56 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
ِﺔﱠﻨَﺠْﻟا َﱃِا اﻮُﻋْﺪَﻳ ﱡ ِﱪْﻟاَو ﱢ ِﱪْﻟا َﱃِا يِﺪْﻬَﻳ ُقْﺪ ﱢﺼﻟَا
“Düz danışmaq (insanları) yaxşılığa yönəldir, yaxşılıq
da behiştə çağırır.”
1
İmam Sadiq (ə) buyurmuşdur:
َو َبَﺬَﻛ ُﻪﻠﻟا َلﺎﻗ َبِﺬَﻛ اذِا َو ،ﱠﺮَﺑ َو َقَﺪ َﺻ :ُﻪﻠﻟا َلﺎﻗ ُﺪْﺒَﻌْﻟا َقَﺪ َﺻ اذِا
َﺮَﺠَﻓ
“Bəndə düz danışdıqda, Allah-Taala “O düz danışdı və
yaxşı iş gördü!”, yalan danışdıqda isə “O, yalan danışdı və
pis iş gördü!” – buyurar.”
2
İmam Həsən Əskəri (ə) buyurmuşdur:
ُبْﺬِﻜْﻟَا ﺎﻬُﺣﺎﺘْﻔِﻣ َﻞِﻌُﺟ َو ٍﺖْﻴَﺑ ِﰲ ﺎﻬﱡﻠُﻛ ُﺚِﺋﺎﺒَﺨْﻟا ِْﺖَﻠِﻌُﺟ
“Bütün çirkinliklər bir evdə toplanıb və açarı da
yalandır.”
3
Bu hədisdən aydın başa düşülür ki, yalan bütün
günah və çirkinliklərin mənşəyidir. Aşağıda insanın
əməlində düz danışmağın və yalanın təsirlərini qeyd
edirik:
1. Yalan nifaq və ikiüzlülük əlamətidir. Düz
danışıqda dil və qəlb uzlaşdığı halda, yalan isə onları
qarşı-qarşıya qoyur. İnsanın zahiri ilə batini arasındakı
fərq də elə buradan başlanır və yalan danışan yavaş-
yavaş nifaqa doğru yönəlir. Qurani-Kərimdə bu həqiqət
belə açıqlanır:
ُهوُﺪَﻋَو ﺎَﻣ َﻪّﻠﻟا ْاﻮُﻔَﻠْﺧَأ ﺎَ ِبم ُﻪَﻧْﻮَﻘْﻠَﻳ ِمْﻮَﻳ َﱃِإ ْﻢِﻬِﺑﻮُﻠُﻗ ِﰲ ﺎًﻗﺎَﻔِﻧ ْﻢُﻬَﺒَﻘْﻋَﺄَﻓ}
1 . “Mişkatul-ənvar”, Təbərsi, səh.157.
2 . Yenə orada, səh.156.
3 . “Biharul-ənvar”, 72-ci cild, səh.263.
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 57
{َنﻮُﺑِﺬْﻜَﻳ ْاﻮُﻧﺎَﻛ ﺎَ ِبمَو
“Allaha verdikləri vədə xilaf çıxdıqlarına və yalan
danışdıqlarına görə (bu əməl) onların ürəyinə Allaha
qovuşacaqları günə (qiyamət gününə) qədər nifaq
saldı.”
1
2. Yalan çox vaxt günahlar üçün bir vasitə olur.
Məsələn, oğru, xain, möhtəkir, vəfasız və qorxaq
adamlar yalan danışmasalar əl-ayaqları bağlanar, işləri
keçməz.
3. Özündənrazı, paxıl, xəbərçi, dünyagir və
tamahkar şəxslər
məqsədlərinə çatmaq üçün, adətən,
yalana əl atır və bununla qarşı tərəfi camaatın gözündə
kiçildir, özlərini böyük və alicənab kimi göstərir, xalq
arasında təfriqə salırlar.
4. Düz danışanlar və bu xislətin sahibləri, adətən,
günahlardan qorunmağa çalışırlar. Həmişə əyri və
günah işlərin aqibətini düşünərək bir zaman rüsvay
olacaqlarından qorxub, günaha əl uzatmırlar.
Bununla
da həmin xislət onlarda bir növ sipərə çevrilir.
5. Yalanlar çox vaxt insanı yalançılığa və digər
günahlara sövq edir. Çünki yalan danışan şəxs xilaf və
çirkin işini yozmaq üçün başqa-başqa yalanlara, yaxud
yalanının üstü açılmamaq üçün digər xilaf əməllərə də
əl atır.
Bunlar göstərir ki, həmişə düz danışmağı özünə
vəzifə bilən insan yalan
vasitəsilə baş verən bir çox
günahlardan uzaq olur.
1 . “Tövbə” surəsi, ayə 77.
58 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
Yalan imanla uyğun gəlmir
Bir çox hədislərə əsasən, yalan imanla ziddir və
yalançının nişanəsi imansızlığıdır. Bütün bu hədislər
Qurani-Kərimə əsaslandırılıb. Belə ki, bir ayədə
buyurulur:
{َنﻮُﺑِذﺎَﻜْﻟا ُﻢُﻫ َﻚِﺌـﻟْوُأَو ِﻪّﻠﻟا ِتﺎَﻳﺂِﺑ َنﻮُﻨِﻣْﺆُﻳ َﻻ َﻦﻳِﺬﱠﻟا َبِﺬَﻜْﻟا يِ َﱰْﻔَﻳ ﺎَ ﱠنمِإ}
“Yalanı ancaq Allahın ayələrinə inanmayanlar
uydururlar. Onlar əsl yalançılardır.”
1
Mümkündür, qeyd olunan “yəftəril-kəzibə” (yalan
uydururlar) təbiri bilə-bilə yalan danışanlara aid olsun.
İndi isə rəvayətlərə nəzər salaq:
ُنﻮُﻜَﻳ َو : َﻞﻴِﻗ .ﻢَﻌَﻧ : َلﺎﻗ ؟ًﺎﻧﺎﺒَﺟ ُﻦِﻣْﺆُﻤْﻟا ُنﻮُﻜَﻳ :(ص)ِﻪﻠﻟا ُلﻮُﺳَر َﻞِﺌُﺳ
ﻻ : َلﺎﻗ ؟ًﺎﺑاّﺬَﻛ ُنﻮُﻜَﻳ َو : َﻞﻴِﻗ .ْﻢَﻌَﻧ : َلﺎﻗ ؟ًﻼﻴِﺨَﺑ
1. Peyğəmbəri-Əkrəmdən (s) “Mömin qorxaq ola
bilərmi?” – deyə soruşulduqda, buyurdu: “Bəli!” Soruşdular:
“Paxıl da ola bilərmi?” Buyurdu: “Bəli!” Yenə soruşdular:
“Yalançı necə?” Buyurdu: “Xeyr!”
2
2. İmam Əli (ə) buyurur:
ُهﱠﺪِﺟ َو ُﻪَﻟْﺰَﻫ َبْﺬِﻜْﻟا َكُْﱰَﻳ ﻰّﺘَﺣ ِنﺎيمِ ْﻻا َﻢْﻌَﻃ ٌﺪْﺒَﻋ ُﺪِﺠَﻳ ﻻ
“İnsan yalanı – istər ciddi, istərsə də zarafat olsun – tərk
etməyincə, imanın dadını duymaz.”
3
3. İmam Əli (ə) buyurur:
ِنﺎيمِ ْﻻا ُﺐِﻧﺎﺠُﻣ ُﻪﱠﻧِﺎَﻓ َبْﺬِﻜْﻟا اﻮُﺒِﻧﺎﺟ
1 . “Nəhl” surəsi, ayə 105.
2 . “Biharul-ənvar”, 72-ci cild, səh.262.
3 . Yenə orada, 72-ci cild, səh.249.
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 59
“Yalandan çəkinin ki, o, imana qarşıdır.”
1
Bu bir neçə hədisdən məlum olur ki,
möminlər
yalandan çəkinir və imanla yalan bir yerə yığışmır.
Buradan belə nəticə çıxarırıq ki, yalan insanın qəlbinə
qaralıq gətirir və yalançı kəs özünü başqaları ilə
müqayisə edərək dinə dəvəti asanlıqla qəbul etmir.
Belə ki, onlar kiçik və dəyərsiz məsələlərə görə yalan
danışdıqları üçün başqalarının mühüm sözlərinə də
inanmırlar. Belələri hətta möminlərin cərgəsinə də
qoşula bilər, lakin qəlblərinin şəkk və tərəddüddən yaxa
qurtarması mümkün deyildir. Əlbəttə, bu,
hədislərin
ibarəsi ilə desək, “kəzzab”lara (əsl yalançılara) aiddir.
Buna əks olaraq düz danışanlar, adətən, tez inanır,
özləri düz danışdıqları üçün eşitdikləri hər sözə
əhəmiyyət verirlər. Yalançılar isə hər kəsə və hər şeyə
qarşı ya bədbindirlər, ya da şübhə ilə yanaşırlar. Belə
isə heç onlarda iman hissi möhkəmlənə bilərmi? Tarix
də göstərir ki, çox vaxt münafiq, azğın və yalançılar
ilahi peyğəmbərlərə iftira yaxırmış, onları yalançı
hesab edirmişlər.
Başqaları ilə özünü müqayisə hissi insanda
psixoloji bir hal olub, bəzən
bir çox işlərin həllinə
yol açır. Məsələn, çox vaxt canilər, oğrular, xainlər
qeyri-adi hərəkətləri ilə başqalarını xəbərdar edirlər.
Öz batinlərindən xəbərdar olduqları üçün başqaları
ilə müqayisə zamanı özlərini gizlətməyə çalışır və
nəhayət, qeyri-adi hərəkətləri ilə diqqəti özlərinə cəlb
edirlər.
1 . Yenə orada, 78-ci cild, səh.9.