40 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
mənşələnir. Çünki xudbin insan əksər hallarda xalq
tərəfindən özünə qarşı münasib rəftarı (təvəqqesi
qədər təşəkkür və minnətdarlığı) müşahidə etmədikdə,
onda müxtəlif fikirlər baş qaldırır. Elə güman edir ki,
camaatın ona qarşı mövqeyi səhvdir və qərəzli surətdə
dəyərə qarşı etinasızlıq edirlər. Nəticə etibarı ilə belə
xalq hüquq və fəzilətləri gözləmir, cəhalətdədir və
onlarla əlaqə saxlamağın da mənası yoxdur.
Bunlar göstərir ki, guşənişinliyin özü bu səhv fikrə
zəmin yaradır, cəmiyyətə qarşı bədbinliyi artırır.
5. Sərtlik və əsəbilik: Cəmiyyətdən uzaqlaşıb tək
yaşayanlar adətən, əsəbi, qaş-qabaqlı və sərt olurlar.
Onlar meyilləri ilə uyğun olmayan bir söz eşitdikdə,
yaxud bir hadisə gördükdə, tez narahat olur, necə
deyərlər, özlərindən çıxırlar. Əlbəttə, bu nəzər ümumi
yönə malik olmasa da, bir çox hallarda müşahidə edilir.
Lakin buna əks olaraq, camaatla birgə yaşayanlar,
adətən, mülayim, mehriban və xoşəxlaq olur, hər şeyə
əsəbiləşmirlər. Bunun da səbəbi aydındır. Çünki onlar
belə hallarla çox üzləşdiyi üçün əhval-ruhiyyələri
tarazlaşır, onlarda hövsələ, səbir və dözüm artır.
Təbiidir ki, ictimai həyat bir sıra narahatedici hadisələrlə
yanaşı olduğundan, insan da tədricən təmkinli olmağa
çalışır. Bundan əlavə, fərdi həyat tərzi keçirənlər,
adətən, az gülür, az zarafat edir, düzgün istirahət
etmir, həyat tərzləri eyni və yorucu olur. Bu isə onlarda
ruhi normaları dəyişdirir. Onlar daxili gərginliklərini
açmaq və aradan qaldırmaq fikrinə düşmədiyindən
həmişə ruhi-psixoloji nasazlıq və narahatlıq içərisində
qalırlar. Bu da getdikcə sərt rəftar və əsəblərini artırır.
6. Elm və təcrübədən məhrum olmaq: Bir çox
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 41
bilik və təcrübələri yalnız mədəni həyatda öyrənmək
mümkündür. Bu da həqiqətdir ki, birgə həyatın nəticəsi
müsbət və faydalı təcrübələrdən başqa bir şey deyildir.
Yuxarıda qeyd edilən mədəni və ya guşənişin həyat
tərzinin fayda və zərərlərinə diqqət yetirdikdə, birinci
qrupun tərəfdarlarının məntiqli nəzər və dəlillərinin
üstünlüyü tamamilə aydınlaşır.
Tərki-dünyalığın müstəsna halları
Burada neçə məsələni qeyd etməyi lazım görürük.
Bəzən insanın ictimai həyatında müstəsna hallar
qarşıya çıxır ki, cəmiyyətdən ayrılmaq, guşənişinliyə
çəkilmək, yaxud heç olmazsa, ictimai əlaqələri
azaltmaqdan başqa bir yolu qalmır. Bu o zamandır
ki, çirkin və azğın mühitdə yaşadığından ictimai
əlaqələrin ona yalnız zərəri vardır. Keçici xəstəliklər
yayılan ərazilərdən uzaqlaşmaq vacib olduğu kimi,
belə cəmiyyət və mühitlərdən də mütləq uzaqlaşmaq
lazımdır. Peyğəmbərlərin sərgüzəştlərində həzrət
İbrahimin (ə), yaxud “Əshabi-kəhf”in cəmiyyətdən
uzaqlaşması da məhz bu qəbildəndir. Yaxud imam
Sadiqin (ə) Süfyan Suriyə buyurduğu məsləhət də elə
bu həqiqətə toxunur. Belə ki, o həzrət buyurmuşdur:
ِداﺆُﻔْﻠِﻟ َﻦَﻜْﺳَا َداﺮِﻔْﻧِ ْﻻا ُﺖْﻳَاَﺮَﻓ ُناﻮْﺧِْﻻا َ ﱠيرَﻐَﺗ َو ُنﺎﻣﱠﺰﻟا َﺪ َﺴَﻓ
“Zaman korlanmış, dostlar isə dəyişilmişdir. Odur ki,
təklik və guşənişinliyi qəlbə rahatlıq bəxş edən gördüm.”
1
Elə bu hədislə guşənişinlik və cəmiyyətdən uzaq
düşməyin tərəfdarlarının bir çox dəlillərinin cavabı
aydınlaşır.
1 . “Biharul-ənvar”, 47-ci cild, səh.60.
42 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
Həmçinin pis rəftar və əxlaqa malik olan və onu
əsla tərk edə bilməyən insanın da camaatın onun
pis rəftarından amanda qalması üçün guşənişinliyə
çəkilməsi bəyənilmiş iş sayılır. Guşənişinlik və
cəmiyyətdən uzaq düşməyin tərəfdarlarının dəlilləri
bəhsində nəql etdiyimiz “rəculun mo`təzilun fi şi`bin
minəş-şiab” – hədisi belələrinə işarədir.
Qeyd edilməsi lazım olan başqa bir incə məsələ
də odur ki, insanın ictimai əlaqələrlə yanaşı, hər
gün dərindən düşünməsi, riya və Allaha qarşı şəkk-
şübhədən uzaq ibadət və itaətlə məşğul olması üçün bir
neçə saat tək-tənha qalması və guşənişinliyə çəkilməsi
zəruridir. Bir çox böyük alim və ariflər gündəlik
həyat proqramlarında belə işlərə vaxt ayırmışlar.
Mümkündür, guşənişinliyi tövsiyə edən rəvayətlərin
bir qismi elə bunu nəzərdə tutmuş olsun!
Demək, insanın həyatında dönüş yaradan əsas amil
ictimai əlaqələrə, cəmiyyətdən uzaq düşmək isə xüsusi
zamanlara aiddir.
“Müraqibə” və “mühasibə”, yaxud
məqsəd və nəticələrin araşdırılması
Əxlaq alimləri öz əsərlərində əxlaqi səciyyələrin
qazanılması və rəzil sifətlərin dəfində bu iki əsasın
zəruriliyini qeyd etmişlər. Şübhəsiz, bu iki faktorsuz
heç kim ruhi və əxlaqi təkamül dərəcələrini keçə
bilməz.
“Müraqibət” – iş və əməldən öncə onun keyfiyyətinə
diqqət yetirilməsi, “mühasibə” isə əməldən sonra
onun nəticə və təsirinin arayıb araşdırılması deməkdir.
Bəzən onların birində qəflət və xəbərsizlik insanı
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 43
acınacaqlı taleyə düçar edə bilər ki, ondan xilas olmaq
asan deyildir.
Burada insanın ruhi vəziyyəti eynilə cisminə
bənzəyir. O, öz cisminin sağlamlığını qorumaq üçün
müxtəlif gigiyenik qaydaları gözləməli, hər dəfə
yeməkdən və hər hansı bir mühitdə yaşamaqdan
qabaq müxtəlif xəstəliklərin səbəb və mənşəyinə
diqqət yetirməlidir. Bəzən insan yoluxucu xəstəliklərə
qarşı müqavimət qüvvəsi yaratmaq üçün “vaksin”
vurdurmalı, bəzən yemək və s. ilə əlaqədar digər
rejimlər saxlamalı, bəzən də dəqiq müayinədən
keçmək üçün özünü mütəxəssis həkimə göstərməli,
müayinədən sonra müşahidə olunan mənfi təsirləri
aradan qaldırmaq üçün əsaslı şəkildə özünü cismən
qüvvətləndirməlidir.
Əxlaqi nasazlıqlarla mübarizə aparmaq və ruhi
sağlamlıq əldə etmək üçün nəzərdə tutulan ölçülərə
riayət zəruridir. Ümumiyyətlə, insani keyfiyyət və
əxlaqi gözəllikləri qazanmağa cəhd göstərmək istəyən
insan mütləq aşağıdakı məsələləri nəzərə almalıdır:
1. Həmişə özünü gözləməli və özündən qabaq
hər an Allah-Taalanın onu görüb qoruduğunu diqqət
mərkəzində saxlamalıdır. Qurani-Kərimdə buyurulur:
{ ْﺖَﺒ َﺴَﻛ ﺎَ ِبم ٍﺲْﻔَﻧ ﱢﻞُﻛ َﲆَﻋ ٌﻢِﺋﺂَﻗ َﻮُﻫ ْﻦَﻤَﻓَأ}
“Hər bir kəsin nə qazandığına nəzarət edən Allah
bunu bacarmayan bütlər kimidirmi?”
1
Bu ayədən belə başa düşülür ki, Allah-Taala insanın
başı üstə durub, onu qoruyan şəxs kimidir. Başqa bir
ayədə isə belə buyurulur:
1 . “Rəd” surəsi, ayə 33.
Dostları ilə paylaş: |