Ki̇fayət Ağayeva
196
qızlardan daha çox göstərirlər.
Televizor və radio diktorlar arasında cəmi 16 % qadın var və
ABŞ-da əhalinin yarısından çoxunun qadın olmasına baxmaya-
raq, KİV bu mütənasibliyi pozur. Tamaşıçılar az qala mədəniyyət
standartların daşıyıcısının yalnız kişilərdən ibarət olmasına ina-
nırlar.
Müasir dövrdə Amerika KİV-ində güclü qadın hüquqşü-
naslar, həkimlər, dövlət idarələrində yüksək vəzifələr üçün na-
mizədliklərin irəli sürənlər tez-tez görünsələr də, hələ də onların
sayı kişilərlə müqayisədə çox azdır. Təqdim olunan kişi-qadın
xüsusiyyətləri çox fərqlidir. Belə ki, məşhur moda jurnalların
üz qabıqlarında əsasən cəlbedici qadın şəkillərini görmək olar.
Ümumiyyətlə, KİV-də qadın haqqında verilən məlumatın ciddili-
yindən asılı olmayaraq, hər zaman onların xarici görünüşlərindən
(saç düzümü, geyim stili və s.) daha çox bəhs olunur. Filadelfiya
Templ Universitetinin Professoru Karalin Kiç belə yazır: “Yüz il
də keçsə, yanaşmalar dəyişmir.”
KİV-də bəzən hər hansı bir ciddi uğuru olan qadından məlu-
mat veriləndə diqqəti onun qazandığı uğurlara deyil, onun tənha,
karyerist olma fikrinə yönəltmək istəyirlər. KİV-in təsvirinə görə
əgər qadının 50 yaşı var, həyat yoldaşı yoxdur və o yalnız öz kar-
yerası ilə məşğuldursa, artıq bu qadın cəmiyyət üçün yararsızdır.
Əmək fəaliyyətində uğur qazanan qadın daha çox müstəqil olur,
güclü olur və gender bərabərliyinə meyilli olurlar (Newsweek,
2010).
Televiziya şouları. Amerikada belə bir deyim var, “
televizor
kanalları maarifləndirici olmalıdır və əsas məsələ: onlar nəyi öy-
rədirlər?” (Thompson, Theresa L. and Zerbinos, Eugenia, 1995:
415). Erkən yaşlarından televizora baxan uşaqların həyat haqqın-
da təcrübələri olmadığı üçün, teleməkanlardan onlara ötürülən is-
marıcların real olub-olmadığını anlaya bilmirlər və gördüklərini
həqiqət kimi qəbul edirlər. Azyaşlı uşaqlar (2-12 yaş arası) cizgi
filmlərini seyr edərkən özlərindən asılı olmayaraq onların xa-
ABŞ-da gender m
əsələləri
197
rakterində gender stereotipləri formalaşır (Witt, Susan D., 1997:
254). Bu səbəbdən də cizgi filmlərindən təsirlənən uşaqlar orada
təqdim olunan gender rollarını format kimi, həyat norması kimi
qəbul edirlər. Tompson və Zebrinos (1995) 41 cizgi filmindən
175 epizod təhlil etmişlər. Onlar cizgi filmlərində qız (qadın) və
oğlan (kişi) xarakterlərini təhlil edərkən belə bir nəticəyə gəlmiş-
lər ki, xarakterlər ənənəvi maskulinliyi və femininliyi təbliğ edir.
Müqayisə nəticəsində aydın olmuşdur ki, kişi xarakterlərin sayı
qadın xarakterlərindən daha çoxdur.
Əksər hallarda, televiziyadakı verilişlərdə qadınlar üçün ev-
lilik, valideynlik və evdarlığın çox önəmli olması fikri təlqin olu-
nur, lakin kişilər üçün bu fikir o qədər də çox təbliğ olunmur.
1940-60-cı illər üçün mükəmməl qadınlar (ağdərili, orta si-
nif) evdar qadınlar hesab olunurdular və onları filmlərdə də bu
şəkildə təsvir edirdilər. Bu qadınların evləri tərtəmiz, övladla-
rı sağlam, gözəl və nizam-intizamlı olmalı idi. Televiziyanın
təqdimatı reallıqlara söykənmirdi, çünki bu illərdə qadınların 40
%-i ödənişli işlərdə çalışırdılar və müharibədən sonrakı dövrdə
boşananların sayı xeyli artmışdı. 1975-ci ildə Cin MakNeilin
araşdırmalarına görə, 74 % qadının əsas problemi həyatlarındakı
romanlarla (kişi sevgililəri) və ailələri ilə əlaqəli idi, lakin yalnız
kişilərin 18 %-in buna oxşar problemləri mövcud idi (Thompson,
Theresa L.; Zerbinos, Eugenia, 2016). Qadınların iş həyatından,
dominant xarakterindən, qərar qəbuletmə qabiliyyətindən deyil,
onların ailə həyatından bəhs edən verilişlər çoxluq təşkil edirdi.
İşdə başçı, demək olar ki, həmişə kişi olurdu. Kişilər qətiyyətli,
aqressiv, macəra axtaran, qələbə çalmağı bacaran, fəal olurdu, qa-
dınlar isə passiv, zəif, az effektli, biçarə, ikinci dərəcəli, gülməli
təsvir olunurdular.
Belə ki, 1970-ci illərdə televizor verilişlərinin tənqidçiləri,
elm adamları və aktiv qadınlar bu diskriminasiyanı qeyd etdilər
və qadınların televizor verilişlərində iştirak faizini artirmaq qə-
rarını verdilər. Aparılan sorğulardan bəlli olmuşdu ki, televizor