Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Novruzgülü ile benövşe bir-birini görmezler.

Noxudların hesabına baxanda görünür heç bayram olmayajaq.

Növbe bize gelende çırağın yağı qurtarar.

Növbe yetime çatanda ya herifin pulu qurtarar, ya çırağın yağı.

Növbe yetime çatanda qaşığın destesi sınar.

Nöker nedir, bekar nedir?

Nökersen, niye bekarsan, aç qapını, ört qapını.

Nur gözde olar.

Nuh deyer, peyğember demez.

Nuh - Nebiden qalıb.

(Nuh eyyamından qalıb).

O adam ki, seher yalan danışdı, axşamacan yalan danışar.

O qeder dövletli deyilem ki, ucuz şey alım.

O qeder kötükler üstünde budaqlar doğranıb ki...

O qeder pulu var ki, toyuq denlese qurtarmaz.

O olmasın, bu olsun.

Ov atanın deyil, yetenindir.

(Ov yetenindir)

Ovçu ne qeder hiyle bilse, ov o qeder yol biler.

Ovcuma qoy, ovcuna qoyum.

Ovcumun içini iynememişem ki?!

Oğlan adamı – sındırar badamı,

Qız adamı – sındırar adamı.

Oğlan dayıya çeker, qız – xalaya.

Oğlan geldin, qız geldin?

Oğlan süfre açmağı, atadan öyrener.

Qız anadan öyrener paltar biçmeyi.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 127

Oğlana balacalıqda qız veren çox olar.

Oğlandır – oxdur, her evde yoxdur.

Oğlanı kamal ile, qızı camal ile.

Oğlanın oğlan oyunu var, qızın – qız oyunu.

Oğlum oğul olsun, ona tapılmayan qız olsun.

Oğluna qız axtarınca, qızına oğlan axtar.

Oğlunu seven – gelinin sever, qızını seven – kürekenin.

Oğul arxadır, qız yaraşıqdır.

Oğul belden, er elden.

Oğul bed övlad olsa, öldürer derd atanı!

Oğul günahsız olmaz, ata – merhemetsiz.

Oğul meyvedir, ata – bağban.

Oğul oğul olsa, neyler ata malını.

Oğul ölse ciyerim yanar, qardaş ölse belim büküler.

Oğul ölümü göz töker, qardaş ölümü bel büker.

Oğru qalana yanar, mal sahibi – gedene.

Oğru doğruluqdan danışar.

Oğru ele bağırdı, doğrunun bağrı yarıldı.

(oğru ele bağırdı, doğru künce sıxıldı)

Oğru ele biler hamı oğrudur.

Oğru it özünü bildirer.

(Oğru it xoflu olar).

Oğru kölgesinden qorxar.

Oğru oğrunu tez tanıyar.

Oğru hemişe doğruluqdan danışar.

Oğrunu oğru ile tutarlar.

Oğrunun yadına daş salma.

Od yanmasa tüstü çıxmaz.

(Od olan yerden tüstü çıxar)

Od ile oynamaq olmaz.

Od ile pambığın ne dostluğu?

Od insanı hem qızdırır, hem de yandırar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 128

Od olsa özünü yandırar.

Od parçasıdır!

Olar – yazaram, olmaz – pozaram.

Olacağa çare yoxdur.

Olmadı ele, oldu bele.

Olmasın azar!

On iki imama yalvarınca, bir allaha yalvar.

On ölç, bir biç.

Ona dözen, on beşe de dözer.

Ona söz dedin, ele bil daşa-divara dedin.

Onda ele idi, indi beledir.

Ortada yeyib qıraqda gezir.

Oruc tutma, namaz qılma, işin bele rast gelsin?

Oruc tutmayanın oğluna Ramazan adı qoyarlar.

Ot kökü üste biter.

Oturduğum yerde işe düşdüm!

Ox yaradan çıxar, edavet ürekden çıxmaz.

Oxu atırsan, yayını gizledirsen?!

Oxu daşa deydi.

Övlad bir turş almaya benzer, yeyenin dişi qamaşar, yemeyenin könlü

ister.

Övlad insanın mebedidir.

Övlad ki, var, badamdır, neve – meğzbadamdır.

Övlad könül meyvesidir.

Övlad penjereden düşen işıqdır.

Övlad sermayedir.

Övlad tapılar, ata-ana tapılmaz.

Övlad jan yanğısıdır.

Övladda atadan nişane olmalıdır.

Övladda neve, dövletde – deve.

Öz ağam, öz qulum.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 129

Öz ağlını özge ağlına verme.

Öz adını özgelere qoyma.

Öz anasını seven, özge anasını söymez.

Öz arşını ile ölçür.

Öz atının noxtasından yapış.

Öz bextinden küs.

Öz qabağından ye!

Öz qedrini bilmeyenin qedrini özgesi de bilmez.

Öz quru çöreyim özgenin plovundan yaxşıdır.

Öz daş-terezisi ile çekir.

Öz duzunuzla yeyin!

Öz evimin nökeriyem, özge evinin – ağası.

Öz evinde öz başını bağlaya bilmir, özge evinde gelin başı bağlayır.

Öz evimdir!

Öz eybini bilmemiş, özgeye rişxend eleme.

Öz eşşeyimizdir.

Öz eli ile öz ayağına balta çalır.

Öz elim, öz başım.

Öz ipini özü eşir.

Öz itimizdir.

Öz işini özün gör.

Öz yağı öz başına.

Özge malına deyme, özünkünü berk saxla.

Özgenin malı-mülkü, bizim de Qenberimiz.

Öz kövşeninde otla.

Öz kövşeninde otlayan mal aj qalmaz.

Öz kölgesinden uzağı görmür.

(Öz burnundan uzağı görmür).

Öz gözüne bayquşun balası tovuz quşundan da gözeldir.

Öz gözünde tiri görmür, özge gözünde qılı seçir.

Öz oduna da meni yandırma.

Öz örüşünde Muradalı da beydir.

Öz rahatlığını iste.

Öz rahatlığını iste, özgenin narahatlığın isteme.

Öz sesi özüne xoş gelir.

Öz sözü ile tutulur.

Öz sözünü eşit özge sözünü danışanda.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 130

Öz sözünü özgenin ağzından danışma.

Öz çöreyini özge süfresinde yeme.

Öz çulunu sudan çıxarda bilmir.

Özge ağzına baxan aj qalar.

Özge atına minen tez düşer.

Özge bağından gül dermezler.

Özge qapısını bağlı isteyenin öz qapısı bağlı qalar.

Özge evinde qonaqdan borj istemezler.

Özge eli ile ilan tutur.

Özge elinde kömbe böyük görüner.

Özge yerin halvasını hövla ile çalarlar.

Özge kisesinden pul bağışlamazlar.

Özge gözü yaxşı görer.

Özge malına göz tiken, malsız-davarsız qalar.

Özge uşağından oğul olmaz.

Özgeye bel bağlama.

Özgeye it hürer, bize Mazandaran çaqqalı.

Özgeye kömek et, sene de kömek ederler.

Özgenin qarğası özgeye qırğı görüner.

Özgenin qırğısı var, bizim de qarğamız.

Özgenin yaman gününe gülen öz gününe ağlayar.

Özgenin yaxşısından öz pisimiz yaxşıdır.

Özgenin kaşanesinden bizim viranemiz yaxşıdır.

(Özgenin sarayından, öz daxmam yaxşıdır)

Özgenin sözünü özgeye demeye ne var?

Özgenin sözünü özgenin evinde danışma.

Özgeninki get-gede ipek olur, bizimki köpek.

Özü balaja, sözü böyük.

Özü bişirib, özü yeyir.

Özü qazanmayan mal qedri bilmez.

Özü qoja ise, könlü javandır.

Özü danışar, özü de qulaq asar.

Özü deyir, özü de gülür.

Özü etdi özüne külü tökdü gözüne.

Özü eşşek, tükü mexmer.

Özü edaletli olanın, qazıya ehtiyajı olmaz.

Özü ekir, özü de biçir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 131

Özü yazır, özü oxuyur.

Özü yemez, özgeye de vermez.

Özü yeher qaşında, gözü ojaq başında.

Özü yıxılan ağlamaz.

Özü yıxılan özü de qalxar.

Özü kesir, özü tikir.

Özü getdi, sözü qaldı.

Özü öz ağasıdır.

Özü özüne qebir qazıyır.

Özü özüne eyleyene-çare yoxdur.

Özü özüne eyleyeni el yığılsa eyleye bilmez.

Özü ölçür, özü biçir.

Özü üçün erişte kese bilmir, özgeye umaj ovur.

Özü üçün yatır, özgelere yuxu görür.

Özü üçün yeyir, özgesine minnet qoyur.

Özüm qoturam, keçim ki, qotur deyil?

Özüm qürbetdeyem, gözüm vetende.

Özüm öz ağamam.

Özüm özüme eledim, külü gözüme eledim.

Özüm yer eylerem, gör sene ne eylerem.

Öz-özünü beyenen ağam vay!

Özümüz evde, sözümüz çöllerde.

Özümüz bir şey deyilik, adımız tebilde döyülür.

«Özün bil»le qal olmaz.

Özün bilen yaxşıdır.

Özün bişirdin, özün de dad.

Özün fil olsan da, qarışqanı yaddan çıxartma.

Özünde olmayanda qonşuya gedersen, qonşuda olmayanda hara

gedersen?

Özünden böyüye qabarma, belke atandır.

Özünden qolu güjlüye rast gelmemisen!

Özünden dövletli ile ayaq çekme.

Özünden yuxarı baxanda, özünden aşağı da bax.

Özünden güjlü ile vuruşma.

Özüne baxma, sözüne bax.

Özüne qıymadığını, özgeye qıyma.

Özüne düşmen öz dostunu itirendir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 132

Özüne umaj ova bilmir, özgesine erişte kesir.

Özüne hörmet qoymayan, özgeye de hörmet qoymaz.

Özünü alim isteyen jahilden uzaq olar.

Özünü atan da birdir, özünü dartan da.

Özünü atan dizine döyer.

Özünü başqasına nerdivan eleme.

Özünü başqasından gözleme, öz ojağının pişiyinden gözle.

Özünü böyük göstermek kiçikliyin en kiçiyidir.

Özüne qeleme veren axmaqdır.

Özünü göze soxur.

Özünü güne verir.

Özünü tanımayan allahını da tanımaz.

Özünü tülkülüye qoyub.

Özünü xeste (yorulmuş) bilsen, yoldaşını ölmüş bil.

Özünün yavan çöreyi özgenin plovundan yaxşıdır.

Öyrenmeye ar olmaz.

Öyüdü anlayana vererler.

Öküz altında buzov axtarır.

Öküz deyer: - Men ağama nökerem.

Öküz devejen olanda, deve dağjan olar.

Öküz ehildemekden boyunduruq ehildeyir.

Öküz kimi yeyir, dana kimi yatır.

Öküz gerek jüt ola!

Öküz olajaq dana bugünden biliner.

Öküz özüne yonja ekende başı ağrıyar.

Öküz öldü, ortaq ayrıldı.

Öküz öldürüb adını üstümden götüre bilmirem.

Öküz öler, gönü qalar, igid öler, ünü qalar.

Öküz ölmeyinje ineye qiymet olmaz.

Öküzü buynuzundan, adamı sözünden tutarlar.

Öküzü yorulana çox söz deyerler.

Öküzü olana borj gön vererler.

Öküzü öldürüb, qumuzunda bıçağı sındırdı.

Öküzü ölenden danışma.

Öküzü ölene yol gösteren çox olar.

Öküzün böyüyü peyede qalıbdır.

Öküzün qaşqasına deyerler.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 133

Öküzün qojalanı dana-buzova qoşular.

Öküzün jüte getmeyenini etlik adına satarlar.

Ögeyin adı bednam olur.

Öldü var, döndü yoxdur.

Öldüren ox, günahkar ox atan.

«Öldürrem» deyenden qorxma, «öllem» deyenden qorx.

Öldürseler qanı axmaz.

Ölen kim, öldüren kim?

Ölen görmeyejek, qalan görejek.

Ölen onlardan olsun, bel-kürek bizden.

Ölen öldü, vay qalanın halına.

(Ölen öldü, borjun uddu, vay qalanın halına).

Ölen öldü diriye dirilik gerek.

Ölen janını qurtarır, vay qalanın halına.

Ölen üçün qem yeme, beş bükümden az yeme.

Ölenin borjunu baqqal dirilere yükler.

Ölenin jibinden geder.

Öler Koroğlu, getmez vetenden.

Ölejeksen egerçi şah olasan.

Ölke abad iken deyirman xaraba idi.

Ölke yansa, janı yanmaz.

Ölke ki var, onun qabağında şah da ajizdir, geda da.

Ölke sahibsiz olmaz.

Ölme, itme, qapımızdan getme.

Ölmez, itmez Xedije, görer neve-netije.

Ölmek var, dönmek yoxdur.

Ölmek isteyirsen köç Mazandarana.

Ölmek ölmekdir, xırıldamaq ne demekdir?!

Ölmüş aslana dovşanlar da hüjum eyler.

Ölmüş ata yük çatmazlar.

Ölmüş devenin derisi bir eşşeye yükdür.

Ölmüş eşşek axtarır ki, nalını çeksin.

Ölmüş aslandan diri köpek yaxşıdır.

Ölü aslanın saqqalını yolarlar.

Ölü bit deyil ki!

Ölü bit deyilem ki, dırnaq altında qalım.

Ölü qebristandan qayıtmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 134

Ölü dağı çekiler, diri dağı çekilmez.

Ölü yerde qalmaz.

(Ölü kefensiz qalmaz).

Ölü kimdir ki, gorun söyen kim ola?!

Ölü kimi yatır.

Ölü gör neje ölüdür, Ezrail de halına ağlayır.

Ölü jehenneme, teki mollaya pul olsun.

Ölüb ağlayanı yoxdur.

Ölüb ölümden qayıdıb.

Ölüden pay umur.

Ölüden şeytan da el çekib.

Ölüye de yiye lazımdır, diriye de.

Ölüler ele bilir ki, diriler halva yeyir.

Ölüm var ki, heyat qeder deyerli, heyat var ki, ölümden de bedterdir.

Ölüm var ölüm kimi, ölüm var zülüm kimi.

Ölüm qaş ile göz arasındadır.

Ölüm-dirim bizim üçündür.

Ölüm haqdan, kefen Memmed Cefer beyden.

Ölüm haqdır.

Ölümden başqa her şeye çare var.

Ölüme geden geldi, pula geden gelmedi.

Ölüme çare yoxdur.

Ölünü vaxtında ağla, el geler tünlük olar.

Ölünü özbaşına qoysan, şıllaq atar kefeni jırar.

Ölünün vesiyyeti özü ile geder.

Ölünün dalınja danışmazlar.

Ölünün dalınja salat çekir.

Ölürse yer beyensin, qalırsa el beyensin.

Ölüsü bir gün, şiveni min gün.

Ölüsü olan kiridi, yasa gelen kirimedi.

Ölüsü ölen bir gün ağlar, delisi olan her gün.

Ölçmemiş biçme.

Ömrün bereketi yaxşı emel iledir.

Ömrüne qebale alıb.

Ömür bir iynedir, sapı çox qısa.

Ömür boyu lampa qayırdım, hele de qaranlıqda qalmışam!

Ömür vefasızdır, bizi terk edir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 135

Ömür qarısa da, könül qarımaz.

Ömür deyir qojalmışam, ürek deyir: - Yaşa hele!

Ömür eden yaşa dolar.

Ömürler örtülüdür, hem qojaya hem javana.

Öpürsen öz elini öp.

Ördek etin, qaz etin, yeyen biler lezzetin.

Ördeyi bağlamağa, ipek gerek, yar ile oynamağa ürek gerek.

Ördeyi su ile qorxutmazlar.

Ördek gelib qaz olmaz, gelin gelib qız olmaz.

Ördek öldü – qaz qaldı, sim qırıldı – saz qaldı.

Ördekden qaz yerişi teleb elemek olmaz.

Örken ne qeder uzun olsa, yene de doğanaqdan keçejek.

Örken üste darı serib.

Örepe qoyunun ne eti olar, ne yunu.

Örtülü bazar, dostluğu pozar.

Örüşünde otla.

(Örüşünden çıxma).

Ötüb keçen ömürdür, qojalan insan!

Padşah uzaqda, allah yuxarıda, kime deyesen derdini?!

Padşah xezinesi de altı şahılıq qıfıla möhtajdır.

Padşahın ayağı deyen yerde yeddi il ot bitmez.

Padşahın da dalınja danışarlar.

Padşahın da reiyyete işi düşer.

Padşahın söhbetinin evveli – dirilik, axırı – ölüm.

Pay bölene pay qalmaz.

Pay bölenin yüzde biri jennete geder.

Pay verdi, dalınja geldi.

Pay dolu geler, dolu geder.

Pay payı döyer, çıxardar.

Pay paylayan payından olar.

Paydan pay ummazlar.

Paydan uman pay vermez.

Payın qabağı pay olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 136

Payın jennetde.

Payını yalqız yeyen payını dişi ile tutar.

Payını payımın üste qoy, ya altından ye, ya üstünden.

Payız jamışı qaçağan olar.

Payızın suyu kasıbın boğazına tengdir.

Palaza bürün, ele ile sürün.

Palan –palan, mene de palan?!

Palçığa batan arabanı öküz çıxardar.

Papaq ele – işimizi bilek.

Papaq isti soyuq üçün deyil, namus üçündür.

Papaq altında igidler yaşar.

Papaqçının könlü olsa, bir deriden doqquz papaq tiker.

Papaqçının papağı olmaz.

Papağı tülkü derisinden, xeberi yox gerisinden.

Papağımız güne yandı.

Papağın yere girsin!

Papağını qoy qabağına, fikirleş.

Papağını mesjide atsalar, gedib götürmez.

Papağının zağarası gedib.

Para qurtardı, dükan bağlandı.

Para isteme menden, buz kimi soyuyuaram senden.

Paran vardır – jümle alem qulundur, paran yoxdur – dar küçeler

yolundur.

Paran ujuz ise, özün bahalı ol.

Paslı demirden qılınj olmaz.

Paxıl adam aj janavardan pisdir.

Paxıl artsa, qurd artar.

Paxıl olma, qüssen olmasın.

Paxıla tanrı vermez, verse de qarnı doymaz.

Paxılın axırı olmaz.

Paxılın goru jehennemdir.

Paxılın gözü doymaz.

Peyğember evvel öz janına dua edib.

Peyinin adı «Çemengül».

Peyinine bax – bostan at.

Pendir yeyen su axtarar.

Pendir-çörek selametdir.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 137

Peşiman şeytandır.

Peşkeşin axırı dervişe çatar.

Pezevengin axırı derviş olar.

Pelenge et yemeyi, keçiye ot yemeyi öyretmezler.

Penjşenbenin gelişi, çerşenbeden bellidir.

«Penjşenbenin» nöqtelerini düzürdüm...

Pehrizini gözlemeyen azarını uzadar.

Pöşengin axırı torbakeş olar.

Piyada atlıya güler.

Piyada züvvardır.

Piyada gedenden at almağı öyrenme.

Piyadanın atlı ile ne yoldaşlığı?!

Pir menimdir, kerametini bilirem.

Pişik arxasını yere vurmaz.

Pişik atası xeyrine siçan tutmaz.

Pişik balası özünü anasının döşünde gizleder.

Pişik balasını istediyinden yeyer.

Pişik berke düşende, dırnağı ile peleng gözü çıxardar.

Pişik beslemeyen – siçan besler.

Pişik evden çıxanda, siçanlar baş qaldırar.

Pişik yeyeni, aslan qusdura bilmez.

Pişik yere öyrener, it adama.

Pişik kimi yeddi janı var.

Pişik miyo-miyonu anasından öyrener.

Pişik miyoldamasın, toyuq taqqıldamasın.

Pişik ölüb, siçanların bayramıdır.

Pişik siçanı marıtdayan kimi marıtdayır.

Pişiye dediler:

- Atan yaxşıdır, anan?

Dedi:

- Ne bu, ne o, miyo-miyo.

Pişiyin ağzı bire salanda, döner üzünü jırmaqlar.

Pişiyi bağlayıb çörek yeyenlerdendir.

Pişiyi bir vursan – dinmez, iki vursan – dinmez, axırda üz-gözünü

jırmaqlar.

Pişiyi çox sıxışdırma, pelenge döner.

Pişiyin ağzı ete çatmaz, deyer: - İy verir!

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 138

Pişiyin qanadı olsaydı serçelerden elamet qalmazdı.

Pişiyin derdi iti öldürer.

Pişiyin yatan yeri isti kürsü dibindedir.

Pişiyin yüyürmeyi samanlığa qederdir.

Pişiyin gözü siçan deşiyinde olar.

Pişiyin könlü samanlıqda idi, tazı da qovdu, samanlığa saldı.

Pişiyini ağaja dırmaşdıraram.

Pişiyiniz nerdivanımızı aparıb.

Pirini tanımayanın aqibeti pis olar.

Pirimize daş atmayın.

Pineçinin mayası iyne ile sapıdır.

Qab-qaşıq qonaqlığıdır.

Qab sirkeye göredir.

Qaba söz qaba hereketden pisdir.

Qaba suyu tutduğu qeder tökerler

Qabaqda gedirem, deyirler: - Bicdir; dalda qalıram, deyirler: - Gicdir.

Qabiliyyetin mektebi yoxdur.

Qazan qarası geder, üz qarası yox.

Qazan qapaqsız olmaz, igid – papaqsız.

Qazan dibi yalayanın adaxlısı göyçek olar.

Qazan dedi: - Qızmışam!

Çömçe dedi: - İndi bulanıb çıxmışam!

Qazan oddan qızar, insan – sözden.

Qazan olsun, dolu olsun, yeyen tapılar.

Qazanan kim, yeyen kim?!

Qazanı özünden, qazananı özünden.

Qazanına göre qaynat aşını.

Qazanmaq çetin, xerclemek asan.

Qazanmağa ne var, iş onu xerclemekdedir.

Qazanc qudurub mayanı yeyib.

Qazancım ata-anamın, öyrendiyim özümün.

Qazancını itir, malını itir, duz – çöreyi itirme.

Qazıya salam verdim, rüşvet deyil deye almadı.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 139

Qaya dağa arxalanar.

Qaya uçmasa, dere-tepe dolmaz.

Qayınana – bir çiçek, her sözü gerçek.

Qayınana, meger gelin olmamısan?!

Qayınana pambıq olsa bele, yerinden qalxsa, gelinin başını ezer.

Qayınanalı gelinin dilinin altında fend gerek.

Qaynayan qazan qapaq saxlamaz.

Qayınanan seni isteyir.

Qalxdığın yere bir de oturma, her söhbete atılma.

Qamış bizim yerde bitir, zurnanı özge çalır.

Qan-qan deyir,

Qan yol vermez.

Qana qan deyibler.

Qanan düşmen qanmaz dostdan yaxşıdır.

Qanana işare, qanmayana kötek.

Qanacaqlı adam hem qanar, hem qandırar.

Qanı qaradır.

Qanının arasına girdi.

Qanmaza ne demek?!

Qanmazın başmağın cütleyende deyer: - Qorxdu menden!

Qanmazla yoldaş olma, seni de qanmaz eyler.

Qanun zora tabedir.

Qapıya geleni qovmazlar.

Qapını döymesen açmazlar.

Qapını gen qoy, deve özü geler. (Qapını gen qoy, devesini allahdan

iste!)

Qara bulud yağış yağdırar.

Qara qız bezenince, toy elden geder.

Qara qızın bexti olsaydı, anadan ağ doğulardı.

Qara qızın derdi var.

Qara eşşek, ağ palan?!

Qara eşşeyin boynuna yüyen vurmaqla, ya dalına yeher qoymaqla qatır

olmaz.

Qara gözlerine aşiq olub.

Qara gün qaralıb qalmaz.

Qara günün ağ günü de var.

Qara günün ömrü az olar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 140

Qara seni basınca, sen qaranı bas.

Qara xeber tez yayılar.

Qaraya sabın, deliye öyüd neylesin?!

Qaranı yumaqla ağarmaz.

Qarğa, mende qoz var.

Qarğadan gözel quş istediler balasını gösterdi.

Qarğanın qonaqlıq yeri peyinlikdir.

Qardaş qardaş yaranıb, cibleri ayrı.

Qardaş qardaşı bıçaqladı, sonra dönüb qucaqladı.

Qardaş qardaşın pis gününü istese de, ölümünü istemez.

Qardaş da dost olsa yaxşıdır.

Qardaş olaq, ten bölek.

Qardaşa baxarlar, bacısını alarlar.

Qardaşıq, cibimiz ayrı.

Qardaşın kiçiyi olunca, donuzun böyüyü ol.

Qardaşlar savaşdı, eblehler inandı.

Qarı düşmen dost olmaz, yedirtsen yağı, balı!

Qarın qardaşdan irelidir.

Qarın doyuranı göz tanıyar.

Qarın tox olanda çox şey yada düşer.

Qarnı toxdur, gözü ac.

Qarnı toxun qayğısı olmaz.

Qaçan da allahı çağırar, qovan da.

Qaçan yıxılmağa baxmaz.

Qaçanı qovmazlar, yıxılanı vurmazlar.

Qaçmaq da hünerdir, qovmaq da.

Qaş düzeltdiyi yerde vurdu gözün çıxartdı.

Qaş ile göz arasında işini görür.

Qaşqabağı yer süpürür.

Qaşqabağından zehrimar tökülür.

Qaşıq-qaşıq yığır, çömçe ile paylayır.

Qaşıqla verir, çömçe ile başıma vurur.

Qaşıqla yığdığını çömçe ile dağıtdı.

Qaşıyıram qanım çıxır, qaşımıram, canım çıxır.

Qaşınmayan yerden qan çıxardır.

Qaşınmayan yeri qaşıma, qan çıxar.

Qebahet çox vaxt öldürende yox, ölende olur.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 141

Qebiristandan ölü qayıtmaz.

Qedemi yüngüldür.

Qedir-qiymet bilen deyil.

Qelb bir şüşedir, sındırsan – yamamaq olmaz.

Qelebe birlikdedir.

Qelebe sevinc getirer.

Qelem qılıncdan itidir.

Qem dağı yerinden qopardar.

Qem insanı erider.

Qem, hara gedirsen?

- em yanına!

Dem, hara gedirsen?

- Dem dayına!

Qemiş qoyma!

Qenaet tükenmez bir dövletdir.

Qepiye gülle atır.

(Qepiye mayallaq artır).

Qenaet xezinedir.

Qerib quşa yuvanı allah yetirer.

Qerib derdin tek ağlar.

Qerib dostu olmayandır.

Qeribe bir salam min tümenden yaxşıdır.

Qeribi baxışından tanıyarlar.

Qeribin boynu uzun olar, dili qısa.

Qeriblik ağıl artırar.

Qeriblik cennet olsa, yene veten yaxşıdır.

Qiyamet o gün qopar, biri yeyer, biri baxar.

Qiymetden düşmek istemirsense, heç kesin qiymetden düşmesine

çalışma.

Qiymetli yük yüngül olar.

Qisas qiyamete qalmaz.

Qismet göyden zenbil ile enmez.

Qismet olan qaşığa çıxar.

Qismetden artıq yemek olmaz.

Qız alan alana kimi, qız veren ölene kimi.

Qı__________z alan göz ile baxmasın, qulağı ile eşitsin.

Qız alanın ya bir çuval qızılı, ya bir çuval yalanı gerek

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 142

Qız anadan olanda gözünü açar, deyer:

- Bu bizim ev deyil!

Qız anadan öyüd alar.

Qız anası elçi gözler.

(qız qapısı elçi gözler).

Qız badamdır, balası – badam içi.

Qız qaldıqca qızıla döner.

Qız qapısı – şah qapısı, mini geler, biri razı geder.

Qız – qızıl alma, qızı gözden salma.

Qız qızıldır, qedrini bilsin gerek.

Qız qundaqda, cehizi sandıqda.

Qız dediyin ağacdakı almadır, kim salar, o da aparar!

Qız deyer:

- Qırxım çıxmayınca meni atmasalar, daha atmazlar.