Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Canın boğazındadırsa, öskür çıxsın.

Canın sağ olsun!

Canını jibinde gezdirir.

Cahil axırda tula quyruğu xınalar.

Cahil dirilerin ölüsüdür.

Cahil ile bal yeme, aqil ile daş daşı.

Cahil ile çıxma yola, getirer başına min bir bela.

Cahil özüne düşmendir, başqasına neje dost ola biler?

Cahilde söz eylenmez.

Cahilden qorx, deliden qorxma.

Cahile qoşulan jahil olar.

Cahile söz qandırmaq, deveye xendek atdırmaq kimidir.

Cahili jahiller medh eyler.

Cahilin sözü – eşşeyin anqırtısı.

Ceviz qabığı qarın doydurmaz.

Ceyran qovan çiçeye batar, donuz qovan – lehmeye.

Ceyranın qaçmasın gördüm, etinden el üzdüm.

Cezasız jürm sahibi çox olar.

Cennet de bu dünyadadır, jehennem de.

Cennetin yaylağı, jehennemin qışlağı.

Cergeden qalan keçel olar.

Cergeden çıxan qotur olar).

Cefa çekmeyen sefa görmez.

Cefasını men çekdim, sefasını yad gördü.

Cehalet sefalet doğurar.

Cehd ele dost qazan, düşmen ojaq başında.

Cehennemde de adamın dayısı gerek.

Cehennemden qebzsiz gelib.

(Cehennemden eli kösövlü gelib).

Cehenneme qeder yolu var.

Cehenneme geden geler, müşterinin gedeni gelmez.

Cehenneme geden özüne yoldaş axtarar.

Cehenneme girse, üzü qızarmaz.

Cehre eyirsen – don geyersen.

Cibinde siçan oynayır.

Cida ile qulağa pambıq yeritmek olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 33

Cidanı oğurlayan yerini biler.

Cidanı çuvalda gizletmek olmaz.

Ciyere qane olmayan pişik, asılarsan qenareden.

Ciki menim – biki menim, alçı dursa – senin bextine.

Cikini de bilir, bikini de.

Cin atına minerem, atanı yandıraram.

Cin bismillahdan qorxar.

Cin-şeytan işidir.

Cine papaq tikir, şeytana – başmaq.

Cins madyan balasın döşünde saxlar.

Cins jinse çeker.

Cismin qidası – yemek, ruhun qidası – oxumaq.

Cijinin axır yorğanı.

Cığala tanrı vermez, verse de qarnı doymaz.

Cındırından jin qorxur.

Comerd vergisini xeyirliden-xeyirsizden esirgemez.

Comerd demekle – maldan etdiler, igid demekle – jandan etdiler.

Coratın qovunu, Zirenin qarpızı.

Cönge öküz olunja yiyesi donuza döner.

Cüme günü – bazar, onu da yağış pozar.

Cüme şenbeden uzundur.

Cüme geden öküz gözünden tanınar.

Cüte getmeyen öküzü etlik adına satarlar.

Cütçü babadır özü üçün.

Cütçü yağış ister, yolçu – quraqlıq.

Cüje ağgünlü olsaydı, toyuq emjekli olardı.

Cüje sebet altında qalmaz.

Cüjeni payızda sayarlar.

Çaqqal var ki, baş keser, qurdun adı bednamdır.

Çaqqal yuvasında toyuq qaqqıldayır.

Çaqqalın hayıfını (ajığını) baqqallar çıxır.

Çaqqaldan çox çarıq aparan olmaz, ene ayaqları yalındır.

Çaqqalın yuxusuna toyuq geler.

Çaqqalın hayıfını (ajığını) baqqallar çıxır.

Çağırılan yere erinme, çağrılmayan yerde görünme.

Çağrılmamış qonaq süpürülmemiş yerde oturar.

Çağrılmamış qonağı köpekler qarşılar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 34

Çadra altında her arvad gözeldir.

Çadrasızlıqdan evde oturub.

Çay aşağı axıtdım, çay yuxarı axtardım.

Çay bir olar, çeşme min.

Çay quşu ayağından tutular.

Çay quşu çay daşı ile vurular.

Çay yanında quyu qazımazlar.

Çay ki, oldu dişleme, sen de otur işleme.

Çay görmemiş çırmanır.

Çaya çat, sonra çırman.

Çayda balıq yan gezer.

Çayın biri qaydadır, ikisi jana faydadır, üçü nesdi, dördü besdir, ele ki,

keçdi beşe vur on beşe, çay nedir, say nedir?

Çayın daşı – çölün quşu.

Çayır yeddi il leylek yuvasında qaldı, yere düşdü bitdi, atasının

veziyyetini unutmadı.

Çayxana dolu - sahe boş.

Çal bele, qurbanın olum, çal bele, geder bu dövran, dexi düşmez ele.

Çala-çala havaya düşüb.

Çalağan göyde dolanar, jüjenin üreyi bulanar.

Çalan olsun, oynayan tapılar.

Çalğı olan yerde, oynamaq da olar.

Çalğı toyun yaraşığıdır.

Çalğısız toy olmaz.

Çalışan qazanar.

Çalışan eli bıçaq kesmez.

Çalışanı aj, tenbeli tox gören yoxdur.

Çalışqan atın boynu munjuqlu olar.

Çalışqan deve zınqrovlu olar.

Çalışmayan aj qalar.

Çanax (tas) başa girende, bil ki, hamam vaxtıdır.

Çanax öz başında sındı.

Çanağında bal olsun, arısı geler Bağdaddan.

Çapqınçı olsan da insafı elden verme.

Çarvadara yol göstermezler.

Çaresiz derd olmaz.

Çaresiz derde loğman da ajizdir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 35

Çarıq tapan dolağın da tapar.

Çarığına baxma, üreyine bax.

Çarığında itiren, patavasında tapar.

Çarşab-jorab eyleyib gelir.

Çaxır içen malın itirer, beng çeken – ağlın.

Çaxır paxır açandır.

Çaxırı iç şir böyrü yırtmağa, içme qarğalar gözünü delsin.

Çaxırı keçinin boğazına töksen varıb dağları aşar.

Çaxırı lala versen, lal dil açar.

Çaxırı töksen siçanın boğazına pişikden pasport ister.

Çaxmaq menden, qov senden.

Çaxmağını çax, papağımı tapım.

Çahar atdım şeş geldi, yene felek uddu meni.

Çaş biri iki görer.

Çevir tatı, vur tatı.

Çeyne, ver ağzıma.

Çeşme ümman yaradar.

Çekilen zehmet heder getmez.

Çekij ol – üstde ol, zindan olub altda qalma!

Çekme namerd minnetin, get sehrada dolan gez.

Çekme, çekme bu derdi, çeken biler bu derdi.

Çekmeyen ne bilir sevda derdini?!

Çene yorulmasaydı, adam hey yeyerdi.

Çene yumruqdan qorxar.

Çenene çox yol verme.

Çenesi sallaq qarıdır.

Çenginin qazandığı enlik-kirşana geder.

Çerçi qızı munjulu olar.

Çerçi kisesindekini sanar.

Çerçinin yüz andı, öz eşşeyine qenim olar.

Çerçinin ana-atası, ayaqları altındadır.

Çerçinin neğmesi yox, neresi çox.

Çerşenbe yemişidir.

Çetini ölenejendir.

Çibin mundar deyil – ürek bulandırır.

Çiy et derd getirer.

Çiy et et getirer, çiy çörek – derd.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 36

Çiy noxud ağızda islanmaz.

Çiy süd emene etibar yoxdur.

Çinara ne qeder su versen, meyve vermez.

Çirkaba daş atma, üstüne sıçrayar.

Çirkin dövletli qızını atası adına alarlar.

Çirkin yuyunmaqla gözel olmaz.

Çirkin özünü gizleder, gözel aşkara gezer.

Çiçeyi burnunda gezdirer.

Çıraq öz dibine işıq salmaz.

Çırağına yağ tökübler.

Çırtıq vursan, qanı çıxar.

Çıxan qan damarda qalmaz.

Çiçek çox olan yerde, arı da olar, bal da.

Çoban dayağı ile, gelin duvağı ile.

Çoban çox olanda qoyunu qurd yeyer.

Çoban jorabını özü toxuyar.

Çobana verme qızı, ya qoyun güddürer, ya quzu.

Çobanı özünden olanın qoyunu dişi doğar.

Çobanın yasdığı yastı qayalardır.

Çobansız qoyunu qurd yeyer.

Çobansız sürü yolu azar.

Çobansız sürü olmaz.

Çolaq ayağa daş deyer.

Çolaq at seyide nezirdir.

Çolaq koru görende öz halına şükür eyler.

Çomağın o biri başın çevirir.

Çor deyene jan desem, ya rebb, neyim eskiler?

Çox ağajlar kökünden doğranıb.

Çox and içenin andına inanmazlar.

Çox arpa atı çattadar.

Çox aşıqlar yarı yolda qalıblar.

Çox bilen quş dimdiyinden teleye düşer.

Çox bilen, tez qojalar.

Çox bilen çox çeker.

Çox bilib, az danışmaq, igidin lengeridir (yaraşığıdır).

Çox bilmek isteyen, çox da çalışsın gerek!

Çox varlanmaq ve çox danışmaq, insanı mehv eder.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 37

Çox ver, az yalvar.

Çox verdim, dediler delidir, az verdim, dediler xesisdir.

Dabbağ xoşladığı derini yerden-yere vurar.

Dava ajı, faydası şirin olar.

Dava dağarjıq üstedir.

Dava gününde igid gerek daldalanmasın.

Dava üçün bir qazı, isbat üçün on şahid.

Davada ağaj aradakına deyer.

Davada aradakının gözü çıxar.

Davada qılınjı borj vermezler.

Davada nırx kesen olmaz.

Davada halva paylamazlar.

Davakarın şah olsa, erizeni allaha yaz.

Davalı yerde ot bitmez.

Davanı qılınj aralar.

Davanı qılınj keser, sevdanı – pul.

Davanı iki defe salmaq nahaqdır.

Davanı göyde axtarırdı, yerde eline düşüb.

Davasını bilmeyene şahid olma.

Davaçı qazı ise, erizeni allaha yaz.

(Davaçın xan olsa allah dadına çatsın).

Dağ başı duman olar.

Dağ ağrı çekdi, ne doğdu? – Siçan .

Dağ başı dumandan qurtarmaz insan başı yamandan.

Dağ başında xırman qurma, sovurarsan, yel aparar, sel yanında

deyirman qurma, üyüdersen, sel aparar.

Dağ bizim, jeyran bizim ovçu burda ne axtarır?

Dağ da olsan dağa daldalan.

Dağ dağa arxadır.

Dağ dağa qovuşmaz, insan insana qovuşar.

Dağ dediyin ujalıqdır, ujalıq.

Dağ yeri – duman yeri.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 38

Dağ yerimese abdal yeriyer.

Dağ yıxılmasa – dere dolmaz.

Dağ ne qeder uja olsa, el üstünden yol salar.

Dağ sefasız olmaz, gözel vefasız.

Dağ suları dağdan geler.

Dağ üste maral gezer.

Dağ üstünde tısbağa, gomuşdan böyük görüner.

Dağa yağsa – çöl abadan, çöle de yağsa – çöl abadan.

Dağarjıq çuvaldan böyük oldu?!

Dağarjığını çuval yanına sürür.

dağarjığını çuvala tay tutur).

Dağdan gelen, dağa geder.

Dağdan gelir, dağ arabası, heç kim onu mindiyi yox,

Culfa toxur nazik bezi, heç kim onu geydiyi yox.

Dağdan hey götürüb desen ki, «çoxdur», bir de görersen ki, dağ özü

yoxdur.

Dağlar dağımdır menim, qem ovlağımdır menim, dindirmeyin ağlaram

yaman çağımdır menim.

Dağlar marala qaldı!

Dağı dağ üste qoyub.

Dağın ne derdi dağ boydadır.

Dağın üste bağın sağ olsun.

Dağılasan vilayet; azançısı – eşşek, münejjimi – çaqqal.

Dağına baxar – qar verer, bağına baxar – bar verer.

Dad yaman elinden, yaman gelin elinden.

(Dad felek elinden, yaman gelin elinden).

Dadanmısan, qudurmusan?!

Dad felek, dad felek, men içen şerbetden özün de dad felek!

Dadanmısan dolmaya, belke bir gün olmaya?

Dadanan dayanmaz, yığdıqja da doymaz.

(Dadanan dura bilmez dursa da döze bilmez).

Dadananla quduranı saxlamaq olmaz.

Dadmamısan qaz etini, ne bilesen lezzetini?

Dadanan qudurandan pis olar.

Dadı ağzında qalıb.

(Dadı damağında qalıb).

Dad dadıyjan, duz da dadıyjan.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 39

Dadsız şorbaya duz da kar elemez.

Dadı dağarjığında qalıb.

Dadımlıqdır, doyumluq deyil.

Dadlı dil – güler üz.

Dadlı söz dinlener, dadsız söz esneder.

Dadlı söz – jan arzusu, dadsız söz – baş ağrısı.

Dadmaqla mal tükenmez.

Dadsız - duzsuz qonşuya qalsın.

Daz keçelden xoşlanar.

Dazın istediyi qara saç olar.

Dairenin ne başı var, ne ayağı.

Dayça at olunja yiyesi mat olar.

Dayça ne qeder berk qaçsa, arabanı çeken atdır, at!

Dayağı dağ olanın, başı göylerde olar.

Dayan, doldurum!

Dayanan su tez iylener.

Dayı ile dağ dolan, emi ile bağ dolanma.

Dayı görmeyib, ele bilir Şaqqulu da bir dayıdır.

Dayı tiken körpünü su aparmaz.

Dayısı olan dayısına güvener.

Dal ayağı ile qulağını qaşıyır.

Dalaşan köpek xoralı olar.

Dalda qalma, yoldaşından yeyin get.

Daldan atılan daş topuğa deyer.

Daldan gelen dadlı olar.

Dalı bağlıdır.

Dalın daşa dayayıb.

Dalında namaz qılıram.

Dalınja aftafa aparır.

Dam direksiz olmaz, tövle küreksiz.

Dam olmadın, eşik ol barı?!

Dam uçdu, kalafası qaldı.

Dama - dama göl olar, axa-axa sel.

Damazlığını yeyen tamarzı qalar.

Damar - damar, daşı deler.

Damara baxarlar, qan alarlar.

Damda verer azanı, yerde sayar qazanı.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 40

Damdan - dama gezen köpeyin beli sınar (qırılar).

Damdan düşdüm, eteyim sındı.

Damdan düşenin halını damdan düşen biler.

Damdan düşse, pişik kimi ayağı üste düşer.

Damımız uçdu, dam küremekden qurtardıq.

Dan ulduzuna dönmüsen.

Dana göbelek götürdü.

Dana oynar, mıxını berkider.

Danalı inekden sağım olmaz.

Danışanı adam bilir, hüreni – it.

Dananın evi yıxılsın.

Danışmaq gümüş olsa, danışmamaq qızıldır.

Danışmaq dananı qurda verer.

Danışıram da pis olur, danışmıram da.

Dar yere min dost yerleşer, bir düşmen yerleşmez.

Dar küçeden keçmerem, çadramı yelletmerem. Adımı qız qoymuşam,

dul kişiye getmerem (bayatı).

Darayı, seni geyer her ayı!

Darvaza qapısın bağlamaq olar, xalqın ağzın bağlamaq olmaz.

Darvazadan keçmeyen iyne gözünden keçer.

Darğa emimdir, daha ne qemimdir!

Darı çöreyi – xırmana qeder.

Darıya giren donuz yabanı özüne qebul eler.

Darıyjan eri olanın tanrıyjan hökmü olar.

Darımızı yeyib, üzümüze xortdayır.

Daş altından su yeridir.

Daş at – qolların açılsın.

Daş atan belli – baş atan belli.

Daş atana – çörek at.

Daş atıb başını tutub.

Daş bir yerde qalanda göyerer.

Daş bir yerde – qoz bir yerde.

Daş qayaya rast gelib.

Daş quyuya düşen kimi düşüb.

Daş qızlar bağrına, gejeler yalqız yatar.

Daş - daşa söykener – divar olar.

Daş daşı, dırnaq daşı, siz savaşa, biz tamaşa.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 41

Daş daşı sındırar.

Daş – deyene bellidir, yol – gedene.

Daş - divarın qulağı var.

Daş düşdüyü yerde qalar.

Daş yumşalar, düşmen yumşalmaz.

Daş kesene toxunsa, vay kesenin halına, kesen daşa toxunsa, vay

kesenin halına!

Daş olma, baş ol.

Daş olsaydı sıxardım, torpaqdı dayandım.

Daş ürekli düşmenin üreyini yarar yumşaqlıq.

Daş daş üste qalmamış.

Daş üste ekin olmaz.

Daşdan qopar, yoxdan qopmaz.

Daşdan yumşaq ne versen yeyer.

Daşdan pul çıxardar.

Daşdan tük çeker.

Daşdan çörek çıxardar.

Daşlar da dile gelir.

Daşı daşa, başı başa vurarlar.

Daşı eteyinden tök.

Daşı sıxsa, suyunu çıxardar.

Daşın xırdası böyümez, adamın xırdası böyüyer.

Daşınma su ile bağ salınmaz.

Daşınma su ile deyirman işlemez.

Dedi: Dede, bir balta tapdım!

Dedi: - Neyledin?

Dedi: - İtirdim!

Dedi: - Dedene bir derd artırdın!

Dediyi dedik, çaldığı düdük, yediyi hedik!

Dediyin deyir, demediyini geder-gelmez vaxta saxlayır.

Dediyinden dönersen, el döner senden, dediyini tutarsan, el tutar

senden!

Dediler: - Qar yağajaq.

Dedi: - Dayanmışam titremeye.

Dediler: - Qardaşın neje adamdır?

Dedi: - Qonşu olmamışam.

Dediler: - Develeri yığırlar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 42

Tülkü başladı qaçmağa.

Dediler: - Ezrail uşaq paylayır.

Dedi: - Özünkü özünün olsun menimkine deymesin.

Dediler: - Yığışın köçürük!

Çoban çomağını çiynine qoydu.

Dediler: - Molla emi, almaqla nejesen?

Dedi: - Alıjı quş kimi!

Dediler: - Vermekle nejesen?

Dedi: - Başına söz qehet olub!

Dediler: - Serxoşdur, başını vursun divara!

Dedim bir ağız ağla, demedim ki, İranı başına bağla!

(Dediler bir ağız ağla, demediler jamaatı başına yığ!)

Dedim, dememiş olum.

Dedim eşidesen, demedim öyrenesen.

Deyen ağılsız olsa eşiden gerek ağıllı ola.

Deyen qafildir, dedirden qafil deyil.

Deyilen söz geri qayıtmaz.

Deyilejek sözü fikirleş, sonra de.

Deyilmiş sözden deyilmemiş yaxşıdır.

Deyingen dine bilmez, dinmese döze bilmez.

Deyirem dilim yanır, demirem – üreyim.

Deme babam yoxsuldur, jan sağlığı dövletdir.

Demek asandır, yerine yetirmek çetin.

Demek olmur ki, gözün üste qaşın var!

Demesen eşitmezsen.

Deseler ki, göyde toy var, arvadlar nerdivan axtarar.

Desen yumurta ağdır, deyer qaradır.

Desen öl – öler, qal – qalar.

Deyirem, sevgimize, bextimize gej baxanın, gözü kor, bexti qara, qelb

evi viran olsun.

Deve adın satar, eşşek odun.

Deve asta geder, çox geder.

Deve başın soxar pambığa, gözlerini de berk-berk yumar,

Deyer : - Meni heç kes görmedi.

Deve bir fikir eylese, sarban ikisini eyler.

Deve bostana girende, ele biler onu heç kim görmür.

Deve böyükdür – ot yeyer, şahin kiçikdir – et yeyer.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 43

Deve böyükse, yükü de böyükdür.

Deve buynuz axtarırdı, qulaqdan da oldu.

Deve kimi böyüksen, qulağı qeder ağlın yoxdur.

Deve qulağından asılmaz.

Deve durdu dam yıxdı.

Deve kimi düz bir yeri yoxdur.

Deve kinli olar.

Deve köşeye uymasa, köşek deveye uyar.

Deve gördün?

Heç izini de görmedim!

Deve minenin eşşeyi yanında olar.

Deve nalbende baxan kimi baxır.

Deve ne qeder arıq olsa, derisi bir eşşeye yükdür.

Deve ne qanır nerdivan nedir?!

Deve ne qeder uzaq getse, qatarını gözler.

Deveni ovlamazlar.

Deve oynayanda qar yağar.

Deve öz kövşediyini udar.

Deve öler, yükü qalar, xoruz öler, tükü qalar.

Deve ölse derisi yükdür, toyuq ölse bir çenge tükdür.

Deve palçığa batdı, milçek onu çıxartdı.

Deve tanımasa, ovsarı tanıyar.

Deve Xançobanda olar.

Devequşu yüke gelende, qanadlarını gösterer.

Deveden böyük fil var.

Deveden düşüb, höt-hötünden el çekmir.

Deveden yıxılan pambıq üste düşer.

Eşşekden yıxılan – daş üste.

Deveye dediler:

- Ne işin sahibisen?

Dedi: - İpek toxuyuram.

Dediler: - El-ayağına yaraşar.

Deveye dediler:

- Enişi sevirsen, yoxuşu?

Dedi: - Düz yolu göyemi çekdiler?

Deveden soruşdular:

- Eniş yaxşıdır, yoxuş?

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 44

Dedi: - Lenet her ikisine!

Deveden soruşdular:

- Haradan gelirsen?

Dedi: - Çini-maçinden!

Dediler:

- Melumdur senin par-paçenden!

Deveye dediler:

- Boynun eyridir.

Dedi: - Haram düzdür ki, boynum düz olsun?!

Deveye qanqal lazım olsa, boynunu yüz yerden uzadar.

Deveye minmemişden qabaq yırğalanmaq öyrenir.

Deveyejen boyun olunja, düymeje ağlın olsun.

Deveni aparan eşşekdir.

Deveni dağdan uçurdan bir çenge otdur.

Deveni eşşeyin quyruğuna bağlayır.

Deveni itirib köşeyi axtarır.

Deveni ya duza, ya suya.

Deveni yel aparsa, keçini göyde gör.

Deveni yükü ile udur.

Deveni yükü ile, sarbanı ipi ile.

Deveni palaz altında gizletmek olmaz.

Deveni satan köşek ala bilmez.

Köşeyi satan, eşşek ala bilmez.

Deveni çömçe ile suvarır.

Devenin azanı Ağjaqabula geder.

Devenin ayağı altında qarışqa ezilmez.

Devenin biri bir dönge, vay dönge derdi.

Devenin qanadı olsa, uçulmamış dam qalmaz

Devenin quyruğu yere deyende.

Devenin quyruğu yere deymez.

Devenin de oynamağına az qalıb.

Devenin dizini bağla, sonra allaha tapşır.

Devenin yemediyi ot, ya başını ağrıdar, ya qıçını.

Devenin kini - ilanın kini.

Devesi ölmüş erebem!

Deveçi ile dost olanın, darvazası gen gerek.

Devete ijabet gerek.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 45

Devetsiz qonağı köpek qarşılar.

Devetsiz gelen qonaq, quru yerde oturar.

Dede görmeyen ele biler Şaqqulu da bir dededir.

Dedem evinde balıq başı, erim evinde de balıq başı?

Dedem evinde de qarabext, er evinde de?

Dedem mene kor deyib, her yetene vur deyib.

Dedene ehsan verib eli çapıxları qapına dadandırma.

Dedesinden ne gül derdim ki, balasından gülab çekim?

Dedesini görmeyen şahlıq iddiası eyler.

Deyerli munjuq yerde qalmaz.

Deyirman bildiyini eyler, çaq-çaq baş ağrıdar.

Deyirman iki daşdan, mehebbet iki başdan.

Deyirman xoruzu kimi qıpqırmızıdır.

Deyirmana deni evde arıd apar.

Deyirmana gedirem, ne denim var, ne çuvalım.

Deyirmana getse dünya xeberi getirer.

Deyirmana gelenden sonra ulaq gören çox olar.

Deyirmana girdi köpek, deyirmançı vurdu kötek, bilmirem kepek yedi

köpdü köpek ya da ki, kötek yedi köpdü köpek?

Deyirmanda buğda qurutmazlar.

Deyirmanda deni olmayana un vermezler.

Deyirmanda denin yox, şahad üste başını niye yarırsan?

Deyirmanda doğulan siçan köy gurultusundan qorxmaz.

Deyirmandan gelenin eline baxarlar.

Deyirmanın boğazı boş qalsa, daş daşı sürter.

Deyirmanın boğazına ölü salsan diri çıxar.

Deyirmanın yaraşığı torba, çuvaldır.

Deyirmanın peri – iki günün eri.

Deyirmanın sesinden qaçan un üyütmez.

Deyirmandan ajıq eyleyen çuvalını boş aparar.

Deyirmançının şahidi kömbeçi olar.

Deyme mene, deymeyim sene!

Deyme tazıya – qaçar qazıya.

Deyenek delinin, süpürge gelinin.

Deyme düşerdir.

Deli ağlamaz, ağıllı gülmez.

Deli aydan qorxar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 46

Deli bağlayanı ağıllı aça bilmez.

Deli başına dövlet quşu qonub.

Deli qazandı, ağıllı yedi.

Deli qazının yazdığını, ağıllı qazı pozmaz.

Deli quyuya bir daş atdı, min ağıllı çıxarda bilmedi.

Deli qız dayısından yaşınar.

Deli qız evde qalmaz.

Deli qırmızı sever, gij – sarı.

Deli deyingen olar.

Deli demiş, ağıllı inanmış.

Elisi deli, Velisi deli qırılmışın hamısı deli?

Deli deliden xoşlanar, molla – halvadan.

Deli deliye qoşular, deyenek göyden yağar.

Deli deliye xoş geler.

Deli dost, qelbi qara, men bele dostu neylerem?

Deli dostun olunja, ağıllı düşmenin olsun.

Deli dövran sürer, ağıllı vaxt gözler.

Deli elsiz, el delisiz olmaz.

Deli ile dövletli, ikisi de bildiyini eyler.

Deli ile serxoşun meydanı birdir.

Deli ile tapmaqdansa, ağıllı ile itirmek yaxşıdır.

Deli ineyin deli de buzovu olar.

Deli ol, bextin olsun.

Deli öz zererini güder.

Deli özü deyer, özü de güler.

Deli özüne bir deli yoldaş tapdı, ele bildi ki, çox ağıllıdır.

Deli serxoşdan qorxar.

Deli söyleyen doğru olar.

Deli utanmaz, yiyesi utanar.

Deli çomağa rast gelib.

Deliden ağıl ummaq olmaz.

Deliden doğru xeber.

Delidir, başını vursun divara!

Deliye ağıl, qaraya sabun kar eylemez.

Deliye bir hava besdir.

Deliye qanun yoxdur.

Deliye qoşulma, seni de deli eder.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 47

Deliye daş atma, başına daş yağdırar.

Deliye dediler: - Dünyada deli çoxdur, ağıllı?

Dedi: - Deli!

Dediler: - Ne üçün?

Dedi: - Deli bir neferdir, ona deli deyen minlerle!

Deliye dediler: - Ne üçün deli olmusan?

Dedi: - Ağıllıların derdini çekmekden!

Deliye deyenek vermezler.

Deliye deli kimi javab vermezler.

Deliye yazı yoxdur.

Deliye yer ver, eline bel!

Deliye yüz öyret, öz bildiyini eyler.

Deliye günde bayramdır.

Deliye sorğu olmaz.

Deliye üz verme.

Deliye halva-külçe neylesin?

Deliler dünyanı ekdiler, ağıllı indi jüt qoşur!

Delini apardılar toya. Dedi: - Bura bizim evden yaxşıdır!