201
Rzaqulu mirzə Novruz bayramı məclisi təşkil etməzdən qabaq
atasının göstərişi ilə əhaliyə bildirdi və onlardan xahiş etdi ki,
pullarını-abbasi, mahmudi və nadirini Nadirin Hindistanda vurdur-
duğu pul rupyəsi ilə dəyişsinlər. Rzaqulu mirzənin Novruz məclisi-
nin məqsədi Nadirin Muğanda düzəldiyi məclisinki kimidir. Deyir-
dilər Rzaqulu mirzənin bütün İran hakimlərini Tehrana yığmaqda
məqsədi ölkənin illik gəlir və çıxarını hesablayıb, bilməkdir.
1153-cü ilin baharında Bəsrədə şayiə yayıldı ki, Osmanlı sər-
darı Osman paşa qərara gəlib ki, Nadirin ölməsi düz olsa İran tac-
taxtına sahib olsun. Bu şayiənin düz olub-olmaması haqda dəqiq
məlumat yoxdur. Ancaq Sultan Əhməd tamahkar adam idi. Əfqan-
lar İrana hücum edən zaman fürsətdən istifadə edərək İranın qərb
tərəfindən xeyli yeri tutmuşdu. O da ola bilərdi ki, Nadirin olmama-
sından istifadə edib, Kermanşah, Ərdəlan və Həmadan əyalətlə-
rində, Bəsrə və Bağdad vilayətlərinə daxil olan ərazidə şahlıq etmək
istəyirdi.
Nadirin Rzaqulu mirzəyə Heratda onunla görüşməsinə göstə-
riş verməsinə baxmayaraq oğlu ölkə işlərinə başı qarışdığını bəhanə
gətirib, atasının yanına getməkdə səhlənkarlıq edirdi. Məlum deyil,
doğrudan başı işə qarışdıqdan, ya atasının qorxusundan onunla gö-
rüşməyə getmədi. Nəhayət, atası ilə görüşmək üçün Tehranı tərk
etmək qərarına gəldikdə ətrafına kifayət qədər nüfuz və qüdrət top-
laşmışdı. O, şah kimi öz şəxsi qvardiyası və qardaşı ilə birlikdə çox
təmtəraqla yola çıxdı. Rzaqulu mirzə vaxtında Tehrandan çıxmadı-
ğına görə Heratda yox, Qaratəpə və Badğisdə görüşdülər. Heratdan
Nadir ilə yol yoldaşı olan Məhəmməd Kazım yazır: «İran şahənşahı
filə minmişdi. Rzaqulu və zabitlər onun 60 metrliyinə yetişcək
atdan düşdülər. Nadir onun gözətçi qoşununu nəzərdən keçirdi. On-
ların qiymətli, əlvan paltarından təəccübləndi. Lakin öz təəccübünü
gizlətdi, mehribanlıqla oğlunu bağrına basdı. Rzaqulunun rəftarı və
səltənət tələbliyi haqda Nadirə çatmış xəbərlər həqiqət imiş. Dərhal
göstəriş verdi, Rzaqulunun gözətçiləri dağıldı, yarım saat ərzində
onun 12 min nəfərlik qvardiyasından 30-40 nəfərdən artıq adam
qalmadı. Rzaqulu mirzə çox istədiyi gözətçilərinin dağıdılmasından
202
sonra onu çadırına çağırıb, ölkənin vəziyyəti haqda ona çoxlu sual-
lar verdi və bir qədər onun ürəyini ələ aldı. Amma yenə ürəyin-
dəkiləri aşağıdakıları mənalı sözlərlə Rzaqulu mirzəyə çatdırdı:
«Mən sənin özünə məxsus düzəltdiyin qvardiyadan naraha-
tam. İran xalqı iki saray tanımağa adət etməyibdir. Bizim bir sarayı-
mız var, o da olmalıdır. Bu cahi-cəlal, bu hökumət, bu qoşun və bu
böyük işlərə sən layiq deyilsən. Yeni vəziyyətdə yaşamağa adət elə
ki, xalq sənin dalınca pis deməsin».
Nadir şah II Təhmasibin ölümündən çox narahat oldu. Qəzəb-
ləndi, az sonra qoşun başçılarını toplayıb, onlara dedi: «Oğlumun
şah Təhmasibi öldürməsi mənim ruhumu incidib, narahat edib. Bu-
na görə də onu vəliəhdlikdən çıxarıram».
Nadir şah oğlu Nəsrulla mirzəni Rzaqulunun yerinə canişin
təyin edib, onu oğlu İmamqulu mirzə və xanımı ilə Məşhədə gön-
dərdi. Rzaqulu mirzəni öz yanında saxlayıb, Türküstana getdi. De-
mək lazımdır ki, Nadir ölkədə olmadığı zaman kəndlərinin vəziyyəti
ağırlaşmışdı. Cənubda Məhəmməd Tağı xan bəylərbəyinin zülmü
həddən aşmışdı, xalqın vəziyyəti hər cəhətdən acınacaqlı idi. Buna
görə də Rzaqulu mirzənin nayibbülsəltənəlikdən çıxarılmasına xalq
şad oldu.
Nadir şah Türküstan muharibəsində Buxaranı tutandan sonra
şahlıq tacını Əbülfeyz xanın başına qoyub, onu şah edəndən sonra
Ceyhun çayına qədər cənub topaqlarını İrana birləşdirdi.
Nadir Həkim Atalığa bildirdi ki, Əbülfeyz xana çatdırsın ki,
qızlarının birini Nadir öz oğluna-Rzaquluya, birini də qardaşı oğlu
Əliqulu xana istəyir. Qadınları qızlara elçiliyə göndərdilər. Nadirə
dedilər ki, Əbülfeyzin kiçik qızı çox ağıllı, kamallı, dilavər, çox da
gözəldir. Nadir böyük qızı oğluna, kiçiyini də qardaşı oğluna
demişdi. Təkid elədi ki, böyük qızı Rzaqulu mirzə alsın. Rzaqulu bu
işdən çox təsirlənib, dedi: «Əgər iş belə getsə, çarəm yoxdur, Allah
mənə rəhm eləsin. Gərək tezliklə Çin şahının qızı ilə evlənəm».
Qadınlar bu sözləri Nadirə çatdıranda Nadir hirsləndi, bu fikir
başında daha da qüvvətləndi ki, Rzaqulu İran tac-taxtına sahib
203
olmaq istəyir. Açıq dedi ki, əgər Rzaqulu Əbülfeyz xanın qızını
almasa, özü alar. Tezliklə də dediyini həyata keçirdi.
Nadir Şir Hacıda Xarəzm hakimi Elburusla muharibəyə hazır-
laşdı. Oğlu Rzaqulu mirzəni Məşhədə göndərdi. Bu zaman Məhəm-
məd Tağı xan Şirazlı Mükranda müharibə əməliyyatında ləyaqətsiz-
lik göstərdiyi üçün Nadirin ona qəzəbi tutmuşdu. Lakin yenidən
Nadirin hörmətini qazanıb, Fars bəylərbəyi vəzifəsinə təyin olundu.
Şir Hacıda Nadirin daha artıq diqqətini cəlb etdi ki, yenə Məşhədə
qayıtsın. Məhəmməd Tağı xan Rzaqulu mirzənin vəliəhdlik döv-
ründə ondan çox narazı idi. Ehtimal ki, Nadirə Rzaqulu mirzə əley-
hinə çox demişdir.
Nadir şah Məşhədə gələndən sonra 1741-ci il yanvar ayında
oğlanları Rzaqulu mirzə və İmamqulu mirzə ilə birlikdə kifayət
qədər qoşunla Gürgan, Xəbuşan, Mazardaran yolu ilə Dağıstana
ləzgiləri əzməyə getdi. 1154-cü il səfər ayının 28-i. 15 may 1741-ci
ildə meşədən darısqal yoldan keçərkən 20 m-lik məsafədən Gəlik
yaxınlığında ağacın dalından Nadirə güllə atıldı. Güllə onun əlini
yaralayıb, atın boynuna dəydi, at yerə yıxıldı, Nadir də yerə dəydi,
çox soyuqqanlıqla özünü ölülüyə vurdu ki, guya hərif məqsədinə
nail oldu. Daha ikinci güllə atılmadı.
Bir neçə dəqiqə qoşun və şahın mühafizəçiləri içərisində hərc-
mərclik baş verdi. Hamı bir-birinə dəydi. Lakin dərhal məlum oldu
ki, şaha heç nə olmayıb.
Rzaqulunun komandası altında mühafizəçilər dərhal özlərini
şaha çatırdılar. Xeyli məsafədə cinayətkarı axtardılar, ondan əsər-
əlamət tapmadılar. Az dayandıqdan sonra yola düşdülər. Nadir
Tehrana çatan kimi Rzaqulu mirzənin Tehranda qoydu və dedi ki,
bu şəhərin gəliri sənindir. Bu da onu göstərdi ki, Nadir Rzaquluya
qəzəblənibdir. Məlum deyil ki, Nadirin oğlundan şübhələnməsi ona
olan sui-qəsdə əlaqədr idi, ya vəliəhdliyi dövründə vəzifəsini yerinə
yetirə bilmədiyi üçün onu cəhalandırmaq istəyirdi
56
.
Rzaqulu mirzə öyrətmə nəticəsində, 1742-ci ildə atası
tərəfindən kor edilmişdi.
56
Məhəmməd Hüseyn Qüddusi, Nadir şah, Bakı, «Gənclik», 1999, səh. 164-170.
Dostları ilə paylaş: |