AMEA Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu, Sosiolinqvistika və dil siyasəti şöbəsi
___
Mayıl B. Əsgərov
LİNQVO-PSİXOLOJİ VƏHDƏT NƏZƏRİYYƏSİ
Bakı, 2015, s
.
117
mülahizə yanlışla gerçək arasındakı sərhədin özüdür.
Yenidən söz formasına ekvivalent olan gerçəklik ele-
menti məsələsinə qayıdaraq qeyd edək ki, dillərin müasir
səviyyəsində ilk baxışdan elə görünə bilər ki, formaya
ekvivalent olan birinci sıra gerçəklik elementi həmin for-
manın şəkli əlamətidir, yəni cəmlik məzmunu ifadə edən
qrammatik formaya ekvivalent olan əsas gerçəklik ele-
menti məhz
-lar, -lər şəkilçisidir. Belə düşünmək səhvdir.
Dərkolunma və ya mənimsəmə üsulundan asılı olma-
yaraq, formanın şəkli əlaməti bu formanın ikinci intellekt
obrazına ekvivalent olan ikinci sıra gerçəklik elementidir.
Başqa sözlə desək, cəmlik məzmununu ifadə edən
-lar, -
lər şəkilçisi bu formanın ikinci intellekt obrazına ekvi-
valent olan ikinci sıra gerçəklik elementidir.
Biz insanlar cəmiyyətin fərdi kimi daima nitq vasitəsi
ilə ünsiyyətdə olduğumuza görə, bizə elə gəlir ki, qram-
matik formanın birinci intellekt obrazı təfəkkür və düşün-
cəmizdə izahedici mətn formasında mövcuddur. Eyni qay-
dada “xəyal”, “fikir”, “düşüncə” kimi mücərrəd isimlərin
birinci intellekt obrazını da izahedici mətn formasında
təsəvvür edirik.
Nəzərə almaq lazımdır ki, mətnin özündə belə həmin
leksik və ya qrammatik formanın bütün xüsusiyyət və ça-
larlarını əhatə edən bitkinlik, hərtərəflilik yoxdur. Bu
mətn birinci intellekt obrazı yox, onun bəzi cəhətlərinin
dil güzgüsündəki əksinin sözlərlə ifadəsidir. Həmin xüsu-
siyyətləri nə qədər çox saysaq da, bu mətni nə qədər
uzatsaq da,
bizə elə gəlir ki,
həmin leksik və ya qrammatik
formanın tam təsvirini verə bilməmişik. Kənardan bizi
müşahidə edənlər də, istənilən vaxt və istənilən məzmun-
da dediyimiz sözlərə, həmişə nə isə daha bir xüsusiyyət