Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Sularınız axar-baxarlı olsun.

Sulu-sulu yudum, çamurlu-çamurlu serdim.

Susamış it kehrize baxar.

Susuz ağaj meyve vermez.

Susuz aparıb, susuz getirer.

Subay adamın yaxasını bit yeyer çöreyini – it.

Subaylıq soltanlıqdır.

Sür get dememişler, gör get demişler.

Süd veren ineyi kesmezler.

Süd igide halaldır.

Südle gelen, sümükle çıxar.

Süd gölünde üzür.

Südde ağzı yanan, qatığı üfleye-üfleye içer.

Südlü aş dadlı olar, bir gün sizde, bir gün bizde.

Südlü qoyun sürüden ayrılmaz.

Südlü inek ol, vur dolu serniji dağıt.

Südlünü sürüden ayırmazlar.

Südün dadını qısır emen dana biler.

Sükut eden salamat olar.

Sükut ixtiyardadır.

Sükutla görülen iş, qışqırıqla başa gelmez.

Süleymana qalmayan dünya heç kese qalmaz.

Sümüyünü it sümüyüne qatma.

Sümükleri sürme olub.

Süpürge geldi, qonağa javab eyledi.

Sürmeni allah aparıb paxlanın gözüne çekib.

Sürmeni göze çekerler.

Sürü qoyun bizde, satdıq yağ sizde.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 159

Sürü qotursuz olmaz.

Sürü sene qurbandır, amma çepişin biri bir tümene.

Sürü çobansız olmaz.

Sürüden ayrılan qoyunu qurd yeyer.

Sürüye qurd düşende, vay bir qoyunlunun halına!

Sürüye qurd gelende, köpeyi yuxu tutar.

Sürüye ki, düşdün, qapmasan da, gerek hüresen.

Sürüvü hürküt, sonra say.

Süfrede elini saxla, mejlisde – dilini.

Süfreden qalanı ite atarlar.

Süfreni yuxarı başdan düzerler aşağı başdan yığarlar.

Süfrenin başı-ayağı olmaz.

Şabalıtdan yağ çıxmaz.

Şabaşını vermişik.

Şadlığına şitlik eleyir.

Şair gördüyünü yazar.

Şair sözsüz olmaz.

Şayie her yanı gezer.

Şalbanın bir uju senin çiynindedir.

Şam başından yanar.

Şam dibine işıq salmaz.

Şam yanar, şöle çeker...

Şam yanmasa, başına pervane dolanmaz.

Şam kimi eriyib.

Şamdan soruşdular: -İplik yanır, sen niye eriyirsen?

Şam dedi: - Dad refiq elinden! Refiqim yanır, men de eriyirem!

Şamın harada sönüb?

Şamaxıda danışır, Bakıda eşidilir.

Şahla plov yemirem ki, bığım yağa batar.

Şahsenem oğlan doğub!

Şahin ile deve ovlamazlar.

Şahın da qaraçıya işi düşer.

Şahın da develeri ayaqyalın gezir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 160

Şey qurd salanda duz seperler, duz qurd salanda ne seperler?

Şeytan ezabda gerek.

Şeytan ile darı ekmişik.

Şeytan karxanası boş qalmaz.

Şeytan olmasa, qurd qoyunla gezer.

Şeytana papış tiker.

Şeytanla ortaq olan buğda eker – saman biçer.

Şeytanı tutmağa noxtasız gedir.

Şeytanın ayağını sındırır.

Şeytanın ajığı yaxşı adamdan geler.

Şeytanın qulağına qurğuşun!

Şap ele bilir şupdayam, şup ele bilir şapdayam,

Ne şapdayam, ne şupda, hele şarap-şurupda.

Şapalaqnan üz qızardar.

Şaftalı gelmemiş, tabağı geldi.

Şaftalı-tabaq olub girme ortalığa.

Şah Abbasa yaradı, Keçel Abbasa yaramadı?

Şah Abbasın tenbelidir.

Şah biler, şahiven biler.

Şah vezir ağlı ile oturub durar.

Şah qapısı şaxtalı olar.

Şah da bilir Şirman çuxurdadır.

Şah, şah dediyim, öz janım üçündür.

Şah çiçek çıxardıb.

Şeytanın dostluğu dar günlere qederdir.

Şebpere geje gezer, gündüz gezmez, ele biler – özü biler, özge ilmez.

Şekeri suya düşüb.

Şele aşırmışlar kimi gözünü ne döyürsen?

Şeleni ele bağla ki, güjün çatsın.

Şer demesen, xeyir gelmez.

Şer zahire hökm eyler.

Şer kesen barmaq ağrımaz.

Şer seven - yalan, şer getiren – gerçek.

Şer hemişe xeyrin dalınja gezer.

Şerab, kabab – hay, hay!

Hesab, kitab – vay, vay!

Şerabın kederi neşesinden artıqdır.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 161

Şeri-şeytandan, mekri-zenandan, quru böhtandan, beyler qezebinden

özünü qoru.

Şeriet avamlar üçündür.

Şerik yaxşı olsaydı allah özüne yaradardı.

Şerikli qazan gej qaynar.

Şerikli eti it yemez.

Şerti şumda kes, xırmanda yabalaşmayasan.

Şefa veren ağudan da vere biler.

Şefa piyalenin dibinde olar.

Şefa haqdandır, hekim – sebebdir.

Şeher bürjlü – qalalı gerek.

Şikayet ajizlik elametidir.

Şile ile yıxılan ev, plov bişir qoy dağılsın.

Şille yememiş yanaq qızarmaz.

Şille ile üz qızardar.

Şir qojalanda özüne gülmeyi geler.

Şir gerek penje vura şir ile.

Şir öz dişini heç kese borj vermez.

Şiri şirane tutarlar.

Şirin aşına zeher qatma.

Şirin dil adama dost qazandırar.

Şirin dil ilanı yuvasından çıxardar.

Şirin söz baldan şirindir.

Şüjaetini Kerbe__________laya saxlayıbsan?

Ta yemesen bilmezsen.

Tava delik – yağ tutmaz, taxta çürük – mıx tutmaz.

Tava delik, tas delik, boş da qoyduq üstelik.

Tavus bezener qaqqıldar, eyilib ayaqlarına baxanda sustalar, oturar.

Tavus her yana baxar ferehlener, ayaqlarına baxanda qüsselener).

Tanrı veren dövleti, bende ala bilmez.

Tazı heyz alanda, dovşanlar peyede balalar.

Tazını xaltası ile tanıyarlar.

Tazının ağası varsa, dovşanın da tanrısı var.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 162

Tazının yiyesi varsa, dovşanın da yaradanı var).

Tazının topal olduğu dovşanın qulağına yetişib.

Tazısız ova geden eve dovşansız qayıdar.

Tay-tuşuna bab ele, gören desin ha bele!

Taylı tayını tapmasa günü ah-vayla keçer.

Tayını bil, tuşunu tanı.

Tale insanla oynayır.

Taleyi yar olanın yar sarar yarasını.

Tamarzıdan al, dadanana ver.

Tamah yüzdür – doxsan doqquzu mollada, biri jamaatda, ona da molla

deyer: - Şerikem!

Tamahkar olma!

Tamahkar öz nefsinin quludur.

Tamahkarlıq başa beladır.

Tamahkarı yalançı aldadır.

Tamahkarın gözü kor olar.

Tamahkarın gözünü torpaq doldurar.

Tanrı böyük – altı gen.

Tanrı bilir günahkar kimdir.

Tanrı bir yandan bağlasa, bir yandan açar.

Tanrı veren dövletin zavalı olmaz.

Tanrı verib Zeyniye, dişleri yox çeyneye.

Tanrı vuran ağajın sesi çıxmaz.

Tanrı qoruyanı qurd yemez.

Tanrı dadına çatsın!

Tanrı eşşeyi tanıyıb, buynuz vermeyib.

Tanrıdan gelmese, bendeden ne geler.

Tanrıya tabaq aparıb.

Tanrının sabahı qurtarmaz.

Tanrının tendirini bende poza bilmez.

Tanrısız yerde otur, hekimsiz yerde durma.

Tanrısın tanımayandan ne umursan?

Tanımadığın adamı evine buraxma.

Tapılan tapanın olsa, qoyun çobanın olar.

Tapanda ye, tapmayanda aj qal.

Tar çalan simi gözler.

Tarlada izi olmayanın, süfrede üzü olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 163

Tarlasında darısı yox damında qarı.

Tarixi-nadiri ezber bilir.

Tas ki, girdi başa, bil ki hamam vaxtdır.

Tatos kovxa, Matos kovxa on beş eve otuz kovxa!

Taxt yaratmaq olar, bext yaratmaq olmaz.

Taxt menimdir, özüm bilerem, altında yataram, üstünde yataram,

özüm bilerem.

Taxtına ne baxırsan, baxına bax.

Taxtanı rende hamarlar, bendeni – bende.

Taxçadakı qarnımda, boxçadakı eynimde.

Taxça mene qaldı Şeydalı, boxça mene qaldı Şeydalı,

Bir saat yarı görmesem, yandırram dağı Şeydalı.

Tez biter, tez yeter.

Tez qaçan, tez yorular.

Tez duran, tez evlenen peşiman olmaz.

Tez ele gelen tez de ayağa düşer.

Tez parıldayan tez de söner.

Tez-tez getme, dodaq büzerler.

Tez tündleşen, tez de yumşalar.

Tebil döysen eşitmez.

Teqdir ile yazılan tedbir ile pozulmaz.

Teqdir-qeza qüvveti bazu ile dönmez,

Bir şem ki, haqdan yana, heç bad ile sönmez.

Teqsir oldu lelede, saqqalı verdi ele.

Teqsir öldürende yox, ölende olar.

Teqsir talede deyil, insanın özündedir.

Teqsiri bağışlamaq qüdretin bezeyidir.

Teqsirim olsa, boynum tükden nazikdir.

Teze ay çıxanda, köhne ayı doğrayıb ulduz qayırarlar.

Teze bardaq, teze su.

Teze beyden köhne beye bir xelet.

Teze eve köçende, köhne evin ojağından kül götürerler.

Teze geldi bazardan, köhne düşdü nezerden.

Teze kuze suyu serin saxlar.

Teze süpürge gelende, köhne süpürgeni dama atarlar.

Teze süpürge temiz süpürer.

Teze çıxan daylaqlar çuluna göre oynaqlar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 164

Tezek yığan eller, ipek gördü dolaşdı.

Tezeje çıxıb tendirden, minneti yox pendirden.

Tek ağajdan bağ olmaz.

Tek atdım, jüt vurdum.

Tek qoyundan sürü olmaz.

Tek daşdan divar olmaz.

Tek duran teknesile qalar.

Tek el ile düyün düyünlenmez.

Tek elden ses çıxmaz.

Tek gezen dananı qurd yeyer.

Tek geldi sebr eyle, jüt geldi xeyirdir.

Tek otur, tekne qaşı.

Tek sebir yaxşıdır, jüt sebir xoşdur.

Tek xoruzdur, elli yerde hini var.

Teke sürüye böyük olmazdı, qoyunlar qoyun olsaydı.

Tekede qoç hüneri olmaz.

Tekeden pendir tutmaq olmaz.

Tekeye dediler: - Buynuzların niye haçadır?

Dedi: - Arasında iş var!

Tekerin başı ayağı yoxdur.

Teki çalan olsun, oynayan tapılar.

Teklemesen – döymezsen.

Teklik allaha yaraşar.

Telesen bayaq büdrer.

Telesen bir yerine iki verer.

Telesen yolda qalar.

Telesen gejeye düşer.

Telesene menzil alınmaz.

Telesenin kündesi küt geder.

Telesik işe şeytan qarışar.

Tekrar biliyin anasıdır.

Temiz hava girmeyen eve hekim girer.

Temizlik sağlamlığın rehnidir.

Tenbel badam ister, sındırmağının zehmetinden qaçar.

Tenbel yatağan olar.

Tenbel arvad suyu dağıdar, deyer: - Aydınlıqdır!

Tenbel dağda qar gördü, yorğanına büründü.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 165

Tenbel deyer: - Ver yeyim, ört yatım, gözle janım çıxmasın!

Tenbel dilençinin qardaşıdır.

Tenbel hemişe «xesteyem» deyer.

Tenbele dediler: - Qapını ört.

Dedi: - Külek eser, örter.

Tenbele dediler: - Atı sula.

Dedi: - Dodaqlarım yaradır.

Dediler: - Gel xörek yemeye.

Dedi: - Hanı menim yeke qaşığım?

Tenbele iş buyur, o sene ağıl öyretsin.

Tenbele heftenin her günü jümedir.

Tenbellik azar artırar, işlemek janı saf eyler.

Tenbellikden müselman olub.

Tenbelden jemiyyete xeyir olmaz.

Tepik atma, qısır qalarsan.

Tepik döyüşünde oynar, tepik altında öler.

Teperi var, hüneri yox.

Tepesini gün yandırdı.

Tepesini gün yandırdı, ayağını çarıq dağıtdı.

Tere yeyen de yaza çıxar, tere yemeyen de.

Terezi gözü kimi iki tereye eyilme.

Terek halva xörekden sonra.

Terlan yerinde çeçele-çerkez eyleşib.

Terlan oylağında sar ola bilmez.

Terlan sar yerin vermez.

Terlememiş pul qazanmaz olmaz.

Tejrübe yükselişin qanadıdır.

Teşti damdan düşüb.

Tikan (iyne) üsteyem.

Tikan eken, gül dermez.

Tikan olub ayağa batınja, gül ol yaxaya sanjıl.

Tike dostu olma.

Tike ile dost olan, iller ile küsülü qalar.

Tike tikeye borjdur.

Tikesi tarıya çatmır.

Tikeni qaytarmazlar.

Tikili don gen olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 166

Tikmek güj aparır, yıxmaq asandır.

Tısbağaya – balası, her kese öz balası.

Tijaret al-verdedir.

Tijaret dostluq körpüsüdür.

Tijaretin esası – insaf, sonrası da insafdır.

Tiflisin üstü bostan, abad olsun Gürjüstan.

Tövbe – toxluqdan, qovqa – ajlıqdan.

Tovus quşunu tüküne göre keserler.

Toz ayrı – duman ayrı.

Tozdan-torpaqdan derman tapılmış.

Toy-bayram bizim küçede de olar.

Toy bezeyi – gelindir.

(Toy bezeyi xonçadır)

Toy borju ile ev almaq olmaz.

Toy da olsa toyuğun vayıdır, vay da olsa toyuğun vayıdır.

Toy gününü qoyub vay gününü oynayır.

Toy tulasıdır, arada gezir.

Toya getme, yasa get.

Toya getmesen eyb etmez, yasa getmek vajibdir.

Toya toy deyibler, yasa – yas.

Toyda oynamaz, vayda ağlamaz.

Toydan sonra nağara?

Toydan sonra xınanı tazıya yaxarlar.

Toyumda oynamasan, yasımda ağlamasan, daha neyime lazımsan?

Toyun yaraşığı oynamaqdır.

Toyunda oynayım!

Toyunda xelbir ile su daşıyım!

Toysuz ev tapılar, vaysız ev tapılmaz.

Tövleye buraxmırlar ki, quşqun oğrayar.

Toyuq anasından süd görmeyib.

Toyuq bir yumurtlasa xeberi yüz eve çatar, jamış doğsa – sesi çıxmaz.

Toyuq bir içer, bir göye baxar.

Toyuq qaz yerişi yerise, öz yerişini de itirer.

Toyuq yumurtasına göre qaqqıldar.

Toyuq ki, yumurta üste oturdu, ona bıçaq yoxdur.

Toyuq banlamasının düşer-düşmezi var.

Toyuğun başı kesilende de gözü eşenekde olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 167

Toyuğun jerimesi bir yumurtadır.

Topal eşşekle karvana qoşulma.

Topal ile gezen axsamaq öyrener.

Tora düşen sebr eylemese özünü felekete salar.

Torbada pişik var.

Torpaq qızıl quşdur elden buraxdın – uçar geder.

Torpaq deyer: - Döy meni, doyurum seni!

Torpaq deyer: - Öldür meni, dirildim seni!

Torpaq deyer: - Sen mene ter ver men sene zer verim!

Torpaq kimi bereketli ol ki, hamının sevimlisi olasan.

Torpaq ovujlayan – qızıl ovujlar.

«Torpağa bax» deyibler!

Torpaqnan oynayan aj qalmaz.

Torpağı bir yerden götürülüb.

Torpağı sanı yaşayasan!

Torpağın qarası üz ağardar.

Torpağın sirrini eli torpaqda olandan sor.

Tox ele biler ki, heç ajmaz,

Aj ele biler ki, heç doymaz.

Tox evin aj pişiyidir.

Tox iken yeyen, dişi ile özüne qebir qazıyar.

Tox it aj beyden yaxşıdır.

Tox geder, aj qayıdar.

Tox ne bilir, aj ne çekir?

Tox toyuğu ile, aj soyuğu ile.

Toxum at, toxum götür.

Topuğuna su çıxmır.

Topuğundan vursan yıxılmaz.

Tövbesi tövleyejendir.

Tövbesini sındıran mel№undur.

(Tövbesin sındıran kişi deyil)

Traktora qulluq ele, atı yadından çıxartma.

Tula itden murdardır.

Tulanın quyruğunu kesmekle köpek olmaz.

Tumanı jırıq kendxuda, isteyir bizi qorxuda.

Turp ekdim, şelqem çıxdı.

Turş alçadır – görenin ağzı sulanar, yeyenin dişi qamaşar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 168

Tut ağajı eken ipek derer.

Tutdu qatıq, tutmadı ayran!

Tutdu göv, tutmadı – kelem başı!

Tutu, çiyeleyi birden deyib.

Tutivarı ezberleyendir.

Tutu quşu danışar, amma insan olmaz.

Tutmadı bostan, olmadı qarpız.

Tutmusan ujundan, gedirsen ujuzluğuna.

Uzaq yerin arpasından, yaxın yerin samanı yaxşıdır.

Uzaq yerin bir parça kağızı, yaxın yerin bir kelme sözü.

Uzaq yerin halvasını hola ile yeyerler.

Uzaqdan baxana dava asan görüner.

Uzaqlaşmaq yaxınlaşmaq üçün vasitedir.

Uzan, gözüne derman töküm!

Uzun adamın ağlı dabanında olar.

Uzun danışanın ömrü az olar.

Uzun yolun bu başında yalan danışan, o başında özü de inanar.

Uzun kösöv el yandırmaz.

Uzunsaqqal axmaq olar.

«Uzunqulaq» eşşeye deyerler.

Uzundraz, binamaz – xeyre, şere yaramaz.

Uyuşar – qatıq yeyerik, uyuşmaz – süd içerik.

Ulağa güjü çatmır, ajığını palanına tökür.

Ulaya-ulaya it öz başına qal getirer.

Ulamağını bilmeyen köpek, sürüye qurd getirer.

Ulduz hesabı ile gemiçi yol aparır.

Ulduz çoxsa, ay birdir.

Ulduzu barışmayan gelinin salamı da savaşdır.

Ulu sözüne baxmayan, ulaya-ulaya qalar.

Uma-uma döndüm muma.

Uman yerden küserler.

Umaj – burdan ye, ordan – ajı.

Unumu eledim, eleyimi asdım.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 169

Usta eli deymeyen iş haramdır.

Usta gören şagird, her meqamda yorğalar.

Usta görmeyen şagird ondan-bundan qarmalar.

Usta meymun qamçısız oynar.

Usta oğlundan şagird olmaz.

Ustadına gej baxanın, gözlerinden qan damar.

Ustadına kem baxan, ruzusunu az görer.

Ustakarın qapısı qırıq olar.

Ustakarın oğurluğun tutmaq olar.

Utan utanmazdan, qorx – qorxmazdan.

Utanırsan, üzüne rübend sal.

Utanjaqın eşşeyini qurd yeyer.

Uçan quşa da borju var.

Uçuq ev xarabasından melum olar.

Uja ol, ujalara qarış.

Ujuz alan aldanar.

Ujuz alan, baha alır, baha alan aldanır.

Ujuz aldın – quyruğunu düyünle.

Ujuz etin şorbası olmaz.

Ujuz satan tez satar.

Ujuzdur – var illeti, bahadır – var hikmeti.

Ujuzluqda alanın, bahalıqda satanın üzünü görme.

Ujuzluqda alıjının üzünü görme, bahalıqda yadıma düşmür.

Uşaq ağlaya-ağlaya böyüyer.

Uşaq adamı qanlı qapısına aparar.

Uşaq arasına girmezler.

Uşaq atasından güjlüsünü bilmez.

Uşaq aşığı oynamaq üçün yığar.

Uşaq böyüklerinden öyrener.

Uşaq böyük olunja, böyüyü yumaq olar.

Uşaq vardır-yoxdur bilmez.

Uşaq evde böyüyer, balıq – gölde.

Uşaqla yola çıxma, eşşeyi yıxılsa ağlar, eşşekden yıxılsan güler.

Uşaq yemeyini bilmez.

Uşaq yıxıldığı yere baxar.

Uşaq gördüyünü ister.

Uşaq nedir, bıçaq nedir?!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 170

Uşaq sözü şah sözünden hökmlüdür.

Uşaq sözün düzünü deyer.

Uşağa qundaq çağında mehek daşı deyerler.

Uşağı süpürge ile döymezler, boyu çıxmaz.

Uşaqlar atalarının javabdehi deyil.

Uşaqlar heyatın çiçekleridir.

Uşaqlı evde qiybet olmaz.

Uşaqlı evde heveng-desteni göyden asarlar.

Uşaqlıq ömrün baharıdır.

Uşaqlıqda divara nerdivansız çıxardım.

Uşaqlıqda yalan danışana böyüyende heç kes inanmaz.

Uşağa buyur, dalınja yüyür.

Uşağı yemek böyütmez, sevinj böyüder.

Uşağın vurmamağına baxma, daşın böyüyenden yapışar.

Uşağın giji geder yol üste oturar.

Üz verdik deliye, palçıqlı çıxdı xalıya.

Üz veren, astar da verer.

Üz verilen yerden erinme, üz verilmeyen yerde görünme.

Üz verme, astar da ister.

Üz göstersen qohumluq iddiası eyler.

Üz döndü, göz döndü.

Üz ki var – etdendir.

Üz götürüb gedeni zenjir ile saxlamaq olmaz.

Üz üzden utanar.

Üz üreyin güzgüsüdür.

Üzde gülür, dalda hürür.

Üzden iraq!

Üze gülür, ayaqdan çekir.

Üzerliksen varsan, yetmiş derde davasan, o yerde ki, varsan, qadabalanı

qovarsan.

Üzrü günahından artıq.

Üzü ağ, qelbi qara, men bele dostu neylerem?!

Üzü nejedir, üreyi de eledir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 171

Üzü şeyx, astarı kafer.

Üzük tanınar qaşı ile, qız – qardaşı ile.

Üzük-üzük oynayan gejeler yatmaz.

Üzüm ayağın altında!

Üzüm qaradırsa, alnım açıqdır.

Üzüm üzüme baxar qaralar.

Üzüme bax, halımı sor.

Üzümü elde gör, çöpünü – yerde.

Üzün qaralığı yaman deyil, qelbin qaralığı yamandır.

Üzünü xalqa çevirenin arxası möhkem olar.

Üzü üste geleni arxası üste çevirmezler.

Ümid iledir jahanda her iş.

Ümid heyatın sermayesidir.

Ümidsiz yaşamazlar.

Ürek qulaq deyil ki, barmaqla qurdalayasan.

Ürek denizden derindir.

Ürek yanar, göz yaşarar.

Ürek yanmasa gözden yaş çıxmaz.

Ürek ki var – şüşedir, sındırarsan kim yamar?!

Ürek öz dostunu tanıyar.

Üreyim qana dönüb.

Üreyimin derdini tezeleme.

Üreyimin daşqınını ağız deyer.

Ürekden üreye yol var.

Üstü bezek, altı tezek.

Üstümü unlu görüb, adımı deyirmançı çağırma.

Üç eşşek bir axurdan arpa yemez.

Üç tümenlik eşşe__________yin on beş qranlıq qoduğu olar.

Vay bu başdan, vay o başdan.

Vay o kişinin halına ki, yemeye, içmeye, saxlaya arvadının sonraki

erine.

Vay o günden ki, adamın öz iti özünü qapa.

Vay o günden ki, varlı adam yoxsulun eline düşsün.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 172

Vay o günden ki, çörekçi çekme tike, çekmeçi çörek yapa.

Vay o sürüsünün halına ki, janavardan çobanın teyin edeler.

Vay ondadır ki, varlı evine yoxsul gire.

Vay ölenin halına.

Var adama oyun öyreder.

Var axar, yox baxar.

Var var üstünden geler.

Var evi – kerem evi, yox evi – verem evi.

Var günün dostu çox olar.

Vara var deyerler, yoxa yox.

Vardan – yoxdan çıxıb.

Vardır pulun – hamı qulun, yoxdur pulun – açıqdır yolun.

Varı olan taxar, varı olmayan baxar.

Varını veren utanmaz.

Varını itiren az şey itirer, namusunu itiren – çox şey.

Varlı arabasını dağdan aşırar, yoxsul düz yerde yolunu çaşar.

Varlı varından pay verse, varsız da varlı olar.

Varlı yoxsullaşanda elli il destgahını pozmaz.

Varlı kisesini döyer, kasıb dizini.

Varlı olub qem-qüsse ile yaşamaqdansa, kasıb olub şad-xürrem

yaşamaq yaxşıdır.

Varlı umduğunu yeyer, kasıb – olduğunu.

Varlığa güvenmezler.

Varlığa ne darlıq?!

Varlılığa telesen yoxsulluğa tez düşer.

Varlığın sonu ile yoxluğun sonu birdir.

Varlıya toxun keç, yoxsuldan qorun, keç.

Varlının arvadı ölende yorğan döşeyi tezelener, kasıbın arvadı ölende

yorğan-döşeksiz qalar.

Varlının varı geder, muzdurun janı.

Varlının eşşeyi de yeyin geder.

Varlının elini bıçaq kesende yoxsul köyneyini parçalar.

Varlının iti harın olar.

Varlının könlü olunjaya qeder kasıbın janı çıxar.

Varlının malı, kasıbın övladı.

Varlının torpağından çay keçer, kasıbınkından yol.

Varlının xoruzu da yumurtlayar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 173

Varlının çöreyi kasıbın çenesini yorar.

Varsa eger hünerin, hara getsen var yerin.

Varını verenin kisesi boş qalar.

Vaxt atlı, biz piyada.

Vaxt vaxtı gözleyer.

Vaxt qenimetdir.

Vaxt qızıldır, bir deqiqesini de boş qoymaq olmaz.

Vaxt iken oxu, aşıq, el geler, tünlük olar.

Vaxt insana her şeyi öyreder.

Vaxtdan gileylenme, vaxtın geder.

Vaxtı boş olanın sözü çox olar.

Vaxtı itirsen heder, görersen böyük zerer.

Vaxtın qiymeti yoxdur.

Vaxtın qiymeti puldan bahadır.

Vaxtında atılan tüfengin sesi vaxtsız atılan topun sesinden üstündür.

Vaxtında görülmemiş iş hemişe görülmemiş qalar.

Vaxtını itiren bextini itirer.

Vaxtsız açılan gül tez solar.

Vaxtsız banlayan xoruzun başını keserler.

Vaxtsız qonaq öz kisesinden yeyer.

Ver abbasını, ye halvasını.

Verdiyi abbasıya bax, etdiyi telebe.

Verdiyi anda bax, gördüyü işe.

Verdiyin el ile al!

Verdiyin iki şahı, zerbaf çıxmayajaq ki!

Verdiyin senindir, vermediyin özgenin.

Verdim bir dana, aldım bir sona, ay qız anası, qal yana-yana

Verdin – doydur, vurdun – yıx.

Veren el alan elin üstünde olar.

Veren el aj qalmaz.

Veren eli de var, vuran eli de.

Veren eli her kes öper.

Verende imam olur, alanda Şümür.

Verende ele verer, alanda bele alar.

Verende yaxşısan, vermeyende pis.

Verersen adındır, yeyersen dadındır – dala qoyulanı it yeyer.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 174

Verersen etden-metden, işlerem berkden-berkden, verersen şordanmordan,

işlerem ordan-burdan.