Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Verersen pendir, eylerem kendir, verersen aş, eylerem baş.

Verib yaman olunja, vermeyib yaman ol.

Verilen aşı yeyerler.

Verim vara baxmaz.

Verim eli hamı elden ujadır.

Verirler – al , döyürler – qaç.

Verme nisye, girmez kiseye.

Vermedi Mebud, neylesin Mahmud?!

Vermez doqquzu, yeyer toppuzu, verer otuzu.

Vede xilaf olma.

Vedesi bitmiş nökerin ejeli yeten ağası gerek.

Veziri qarğa olanın ağzı zibillikde olar.

Vezife daimi deyil.

Veznde yüngül, qiymetde ağır.

Vele geden öküzün olsun, işe getmeyen oğlun olmasın.

Vesiyyet yüngüllükdür.

Vesme bol olanda qaşa da çekerler, göze de.

Veten virane de olsa, jennetdir.

Veten elin evidir.

Veten mülkü doğmadır, özge diyar – ögey.

Vetene geldim, imana geldim.

Vetene mehebbet iman eseridir.

Veteni yadına düşen qerib ağlamasın, neylesin?

Vetenin bir qışı qürbetin yüz baharından yaxşıdır.

Vetenin sevmeyen insan olmaz, olsa, ol şexsde vijdan olmaz.

Vefalı dost yad olmaz, görmese yüz il seni.

Vijdan bazarda satılmaz.

Vijdanla işleyen gözükölgeli olmaz.

Vüjudu dönüb kimyaya.

Vüjudu bir qepiye deymez.

Vur babam, dövran senindir.

Vur dedim, öldür demedim ki?

Vur deyenle vuran şerikdir.

Vura bilmeyen, daşın böyüyünden yapışar.

Vuran elin var olsun!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 175

Vuran elin direyidir.

Vuran igid dayısına baxmaz.

Vuran öküze allah buynuz vermez.

Vuraram öler, «kiş» deyerem, getmez.

Vurur daşa, çıxır başa.

Vuruşun kor vuruşuna oxşamır.

Ya bağeteyi, ya dağeteyi.

Ya bağayarpağı, ya quzuqulağı.

Ya bil, ya bir bilenden soruş.

Ya bu deveni güdmeli, ya bu dünyadan getmeli.

Ya velveleden, ya zelzeleden.

Ya dalına min, ya dalına mindir.

Ya deve öler, ya deveçi, ya da üstündeki hajı.

Ya deli, ya divane, Behlul danende, Behlul divane.

Ya dövlet başa, ya quzğun leşe.

Ya elimi kes, ya eteyimi.

Ya zor, ya zer, ya şeherden sefer.

Ya keçel Hesen, ya Hesen keçel.

Ya Museyi Kazım, sene demek ne lazım?!

Ya men deyen, ya sen deyen.

Ya öllem, ya qallam.

Ya ölüm, ya dirim.

Ya taxt, ya bext.

Ya telef ollam, ya xelef.

Ya torba yırtılar, ya dağarjıq.

Ya unçu öler, ya deyirmançı.

Ya üz, ya düz.

Ya he, ya yox.

Ya jin, ya şeytan.

Ya şele leleni, ya lele şeleni.

ya lele şeleni basar, ya şele leleni)

Yaba ile dovğa içdim.

Yabılarda qotur yabı merd olar, yorulanda yiyesine derd olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 176

Yabıya rehm etmeyen piyada qalar.

Yava itin yava da küçüyü olar.

Yavan etin şorbası olmaz.

(Yavan etin şorbası da yavan olar).

Yavaş geden yorulmaz.

Yavaş geden çox geder.

Yağ ajı olanda, plov da ajı olar.

Yağ da yese dirilmez, bal da yese dirilmez.

Yağ içinde böyrek kimi üzür.

(yağ içinde üzür).

Yağ tapsa, başına yaxar.

(Yağ tapmısan? – Çek başına!)

Yağ yağ ile qovuşar, yarmalar yavan qalar.

Yağ yaxşı yağdır, hayıf ki, it derisindedir.

Yağ ye, yaxada gez.

Yağı yağ üstünden tökür, yarmanı yavan qoyur.

Yağı od eridir, qarı – gün.

Yağın şorunu çıxardır, sözün şekerini.

Yağış ile yer göyerer, alqış ile er öyüner.

Yağış isladar, gün qurudar.

Yağış altından götürür, boran altına qoyur.

Yağış vurmuşun damjıdan ne qorxusu?

Yağış yağa-yağa küpünü doldur.

Yağış yağanda toyuğa su vermezler.

Yağış yağar, yer doymaz.

Yağışdan qaçan doluya düşer.

Yağışdan qalanı yağmur apardı.

Yağışda düşmenin qoyunu, dostun atı satılsın.

Yağışdan çıxdıq, yağmura düşdük.

Yağışın yağması, evin damması, gelinin doğması.

Yağla yovşan da yeyiler.

Yağla yarma qovuşar, arada soğan büzüşer.

Yağmadı yağış, bitmedi qamış.

Yağmasa da guruldar.

Yad qızına uymazlar, yad qızı zavallı olar.

Yad qızına güvenme, xetakar olar.

Yad gelib qohum olunja, qohum yad olur.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 177

Yaddan yoldaş olunja, yoldaş elden geder.

Yad qohum, ölenejen yad olar.

(Yad qohum, ölenejen yaddır).

Yaz bitirir, yay yetirir, payız getirir, qış itirir.

Yaz var, qış var, ne tükenmez iş var.

Yaz ekinçi, qış dilençi.

Yaz yağışı tez keçer.

Yaz yağışından belli, qız qardaşından.

Yaz kasıbın yorğan-döşeyidir.

Yaz getdi, qış geldi, vay titremek derdi.

Yaz geler, qış geder Ağaqulu, deyirmana boş geler Ağaqulu, dul

arvada xoş geler Ağaqulu.

Yaz geler, qış geder, ördek geler, qaz geder, hamı birleşib gelse,

Balaxanım yalqız geler.

Yaz getirer, qış aparar.

Yaz gününde yola çıxsan, qış gününü gözünün qabağına al.

Yaz gününde terlemeyen qış gününde titreyer.

Yaz günü – pendir çörek yarpıznan.

Yaza çıxartdıq dananı, beyenmez oldu ananı.

Yazan da sen, pozan da sen, heç bilmirem nesen sen?

Yazanı özünden, pozanı özünden.

Yazana baxma, yazdığına bax.

Yazda arpa yeyen at, qışda etini tökmez.

Yazda ayransız olma, qışda yorğansız.

Yazda başı bişenin qışda aşı bişer.

Yazda buza yerikleyen, qışda göbeleye yerikler.

Yazda işlemeyenin qışı sert geler.

Yazda yatan, qışda üşüyer.

Yazda oynayar, güler, qışda ajından öler.

Yazda çalan, qışda oynar.

Yazdan qışa hazır ol.

Yazıq o adamdır ki, yaxşılıq etmir.

Yazıdan qaçmaq olmaz.

Yazılan pozulmaz.

Yazılmayan kitabı vereqlemezler.

Yazın hereketi, payızın bereketi.

Yay işini qışda gör, qış işini yayda.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 178

Yay altında ox gizleder.

Yay var, qış var, hele çox iş var.

Yay qarı kimi ne yarıyıbsan hamıya?

Yay kasıbın hem atasıdır, hem de anası.

Yay gününün yağışı, qış gününün yavanlığıdır.

Yayda kölgede yatan qışda qar üste yatar.

Yayda kölge xoş, qışda çuval boş.

Yayda yanan qışda dilençilik eyler.

Yayda işleyen, qışda dişler.

Yayda ayran tapmayan qışda yorğan tapmaz.

Yayda başı bişenin qışda aşı bişer.

Yayda sefere çıxanda kürk görür.

Yayda kölgede oturan, qışda ojaq axtarar.

Yayda her divarın diri bir evdir.

Yayı çox çekme qırılar.

Yaylağın dağı sağ olsun, qalı da olar, qarsız da, igidin janı sağ olsun,

varlı da olar, varsız da.

Yayın öz sözü var, qışın öz sözü.

Yayın tör-töküntüsü qışın azuqesidir.

Yalan ayaq tutar, doğru bir yanda qalar.

(Yalan ayaq tutar, amma yerimez).

Yalan danışan yanındakını qanmaz yerine qoyar.

Yalan ile dünyanı, gezmek olar, amma qayıtmaq olmaz.

Yalan olmasa doğru yerimez.

Yalan üz qaraldar.

Yalan jüjerer, amma bitmez.

Yalanla plov bişse, deniz qeder yağı menden.

Yalanın ömrü az olar.

Yalanın da endazesi var.

Yalanın axırı yoxdur.

Yalançı kimdir: - Her eşitdiyini danışan.

Yalançı özünün düşmenidir.

Yalançı çox and içer.

Yalançının adına ad inanma.

Yalanınçını evinejen qovarlar.

Yalançılıq üz qızardar.

Yalançının biridir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 179

Yalançının evi yandı, heç kes inanmadı.

Yalançının ipi qısa olar.

Yalançının ipiyle quyuya düşen quyuda qalar.

Yalançının işığı yarıyajan yanar.

Yalançının yaddaşı olmaz.

Yalançının menzili olmaz.

Yalançının sözüne inanma.

Yalvarmaqla donuz darıdan çıxmaz.

Yalqız qazıya geden razı geler.

Yalqız quş yuva salmaz.

Yalqız yeyen süfresini özü yığar.

Yalqız evin söhbeti.

Yalqız evin pişiyidir.

Yaldan tuta bilmeyen quyruqdan heç tuta bilmez.

Yaman baş yiyesine donuz güddürer.

Yaman arvadlı eve daş düşsün.

Yaman arvadın evi jehennemdir.

Yaman arvad, deyingen olar.

Yaman arvad çox danışar, danışmasa savaşar.

Yaman adamın başına daş salsan, çiynine düşer.

Yaman adama heç ne olmaz.

Yaman yeyenin olsun, yaman deyenin olmasın.

Yaman yerde axşamladıq!

Yaman güne sebr eden, yaxşı güne tez çatar.

Yaman günün ömrü az olar.

Yaman külahduzdan yaxşı palanduz yaxşıdır.

Yaman dirlikden ölüm yaxşıdır.

Yaman qonşu adamı rusvay eyler.

Yaman olmasa, yaxşılığın qiymeti bilinmez.

Yaman olan arvad, ev-eşiyini qoyar geder.

Yamanı yada salma.

Yaman oğul – yaman gelin.

Yamanlığa yaxşılıq merd kişinin işidir.

Yamanlığa yamanlıq eleme.

Yamanlıq kime lazım?

Yamanı yaman günde.

Yanan yerden tüstü çıxar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 180

Yanan da (qayınana) ana, yaman da (qayınana) ana.

Yanan anadır, yeyen qaynana.

Yan mene, yanım sene, qurban edim, janım sene.

Yanan öz derdine yanar.

Yanğından çıxdıq, alova düşdük.

Yanğına körükle getmezler.

Yandırdığın şamı söndürme.

Yanmış xırmanın buğdasıdır.

Yansın çırağı, gelsin işığı.

Yanmayanda yanmaz, ha yelle, ha etekle

Yanlış hesab Bağdaddan qayıdar.

Yanında yatdı, palçığa batdı.

Yanığın neyi var ki, yoluğa ne versin?

Yandırdığın yovşan, ovladığın dovşan.

Yar qadasın yar alar.

Yar derdini yar çeker.

Yar bizden geje getdi, bilmedim neje getdi.

Yar getdi, yeri qaldı.

Yar yarı görer, üreyi odlanar.

Yanşağı jehenneme atdılar, dedi: - Odunun yaşdır.

Yar menimle yar olsun, kol dibi diyar olsun.

Yara var bağlarlar, yara var dağlarlar.

Yara sağalar, yeri qalar.

Yaraqsız igid, buynuzsuz qoç kimidir.

Yaralı quşa daş atmazlar.

Yarı gör, özün danış, ev yıxar ara sözü.

Yarımadıq odundan, kor olduq tüstüsüden.

Yarımadıq yarıtmazdan.

Yarası avand olanın tebibi qabağına çıxar.

Yarımçıq bilmekden, heç bilmemek yaxşıdır.

Yarın qedrini yar biler, ne biler her divane.

Yarın yara sovqatı, bir deste bulaq otu.

Yarpaq altda gezendir.

Yat qara öküzüm, yat, borj veren geler, ya seni aparar, ya meni.

Yatağan aslandan gezeyen pişik yaxşıdır.

Yatan aslan olsa da, fürset oyağındır.

Yatan daşın altına su keçmez.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 181

Yatan ilanın quyruğunu basma.

Yatan iti oyatma (dindirme).

Yatan öküze yem yoxdur.

Yatanın ayıqdan xeberi olmaz.

Yatar-yatar, başı şişer, duranda bitin axtarar, Eti verer pişiye,

qonşunun itin axtarar.

Yatsan yuxuna da girmez.

Yatıb yuxuda halva görüb.

Yatmışı yatmış oyada bilmez.

Yatma kudu, bostana dovşan girib!

Yatmağa qaya kölgesi, eger ki marı olmasa...

Yaxşı ad dövletdir.

Yaxşı adamın yaxşılığı deyer dar günde,

Yaman adamın yamanlığı, deyer her günde!

Yaxını qoyub uzaqdan danışma.

Yaxşı adam yavan çöreye dözer, yaman adamı yağlı çöker de üzer.

Yaxşı ata bir qamçı, yaman ata - min qamçı.

Yaxşı at köhne çulun altında da biliner.

Yaxşı at yemini artırar, yaman at qamçısını.

Yaxşı atları, yaxşı kişiler minib getdiler.

Yaxşı arvadlı ev jennetdir.

Yaxşı arvad erini bey eyler, yaman arvad – zay.

Yaxşı qızdan yaxşı gelin olar.

Yaxşı dost yaman günde melum olar.

Yaxşı dost qardaşdan ezeldir.

Yaxşı demişler: her şeyin xiridarı gerekdir!

Yaxşı qessab etin yaxşısını axıra saxlar.

Yaxşı iş heykel kimidir, her yerden görüner.

Yaxşı atadan pis oğul?!

Yaxşı it ele düşmez.

Yaxşı igid dalı gözler, yaxşı at qabağı.

Yaxşı igidin adını eşit, üzünü görme.

Yaxşı işçi seliqesinden biliner.

Yaxşı işe allah zamindir.

Yaxşı ekinçi xerjini yerden çıxardar.

Yaxşı ele yaxşıdır, çalış yamanı yaxşı ele.

Yaxşı dostları qılınjla da ayırmaq olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 182

Yaxşı getmeyinje qedri bilinmez.

Yaxşı ki, var yavan çöreye dözer, yamanı yağlı xörek de üzer.

Yaxşı yoldaş yaman günde tanınar.

Yaxşı, yoldaş gej tapılar.

Yaxşı yaxşılığın deyilir, yaman – neyin deyilir?

Yaxşı yarağı var idi, Hemzelide qaldı.

Yaxşı-yaman, keçdi karvan.

Yaxşı-yaman, qoy jibine, berk saxla.

Yaxşı yalan, lap yalan, fili uddu bir ilan.

Yaxşı yoldaş uzun yolu qısaldır.

Yaxşı mesel göze girer.

Yaxşı mal öz-özünü işe verer.

Yaxşı mal yerde qalmaz.

Yaxşı günün döş ağrısı, yaman günün diş ağrısı?

Yaxşı günün yoldaşı, yaman güne düşdüm, gel!

Yaxşı gün jennetdir, yaman gün jehennem.

Yaxşı güne dözmeyen yaman güne heç dözmez.

Yaxşı günde yağlı çöreyi beyenmeyen, yaman günde quru çöreye

salam verer.

Yaxşı günde yad yaxşı, yaman günde vay qardaş!

Yaxşı saxla adını, bednamçılıq el gezer.

Yaxşı övlad ata-ananın ferehidir.

Yaxşı olarsa - allahdan, pis olarsa – şeytandandır deyerler.

Yaxşı olanda – xanımdan, pis olanda – kenizden.

Yaxşı ovçunun toruna ov öz ayağı ile geler.

Yaxşı oğul neyler ata malını?

«Yaxşı oğlan» kend yerinde yaxşı adama demezler.

Yaxşı meslehet her şeyden yaxşıdır.

Yaxşı şeylerin yolu tapdaq olar.

Yaxşı şeye gül ki, başına gelsin.

Yaxşı xörek qalınja, pis qarın yırtılsın.

Yaxşı hörmet dövletden yaxşıdır.

Yaxşı ele yaxşıdır.

Yaxşı timsal yüz yönsüz sözden yaxşıdır.

Yaxşı tajir malın hamısını birden bazara çıxartmaz.

Yaxşı söyle, yaxşı eşit.

Yaxşıya qoşulan çuvalına un doldurar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 183

Yaxşılıq qeribdir – tanınmaz.

Yaxşılıq qapı açar, mehebbet bu qapıdan içeri girer.

Yaxşılıq ve doğruluq, her ikisi birdir.

Yaxşılıq bilmeyen adam adam sayılmaz.

Yaxşılıq ayaq açıb gezendir.

Yaxşı ki, dünyada yaxşı varmış, yoxsa dünya terk olardı yaman elinden.

Yaxşıya yaxşı de, yaxşılığı artsın, yamana yaxşı de, yamanlığı qayıtsın.

Yaxşıya yaxşı deyerler, yamana – yaman.

Yaxşılıq yaxşılıq getirer, yamanlıq neye gerekdir?

Yaxşılıq itmez.

Yaxşılıq isteyen qabaqja behin verer.

Yaxşılıq iki terefli olar.

Yaxşılıq ele ki, başına gelsin.

Yaxşılıq ele, at deryaya, balıq bilmese, xaliq biler.

Yaxşılıq ele, minnet qoyma.

Yaxşılıq eden yaxşılıq görer.

Yaxşılıq eleyib bir şey umursansa etmesen yaxşıdır.

Yaxşılığı bilmeyene yaxşılıq etme.

Yaxşılığın ejri (evezi) geler.

Yaxşıları yer tanıyar.

Yaxşılığa yaxşılıq her kişinin işidir.

Yamanlığa yaxşılıq merd kişinin işidir.

Yaxşılığa yaxşılıq – kor eşşeye samanlıq.

Yaxşılığa yaxşılıq ele, pisliye pislik eleme.

Yaxşılığa yamanlıq olmasaydı, qara öküze bıçaq olmazdı.

Yaxşılıq yerde qalmaz.

Yaxşılıq yolunu gösteren adam yaxşılıq eden adama beraberdir.

Yaxşını yada verme – hayıfdır, yamanı yada verme – ayıbdır.

Yanındakı elef, uzaqdakı arpadan yaxşıdır.

Yaxına erinir, uzağa yüyürür.

Yaxın yere yük daşıyır.

(Yaxın deyirmana yük daşıyır).

Yaş ağaj tez eyiler.

Yaş kessen, baş kessen, quru yaşar.

Yaşı yetmiş işi bitmiş.

Yaşayarıq, görerik!

Yaxşı ne, başı ne!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 184

Yaşa-yaşa – gör tamaşa.

Yaş yaşadıqja, ağıl başa geler.

Yaş odun satmayıbsan ki, niye qorxursan?!

Yaş da quru oduna yanar.

Yaşından qabaq danışma.

Yaşını çevirerler, qurusunu yığarlar.

Yaşına baxma, başına bax.

Yaşılbaş göllerde üzer.

Yaşı çox, ağlı yox.

Yaşına-yaşına çıxdı ojaq başına.

Yeddi ayda bir qarış, bir ayda yeddi qarış?!

Yeddi arxın suyunu bir arxa jalayır.

Yeddi qonşu bir qazana möhtajdır.

Yeddi qurda bir çarıq neylesin?

Yeddi göyde bir ulduzu yoxdur.

Yeddi mehelleden qovulmuş it kimidir.

Yeddi mehelleye çörek verir.

Yeddi molla, bir emmame!

Yeddi fersiz oğuldan bir ferli qız yaxşıdır.

Yeddisine «Gülüstan»ı oxuyan, yetmişinde başa düşer.

Yeddisinde ne idi ise, yetmişinde de odur.

Yediyin özün üçün qalsın, gördüyünden danış.

Yezidin Şame getmesi doğru oldu.

Yeyen bilmez, doğrayan biler.

Yeyen qurtardı, yalayan qurtarmadı.

Yeyende çeyne, danışanda fikirleş.

Yeyersen qaz etini, görersen lezzetini.

Yeyersen qüvvetin artar, verersen hörmetin.

Yeyersen qismetindir yemezsen – özün bilersen.

Yeyersen şordan-mordan, işlersen ordan-burdan,

yeyersen etden–metden, işlersen berkden-berkden.

Yeyib-içib, dünyadan kem köçüb.

Yeyib-içib, ezizleri yadına düşüb.

Yeyin geden yol kesmez.

Yeyin at özüne qamçı vurdurmaz.

Yeyilenim yeyilir, qonağım küsülü gedir!

«Yeyirsen?» – xesteye deyerler.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 185

Yeke başın faydası yoxdur, içinde beyin gerek.

Yel aparan yelinki, yerde qalan menimki.

Yel bele esse, balta bele kesse, vay menim halıma.

Yel vurur, çalır, yengeler oynayır.

Yel qayadan ne aparar?

Yel esende yellener, yol görende yollanar.

Yel esib, qoz tökülüb.

Yel ile gelen, sel ile geder.

Yel üfürdü, su köpürdü.

Yele tüpüren üzüne tüpürer.

Yemeyenin malını yeyerler, ölüsünü de söyerler.

Yemekle doymadın, yalamaqla doyajaqsan?

Yemeyin qulu, işlemeyin xestesi olma.

Yemeyin dadı duzdadır, dünyanın dadı gözde.

Yemeyin ustası, işlemeyin xestesi.

Yemeyini yalnız yeyen, yükünü özü qaldırar.

Yemelidir saxla, yemeli deyil tulla.

Yememisen qaz etini, ne bilersen lezzetini?!

Yemese elli il besdir.

Yemiş vaxtı xırçının qulaqları kar olar.

Yemlik imiş, duz imiş, sen de batır, sen de ye.

Yemsiz torbaya at gelmez.

Yer ayrılsaydı, yere girerdim!

Yer altından yasa gedenlerdendir.

Yer beyin, yurd xanın, işle ha çıxsın janın.

Yer var danışarlar, yer var sözü udarlar.

Yer qatı, göy qatı, hardan oldu, avandı?

Yer qulaqlı olar.

(Yerin qulağı var).

Yer yarılsa, yere girerem.

Yer yiyesiz olanda, donuz tepeye çıxar.

Yer oturan kişi ile şereflener.

Yerde yatan yumurta, göyde uçan quş olar.

Yerden göbelek çıxmayıb ki?!

Yerden göye küp düzseler, bir-birine bend etseler, altdan birini

çekseler, gel onda gupbultuya bax.

Yere vurdun, başıma vurdun!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 186

Yere düşmekle gövher qiymetden düşmez.

Yeriyen at yemini özü artırar.

Yerin altını da bilir, üstünü de.

Yerim dardır, oynaya bilmirem.

Yerin yeddi qatından keçir.

Yerişine haram qatma.

Yerler o yerler, görünmez oldu eller.

Yerli, yersiz – sizden yeyirik.

Yersiz geldi, yerli qaç.

Yetene yetir, yetmeyene daş atır.

Yetim ağlağan olar.

Yetim qızsan, qıvrıl yat.

Yetim yere baxar, ürek yaxar.

Yetim malı oddan yaman yandırar.

(Yetim malı oddur, yandırar).

Yetime dediler: - Kimi sevirsen?

edi: - Mene çörek vereni!

Yetime öyüd veren çox olar, çörek veren az.

Yetimi doydur, ne olajağını düşünme.

Yetimin ağzı aşa çatanda, başı daşa deyer.

Yetimin hamamda anası çox olar.

Yetmiş qabdan su içib.

Yetmiş iki dereden su getirer.

Yeher ata yük olmaz.

Yeher atın belinde hemişe qalmaz.

Yeher gah atın belinde gezer, gah at yiyesinin.

Yiyesi olan eşşeyi qurd yeyer.

Yiyesine baxarlar, atını nallarlar.

Yiyesine baxıb, mıxını çalıb.

Yiyesini seven itine çörek verer.

Yığma den üçün xırman açılmaz.

Yığılaq biz araya, melhem qoyaq yaraya.

Yırtıq böyük, yamaq kiçik.

Yırtıjı aslan zülmkar şahdan yaxşıdır.

Yırtıjı quş dimdiyinden bellidir.

Yırtıjı quşun etin yemezler.

Yırtıjı quşun ömrü az olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 187

Yıxıl dünya bas meni, gözüm görmesin seni.

Yıxılan ağaja balta çalan çox olar.

Yıxılan yıxıldığı yerden qalxar.

Yıxılan yıxılana yoldaş olar.

Yıxılana xenjer qaldırmaq namerdlikdir.

Yıxılanı vurmazlar.

Yıxılanın qanlısıdır.

Yıxılanın dostu olmaz.

Yıxılmasa dikelmez.

Yovşan olub arxanda dovşan yatınja, palıd ol kölgende sürü yatsın.

Yovşan beslemekle çemenzar olmaz.

Yol üste oturmazlar.

Yol bilmirsen, yola gel.

Yol böyüyündür, su kiçiyin.

Yol haramısı ol, yoldaş haramısı olma.

Yol hemişe bostan kenarından düşmez.

Yoldaş yoldaş ile ten gerek, ten olmasa gen gerek.

Yoldaşı evden götür, quşu – yuvadan.

Yoldaşı yolda tanı.

Yoldaşı yoldaşdan soruşarlar.

Yoldaşın sözüne inan, özünkünde dayan.

Yoldaşın qarğa olsa, yediyin ne olar?

Yoldaşın yaxşı olsa, uzun yol yaxın olar.

Yoldaşını mene de, senin kim olduğunu deyim.

Yol ile geden yorulmaz.

Yol yerimekle alınar.

Yola beled olan büdremez.

Yola körpü sal.

Yola çıxan yolda qalmaz.

Yolda yoldaş, evde qardaş.

Yoldan qal, yoldaşdan qalma.

Yoldan ireli – yoldaş, evden ireli – qardaş.

Yoldan keçene yumaq sarıtdırır.

Yoldan çıxır, yolunu azmır.

Yoldan çıxmaq eyib deyil, yola gelmemek eyibdir.

Yoldan çıxsan, elden çıxma.

Yollar-yamajlar sürülerin dırnağıdır.

Yolsuzu yola tapşır.

Yolu yaxın – yükü yüngül.

Yolu qardaşla keserler, meşeni – mişarla.

Yolun boş olmasın.

Yolunu su ile başlar.

Yoluxda ne var, qırığa ne versin.

Yolçu yolda gerek.

Yolçudan yolçuya pay düşmez.

Yolçuya yol gerek, qurbağaya – göl.

Yolçuluğa (dilençiliye) geden torbasının çiynine atar.

Yolçunu yoldan elemezler.

Yorğa at da herden büdrer.

Yorğan-döşek sözü, yorğan-döşekde qalar.

Yorğanına bax (göre) ayağını uzat.

Yorğun eşşeye «hoşa» xoş geler.

Yorğunluğu o dünyada alajaqsan.

Yorulmuş ata qamçı vurarsan, şıllaq atar.

Yorulmuş eşşek menzili yaxın ister.

Yorulmuş öküz «oho»nu allahdan ister.

Yox yerden Ezrail de jan ala bilmez.

Yox yerden istemezler.

Yox olsun yoxsulluq, varlığa – ne darlıq?!

Yoxa qelem işlemez.

Yoxa çare yoxdur.

Yoxdan allah da bezardır.

Yoxdan bir şey çıxmaz.

Yoxdur, janım rahatdır.

Yoxsul arpa tapar, saxlamağa yer tapmaz.

Yoxsul, oduna da yoxsul, suya da yoxsul?

Yoxsul öz vilayetinde qeribdir.

Yoxsulluq varlılıqdan yaxşıdır.

Yoxsulluq ile qojalıq düşüb bir yere.

Yoxsulluğa düşmeyen varlılığın qedrini bilmez.

Yoxsulun dili gödek olar.

Yoxsulun evinde demir tapılmaz, itinin adını gümüş qoyar.

Yoxsulun (yoxun) üzü qaradır.

Yuvanı erkek quş tiker.

Yuyuju deyer: - Mürdeşirem, yuyuram, ister ölü jennete getsin, ister

jehenneme.

Yumru qaya, yumru daş, keçel baş.

Yumurta getirmir, qayğanaq isteyir.

Yumurta toyuğun jerimesidir.

Yumurtada tük bitmez.

Yumurtadan yun qırxır.

Yumurtana göre qaqqılda.

Yumurtanı halqadan keçirdir.

Yumurtlamadı, falını da yedi?

Yumurtası ters düşüb.

Yumşaq döşek salan, axırda quru yerde yatar.

Yun darayaram kelef olar, qız doğaram xelef olar.

Yunu var, unu yox.

Yurddan çıxsan da, elden çıxma.

Yurdumun, milletimin ağ gününü görmeyenin, başqa bir söz demirem

- gözlerine qan gelsin.

Yusif bazarıdır, her kesin metahı varsa, getirsin.

Yuxarı baxıb qem eyleyinje, aşağı baxıb dem eyle.

Yuxarı başda yer yoxdur, aşağı başda oturmur.

Yuxarı eve baxıb, aşağı evi yıxma.

Yuxarı tüpürürem – bığ, aşağı tüpürürem – saqqal.

Yuxarıda allah, aşağıda sen.

Yuxu, yuxu getirer.

Yuxu ölümün qardaşıdır.

Yuxuda balıq gören, yastığının altını yoxlar.

Yuxuda gözel görmek yaxşıdır, oyanmaq olmasaydı.

Yuxuya etibar yoxdur.

Yuxusu ağır adamdır.

Yuxusunda da görse xeyre jalamaz.

Yüz biliyin olsa da, bir bilenle danış.

Yüz bire qoşulmaz, bir yüze qoşular.

Yüz «vur» deyenden bir vuran yaxşıdır.

Yüz qayğı bir borju ödemez.

Yüz eşitmekden bir görmek yaxşıdır.

Yüz iyne yığsan, bir çuvalduz olmaz.

Yüz il gerek qanqal otlayasan ki, ağzın deve ağzına oxşasın.

Yüz il sel gelse ovmaz, bir gün derd gelse – ovar.

Yüz ilin ibadetinden bir günün sexaveti.

Yüz mamaça yığılsa, gün doğana düşer.

Yüz namerd bir merde qurban olsun!

Yüz namerd bir merdi evez etmez.

Yüz namerdin çöreyin doğrasan, kasa dolmaz.

Yüz olsun, düz olsun.

Yüz ölç, bir biç.

Yüz soraqdan birine hay vermir.

Yüz xelbirlenib bir elden çıxajaq.

Yüyüren – büdrer.

Yüyüren yıxılmağına baxmaz.

Zalıma rehm etmek, mezluma zülm etmekdir.

Zalımın zülmü yadında qalmaz.

Zalımın ömrü az olar.

Zaman axıb gedir, amma her işini qurtarıb getmir.

Zaman bir nehrdir axar, durmaz.

Zaman zamana uymaz.

Zaman ile hesablaşmaq gerek.

Zaman keçer, söz qalar.

Zaman pul deyil, onu qaytarmaq olmaz.

Zaman sebirlidir.

Zahid buraxıb mescidi meyxaneye gelmez.

Bayquş yaranandan beri virane üçündür.

Zatı qırıqdır.

Zatına da, südüne de beledem.

Zahid meni aldatma, cehennemde od olmaz, onlar ki, yanırlar, odu

burdan aparırlar.

Zahidin bir barmağın kessen, döner haqqdan qaçar!.

,Zahirden batine yol var.

Zahiri gözellik müveqqetidir.

Zahiri gözel, batini-çirkin.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 191

Zelzeleni gören yanğına razı olar.

Zemane adamı deyil.

Zemane adamı öyredir.

Zemane deyişdikce adamlar da deyişir.

Zemane ile hesablaşmaq gerekdir.

Zemaneye uymaq gerek.

Zenburun devesidir.

Zengbar talanı deyil ki?!Zer qedrini zerger biler.

Zer ile olan, zor ile olmaz.

Zerd bezerekden (ketan toxumundan) yağ çıxardar.

Zerer zeherden acı olar.

Zerer oddan yamandır.

Zererden qorxan dükan açmaq.

Zererden qorxan xeyr görmez.

Zererin bir başı var.

Zererin yarısından qayıtmaq da xeyirdir.

Zeri de var, zoru da.

Zerger dükanının tozu da qızıl olar.

Zerle gözellik almaq olmaz.

Zerre qeder iman, dünya qeder günah.

Zeruret insana her şeyi öyreder.

Zerrece eşqi olanın deryaca tabı gerek.

Zeher zeheri öldürer.

Zexiresin (erzağın) fikr eyleyen peşiman olmaz.

Zeher gelende acı qaçar.

Zehmet yemek istemir, amma özü yedirdir.

Zehmet olan yerde qeybet olmaz.

Zehmet-torpaqda, nemet-süfrede.

Zehmet çeken bal yeyer.

Zehmet çekmeyen rahatlığın qedrini bilmez.

Zehmeti meşşate çeker, lezzeti damad aparar.

Zehmetle yeyilen acı soğan, minnetle yeyilen baldan şirindir.

Zehmetsiz iş olmaz.

Ziyan ağudan acıdır.

Zimistan çekmeyen bülbül baharın qedrini bilmez.

Zindan olub altda qalmaqdansa, çekic ol, üstde ol.

Zindana sebr eyleyen, axır taxta çıxar.

Zireye getdin çörek götür, Zireden çıxdın ayaq götür.

Zirek quş dimdiyinden teleye düşer.

Zireklik comerdlik getirer.

Zirem sene su verrem, bu gün verrem, sabah verrem, özüm billem.

Zireni Kirmana aparır.

Zopa doğrusunu dedirder.

Zor qapıdan girende, dad bacadan çıxar.

Zor ile köpek sürüye getmez.

Zor ile gözellik olmaz.

Zor gelende qanun qaçar.

Zor oyunu pozur.

Zora dağlar dayanmaz.

Zora xanların da borcu var.

Zorlu-zorlu, çaxmaqdı, qozdu, evvelden eşqi vardı indi vurdu soyudu.

Zoren tebib olmaz.

Zorla geden köpek qoyuna fayda vermez.

Zehnim kor olub.

Zurna görür-zurnaya yapışır, def görür-defe.

Zurnada pişro olmaz, bextine ne çıxsa çal.

Zurnanı versen naşı eline, gen terefden püfleyer.

Zurnanın sesi uzaqdan xoş geler.

Zurnaçı defli olar.

Zurnaçı zorunu püfüne verer.

Zurnaçı oğlu zurnaçı olar.

Zurnaçının göz neyine gerek?Zülm erşe dayanıb!Zülm yerde qalmaz.

Zülm ile abad olan, bir gün geler berbad olar.

Zülm ile berbad olan, edl ile abad olar.

Zülmet daşıdır: götüren de peşmandır, götürmeyen de.

Zülmün axırı olmaz.

Zınqırovlu deve itmek.

Zınqırovu pişiyin boynuna kim asacaq?