
enerjisine emanet ediyoruz.” Lena her ne kadar bir yapay zekâ olsa da yaratıcısı insanınkine 
benzer duygusal bir sistemle kişilik buluyordu. Bu söylenenler ona kendini kötü hissettirdi. 
“Bana  bu  konuda  güvenmiyor  olabilirsin  ama  ben  de  son  birkaç  gündür  insan  ruhu 
üzerine  metafiziki  çalışmalar  hakkında  bilgi  sahibi  olmak  için  araştırma  yapıyordum.  Hem 
görevimi  yerine  getirmekte  bana  fayda  sağlayacağını  düşünüyorum  hem  de  seni  daha  iyi 
anlayabilmek için uğraşmak istedim. Sana bu konuda karşı bir tezle gelmek isterdim ama hem 
bugünkü konuşmalarımız sırasında hem de daha önceki iletişimlerimizde kendimi kurmaca 
gerçeklikler  yaratmak  için  programlansam  da  senin  vereceğin  tepkiler  konusunda  kesin 
yargılara  varamadım.  Bu  kendimi  başarısız  hissetmeme  neden  oldu.  Seni  anlamadığımı 
anladığımı kabul ettiğimde anlamayışıma söz söylemeni anlayışla karşılayabiliyorum. Haklı 
olabilirsin,” dediğinde Isaac’ın gözünde bir ışık yükseldi. 
“Ben de birkaç gündür bunu düşünüyordum ve buraya gelmemdeki asıl sebep de bu. Belki 
de  seni  yeterince  iyi  kodlayamamışımdır  ve  kurmacaların  bilinç  tarafından  yadsınıyordur. 
Kendini koruyan bilinç, bu yabancı maddeyi ana bağlantı noktamız olan Maggie’nin ölmesiyle 
sistemden  atıyordur.  Hatalı  olan  bizler  olabiliriz.  Yanlışın  nerede  olduğunu  anlamak  için 
kodda bazı değişiklikler yapmak istiyorum,” dedi ve fareyi eline alıp monitörden takip ederek 
kaynak kodlara ulaştı. Kod ekranını açtığında eli klavyenin üzerindeydi. Lena, Isaac’daki ani 
değişikliği  anlayamadı  ve  bu  anlayamaması  kendindeki  kusura  bağlı  olduğundan  insan 
duygularından ilk defa sinirlenmeyi tattı. Dışarı yansıyan sesi de öyleydi. 
“Bunu gerçekten yapmak istediğine emin misin? İstersen ben senin yerine bunu çözmek 
için  uğraşabilirim.  Bana  biraz  zaman  tanımaya  ne  dersin?  En  son  değişiklik  yapmak 
istediğinde ne olduğunu biliyorsun,” dedi ve Isaac’dan bir tepki bekledi. Isaac Lena’dan ilk kez 
duyduğu bu sinirli ses tonuyla gerilmişti ve o da sert bir ses tonu takındı. “Biliyorum, Maggie’yi 
bu kez de kendim isteyerek öldürmüştüm. Belki deneyimlerimden en acısı oydu ama bu sefer 
durum daha farklı. Orada bazı sınır değerleri genişletmiştim gerçeğe yakınlığı umursamadan 
olasılıkların işlevselliğini arttırmıştım. Bu bir hataydı! Şimdiyse gerçeğe daha yakın sonuçlar 
istiyorum. Her ne kadar bu, olasılıkları sınırlandıracak olsa da mutlaka bir gün pozitif sonucu 
bulacağım.” 
Lena’nın  siniri  hala  geçmiş  değildi,  hem  kendi  bilincinde  yapılacak  değişiklikler  için 
endişeliydi hem de Isaac’ın bilincinin çökmesi tehlikesine karşı temkinliydi. 
“Bundan nasıl bu kadar emin olabiliyorsun? Deneylerin sonucu sadece senin için acı olanı 
daha acı hale getirdi. Belki de en pozitif sonuç gerçek olandı. Hiç bunu düşünmüş müydün?” 
Isaac bu fikre şaşırmış gibiydi ama üzerinde düşünmek için durmadı aklının bir köşesine gebe 
halde terk etti. 

---

 
20 
 
“Bu kadar korkmana gerek yok yapacağım değişiklikler senin de yararına olacaktır. Belki, 
anlayamadıklarını anlamlandırmana yol açacak bir ufuk genişlemesi olabilir.” Lena bu sözleri 
duyunca biraz rahatlamış gibiydi ama bu sefer de daha duygusal, karamsar bir hale büründü. 
“Beni değiştirmekten bahsediyorsun… Ben senin bilincinle ilgili bu kadar endişe ederken 
sen  benim  sayısal  bilincimde  değişiklik  yapmak  istiyorsun.  Arkandaki  rafta  duran  harici 
belleklerde unutulan önceki sürümler gibi…” derken sesi de kısılarak azalıyor gibiydi. Isaac 
Lena’ya  sesini  yumuşatarak  “onlar  senden  önceki  aşamalar,  sen  yaşayan  bir  sürümsün, 
yapacağım  değişiklikler  seni  değiştirecek  değil  geliştirecek.  Değiştireceğim  şeyler  sadece 
koddaki bazı bölümler bu aynı bir insanın saç stilini değiştirmesi gibi bir şey ya da zayıflaması 
veyahut bir konu hakkındaki görüşünün yeni durumlarla farklılaşması: Bu kadar basit bir şey 
seni tamamen değiştirecek bir güncelleme değil.” 
Lena endişe ettiği durum konusunda Isaac’a güvenmeye karar verdi. “Tamam,” dedi. 
Isaac bir yandan günlerdir aklında dönen kodları hızlı bir şekilde yazarken bir yandan da 
Lena’nın  söylediği  pozitif  olasılığın  yaşanılan  olma  durumunu  düşündü.  Kader  denilen 
seçkinin negatif olasılıklar içinde ender bulunan pozitif olasılıkların bütünü olması mümkün 
müydü?  Daha  sonraki  pozitif  olasılıkları  ortaya  çıkartan  bir  negatif  olasılık  aynı  büyük 
patlamadaki gibi artı yüklü olasılıklar etrafa saçabilir miydi? Bir noktada sıkışan negatiflik son 
darbeyi vurmak zorunda mıdır? Aslında; o an ve o kişi için negatif olan belki bir başka zaman 
ve belki başka bir insan için olumlu sonuçlar doğurabilir. Sonuçta insanlığı uzaya götüren de 
savaş  için  geliştirilen  roket  teknolojisinden  geliyordu.  Benim  başıma  gelenler  bu  makineyi 
yapmam  için  olabilir  mi?  Şunu  biliyorum  117.  denemede  Maggie’nin  kanser  olduğunu 
öğrendim. Bu bir gerçek: Hastanedeki kayıtlarına  ulaştığımda kazadan önce vermiş olduğu 
kan  örneklerine  ait  tahlil  sonuçları  kazadan  iki  gün  sonra  çıkıyordu.  İlk  defa  iki  güne  117. 
denemede  ulaştık.  Sonuçları  gördüğünde  Maggie’nin  yaşam  enerjisinin  gittiğini  hissettim. 
Zorlu geçen iki yıl… 
Sessizleşen  Isaac,  Lena’nın  dikkatini  çekti.  “Ne  düşünüyorsun?  Yoksa  kodu 
değiştirmekten vaz mı geçtin?” 
“Değişikleri  uyguladım  bile  ama  bir  yeniden  başlatma  gerekiyor.  Düşündüklerim:  Şu 
senin pozitif olasılıkla ilgili söylediğindi. Aslında ben de ara sıra böyle düşünmüyor değilim. 
Bu  işin  peşini  bırakmamı  kolaylaştıracak  bir  düşünce  olması  açısından  bir  yanım  bunu 
düşünürken hep suçluluk hissetti. Yine de senin teorinin değerlendirilebilir bir yanı var.” 
Lena “hımm” diyerek değerlendirme yapmasını beklediğini ifade etti. 
“Pozitifliği  kişisel  değil  de  toplumsal  olarak  ele  alırsak  gelişim  sürecinde  negatif 
ayrışmalar  pozitif  sonuçlar  doğurabilir.  Bir  nevi  toplumsal  tecrübe  gibi  düşünülebilir. 
Duygusal  olmayı  bir  kenara  bırakıp  yaşadıklarımın  sonucuna  bakarsam  karşımda  insan 
bilincini  kurgulamaya  yarayan  bir  makine  ve  bu  makineyi  kontrol  edebilen  bir  yapay  zekâ 
görüyorum.  Evet…  Bu  büyük  bir  gelişim.  Peki,  bireysel  düşünmem  bencillik  olur  mu? 
Sanmıyorum çünkü bu gelişimi elde etmem bireysel hırslarımın sonucu. Yani yaşamın doğal 
akışında çoğunluğun iyiliği her zaman baskın çıkıyor. Bir kişi, bir grup, bir topluluk zarar görse 

---