389
mından da bənzərliklərin olması faktı araşdırmalar nəticəsində
ortaya çıxmış olur. Bu baxımdan "Kitabi-Dədə Qorqud" dastanı
həm yerli, həm də xarici elm adamlarının diqqətini cəlb edir
13
. Bu
dastanda Türk soylu xalqların tarixi keçmişi, sosial həyat tərzi,
humanizm və ədalət naminə apardıqları mübarizələr, gözəllik və
ülvülük haqqındakı təsəvvürləri, onların əxlaqi-etik prinsipləri, bu
sırada bəşəri universal dəyərləri özündə ehtiva edən xalqın bu
bədii şüur məhsulu hal-hazırda da öz dəyərini itirməmiş, bütün
mədəni millətlərin dərin marağına səbəb olmaqdadır. "Dədə
Qorqud dastanının" C. Lyuis tərəfindən İngilis dilinə tərcümə
olunması, fikirimizi bir daha sübut edir. Yazar tercümədəki giriş
hissəsində ingilis oxucusunu dastanın yaranma tarixi, Türk soylu
xalqlar arasında onun yayğınlığının ictimai-tarixi səbəbləri, əsərin
bədii dil xüsusiyyətləri, bədii-ifadə vasitələrinin spesifikliyi, eyni
zamanda dünya ədəbiyyatı nümunələri ilə olan süjet bənzərlikləri
və s. haqqında geniş məlumatlar verir. Məsələn müəllif "Basatın
Təpəgözü Öldürməsi nağılı" (yeddinci nağıl) "Odisey" əsərinin
doqquzuncu fəslində təsvir olunmuş siklop əhvalatları arasında
bənzərliklər tapmağa çalışır. Yenə C. Lyuis burada yazır ki,
Homer tərəfindən meydana gətirilmiş hekayənin "Kitabi-Dədə
Qorquddan" necə bir yol tapmış olması çox maraqlıdır. O,
konkret nümunələrə müraciət edir və yazır ki, "Homer hika-
yətinin xalq variantının naşirləri Meri və Ridl, eyni zamanda bu
günlərə kimi Vilhelm Qrim də belə hesab edirlər ki, sikloplar
haqqında olan əfsanələr öz başlanğıcını heç də "Odisey"dən
almayıb və onların hamısında bir ümumi mənbəə vardır. Ehtimal
ki, Homer bu mövzunu vaxtilə Kiçik Asiyanın qərbində ağızdan-
ağıza söylənən hekayətlərdən almışdır. Təxminən iki min il
ərzində söylənilən bu hekayətlər ilk dəfə Asiyanın şərqində Türk
13
Abdulla K., C.Lyuis, Vilhelm Grim, Laura Melikof-Sayar, Orhan Şaik
Gökay və b
390
dilli xalqların nümayəndəsi "Kitabi-Dədə Qorqud" əsərinin
naməlum müəllifi tərəfindən menimsenilmişdir
14
.Bu qəbildən
olan bənzərliklərin mövcud olmasını digər alimlərimiz də
vurğulamağa çalışırlar. Xüsusilə də əski Yunan ədəbiyyatı və
mədəni bənzərlikləri son zamanlarda alimlərimizin diqqətini daha
çox çəkir. Məsələn Prof. Dr. Mürsəl Həkimovun "Aşıq Sənətinin
Poetikası"
15
adlı monoqrafiyasında Qobustan qayaları üzərindəki
petroqliflərdə qurban kəsmə mərasimləri ilə Yunanlıların Dionis
tanrısının şərəfinə verilən qurban mərasimləri arasındakı
bənzərliklə, eyni zamanda "Kosa-Kosa”, “Qaravəlli” kimi xalq
mərasim teatrlarının zəhmət nəğmələri ilə Yunanlıların xalq
teatrlarının, zəhmət nəğmələri arasındakı bənzərliklər "Dəli
Dumrul" boyunun Evripidin "Alkesta" əsəri ilə olan bənzərlikləri
ifadə edilməkdədir.
Prof Dr. Əflatun Neimətzadənin sintetik
sənət olaraq dram teatrı ilə əlaqədar yazılarında da teatr tarixi və
oyunu ilə əlaqədar bir daha qədim xalq oyunlarımızın, onların
ənənəvi janrlarının əski Yunan teatr tamaşaları ilə qarşılıqlı əlaqə
diqqət mərkəzinə gətirilir. Bu baxımdan Kalmuk xalqının
qəhrəmanlıq dastanı "Canqar"
16
ilə dastanlarımız arasındakı
bənzərlikləri (toponomik yer adları, adət-ənənələr, at kultu, döyüş
alətləri, geyimlər, bayraqlar, əkinçilik mədəniyyəti, musiqi
məclisləri, ortaq sözlər, bölümlərdəki, boylardakı ümumi
məzmun və s.) saxlamaq mümkündür deyə düşünürük. Eyni
sözləri Rusların məşhur "İqor polku (alay) haqqında Dasdan"ı
haqqında da söyləmək mümkündür. Bu qəbildən olan analoji
14
Bax: The Book of Dede Korkud. Translated, with an İntroduction and
Notes, by Yeoffrey Lewis, Penguin Boks, 1974 : Azerbaydjan za rubejom.
Elm, Baku, 1975, № 4, s.41
15
Mürsel Həkimov. Aşıq Sənətinin Poetikası. Seda neşriyyatı. Bakı, 2004
16
Babek Kurbanov. Kalmuklar ve Kahramanlık Destanı Cangar. Türkeli, 25
Haziran, 2,9, Temmuz 1997.
391
örnəklər heç də tək mövzu, ideya-məzmun, eyni zamanda
yuxarıda zikr etdiyimiz digər ortaq fenomenlərlə kifayətlənmək
fikrində deyilik. Bu yaxın və bəzən coğrafi baxımdan bir-
birlərindən uzaqda yaşayan xalqların "səs mədəniyyəti" sahəsində
də saysız-hesabsız bənzərliklər tapmaq mümkündür. Bu
baxımdan tanınmış musiqi nəzəriyyəçisi və estetikçi Haluk
Tarcanın prinsipyal xarakter daşıyan "Atəş Kültü" məqaləsinə
müraciət edək. "Müasir musiqinin böyük bir hissəsi, mənşəyni,
Orta Asiya və Avrasiyada məskunlaşmış millətlərin xalq mah-
nıları və onların ritmik özelliklərindən alır. Bu Asiya qayna-
ğından Rus bəstəkarları də böyük ölçüdə faydalanmışlar: Rus
operalarında daxili ariyaların çoxu, Kazax xalq musiqisindən
alınmaqdadır. Borodinin "Knyaz İqor" operası, Çaykovskinin
"Dama de Pique" (Qaratoxmaq gadın) operası və diğərlərini də
örnək gətirmək mümkündür. Fransız tədqiqatçısı və yazarı
Romen Rollanın yazdığı kimi Rus romantik musiqisinin qay-
naqlarından biri Asiya Türk xalq musiqisidir. Sanıram bir dəfə
daha yazmışdım, Çaykoskinin "Qu quşu gölü" baleti bir Qırğız
nağılıdır. "Bu cür nümunələrin sayını artırmaq da mümkündür,
lakin burada məqsəd bir dəfə daha Türk soylu xalqların mədə-
niyyət və qarşılıqlı təsir xəritəsinin nə qədər geniş olduğunu
sərgiləməkdir. Zənn edirik ki, Türk soylu xalqların xalq yara-
dıcılığının xüsusilə də ozan-aşıq sənəti və ənənələrinin yaxın
xalqların mənəvi-estetik mədəniyyətlərinin bir-biri ilə qarşılıqlı
əlaqəsi, musiqi sənətinə olan inkar edilməz təsiri, bu mədə-
niyyətlərlə olan münasibətləri ilə bağlı problemlər onların ciddi
tədqiqinə diqqət yetirilməsi də getdikcə daha böyük əhəmiyyət
kəsb edir. Məsələn, bu baxımdan aşıq sənətinin Qafqaz və onun
sərhədlərindən çox uzaqlardakı əks-sədasının, estetik-təsir
gücünün böyük olduğunu göstərən lazımlı məlumatlar, konkret
faktlar da az deyil. Azərbaycan musiqisinin Gürcüstanda, Ermə-
Dostları ilə paylaş: |