Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Delini zenjirle yox, tedbirle tutarlar.

Delinin başında qoz ağajı bitmez.

Delinin bir ağıllısı olmaz?

Delinin buynuzu olmaz ki?

Delinin diline pehriz yoxdur.

Delinin düşünmesine, toyuğun eşelenmesine derman yoxdur.

Delinin yadına daş salma.

Delinin eşşeyi de deli olar.

Delinin ne toyu olsun, ne bayramı.

Delinin sözü, serxoşun gözü.

Delinin üreyi dilindedir, ağıllının dili üreyindedir.

Delinin xırmanı olmaz.

Delije qızdan delije gelin olar.

Delleyi müşterisinden çox.

Dellek delleyin başını qırxanda pul almaz.

Dellekliyi bizim başımızda öyrenir.

Dem dem getirer, qem qem.

Dem-dem halvası deyil ki.

Demir ayaq, demir çarıq, demir diş.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 48

Demir qapının taxta qapıya işi düşer.

Demir demiri keser.

Demir ki var, döydükje uzanar.

Demir nemden, insan qemden çürüyer.

Demiri döyen demirçi olar.

Demiri isti-isti döyerler.

Demiri küreden demir çıxardar.

Demirsiniz, missiniz, hamınız bir jinssiniz.

Demirçi yanından keçen qığıljım yeyer.

Demirçi ne bilir qızıl nedir?

Demirçide bıçaq tapılmaz.

Demirçinin ömrü tax-taxla, leyleyin ömrü lağ-lağla keçer.

Deni ellerden, suyu göllerden.

Deni menden yeyir, başqa yerde yumurtlayır.

Deniz dalğasız, qızlar sevdasız olmaz.

Deniz suyu kimi, ne içilir, ne kiçilir.

Denizde balıq sevdasız olmaz.

Denizde batan saman çöpünden yapışar.

Denize getse denizi qurudar.

Denizi çömçe ile boşaltmaq olmaz.

Der-divarın da qulağı var.

Derviş, bele iş?

Derviş dilriş olar.

Derviş yabısı her evin yolunu tanıyar.

Derviş mesjide girmez, bazarda meydan qurar.

Derviş odur ki, dünyanı terk ede, feqir odur ki, dünya onu terk ede.

Derviş olan şahlıq iddiası eylemez.

Derviş öz evini çiyninde gezdirer.

Dervişe bir şey vermemisen, keşkülün bes niye sındırırsan?

Dervişi – tekyede, serxoşu meyxanada axtar.

Dervişin olduğundan.

Dervişin fikri ne ise, zikri de odur.

Derd ağladar, eşq söyleder.

Derd adamı ağladar.

Derd bir deyil, iki deyil.

Derd bir idi, iki oldu.

Derd bir olsa, yeriyer.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 49

Derd bir olsa çareye ne var?

Derd bir ülgüjdür, udsan yaralar, atsan yaxalar.

Derd var geler keçer, derd var deler keçer!

Derd derd üstünden geler.

Derd derde benzemez.

Derd derdi açar.

Derd getmez, deyişer.

Derd gezer, derman arar.

Derd gelende lailajı, pişiye deyerler: - Xanım bajı!

Derd gelende xalvar ile geler, çıxanda misqal ile!

Derd olmaz dermansız, deve gördüm sarbansız, hamıya derman oldu,

balam öldü dermansız.

Derd olsun, söz olmasın.

Derd çekene gerekdir.

Derdi veren, derman da verer.

Derdi olan danışar.

Derdi olan derman axtarar.

Derdimi dağa desem dağ eriyer, şam yanar, şöle çeker, pilte yanar,

yağ eriyer.

Derdimiz hardan eyan olsun bizim derdsizlere. Derdliler yaxşı bilir

alemde derdin qiymetin.

Derdin yoxdur söylen, borjun yoxdur evlen.

Derdini qoy derdim üste, onu da men çekim.

Derdini derd bilene söyle.

Derdini gizleden – davasını tapmaz.

Derdini unut, sözünü unutma

Derdli derdlinin derdini axtarar.

Derdlini dindirme, özü dillener.

Derdsiz baş – bostan qırağında köpek.

Derdsiz könülde mehebbet yuva açmaz.

Dere menim, düz menim senin burada ne işin var.

Dere menim, düz senin.

Dereni, tepeni sel bilir, yaxşını, yamanı el bilir.

Derzi öz yırtığını yamamaz.

Derziye köç dediler: iynesini yaxasına sanjdı.

Derzinin mayası iyne-sapdır.

Derilmemiş gülden deste bağlamaq olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 50

Derin su bulanmaz.

Derine getme, mesele böyüyer.

Derya görünen yerde qetre ne görüner?

Derya murdarlıq götürmez.

Deryada balıq sevdası.

Deryadakı balıq, göydeki quş satılmaz.

Deryadan bir damjı.

Deryadan ne eksik olajaq?

Derde ne eksik olajaq?

Deryadan uzaq, beladan uzaq.

Deryaz işler, qol öyüner.

Deryaya daş atmaqla suyu bulanmaz.

Deryaya bir daş at, ya bir qaya sal.

Dergahın qapısı açıq olanda köpeyin yuxusu geler.

Dermansız derdin dermanı bimarlıqdır.

Destemazsız namaz olmaz.

Destini qıran da bir, suyu getiren de bir.

Dehneni derin qazı, suyu gur gelsin.

Div qurbağaya aşıq olub.

Divan ile divanlıq elemek olmaz.

Divan haqqa da baxar, nahaqqa da.

Divanxana qapısı, girende darvaza olar, çıxanda iyne gözü.

Divar binadan qaim olar.

Divarı nem yıxar, insanı qem.

Divarın dalısı da qürbetdir.

Divarın iki üzün yıxmazlar.

Dil ağrıyan dişe deyer.

Dil ağrısından qol ağrısı yaxşıdır.

Dil adamı beyan eyler.

Dil adamın düşmenidir.

Dil başa beladır.

Dil başı güdaza verer.

Dil başı saxlar.

Dil var bal getirer, dil var – bela.

Dil etdendir.

Dil ki, var, etdendir, hara döndersen döner.

Dil ile dost olanın ağzın ara, könlün al.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 51

Diz ile olan, zor ile olmaz.

Dil yanılar, doğrusunu deyer.

Dil yarası qılınj yarasından yamandır.

Dil sümüksüzdür, amma sümüyü sındırar.

Dil üreyin açarıdır.

Dilde bir şey deyib, ürekle başqa şey tutma.

Dilde yox, işde özünü göster.

Dilden ajı, dilden şirin şey yoxdur.

Dilden gelen elden gelse, kasıb-kusub varlanar.

Dildir, ne qoruğu var, ne qaytanı.

Dilençi torbasından çörek yemezler.

Dilençiye bir verersen, bir de ister, sabahajan yatmağa yer de ister.

Dilençiye torbası ağırlıq elemez.

Dilençiye xiyar verdiler, eyridir deye almadı.

Dilotu yeyib!

Dili bal, işi bela.

Dili varsa, dilçeyi de var.

Dili ilanı yuvasından çıxardar.

Dili topuq çalır.

Dili uzundur, ağlı gödek.

Dili xoş olanın havadarı çox olar.

Dilimin belesından sana.

Dilim, dilim ol, dilim, bir az şirin ol, dilim, bir az helim ol, dilim, sen ki,

injitdin yarı dilim-dilim ol, dilim.

Dilimde tük bitib.

Dilin belasıdır uzunçu olmaq, arifler işidir, sükuta dalmaq.

Dilin olmasaydı, qarğalar dimdikleyerdi.

Dilinde öd olanın her şeyi ajı olar.

Diline doğru söz gelmez.

Dilini bilmeyen anasın tanımaz.

Dilini qısa eyle.

Dilin qoy dilçeyine.

Dilini saxlayan, başını saxlar.

Dilini tut, divanı ud.

Dilini uzun eleyen, başını belaya salar.

Dilinin belasını çekir.

Dilinin persenki yoxdur.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 52

Din elmin düşmenidir.

Dinden çıxsan da, elden çıxma.

Dini dinara satan molla, dinden de olar, dinardan da.

Dini dinara satmaq olmaz.

Dini yeyib, imanı dalına atıb.

Dini olmayanın imanı da olmaz.

Dininden döner, imanından dönmez.

Dinme ver!

Dinme, seni udaram!

Dinmeyenin bir dineni olar.

Dinsizin ağzını imansız yumar.

Dinsizin malını imansız yeyer.

Dinsizin öhdesinden imansız geler.

Dinj adamsan, qanlı qapısında ne qayırırsan?

Dinj ayağa heç ne deymez.

Dinjliyimi Şahmerdan kesib.

Diri dirinin derdini çeker.

Diri it ölü aslandan yaxşıdır.

Diriden dirilik qalar.

Diriye dirilik lazımdır.

Diriye hay vermez, ölüye pay.

Dirilik birlikdedir.

Dirini öldürmek olar, ölünü diriltmek olmaz.

Diz ağrısını jan çeker.

Diş veren dişlik de verer.

Diş qurdalamaqla qarın doymaz.

Diş yox iken dodaq var idi.

Dişi düşmüş boz öküz, qoşulub jöngelere.

Dişin ağrıdı – çek qurtar.

Dişinin qedrini bilmeyen çenesiz qalar.

Dişlerini ağartma, it sümük axtarır.

Dişsiz ağız – daşsız deyirman.

Dımbılı elek – dımbılı saj, elim xemir, qarnım aj!

Dığ-dığ qardaşı qardaşdan ayırar.

Dırnağı mayasından kesmezler.

Dırnağın varsa, başını qaşı.

Dovğa doqqazajan, qatıqlı aş darvazayjan.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 53

Dovşan dağda – suyu ojaqda.

Dovşan dağdan küsmüş, dağın xeberi yox.

Dovşan kiçik, qulağı böyük.

Dovşan ne qeder qaçarsa, o qeder de yatar.

Dovşan öz yatağında ovlanar.

Dovşan feyz alanda kend qırağında gezer.

Dovşana deyir, qaç, tazıya deyir, tut.

Dovşanı araba ile tutur.

Dovşanı tutunja tazıya «atam» deyerler.

Dovşanın gümanı ayaqlarına geler.

Doqquz ay ananın qarnında neje qalmısan?

Doqquz atı sekkiz ağaja bağlayır.

Doqquz dereden on qab su getirer.

Doqquz döşekli bala, axırda quru yerde jan verer.

Doqquz gün ejiri on gün sadağa lazımdır.

Doqquzu veren, onu da verer.

Doqquzunda ne ise, doxsanında da odur.

Doğaram – oğlan doğaram, doğmaram – özümü boğaram.

Doğru büdrer, amma yıxılmaz.

Doğru deyenin başı keçel olar.

Doğru deyen olsaydı, yalançı usanardı avara qalanlar dexi bir söz de

qanardı.

Doğru ele biler hamı doğrudur, eyri ele biler hamı eyridir.

Doğru yalanı qovar.

Doğru yolda yıxılan tez qalxar.

Doğru yolla geden yorulmaz.

Doğru ol, asan yol ile get.

Doğru söz ajı olar.

Doğru söz ajı olar, netijesi şirin.

Doğru söz diline gelmez.

Doğru söz dostluğu pozar.

Doğru söz etiraz götürmez.

Doğru sözü zarafata salıb deyerler.

Doğru söyle, at min çap.

Doğru tutulmayınja, oğru tutulmaz.

Doğruya zaval yoxdur, çekseler min divana.

Doğruluq dost qalasıdır.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 54

Doğruluq insanı heç vaxt utandırmaz.

Doğruluqla dost qapısın dolan gez, öz evindir.

Dodağın qalınlığına baxma, sözün zerifliyine bax.

Dozanqurdun da balası özü üçün ezizdir.

Dolayı gel, dolayı, hesir basma, dolan gel!

Dolan qoyunum, dolan, borj veren geler, ya seni aparar, ya meni.

Dolanmağa yad ölke, ölmeye veten yaxşı.

Dolaşan qurd aj qalmaz.

Dolu quyuya it düşmez.

Dolu tüfeng bir neferi qorxudar, boşu – iki neferi.

Dolunu yeyib boşa tepik atma.

Don dedi: - Men gedirdim, meni yamaq saxladı.

Don tapmaq asandır, dost tapmaq çetin.

Donluğuma darı, jireme kepek qatmayın.

Donuzdan bir tük de qenimetdir.

Donuzdan toğlu doğulmaz.

Donuzun başı ağır olsa da, leşi çeker.

Dor dibinden qaçandır.

Dost ağlar, düşmek güler.

Dost arası pak gerek.

Dost arası sözsüz olmaz.

Dost başa baxar, düşmen ayağa.

Dost bir, düşmen on bir.

Dost qazan, düşmeni nenem de doğar.

Dost dar günde tanınar.

Dost dosta arxa olar.

Dost dosta ten gerek, ten olmasa gen gerek.

Dost dostdan kenar olmaz, aralıqda merdimazar olmasa.

Dost dostu dar günde sınayar.

Dost dostun eybini üzüne deyer.

Dost-düşmen qara günde melum olar.

Dost ziyankar olmaz.

Dost ile ye, iç, alış-veriş eleme.

Dost yolunda boran olar, qar olar.

Dost yolunda ezaba düşenin el içinde üzü ağ olar.

Dost geler – düşmen geder.

Dost gelişi bayram olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 55

Dost meni ansın bir çürük qoz ile.

Dost meni yad eylesin bir güleyşe nar ile.

Dost min ise – azdır, düşmen bir ise – çoxdur.

Dost min olar, jandan dost olan bir.

Dost ol, vefalı ol.

Dost seviner, düşmenin gözü çıxar.

Dost sirrini dosta deyer.

Dost üzden belli olar, düşmen – gözden.

Dosta – alqış, düşmene – qarğış...

Dosta borj pul verme, her ikisi elden geder.

Dosta dost, düşmene düşmen kimi bax.

Dostam seninle, pulun qurtaranajan!

Dostdan bele sirrini saxla.

Dostdan zerer gelmez.

Dostdan özünü qoru, düşmenle hesablaşmağa ne var?

Dostla dağı tez aşmaq olar.

Dostluq düzlükdedir.

Dostluq göstermekle düşmen ezilmez.

Dostluq üç almadır: gah ikisi sende, birisi mende, gah ikisi mende, irisi

sende.

Dostluq heyat vesiqesidir.

Dostluq hemişe qalib geler.

Dostluqla tutub, düşmenlikle yıxar.

Dostluğa dağlar da, denizler de mane ola bilmez.

Dostluğu ayı dostluğudur.

Dostluğun telini kobudluqla qırma, bir de bağlasan düyünü qalar.

Dostsuz insan – qanadsız quş.

Dostu dar günde sına.

Dostuq, jibimiz ayrı.

Dostun atdığı daş baş yarmaz.

Dostun verse qum, sen onu ovjunda yum.

Dostun dost olsun, hesabın dürüst.

Dostun yoxsa, axtar, tapdın – qoru.

Dostun qedrini dost biler.

Dostun sirrini dost biler.

Dostun üzünü evinde gör.

Dostuna borjlu olma.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 56

Dostunu ağladıb, düşmenini güldürme.

Dostunu mene de, deyim sen kimsen.

Dostunun dostu senin de dostundur.

Dövlet ağıllının nökeridir, axmağın ağası.

Dövlet adama ayağı ile gelmez.

Dövlet başa beladır.

Dövlet başa qonar, quzğun leşe.

Dövlet qulluğu göyerçine benzer, qonar, uçar.

Dövlet quşu başına qonub.

Dövlet deniz suyu kimidir, içdikje susadır.

Dövlet malı ne odda yanar, ne suda batar.

Dövlet sirrini dövlet biler.

Dövletde deve, övladda neve.

Dövlete bel bağlama.

Dövlete etibar yoxdur.

Dövleti abıra çeper ederler.

Dövletin de düşer-düşmezi olar.

Dövletin en yaxşısı ağıldır.

Dövletin gelhagelidir.

Dövletli yanına qaşıyanda, kasıb ele biler ona pul verir.

Dövletli kasıb olsa – qırx il iyi getmez.

Dövletliden xeyir olmaz, gordan mazarat.

Dövletliye beli, yoxsula deli deyerler.

Dövletliye saxsı lazım olsa, kasıb kasasını sındırar.

Dövletlinin dili uzun olar, eli qısa.

Dövletlinin iti yatmaz.

Dövranını süren sürsün, her kesin majalı var.

Döyen qalır qıraqda, döyülen tutulur.

Döyen, söyen erim yox, yel aparan unum var.

Döyme özge qapısını, döyerler senin qapını.

Döymeni xanım yeyer, kepeyi – yetim.

Döymür, tozunu çırpır.

Döyülen ile deyen bir deyil.

Döyülenin jibinden geder

Döyülmemiş düyüden aş olmaz.

Dörd divar arasında qalmışam.

Dörd divardır, bir hesir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 57

Dörd göz bir övlad üçündür.

Dua oxumaqla donuz darıdan çıxmaz.

Duanı biz elemişik, yağış gör hara yağır?

Duz yerine buz yalama.

Duz kimi her aşa girer.

Duz-çörek qedri bilmeyen itden de alçaqdır.

Duz-çörek kesmişik.

Duz-çörek itmez.

Duz çöreyin qedrini bilmek gerek.

Duzun duz olsun.

Duzdan leziz, sudan eziz, bir şey yoxdur.

Duzu yeyib duz qabını sındırma.

Duzunu gimrik eyleyen çöreyini de fetir eyler.

Duymusan – malındır.

Dul arvad ağ kelağayıdır, toxunma, leke düşer.

Dul arvad evde oturmaz.

Dul arvad yetim saxlar, naxırçıya minnet qoyar.

Dul arvad yuxuda ikinji erini görer.

Dul arvad özü yetimdir, amma yetimlere anadır.

Dul arvad qız adına almazlar.

Dul arvadın boxçası qoltuğunda olar.

Dul arvadın divarı alçaq olar.

Dul arvadın dilleri, qaraja yazın günleri

Duman alçaqdan qalxar, ujanı gözler.

Dumanlı göze her şey bulanlıq görüner.

Dumansız çen olmaz.

Dumbul görer oynar, mehrab görer ağlar.

Dumbulla gelen zurna ile geder.

Duran yatanın payını yeyer.

Duran yerde işe düşmüşem!

Duran öküz yatan öküzün başına batırar.

Durnanın başçısını vurarlar.

Durub getdik qışlağa, ümid qaldı yaylağa.

Düdemeyi hindi gelir.

Düdüye qoydular, çaldılar.

Düz ağajı ojağa qoymazlar.

Düz adamsan – tekyede ne işin var?

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 58

Düz danışanla dost ol, seni terifleyenle yox.

Düz danışanı utandırmaq olmaz.

Düz eyrini keser.

Düz yaşa – yüz yaşa.

Düz yol geden yorulmaz.

Düz yolun yolçusu azmaz.

Düz gelmisen – düz get, qız gelmisen – qız get.

Düz oldu – ox, eyri oldu – yay.

Düz söz ajı olar.

Düz söz – bir söz.

Düz tanınmayınja – eyri tanınmaz.

Düzende min, enişde yedeyin çek, dikde qabaq sal, yerimese, men

zamin.

Düzlük uzanar, qırılmaz.

Dükançının saqqalı özüne engeldir.

Dünen bir, bu gün iki.

Dünen – dost, bu gün aşna.

Dünen yediyini bu gün yadından çıxarıb.

Dünen yumurtadan çıxıb, bu gün qabağını beyenmir.

Dünen yumurtadan çıxıb, bu gün bize jip-jip öyredir.

Dünen öleni dünen de basdırdılar.

Düneni deme, bugünü de!

Dünenki işine sağ ol, bugünkü işinden danış.

Dünenki mezenneye yoldaşım da hazırdır.

Dünenki nökerçiliyine baxma, bugünkü ağalığına bax.

Dünya bala dönse de, ala qarğa öz yemeyin biler.

Dünya başına dar gelir.

Dünya bele de qalmaz.

Dünya beş gündür, beşi de qara.

Dünya bir yağlı quyruqdur, yeye bilene nuş olsun.

Dünya bir yorğun ovdur, her gelen bir dem ovlar.

Dünya bir penjeredir, her gelen baxar geder.

Dünya biter, engel bitmez.

(Dünya biter,yalan bitmez).

Dünya senin, dünya menim, dünya heç kimin.

Dünya boynu yoğunundur.

Dünya varına güvenme!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 59

Dünya – qazan, biz çömçe.

Dünya dediyin bir bağdır, her gelen bir ağaj ekib geder.

Dünya, dünya, puç dünya!

Dünya, dünya nur dünya, gel qaranı kes dünya!

Dünya durduqja durasan!

Dünya yaz iken qış tedarüküne bax!

Dünya yansa, bir tükü de yanmaz.

Dünya kasıba zindandır, varlıya meydan.

Dünya gedib, uju qalıb, adamların biji qalıb.

Dünya gör-götür dünyasıdır.

Dünya malı dünyada qalajaq.

Dünya malına etibar yoxdur.

Dünya işinin madarı yoxdur, heç kimseye etibarı yoxdur.

Dünya menim deyenin, dünen geldik yasından.

Dünya bir nerdivandır, biri çıxar, biri düşer.

Dünya tükener, düşmen tükenmez.

Dünya xali deyil.

Dünya çalışanların elindedir.

Dünyada adamdan adamlıq qalır.

Dünya asandan çetin, çetinden asan şey yoxdur.

Dünyada bir pislik qalar, bir de yaxşılıq.

Dünyada en zor iş anlamaza söz anlatmaqdır.

Dünyada iki şexs heç vaxt dost olmaz: biri – qanan, biri – qanmaz.

Dünyada en yaxşı şey yaxşılıqdır.

Dünyada oğul toyundan şirin heç ne ola bilmez.

Dünyada pulsuz – axiretde imansız.

Dünyada her an, merde arxalan.

Dünyada her kes öz haqqına razı olsa, dava olmaz.

Dünyada her şey satılıb-alınar, namusdan başqa.

Dünyada üç şey gördüm; oldum, evlendim, öldüm.

Dünyadan xeberi yoxdur.

Dünyaya bel bağlama.

Dünyaya dayanma, varına inanma.

Dünyaya etibar yoxdur.

Dünyaya eşşek gelib, eşşek de getdi.

Dünyanı verim açıb.

Dünyanı dolansan da qarğasan, qarğa!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 60

Dünyanı ikielli tutma.

Dünyanın axırıdır?!

Dünyanın en bextiyar insanı kimseye möhtaj olmayanındır.

Dünyanın en böyük nemeti jansağlığıdır.

Dünyanın işini her teher tutsan keçer geder.

Dünyanınkı evez-bedeldir.

Dünyanınkı borjdur.

Dünyaja gözelliyin olunja, zerreje bextin olsun.

Düş desem – düşmezsen: qoyun iri, quzu xırda, keçi kessem emezsen.

Düşmen adama «qadan alım» demez.

Düşmen qarışqa da olsa, sen onu fil say.

Düşmen qaçarken qarğalar jüretlener.

Düşmen düşmendir, ne yaxşısı ne yamanı?!

Düşmen düşmene qezel oxumaz.

Düşmen düşmene Quran oxumaz).

Düşmen düşmenin halına qalmaz.

Düşmen güjsüz de olsa, ehtiyatı elden verme.

Düşmen etek altından çıxar.

Düşmen yaxandan tutanda it eteyinden tutar.

Düşmen seni daş ile sen düşmeni aş ile.

Düşmen çox olanda qaçmaq da merdlikdendir.

Düşmene bel bağlama.

Düşmene varanda üreyinde nifret, elinde tüfeng; dosta varanda

üreyinde mehebbet elinde çörek.

Düşmene quyu qazıyınja, dosta ev tikersen!

Düşmene sahib çıxan, düşmen sayılar.

Düşmene fürset verme, ayıq ol.

Düşmeni bas, her yol ile bassan, bas!

Düşmeni ele vur ki, bir de özüne gelmesin.

Düşmeni yumşaqlıqla dost eden ağıllıdır.

Düşmenin belisinden dostun şillesi yaxşıdır.

Ev ayranı ajı olar.

Ev alma , qonşu al.

Ev bağda , bağ dağda.

Ev bize qaldı desene, halva bişibdir – yesene.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 61

Ev bizim, sirr bizim.

Ev böyüksüz olmasın.

Ev buzovundan öküz olmaz.

Ev dağılsa tiri qalar, kalafa uçsa – yeri.

Ev sözsüz olmaz, meşe çaqqalsız.

Ev süpürürem, yer salaram, kimin qızından dala qalaram?

Ev teze, divar teze, eleyim, seni hardan asım?

Ev tiken balta çölde qalar.

Ev xoruzudur.

(Ev pehlevanıdır).

Ev şamdan işıqlanar, baş – bilikden.

Evde bişmeyib, qonşudan gelmeyib.

Evde qonaq olanda uşağa ajıqlanmazlar.

Evde div olur, çölde divane,

(Evde xoruz olur, bayırda toyuq).

Evde gelinim olsun, bayırda – yeznem.

Evde öz başını bağlaya bilmir, toyda gelin başı bağlayır.

Evdeki hesab bayıra çıxmaz.

Evden qabaq qonşu axtar.

Evdir, aşağısı da olar, yuxarısı da.

Eve girirem qarı döyür, bayıra çıxıram – tanrı.

Evi abad al, bağı – berbad.

Evi abad eden arvaddır.

Evi yoxdur, qapı axtarır.

Evi odlanan men eli kösövlü sen.

Evimize geldi qonaq vay dedem vay, dedem vay, olaydı yumurta,

bişireydim qayqanaq, vay tava derdi, yağ da yoxdur !

Evin bezeyi ojaqdır.

(Evin bereketi ojağındadır).

Evin böyüyü buyruqda, kiçiyi – qulluqda.

Evin zibilini küçeye atmazlar.

Evin iti ol, kiçiyi olma.

Evin yaraşığı gelindir.

Evin yaraşığı uşaqdır, süfrenin yaraşığı – qonaq.

Evin yıxılsın Müşküllü Memmed, ayının böyüyünü burada qoyub gedib

meşede axtarır.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 62

Evin minare dibinde olsa da, qulağın ses eşitmez.

Evin olsun avardan, od düşsün gilavardan!

Evinde delik, belinde yara, yar sirrini ellerde ara.

Evinde yatır, yuxuda Hezreti Suleymanı görür.

Evinde tapmaz bir çürük darı, bardaş qurub oturar hamıdan yuxarı.

Evlenen evdar olar.

Evlenen göz-qulaqda olar.

Evlenenle ev tikenin kömekçisi çox olar.

Evlenmek su içmek deyil.

Evler ayrı, qayğılar ayrı.

Evler damı isti sajdır, davam getiren oturar.

Evlere geden qızın başı qovğalı olar.

Evlere geden qızın: qulaqları kar, dili lal, gözleri kor gerek.

Evlere geden qızın dili altında qend gerek.

Evli evde yatar, qerib harda axşamlar?!

Evli evinde gerek.

Evsize qız vermezler.

Ey emmame, gör qayış ne çekir?

Ey zer, allah deyilsen, amma eyiblere perde çekensen.

Ey yar, gel bağrımı yar, gör içinde neler var.

Ey özü-özünü beyenmiş, qoy seni el beyensin.

Ey felek, batmanı eyledin çerek, hamıya verdin qovun, qarpız, mene

erdin yelpenek.

Ey jüt yatan bextever, demirsen bir tek de var?!

Eyib eleme eybejerin eybine, eyib edirsen öz-eybine eybi yox.

Eyibi eyler eybejer, soğanı yeyer derdejer.

Eyib tapır özgeye, bir baxmayır güzgüye.

Eybini bilen, özgeye eyib eylemez.