Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

İlan ilanı vurmaz.

İlan yatar, düşmen yatmaz.

İlan yolu eyri geder, yuvasına düz geder.

İlan yeddi qardaş olar.

İlan yeyib ecdaha olub.

İlan yerisin, balası da dalınja.

İlan kimi qıvrılır.

İlan öz qonşusunu sanjmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 95

İlan torpağı mürur ile yeyer.

İlan ulduz görmese ölmez.

İlan üzden xal-xal olur, insan içeriden.

İlan çıxdığı bajanı yaxşı tanıyar.

İlana ağunu kertenkele verer.

İlana balası qenim olar.

İlanı yaralı buraxmazlar.

İlanı yuvasında öldür.

İlanı görene lenet, görüb öldürmeyene lenet, öldürüb basdırmayana

lenet!

İlanı özge eli ile tutur.

İlanı sen tut, men gözünü çıxardım.

İlanın ağına da lenet, qarasına da.

İlanın ayağını, qarışqanın gözünü, mollanın çöreyini, heç kes

görmeyib.

İlanın başı ağrıyanda, yolun ortasında yatar.

İlanın başını özge eli ile ez.

İlanın quyruğunu basmasan sanjmaz.

İlanın quyruğunu yox, başını ezerler.

İlanın zehlesi yarpızdan geder, o da biter yuvasının ağzında.

İlqar imandadır.

İlqarından dönen namerddir.

İlk atılan daş uzaq geder.

İlkin var – mülkün var.

İlin axır çerşenbesi kimiye düşer, kimiye yox.

İller qojaltmaz insanı, qüsse qojaldar.

İlmenin ujunu tutanda iş yoluna düşer.

İnsan qojaldıqja aynaya baxmağı az ister.

İnsan daşdan berk, gülden zerifdir.

İnsan dostunu, düşmenini tanımalıdır.

İnsan döyüş meydanında tanınar.

İnsan insana lazım olar.

İnsan gerek insana gerek olsun,

İnsan gerek her an gerek olsun.

İnsan olmayan insan qedrini bilmez.

İnsan mexluqatın eşrefidir.

İntelligent Hesen!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 96

İnsan sey ve qeyreti ile tanınar, bezeyi ile tanınmaz.

İnsan xain olmasa, heyvan damğanı neyler?

İnsan çiy süd emib.

İnsanı yaşadan arzu ile ümiddir.

İnsanı şöhretlendiren emelidir.

İnsanın bir özü, bir sözü.

İnsanın delisi daşa güj eyler, öküzün delisi – başa.

İnsanın dili sandıq, dodaqları qıfıl olmalıdır.

İnsanın eti yeyilmez, derisi geyilmez, anjaq şirin dili gerek!

İnsanın zilleti de, izzeti de öz elindedir.

İnsanın gözünü bir ovuj torpaq doyurar.

İnsanlar danışmaqdan qalanda, daşlar danışmağa başlar.

İntiqam almağa telesme.

İlxıçının qazanjı havayı minmekdir.

İndi iter, yengede biter.

İndiyejen yeddi kefen çürüdüb.

İndi ki, nisyedir, astarını gülü-xendan ele.

İneyi iten soraq eyler.

İneyi olana nisye dol vererler.

İneyin buynuzuna baxarlar, qızın – üzüne.

İneyin üzüne bax, südünü sağ.

İnek kimi süd vermeyen, öküz kimi kotan sürer.

İnek su içer – süd olar, ilan su içer – zeher.

İnsaf qanunların anasıdır.

İnsaf dilin yarısıdır.

İnsafı olmayanın imanı da olmaz.

İpek neje xar olub, eşşeye çuval olub!

İpin uzunu yaxşıdır, dilin qısası.

İpini eşibler.

İrz (ismet) insanın qanbahasıdır.

İrz puldan qiymetlidir.

İsa öz yerinde, Musa öz yerinde.

İsa tek kişiye, verib bir eşşek, eşşek tek kişiye __________verib min köşek.

İslandıq, quruduq, sel bize neyler?

Qarlı dağdan aşsaq yel bize neyler?

İslanmışın yağışdan ne arı (pakı)?

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 97

İslanmış jüjeye dönüb.

İsraf haramdır.

İstedi qaşın düzelde, vurdu, gözün çıxartdı.

İstediyim yar idi, yetirdi perverdigar.

İstediyini söyleyen, istemediyini eşider.

İsteyenin bir üzü qara, vermeyenin iki üzü.

İsteyirsen bal-çörek, al eline bel-kürek.

İsteyirsen qojalıqda hörmetin olsun javanlıqda qojalara hörmet ele.

İstek gözde olar.

«İstemirem» deyenden qorx.

İstemirem heyvasını, narını, qoy desinler: «Şahbudağın bağı var!»

İsterem dosta varam, elim boş, üzüm qara.

İsti seven tüstüsüne dözer.

İsti-soyuq bilmir.

İsti çörek tendirden, minneti yox pendirden.

İt adına alır, özü yeyir.

İt aya hürer, başına bela getirer.

İt aparan olsun!

İt araba kölgesinde yatar, ele biler öz kölgesidir.

İt ardına düşen, leş üstüne çıxar.

İt balası it olur.

İt bilir xurjunda ne var, çoban da bilir ite ne verejek.

İt bir olar, yoxsa bir sürü?!

İt bir parça çöreye de qane olar.

İt qorxduğu yere hürer.

İt quduranda yiyesini de qapar.

İt qulağını kesenden qorx.

İt qursağı yağ götürmez.

İt deveye hürer, deve eşitmez.

İt de getdi, ip de getdi.

İt dem vuran ayranı kim içejek?!

İt demirçi dükanından ne aparar?

İt defterinde adı yoxdur.

İt de öz qapısında ağadır.

İt ezabı çekir.

İt elinden sümük gemirmek olmur.

İt el çekdi, molla el çekmedi.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 98

İt eppeye heris olar, uşaq – mehebbete.

İt yanına bey kimi, bey yanına it kimi.

İt ilxısı - köpek sürüsü.

İt it ile boğuşdu, yolçuya gireve düşdü.

İt it ile dalaşanda, qurd körpünü aşar.

İt ite buyurar, it de öz quyruğuna.

İt itin quyruğunu basmaz.

İt de öz yediyini qusar.

İt yiyesini tanımır.

İt kimi quyruq bulayır.

İt kimi yeddi janı var.

İt kimi ne yeyer, ne yedirder.

İt kökündeyem, kelle-paça ütürem.

İt kölkesinden qorxar.

İt getdi, qurd geldi.

İt nedir ki, yunu ne olsun?

İt ne görsün, ne de hürsün.

İt oğludur, qurd basır.

İt oyun ile, qurd qoyun ile.

İt olsun, komasında hürsün.

İt olsun, yiyesinin qapısında olsun.

İt otaran nevesidir.

İt özüdür, qurdu mene gösterir.

İt özü nedir ki, südü ne ola?

İt pişik ile yola getmez.

İt pişik kimi yola gedirler.

İt sümüyü ölçüb udar.

İt, sümüyü sevine-sevine udar, tamaşadır xirtdeyine gelende.

İt sümsümmekden el çekmez.

İt ular, payını geser.

İt ular, üstüne (sürüye) qurd getirer.

İt hardan tapa iki eppeyi, birini başı altına qoya, birini yere.

İt hürdü, çerçi geldi, ele bildim, elçi geldi.

İt hürer, karvan geçer.

İt hürmese de, quyruğu çömber gerek.

İtden qurtardıq, qurda rast geldik.

İtden küçük olar, qoyundan – quzu.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 99

İtden olar – it köpek oğlu.

İtden utanmasan, sahibinden utan.

İtden çox çarıq yığan olmaz, yene ayaqları yalındır.

İte atmağa daşı yoxdur.

İte bax, qarpızdan pay isteyir!

İte dediler: - Günde neçe defe döyülürsen?

Dedi: - Merdimazara rast gelmekledir!

İte dediler: - Ne üçün hürürsen?

Dedi: - Canavarı qorxutmaq üçün.

Dediler: - Ne üçün quyruğunu bulayırsan?

Dedi: - Canavardan qorxuram.

İte de bir çörek borjludur.

İte ümid bağladıq, hürmeyib evimizi yıxdı!

İte hörmet ederler – yiyesi xatirine.

İte hürmek qalar.

İti qaçan atı mehmizlemeyin menası yoxdur.

İti qışqırtmasan hürmez.

İti quyruğundan bağlasan durmaz.

İti qurddan seçende gel!

İti dalıma almışam – qurd qorxusundan.

İti ite boğdurarlar.

İti itmiş çobana dönüb.

İti yiyesine tanıtdırma.

İti görüm, qurdu görüm, onu görmeyim.

İti mesjidden qovan kimi qovdular

İti öldürene sürütdürerler.

İti sahibine tanıtdırırsan?

İtib, axtaranı yoxdur.

İtimin qurd dayısı.

İtin ağzına sümük verdiler.

İtin ağılsızı qayqanaqdan pay umar.

İtin adını çekdin, ağajı eline al.

İtin ayağın basarsan, seni qapar.

İtin alası çaqqalın dayısıdır.

İtin axmağı tula olar.

(itin axmağı tula olar, atın axmağı – yorğa).

İtin ajığı quyruğundan biliner, atın ajığı – qulaqlarından.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 100

İtin boynuna jiyer asma.

İtin qabağından qalanı alsan yemez.

İtin qohumu it olar.

İtin qudursun, çaqqal!

İtin quyruğunu qelibe salsan düzelmez.

İtin dilini bilir.

(itin dilini bilir, jehennemin yolunu).

İtin dirisi nedir ki, ölüsü ne ola?

İtin duası qebul olsa, göyden et yağar.

İtin eblehi qaysavadan pay umar.

İtin etini yeyerem, qessabın minnetini çekmerem.

İtin könlüne qalsa, günde bir leş yeyer.

İtin peşesi hürmekdir.

İtini haya öyretme, qonşunu – paya.

İtler bize, qurdlar bize, sağsağanlar çırtlar bize.

İftira dağdan ağırdır.

İçdim üzüm suyunu, tökdüm üzüm suyunu.

İç dediler, çeşmeni qurut demediler.

İçim meni yandırır, bayıram özgeni.

İçme namerd elinden su abi-heyat olsa da.

İçme çaxırı, açar paxırı.

İş adamı beyan eyler.

İş adamın jövheridir.

İş bajaranın, aş yeyenindir.

İş başqa, söz başqa.

İş başdan aşıb.

İş başından aşınja, dövlet jibinden daşar.

İş bilen müşkülde qalmaz.

İş işden keçib!

İş danışıqdan keçer.

İş elinden yemeye hesret janım.

İş igidler başına geler.

İş ereb sajına döndü.

İş ile zarafat olmaz.

İş içinde iş var.

İş işi açar.

İş yiyesi işde gerek!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 101

İş yuxu görende deyil, yuxu yozandadır.

İş kelefin ujunu tutmaqdadır.

İş görenindir.

İş olan yerde nöqsan da olar.

İş terse gelende ter halva diş çıxardar.

İşe bağlı – zehmete bağlı.

İşe bax, ağılsız ağıllının başına ağıl qoyur.

İşe bax, ala qarğa şux terlanı beyenmir.

İşe bax, sular baş yuxarı axır.

İşe getmeyen oğlum olunja, jüte geden öküzüm olsun.

İşe xor baxma, boynuva torba taxar.

İşi allaha qalıb.

İşi düşende arar meni, işim düşende qovar meni.

İşi endazede gör.

İşi işe bend ele, gören desin ha bele!

İşi haletle görerler, höjetle görmezler.

İşim şuluqdur.

İşin düşdü arvada, ölen gününü sal yada.

İşin düşdü qazıya, özün döndün tazıya.

İşin düşdü sarıq başa, başın deyer daşdan daşa, yapışginen eyri xışa,

get o başa, gel bu başa.

İşin janını iş alar.

İşine yaxşı baxarsan, iş de sene yaxşı baxar.

İşıq üzü görünmür.

İşığa kor baxım!

İşığa gelirler!

İşığı var, istisi yox.

İşle – dişle.

İşle nöker kimi, ye ağa kimi.

İşleyen atı tövlede bağlasan jengi olar.

İşleyen açar parıldar.

İşleyen demir pas tutmaz.

İşleyen dişler, işlemeyen kişner.

İşleyen inji taxar, işlemeyen yandan baxar.

İşleyen olsun, iş tapılar.

İşleyenle işlemeyeni bir ayağa yazmazlar.

İşlek keçel qız ere geder, pinti – gora.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 102

İşlemeyen dişlemez.

İşlemek adamı safa çıxardar.

İşlemek derdinden yemeye hesret janım.

İşlerin mayası o tünbetündür.

İştaha diş altındadır.

İşsizlik arsızlıq getirer.

İşsizlik yoxsulluğun anasıdır.

İşçi işde gerek!

Kabab qanlı, igid janlı.

Kababı köz öldürer, igidi söz.

Kamal ata kürki deyil ki, irs ile övlada keçe.

Kamil adam az danışar.

Kamil bağban çeker bağın sefasını.

Kamil insan kelamından belli olar.

Kamil ovçu boşuna gülle atmaz.

Kankanın vesiyyeti – qızıl öküzdür.

Kar dedi: - Ses gelir!

Kor dedi: - Odur, gelirler!

Çolaq dedi: - Durun qaçaq!

Lüt dedi: - Qaçmayın, meni soyarlar!

Kar eşitdiyini, kor tutduğunu buraxmaz.

Kar eşitmez, yaraşdırar, kor görmez, quraşdırar.

Kar iki defe güler.

Kar könlündekini anlar.

Kar özüne serf eleyeni eşider.

Kar üçün iki defe azan verilmez.

Karın qulağına taxta tıxadılar, dedi: - Bu taqqıltı haradan gelir?

Kasa sındı, ya jingildedi.

Kasanı menim başımda sındırır.

Kasıb bajını varlı qardaş istemez.

Kasıb, itinin adını gümüş qoyar.

Kasıb geyende __________soruşarlar:

- Haradandır?

Varlı geyende deyerler:

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 103

- Mübarekdir!

Kasıb ölende molla xeste olar.

Kasıb ölüsüne yas saxlamaz.

Kasıb pul tapdı, qoymağa yer tapmadı.

Kasıb javan merd olar.

Kasıb çıraq yandırar, dövletlinin pulunu sayar.

Kasıb xerjini bilse, mexmer geyer.

Kasıba bazarın tulası da hürer.

Kasıba qul ol, varlıya oğul olma

(Kasıba oğul olunja, dövletliye qul ol).

Kasıbdan allah da bezardır.

Kasıbı deve üstünde böv vurar.

Kasıbın ağzı aşa deyende başı daşa deyer.

Kasıbın bir oğlu oldu, o da boynu eyri.

Kasıbın dövleti saqqalda olar.

Kasıbın dörd düşmeni var – it, bit, yasavul, molla.

Kasıbın dürmeyi yavan olsa, dili yağlıdır.

Kasıblıq eyib deyil, oğurluq eyibdir.

Kasıbın halını kasıbdan sor.

Kasıbın gözü tox olar.

Kasıbın günü – itin günü.

Kasıbın pulu jehennemde olar.

Kasıbın sajı axırda qızar,

Kasıbın sözü, yorğunun gözü.

Kasıbın toyunda geje qısa olar.

Kaş mal zereri olsun, insan zereri olmasın.

Keyf qılığa baxmaz.

Keyf senin, kend kovxanın.

Keçdi gül, uçdu bülbül, ister ağla, ister gül.

Keçel baxar güzgüye – adın qoyar özgeye.

Keçel başa taxta daraq?!

Keçel başından qorxar, kor gözlerinden.

Keçel başını yudu da, daradı da.

Keçel var – zığıdı keçel, keçel var – noxudu keçel.

Keçel qız bajısının saçı ile öyüner.

Keçel qız çeşmenin gözünden su içer.

Keçel qız bezeninje toy elden getdi.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 104

Keçel qızı saçlı deye ağlama.

- Keçel qızın neyi var?

- Başın qaşımağa dırnağı.

- (Keçel qızın neyi var?

- Demirden darağı).

Keçel yaradı, öz başını daradı.

Keçel suya getmez.

Keçel halva yeyer, puluna minnet.

Keçel Hesen, Hesen keçel, ne ferqi?

Keçel çare bilse, öz başına eyler.

Keçele baxma, bextine bax.

Keçele kosa qenim olsun.

Keçeli gün çıxmamış gör.

Keçeli gün Zülfeli çağırarlar.

Keçeli papağının yanından tanımaq olar.

Keçelin adı – Zülfeli!

Keçelin bexti yaxşı olar.

Keçelin qazandığı başının ziftine (qartmağına) geder.

Keçelin derdi-başı, bir qazan ayran aşı.

Keçelin dırnağı olsa, öz başını qaşıyar.

Keçelin papağı düşenejendir.

Keçelin tükden ajığı geler.

Keçelin hindi başı, eşşeye mindi başı, o tayda dava düşdü, bu tayda

sındı başı.

Keçen zaman qayıtmaz.

Keçen (köçen) yurdun qedrini, düşen yurdda bilerler.

Keçen keçdi, vay gelejek derdidir!

Keçen keçib, gelen günün xeyir olsun.

Keçen keçib, sen gelejekden danış.

Keçen gün ömürdendir.

Her ağ gün, qara gün ömürden gedir.

Keçen güne gün çatmaz, jalasan günü güne.

Keçene güzeşt deyibler.

Keçer bu dövran sene, de qalmaz.

Keçi deyer: - Adım Ebdülkerimdir!

Keçi, qurdun neyini yeyibler?!

Keçi kasıbın ineyidir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 105

Keçi keçim olsun, oturduğum yer samanlıq.

Keçi öldü, qoturu qurtardı.

Keçi ölende quyruğunu dik tutar.

Keçi suyu bağıra-bağıra keçer.

Keçi suyu bulandırdı.

Keçi jan hayında, qessab piy axtarır.

Keçi şerab içse, deveye meydan oxuyar.

Keçib gelib Arazı, beyenmeyir Gülnazı.

Keçide saqqal var, amma şeyx deyil.

Keçiye bir sürü qoyundan, bir keçi yaxşıdır.

Keçiye qurd deymese gedib Hejje çıxar.

Keçiler yer eke bilseydiler, öküzler işsiz qalardı.

Keçinin qoturu serçeşmeden su içer.

Keçini deve adına satır.

Keçinin başı gijişende, buynuzunu çobanın çomağına sürter.

Keçinin şeytanla qohumluğu var.

Keçme namerd körpüsünden, qoy aparsın sel seni, yatma tülkü

kölgesinde, qoy yesin aslan seni.

Keçmişin arabası ile uzaq gede bilmezsen.

Keçmişin qazanjı bu günün rahatlığıdır.

Keçmişi unutma, gelejeyin müellimidir.

Kebinim halal, janım azad.

Keklik başını soxar kola, quyruğundan xeberi olmaz.

Keklik qaqqıldamasa qaraquş onu tapmaz.

Kekliyin dimdiyi qan, dili qan, dimdiyi qan, ağa dinse söz olmaz,

nökerin dindiyi - qan.

Kel qoşub jüt sürmeyen çörek qedrini bilmez.

Kele keleler neyledi ki, kertenkeleler neylesin?

Kelek ile gelen, külek ile geder.

Kelle-paça, qoyma qaça.

Kelle-paça suyu üçün Hövsana gedir.

Kenardan baxan yaxşı görer.

Kenardan baxana her şey asan görüner.

Kend aşırı it hürmez.

Kend kalafasından biliner.

Kend girovun naxırdan tutarlar.

Kend kovxasız olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 106

Kend köpeksiz olmaz.

Kend nedir, qend nedir?!

Kende molla gelib, kim ölür, ölsün.

Kende teze dellek gelib, kekili yandan qoyur.

Kendi köpeksiz gördü, eli ağajsız girdi.

Kenkanın vesiyyeti qızıl öküzdür.

Kepek altında unları var.

Kerbalayi Kazım, sene demek ne lazım?

Kere yağından qıl çekir.

Kere yeyen de çıxar yaza, tere yeyen de.

Kes barmağını çıx bazara, elaj tapan çox olar.

Kasad bazarın geliri olmaz.

Kesek oturub daş üçün ağlayır.

Kesenin üzün tiken ağardar.

Kesik baş bitmez, bitse de yiyesine xeyir vermez.

Kesilen başın zülfü üçün ağlamazlar.

Kesilsin o iki el ki, bir başı saxlamaz.

Kefen havayı olanda adam özünü öldürmez.

Kefeni var idi, goru da olsun?!

Kefgir qazanın dibini deşib.

Kilid dost üçündür.

Kim eşşek olar, biz ona palan olarıq.

Kim güjlüdür – haqq onundur.

Kim janından bezardır?!

Kime yaxşılıq eledin, özünü ondan qoru.

Kimi eker, kimi biçer, kimi qazanar, kimi yeyer.

Kimi gülür, kimi ağlayır, herenin bir derdi var.

Kimin arabasında gedirsen, onun mahnısını oxu.

Kimin elinden ne gelir?!

Kimine qat-qat, kimine – aj yat.

Kimini qaldırır, kimini endirir.

Kiminin başında taj, kimi aj-yalavaj.

Kiminin evveli, kiminin axırı.

Kiminin sajı olar, kiminin eleyi.

Kimse kimsenin qismetini yemez.

Kimse namerde möhtaj olmasın.

Kimsenin ahı kimseye qalmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 107

Kimsenin tikesi kimsenin qarnında qalmaz.

Kimsenin nesibin kimse yemez.

Kiri kir açar, sirri – sir.

Kirayenişin olduğu bes deyil, toyuq-jüje de saxlayır.

Kirpik gözün çeperidir.

Kitab verenin bir elini keserler, qaytaranın iki elini.

Kitabı satıb, genjefe alıb.

Kitabın köhnesi, libasın tezesi.

Kiçiyi böyüyün üzüne qalxızmazlar.

Kiçik açar böyük qıfılı açar.

Kiçik daş da baş yarar.

Kiçikden xeta, böyükden eta.

Kiçiklere hörmet ele, böyüklerden hörmet qazan.

Kiçiyin kiçik derdi var, böyüyün – böyük.

Kiçiyin kiçik yeri var, böyüyün - böyük.

«Kiş» deyirsen getmir, «hoş» deyirsen dayanmır.

Kişi bilmediyini ayağı altına yığsa, başı erşe deyer.

Kişi qızı olma, kişi arvadı ol!

Kişi kişiden qorxmaz, amma utanar.

Kişi öz sözünün ağası olar.

Kişi öz tayı ile gezer.

Kişi sevdiyinin nazını çeker.

Kişi seldir, arvad göl.

Kişi, sözü üze deyer.

Kişi tüpürdüyünü yalamaz.

Kişi fehledir, arvad – benna.

Kişide qeyret olsa, torpağı qızıla dönderer.

Kişide sebir olmalıdır.

Kişinin alnı açıq gerek.

Kişinin başına gelen, ağzından çıxandır.

Kişinin diline qarqış gelmez.

Kişinin malı göz qabağında.

Kişinin özüne baxma, sözüne bax.

Kişinin sözü ile işi bir olar.

Kişinin hörmeti öz elindedir.

Kişini javan saxlar, yaxşı arvad, yaxşı at.

Kişinin jibi iki olsa, arvad almaq fikrine düşer.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 108

Kişisi olmayan evin ruzisi olmaz.

Kovxa atlanar, öz kendini çapar.

Kovxa ile hesaba oturan borjlu olar.

Kovxanın bajısı oğlusan?-

Gel min boynuma!

Kovxası gülüm olanın başına külüm olar.

Kolxoz ambarı el süfresidir.

Kor at geje de otlar.

Kor atı minen şahlıq iddiası eder.

Kor bulaqdan su gelmez.

Kor burada, ya Bağdadda.

Kor qurdun ruzisini yetiren özü yetirer.

Kor elife bey demeyib.

Kor esasını bir itirer.

Kor ile çörek yeyende insafı arada gör.

Kor it kölgesinden qorxar.

Kor kimdir?

- Nabeled!

Kor-kor, gör-gör!

Kor kora deyer:

- Çırt bu yandakı gözüne.

Kor kora kor demese, bağrı çatlar.

Kor koru tapar, su çuxuru.

Kor gözden eski asır.

Kor gözün sahibine ne faydası!

Kor gözünden qorxar, keçel başından.

Kor leyleyin yuvasını allah tiker.

Kor ne ister?

- İki göz, biri eyri, biri düz.

Kor olsun o iki göz ki, dostunu, düşmenini tanımır.

Kor tutduğun buraxmaz.

Kor tutduğundan keser.

Kora geje-gündüz birdir.

Korlar şeherinde ayna satmazlar.

Koroğlu deyib:

- Basılanı kesmeyin!

Koroğlu üçejen deyib.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 109

Koroğlunu tutmağa bir keçel Hemze gerek.

Koru dar yerde qısnamazlar.

Koru kor yanında heyan üçün qoyarlar.

Korun ağajı özünden qabaq geder.

Korun istediyi bir göz, iki göz olsa – ne söz?!

Korun ne borju ki, şam bahalanıb?!

Kosa kende girmemiş geraylısını başladı.

Kosa getdi saqqal getirmeye, bığı da qoydu geldi.

Kosaya rişxend edenin, top qara saqqalı gerek.

Kosanı gün batandan sonra aldatmaq olar.

Kotan ne bilir qayış ne çekir?

Kövek kolunun kölgesi olmaz.

Köynek dondan irelidir.

Kölgede biten ağajın meyvesi olmaz.

Köynek olanın kölgesi olmaz.

Kölgesinden qorxur!

Kölgesini qılınjlayır.

Kömeyi igide – sözle, zeife – elle et.

Kömürçünün qaralmaqdan ne arı?

Kömürçünün evine giren üzü qara çıxar.

Köndelen çepere söykenmek olmaz.

Könlü balıq isteyen quyruğunu suya vurar.

Könlü bedöy at isteyen vaxtında alar.

Könlü yemiş isteyen dolanar tağ başına.

Könül arzunun menbeyidir.

Könül bir böyük saraydır, tikilmesi çetin, yıxılması asan.

Könül bir uşağa benzer, ne verersen ister.

Könül qojalmaz.

Könül quşu uçar, bir budaqdan o birine qonar.

Könül gözden su içer.

Könül ne mey ister, ne meyxane, könül dost ister, mey behane.

Könül seven ağanın ne ağı, ne qarası?!

Könül seven göyçek olar.

Könül umduğu yerden küser.

Könülxoşluğu maldan efzeldir.

Könülsüz (pulsuz) bazara geden, gördüyünü almamış qayıdar.

Könülsüz köpeyin sürüye xeyri olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 110

Könülsüz namazı allah qebul elemez.

Könülsüz tula ile ova çıxmazlar.

Könülsüz hüren köpek, sürüye qurd getirer.

Köpeye selbe deyen kimi deydi.

Köpeye ümid olduq, özümüz de hürmedik.

Köpeyin qarnı tox olsa, geje ulduza hürmez.

Köpeyin iye düşeni tuladan berk qaçar.

Köpek qojalanda, qurda gülünj olar.

Köpek ele köpekdir, xaltası qızıldan da olsa.

Köpek sahibini tanıyar.

Köpek taya dibinde yatar, ele biler öz hüneridir.

Köpeksiz sürüye qurd dadanar.

Körpe südsüz böyümez, pambıq – susuz.

Körpü qaldı çayın o tayında.

Körpüden keçende yan-yana deyibler.

Kötek aradakına çox deyer.

Kötek yeyenin kisesinden geder.

Köhne adet başında qalıb.

Köhne qurd yolunu azmaz.