Atalarsözü Deyimler Toplayan Ulu Barlı 2007 Turuz. Com

Günü ile gün yoxdur.

Günü güne satmazlar.

Günü günden günü esirger.

Günü gününün ölümünü ister.

Günlüye, yanı qoduqluya, ruzigar haramdır.

Günüm yoxdur, günüm var.

Günümü göy eskiye bağlayıb.

Güj birlikdedir.

Güj doğanağa düşer.

Güj gelende dad bajadan çıxar.

Güjlü yanında güjsüz günahkar.

Güjlü günahkar olmaz.

Güjlü güjsüzden qisas almaz.

Güjlüye ne düz, ne çörek?!

Güjü var, teperi yox.

Güjü güjümden çox, ağlı ağlımdan az.

Güjü çatana donuz güddürer.

Güjün çatmayan işe girişme.

Güjün çatmayan daşı qaldırma, zerbe düşersen.

Güjüne bax, şeleni bağla.

Havayı sirke baldan şirin olar.

Haqq ver, haqq al.

Haqq veren haqq götürer.

Haqq – qüvvet, qüvvet – haqqdır.

Haqq daşı ağır olar.

Haqq deyen mehrum olmaz.

Haqq yandıran şamı söndürmek olmaz.

Haqq iş günden aydındır.

Haqq kömek eylese qurd çoban olar.

Haqq getsin, nahaq gelmesin!

Haqq söz axar suları saxlar.

Haqq söz ajı olar.

Haqqa leke düşmez.

Haqla batilin arası dörd barmaqdır.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 80

Haqlı haqqdan keçmez.

Haqq-hesaba dağlar da baş eyer.

Haqq-hesabı düz ele, her yerde yerin olsun.

Hazır aşın dik qaşığıdır.

Hazır oldu bişmişler, geldi gözden düşmüşler.

Hayıf qiyamete qalmaz.

Hayıf olsun, merd igidler qojalır.

Haynan gelen, vaynan geder.

Hay-hayı gedib, vay-vayı qalıb.

Halal artar, haram batar.

Halal injeler, amma üzülmez.

Halal ye, halal danış.

Halalzade barışdırar, haramzade qarışdırar.

Halva-halva demekle ağız şirin olmaz.

Halvanı yeyib, eşşeyi minib.

Halvaxor molladır!

Halvaçı qızı – daha şirin!

Hamam-hamam içinde, xelbir saman içinde, deve delleklik eyler,

köhne hamam içinde.

Hamam suyu ile özünü dost tutur.

Hamamdan gelirsen – get erin evine, paltar yumaqdan gelirsen – get

deden evine.

Hamamdan çıxanın eri olasan, seferden gelenin arvadı.

Hamı bilir ki, dağda keklik gözeldir.

Hamı bilir ki, Şirvan çuxurdadır.

Hamı dedi – Dad oldu, men deyende – bidad.

Hamı dinende jan oldu, men dinende qan oldu.

Hamı ile xoş görüşmek edaveti yox eyler.

Hamı ister jennete getsin, amma günahları qoymaz.

Hamı çox yaşamaq ister, amma qojalıq istemez.

Hamını bezer, özü lüt gezer.

Hamını ley vurdu, menim kimi tükü dağılan olmadı.

Hamıya aftafa-leyen, bize sarımsaqdöyen.

Hamıya it hürer, bize Mazandaran çaqaqlı.

Hamıya kelek, bize de kelek?

Hamıya geler gözü qara, qelem qaş, bize de geler sallaqburun

keçelbaş.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 81

Hamıya ovuj-ovuj, bize bir iyne uju.

Hamımız birimiz üçün, birimiz hamımız üçün.

Hamıya hörmet ele, hörmetin olar.

Hamısı bir bezin qırağıdır.

Hamısı bir yuvanın quşudur.

Hansı daşı qaldırsan, altından bir eqreb çıxar.

Hansı derdimi deyim, ağlayım?

Hansı yuvanın quşusan?

Hansı el ile vermisen, o el ile de alarsan.

Hanı o sulu qelyan?

Hanı papağım, hanı çomağım?

Harada qamış, orada jamış.

Harada devenin quyruğu, orda eşşeyin qulağı.

Harada gördün derviş, orada olar nikbet iş.

Harada gördün molla, qaşqabağını salla.

Harada gördün hamı kor, sen de ol kor.

Harada çalğı, orada qalğı.

Haradan işıq gelir, barmağını ora tıxar.

Hardasan, ay javanlıq?

Haraya mıx çaxıram, papağını asır.

Haram geldi halalı apardı.

Haram malın bereketi olmaz.

Haram harama geder.

Hajı yatmaz, yatarsa qalxmaz.

Hajı Mekkeye, derviş tekyeye.

Hajı hajını Mekkede görer.

Hajadan, hujadan, biri de çıxdı bajadan.

Hajılar Mekkeye getdi, qapıları açıq qoyun,

Hajılar Mekkeden geldi, qapıları bağlayın.

Heyvan qatlaşar, yiyesi qatlaşmaz.

Heyvan ele heyvandır.

Heyvan saxlasan pişik saxla, özü tutar, özü yeyer.

Heyvana çuluna göre, insana geyimine göre qiymet vermek düz deyil.

Heyvanda arıqlıq, insanda yeke qarınlıq eyibdir.

Heyvanı budundan dağlarlar, insanı üreyinden.

Heyvanı ajgözlüyü onu kökelder, insanın ajgözlüyü onun başını yeyer.

Heyvanın dişine baxarlar, insanın – işine.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 82

Heyvası yox, narı yox, qoy desinler Şahbudağın bağı var.

Heyderü-Sefderdi bizim pirimiz, qırxınıza taydı bizim birimiz.

Heyretde ağıl, yolda – salam, qemde – teselli.

Hesab bilmeyenle durub-oturma.

Hesab bilmirsen, yoxsa yanın çubuq görmeyib?

Hesab var dinar-dinar, bexşiş var xalvar-xalvar.

Hesabda doğru ol, hesabdar olma, hesab bilmeyenle durub oturma.

Hesabı temiz olanın üzü ağ olar.

Hesabsız gelen zererle geder.

Hesabı doğru olanın alnı açıq olar.

Hesablıya dağlar da eyiler.

Hesabın böyük-kiçiyi olmaz.

Heç bendenin yaralı balası gözü qabağında olmasın.

Heç bilmir, harada bişib, deyir: - Bir çömçe de mene ver!

Heç igidin yatmasın baxtı, yanı üste çevrilmesin taxtı.

Heç kes ana qarnından getirmeyib.

Heç kes arxasız olmasın.

Heç kes qurdnan qiyamete qalmaz.

Heç kes yalqız qalmasın.

Heç kes öz ayranına turş demez.

Heç kes öz eybini bilmez.

Heç kes heç kesin kitabını oxumur.

Heç kese bel bağlama.

Heç kesin qara papağı yanmasın.

Heç kesin xoruzu sabaha kimi banlamayıb.

Heç kesin çöreyi heç kesin qarnında qalmaz.

Heç kesin şamı seherejen yanmayıb.

Heç kimin adı vayqanlı olmasın.

Heç kim adama müfte quş tutmaz.

Heç neye – heç ne ala bilmezsen.

Heç toy görmemisen, bajasından da baxmamısan?

Heçi heçe vurarsan, yene de heç çıxar.

Hevesdir – besdir.

Heqiqet bir şeydir, onu her kes dürlü anlar.

Heddini bilmeyene heddini qandırarlar.

Herden sözün merezi geler.

Heya imandandır.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 83

Heyası olmayanın insafı da olmaz.

Heyasıza salam ver, keç.

Heyasızda insaf olmaz, insafsızda – heya.

Heyasızdan heyanı qoru.

Heyatı ölene qeder sev.

Hekim qapısı – el qapısı.

Hekim mehremdir.

Hekim hekim deyil, başına gelen hekimdir.

Hekim jeyran eti buyurubdur.

Hekimden sorma, çekenden sor.

Hekime getsen – dava verer, falçıya getsen – dua.

Hekimi hekim eyleyen xestedir.

Hekimsiz, hakimsiz şeherde qalma.

Hele arxanla qapı açmamısan?

Hele boynu qoltuq görmeyib.

Hele döyülmemiş denleri var.

Hele quyruğu qapı arasında qalmayıb.

Hele yarası sağalmayıb.

Hele görmeli günüm qabaqdadır.

Hele saqqalı ele vermemişem.

Hele sefresi namehrem üzü görmeyib.

Hele halvaxor olmayıb.

Hele harasını görürsen?

Hellem-qellem adamdır.

Hem ziyaret, hem tijaret.

Hemyaşlıqda ölen şehiddir.

Hemid xeste, Hesen xeste, Nadirqulu jan üste.

Hemişe bağda-bağatda!

Hemişe biz görürük, bir yolda sen gör.

Hemişe bülbül ötmez.

Hemişe sen gelesen!

Hemişe şaban, bir kere de Ramazan.

Hemnişini bab ele, gören desin he bele.

Hemsayenin arvadı göyçek.

Hemxana – demxana.

Hemjinsini tanımayan ayağa düşer.

Hemşeriden kendxuda hansı vilayetde var?

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 84

Henek-henek, axırı deyenek.

Heneyin axırı savaşdır.

Her adam öz eybini bilmez.

Her adamın öz yeri var, her yerin de öz adamı.

Her adamın ekdiyi bitmez.

Her ağaj kötüyünden çürüyer.

Her ağaj meyvesi ile tanınar.

Her ağaja söykenmek olmaz.

Her ağajın kölgesi olmaz.

Her ağajda bar olmaz.

Her ağlar gözlüye aşiq demezler.

Her ağız bir deyil.

Her ağızda bir dua var.

Her ağızdan bir söz çıxar.

Her ağıl bir deyil.

Her ağıl bir olsa, keçiye çoban tapılmaz.

Her almağın bir qaytarmağı var.

Her anın bir hökmü var, bir melalı var.

Her arvad öz evinin hem xanımı, hem qulluqçusudur.

Her arvad saqqız çeyner, amma Ayişe kimi çeyneye bilmez.

Her atalar sözünün bir yeri var.

Her atasının gözü çıxarılana Koroğlu demezler.

Her atılan daşın dalınja getmezler.

Her axan su içmeli olmaz.

Her axan suya Araz demezler.

Her ajının bir şirini var.

Her aşiqin bir dövranı var.

Her bağçanın öz bağbanı var.

Her başın bir derdi var.

Her binanın bir ustası var.

Her bir adam işi ile tanınar.

Her bığı burma meydana gire bilmez.

Her vaxt bazara geder – yağış yağar, deyirmana geder qırğın olar.

Her vaxt «dü şeş» gelmez.

Her vaxt fürset ele düşmez.

Her qaba bir qapaq qoyarlar.

Her qazanda qaynayar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 85

Her qazılan yerden su çıxmaz.

Her qatırçı Murad olmaz.

Her qaşığın qismeti bir olmaz.

Her qebaheti özünde bil.

Her qebaheti üze vurmazlar.

Her qoz girdedir, her girde – qoz deyil.

Her quş şahin olmaz.

Her quş öz destesiyle uçar.

Her quş öz yuvasının ağasıdır.

Her quş öz tayı ile uçar.

Her quşa – öz yuvası, her kese – öz veteni.

Her quşun eti yeyilmez.

Her quruldayan sulu qelyan deyil.

Her qışın bir yazı var.

Her dağ olsa çekiler, bala derdi çekilmez.

Her dağın öz eteyi var.

Her damjı qüvvetdir bir daşqın sele.

Her danışana javab versen boğazın yırtılar.

Her daşın dibinde bir Koroğlu var.

Her delinin bir ağıllısı olmalıdır.

Her delleyin eline saqqal vermek olmaz.

Her derdin bir dermanı var, tapanı gerek.

Her derede bir at öldürüb baytar olub.

Her divarın qulağı var.

Her evin bir adeti var.

(Her elin bir adeti var).

Her eybi üze vurmazlar.

Her enişin bir yoxuşu, her yoxuşun bir enişi var.

Her yeteni eylediler kendxuda, girami Şüvalan getdi bada.

Her zaman bir aşiqin dövranıdır.

Her zamanın bir fironu var, her fironun da bir Musası.

Her zamanın bir hökmü var.

Her zerer bir ağıl artırar.

Her zererde bir xeyir var.

(Her ziyan bir xeyirdir)

Her igid öz adıyla tanınar.

Her iri gözün işığı olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 86

Her iş vedeye baxar, vede heç şeye baxmaz.

Her iş ustasının elinde asandır.

Her işi atüstü görmezler.

Her işi insafla gör.

Her işimiz düzelib qalıb saqqal darağımız.

(Bitib her yarağı, qalıb saqqal darağı)

Her işin başı – sağlıq.

Her işin evveli çetindir.

Her işin sonuna baxarlar.

Her işıq bir kölge salar.

Her yazan şair olmaz.

Her yazan şair olsa, diberler çaqqal olar,

Çox çalışan xırdavatçı axırda baqqal olar.

Her yazılana inanmazlar.

Her yerde olsa, qanlını, elbette, qan tutar.

Her yerin bir debi var.

Her yerin dovşanını o yerin tazısı tutar.

Her yeten gözele gözel demezler.

Her kes ata biler, amma vura bilmez.

Her kes atdığı oxun hara deyejeyini bilsin gerek.

Her kes bildiyini, deyirman – döydüyünü.

Her kes yüz il yaşamasa, günah onun özündedir.

Her kes ki, bilmir, ve bilir ki, bilmir, çolaq eşşek üste özünü menzile

yetirer.

Her kes neje olsa, başqasını da, özü kimi biler.

Her kes odu öz kömbesine çeker.

Her kes öz ağlını beyener.

Her kes öz adını çeker.

Her kes öz derdile, deyirmançı su ile.

Her kes öz derdinden danışar.

Her kes öz evinin hem nökeri ve hem de ağasıdır.

Her kes öz eybini bilir.

Her kes öz ekdiyini biçer.

Her kes öz emelinin meyvesini derer.

Her kes öz yurdunu beyener.

Her kes öz kisesinden yeyer.

Her kes öz kömbesini gözler.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 87

Her kes öz gelir-çıxarına baxar.

Her kes öz ölüsünü oxşayır.

Her kes öz üreyinden su içer.

Her kes özünden dem vurar.

Her kes ne eylese özüne eyler.

Her kes her şeyi öz ölçüsü ile ölçer.

Her kes şeraret ekse, peşimançılıq biçer.

Her kese öz veteni ezizdir.

Her kese öz adeti xoş geler.

Her kese öz yükü ağır geler.

Her kesin balası öz gözünde göyçekdir.

Her kesin bir derdi var, heç kese demez, ağlar.

Her kesin bir işi var.

Her kesin delisi evde, derdi qarnında.

Her kesin derdi özüne bir at yüküdür.

Her kesin iradesi öz elindedir.

Her kesin keçejeyi özüne göre olar.

Her kesin malı özüne göre qiymetlidir.

Her kesin öz ağlı.

Her kesin öz bexti.

Her kesin uşağı özüne şirindir.

Her kesin hörmeti öz elindedir.

Her kesin çöreyi xemirine göredir.

Her kimin ki, bağı var, keyf çekmeye çağı var.

Her kişi güjüne göre yük tutar.

Her kişinin nebzine göre şerbet vererler.

Her könülün bir yazı, bir qışı var.

Her gördüyünü dost sanıb, sirrini açma.

Her külek dağı yerinden terpede bilmez.

Her gedişin bir gelişi var.

Her gejenin bir gündüzü var.

Her gelirin bir çıxarı var.

Her gözelde bir eyib olar.

Her gölden bir qurbağa, Göy gölden min qurbağa.

Her gördüyüne aldanma.

Her gördüyünü atana oxşatma.

Her gün bir olmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 88

Her gün günahkar, bir gün tövbekar.

Her gülden gülab olmaz.

Her gülün bir qoxusu, bir etri var.

Her ne geder ömürden geder.

Her gün ömürden bir kerpij düşür.

Her gün ne tapsan, odur.

Her meyve öz ağajında.

Her meyve öz vaxtında yetişer.

Her meyvenin kalı deyse, insanın kalı deymez.

Her meyvenin öz dadı var.

Her ne desen özüne geder.

Her nöqsanı özünde gör.

Her ne yedin dadındır, her ne verdin adındır, her ne qalsa yadındır –

oğluna qalsa yad qızı ile yeyejek, qızına qalsa yad oğlu ile.

Her neye el vururam, qulpu qalır elimde.

Her otun öz kökü var.

Her oxuyan Molla Penah olmaz.

Her ölüme qehremanlıq demezler.

Her parıldayan qızıl olmaz.

Her perde dalında yüz sirr var.

Her rast gelene dost deme.

Her saatın bir hökmü var.

Her saqqala salam vermezler.

Her saqqallı baba olmaz.

Her saqqallıya dede deme.

Her saqqalı ağ olana ağsaqqal demezler.

Her sarğı her yaraya sarılmaz.

Her sebrin axırı var.

Her sehvi üze vurmazlar.

Her seheng suda sınmaz.

Her sözün bir persengi var.

Her sözün öz yeri, öz meqamı var.

Her su keçid vermez.

Her suda merjan olmaz.

Her tullanan qoz bitse, meymun qozsatan olar.

Her ujaboylu ağaj servi-xuraman olmaz.

Her uzun ağaja çinar demezler.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 89

Her üze gülene dost demezler.

Her feslin bir meyvesi var.

Her xoruz öz yerinde eşelener.

Her xoruz öz heyetinde banlar.

Her xoş görünen kimseye aldanma, heyifsen, her xoş görünen kimsede

vijdan ola bilmez.

Her heyvanın balası dalınja geder, eşşeyin balası qabağınja.

Her hürene daş atsan, Daş daş üste qalmaz.

Her çağırılan yere getmezler.

Her çerençiye javab versen, boğazın yırtılar.

Her çiçeyin bir etri var.

Her jefanın bir sefası var.

Her şey biter, kosanın saqqalı bitmez.

Her şey öz vaxtında.

Her şey ustasının elindedir.

Her şeye barmaqarası baxmazlar.

Her şeye dodaq büzme.

Her şeye göz deyer, müflise göz deymez.

Her şeyi bilmek olmaz.

Her şeyi vaxtında eksen, dürr biter.

Her şeyi demek olmaz.

Her şeyin azı yaxşıdır.

Her şeyin evveli çetin olar.

Her şeyin öz adı var.

Her şeyin öz vaxtı var.

Her şeyin öz yeri var.

Her şeyin sonu vardır.

Her şeyin tezesi, dostun köhnesi.

Her şeyin xiridarı gerekdir.

Her şeyin çoxu zererdir.

Herden ipek, herden köpek.

Herze sözün merezi geler.

Herze-herze danışma, ağzın yamana öyrener.

Here bir barmaq batırar, henasına dellek Muradın.

Here bir sap verse, çılpağa köynek olar.

Here bir tük verse, kosa da saqqallı olar.

Here bir jüre başını itirib.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 90

Hereket senden, bereket menden.

Hereket harada, bereket orada.

Heremxana quşudur.

Herenin başından bir avaz gelir.

Herenin bir adeti var.

Herin de yandırdı meni, belin de yandırdı meni, susadım su istedim,

suyun da yandırdı meni.

Herif olma!

Herif herifi uzaqdan tanıyar.

Hesen de qelyan çeker, Hüseyn de qelyan çeker, tenbeki bol olanda

siçan da qelyan çeker.

Hesen keçel, keçel Hesen – ne ferqi?.

Hesir altından su yeridir.

Hesiri oğurlayıb mesjide salır.

Hefte sekkiz, men doqquz.

Heftede bir bazar, onu da derviş pozar.

Hejeri öpmeyene hajı demezler.

Hejden gelen men, xeber getiren sen?

Hejje geden geldi, saja geden gelmedi?

Heşemin azdırsa, xırmanını böyük tut.

Hiyle ile iş gören, möhnet ile jan verer.

Hiyle ile tikilen ev, behane ile yıxılar.

Hiylebazın şamı yarıyajan yanar.

Hiyleger doqquz ojaq yıxmayınja bir ojaq tikmez.

Hikmet sahibine her yarpaq bir kitabdır.

Hikmetden sual olmaz.

Hind dilençisine dönübdür.

Hindistan fili ağjaqanaddan qorxar.

Hirs gelende ajığını ud.

Hirs gelir, göz qaralır, hirs gedir, üz qaralır.

Hirsin dövlete zereri var.

(Hirsin jana ziyanı var).

Hırnan-zırı anlamır.

Hoqqabazlar kimi, her şeye beli deme.

Höyür sürüye qurd batmaz.

Hüner ehlinin qedrini bilmek gerek.

Hüner sahibleri darda qalmaz.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 91

Hünerin bilmediyini ajizi döyme.

Hüre bilmez, itleri başa salar.

Hüren it qapmaz.

Hürende anası kimi hürer.

Hüre-hüre axırda it olub.

Hürer-hürer, burnu şişer.

Hürkütmeyinje sanamaq olmaz.

Hürmeyin bilmeyen it, kende qonaq getirer.

İblis ile mollanın sirri birdir.

İddiası terlan, özü yapalaq.

İy bilir.

İy bilmeyen tula derisini kola vermez.

İyirmisinde yel çeken altmışında sızıldar.

İylenmiş ete milçek qonar.

İyirmi medaxili, iyirmi bir mexariji olanın vay halına.

İylenmiş suyu içmezler.

İyne alemi bezer, özü lüt gezer.

İyne batırana çuvalduz batırarlar.

İyde varsa, jehrede de var, onu eyiren qarıda da var.

İyne verersen, sap da ister.

İyne-iyne, uju düyme, hoppan-huppan, yarıl-yırtıl su iç, qurtul!

İyne ile gör (quyu) qazır.

İyne getir, sap getir, Şahqulu, yamaq getir.

İyne gözünden baxaram, jümle jahanı yıxaram.

İyne olub yaxama sanjılma.

İyne olub sanjılmısan eteyime.

İyne salsan yere düşmez.

İyne torbada qalmaz.

İyne udmuş köpeye dönüb.

İyne uju qeder bir deşik bir küpü boşaldar.

İyne üstünde oturan kimi oturub.

İyne hara, sap da ora.

İyneni axtaran deveni itirer.

İyneni özüne batırar, çuvalduzu yoldaşına.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 92

İynenin işini çuvalduz görmez.

İki adam bir adama qoşundur.

İki adam danışanda üçünjüsü danışmaz.

İki ağız bir olsa, bir ağız heç olar.

İki ayaq bir başmağa yerleşmez.

İki ayağın var, ikisini de kiraye ele.

İki arvadlı ev bereketsiz olar, süpürülmemiş (zibilli) qalar.

İki arvadlının ağzının dadı olmaz.

İki arvadlının donu yırtıq olar.

İki at bir ağaja bağlanmaz.

İki atlı ağam vay, birini xan bağışlayajaqdı, birini de lobya satıb

alajaqdı.

İki baş bir qazanda qaynamaz.

İki baş – dörd ayaq.

İki başlı heyvandan yox, iki dilli insandan qorx.

İki bit, bir bire, kendxudanı saldılar gire.

İki vermesen, bir ala bilmezsen.

İki qapıda gezen köpek aj qalar.

İki qibleye namaz olmaz.

İki qılınj bir qına sığmaz.

İki qulaq iki eşitmek üçündür, bir ağız bir demek üçün.

İki deve elleşende otluq xarab olar.

İki dilençi bir qapıda dilenmez.

İki dişi var qabaqda, çörek qoymaz tabaqda.

İki dovşan dalınja yüyüren heç birini tuta bilmez.

İki dostun arasına girmezler.

İki düşün, bir danış.

İki evi bir elemişik, düyünü batman yarım.

İki eli yaxasındadır.

İki eşit, bir danış.

İki eşşeyin arpasını böle bilmir.

İki eşşek bir axurdan arpa yemez.

İki eşşekden bir at yaxşıdır.

İki el bir baş üçündür.

İki el bir başı saxlamayajaq?!

İki itin arasına bir sümük atmazlar.

İki yana baxan çaş qalar.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 93

İki kesek bir daşa evez olmaz.

İki kişi danışanda, üçünjüsü sen olma.

İki gözü var idi, birini de borj eledi.

İki güleşenin biri basılar.

İki nesihetden bir serenjam yaxşıdır.

İki nefer dese ki, serxoşsan, başını qoy yere.

İki su bir çörek yerini tutmaz.

İki fındıq bir qozu qırar.

İki hekimi olan xeste sağalmaz.

İki janbaz bir ipde oynamaz.

İkinji arvad yamaqdır.

İkisi bire deymez, biri – heçe.

İkisini de bir ilan sanjıb.

İkiüzlü adamdan dost olmaz.

İgid arxasında igid gizlener.

İgid basdığını kesmez.

İgid qovğasız olmaz.

İgid döyüşde melum olar.

İgid igide xor baxmaz.

İgid ilqarından dönmez, deve ovsarından.

İgid ya ter altda, ya yer altda.

İgid yarasız ölmez.

İgid yarasına igid qatlaşar.

İgid yüz yaşar, fürset bir düşer.

İgid leqebile tanınar.

İgid meydanda melum olar.

İgid odur, atdan düşüb atlana, igid odur, her ezaba qatlana.

İgid odur ki, apardığını getirsin.

İgid oğul düşmene eyilmez.

İgid oğul javan eyler atanı.

İgid öler, adı qalar, müxennetin neyi qalar?

İgid öler ünü qalar, öküz öler köpü qalar.

İgid sesine güj vermez.

İgid üreyi haça olar.

İgid janlı, kabab qanlı.

İgide hünerine göre ad vererler.

İgidi yaxşı saxlar, yaxşı arvad, yaxşı at.

, Şehriyar Rehnemayan ve Vehid Gerusli 94

İgidim igid olsun, kol dibi evim olsun.

İgidin axmağı qılınjını dayısında sınar.

İgidin başı qalda gerek!

İgidin eli işde gerek.

İgidin igidden neyi artıqdır?

- Ehtiyatı!

İgidin (merdin) menzili bir olar, namerdin menzili olmaz.

İgidin xenjeri qınında qalmaz.

İgidliyin de yeri var.

İmam ezizdir, qara pul imamdan da ezizdir.

İmam tek-tek tapılar, tin başı şümürdür.

İmam şaftalı ağajı deyil ki, her yerde bite.

İmamzade piy getireni tanıyar.

İl baharından biliner.

İl var bir güne deyer, gün var bir ile.

İl öter, ay dolanar, şenbe düşer novruza.

İlde başa gelmeyen, dilde başa geler.

İl xırmansız olmaz.

İlan ağzından qurtardı, qurbağa ağzına düşdü.

İlan adamın topuğunu gözler, adam ilanın başını.

İlan balasını da çalar.

İlanın boğazına giren çıxmaz.

İlan boğan vaxtıdır.

İlan vuran ala çatıdan qorxar.

İlan vuran yatar, aj yatmaz.

İlan qabığını deyişer, xasiyyetini deyişmez.

İlan deyer: - Men adamı sanjmaram, sanjanda ele sanjaram ki, eşşek

buynuzunda serçenin südü derman olsun.

İlan evvel ovsun qızdıranı sanjar.