Ki̇fayət Ağayeva
270
əminəm ki, belə bir şey edilsə, bir saatın içərisində onların 15 %-i
ölər, çünki bu, onlar üçün faciə, həyatlarının sonu olar, bu, onlara
həyatlarını əzablardan xilas etmək kimi deyil, həyatlarının kabu-
su kimi görünə bilər (Сюкияйнен, Л.Р., 1998).
Heç vaxt müsəlman qadının hicabını açmaqla onu “azad et-
mək” və ya “xoşbəxt etmək” olmaz (Sovet dövründə bu təcrübə
oldu). Əsas onu anlamaq lazımdır ki, əksər müsəlman qadını üçün
hicab islam əlamətindən çox onların namus, qeyrət simvoludur
və onlara görə ləyaqətli qadın hicabsız insanlar arasına çıxa bil-
məz. Qurana görə, müsəlman qadının bədənini (əl və ayağından
başqa) özgə kişinin görməsi qadağandır (
haram). Hicab örtməklə
onlar müqəddəs kitabda yazılanlara əməl edirlər, çünki qadınların
yerinə yetirilməsi vacib olan əməllərindən ən əsasları namusla-
rını qorumaqlarıdır: “Ya Peyğəmbər! Zövcələrinə, qızlarına və
mömünlərin övrətlərinə de ki, (evdən çıxdıqda cariyələrə oxşa-
masınlar deyə, bədənlərini başdan ayağa gizlədən) çarşablarını
örtsünlər. Bu onların tanınması (cariyə deyil, azad qadın olduq-
larının bilinməsi) və onlara əziyyət verilməməsi üçün daha mü-
nasibdir. Allah bağışlayan və rəhm edəndir!” (“əl- Əzhab” surə-
si, 59). Burada qadınlar arasında da ayrı-seçkiliyə təsadüf edilir,
çünki cariyələrin hüququ digər qadınlardan daha məhduddur. Bu
da düzdür ki, qadınların bunu məcburən deyil, könüllü etmələri
əsas şərtdir. Əlbəttə, bu ayrıca bir tədqiqat işinin mövzusudur və
bu məqamda paradoksal hallara həddən artıq çox təsadüf olunur,
çünki Quranda yazılanlarla, reallıq arasında da kifayət qədər zid-
diyyətlər mövcuddur.
Onu da qeyd etmək lazımdır ki, müasir islam cəmiyyətlərində
bütün müsəlmanlar avropalıların bu fikirləri ilə razı deyillər, onlar
düşünmürlər ki, hicab açmaqla onlar azad, örtməklə asılı olurlar.
Onlara görə qadın azadlığının və asılılığının hicabla heç bir əlaqəsi
yoxdur.
Hicabın gender diskriminasiyası kimi hesab olunması və
azadlıq prinsipinin pozulması ilə heç bir əlaqəsi yoxdur. Bir çox
hallarda, hətta ən müasir müsəlman ölkələrində də çox proqres-
ABŞ-da gender m
əsələləri
271
siv, ictimai-siyasi arenada fəal qadınlar hicab örtürlər, ABŞ-da da
kifayət qədər fəal həyat tərzinə sahib miqrant müsəlman qadın-
lar
hicab örtürlər, bəzən bu məcburiyyətdən deyil, qadınların öz
seçimlərindən irəli gəlir. Bu qadınların aktiv sosial həyatları var,
potensiallarını realizə etmələri üçün imkanları var. Dini əqidə-
nin bu vəzifələri yerinə yetirilməsində heç bir maneçiliyi yoxdur
(Деминцева Е.Б., 2009). Buna 2001-ci ilin 1 sentyabr hadisəsin-
dən sonra Yeni Orleanadan olan 21 yaşlı jurnalist və yazıçı Tereza
Korbinin islamı qəbul etməsi faktını misal gətirmək olar. CNN-ə
müsabiqə verən həmin qadın bunları söyləmişdir: Başıma bağla-
dığım örtük mənim əllərimi bağlamır, o əzilmənin göstəricisi de-
yildir. Örtük mənə mane olmur, təəccüblü olsa da, islam tamamilə
mənim feminist idealımla üst-üstə düşür (Corbin, T., 2015).
Müsəlman qadınların hüquqi müstəvidə diskriminasiyaya mə-
ruz qalması amili bir az şişirdilmişdir. Qadının emansipasiyasının
onun geyim tərzi ilə heç bir əlaqəsi yoxdur. Qadın istənilən geyim
tərzində həyatın bütün sferalarında kişilərin əldə etdiyi uğurla-
rı əldə edə bilər. İslam mədəniyyətindən xəbərsiz olan amerikalı
və avropalının “müasir qadın hansı keyfiyyətlərə malik olmalı-
dır” fikri heç də tam məqbul bir ideya kimi qəbul oluna bilməz.
Müsəlman qadınına görə də açıq-saçıq geyimləri ilə kişilərlə eyni
yerdə olmaq normal hal hesab olunmur. Müsəlman qadın bu idealı
fərqli görür və onlar da amerikalı, avropalı qadınların geyindiklə-
rini bəyənmirlər, lakin onlara nə cür geyinmək barədə dərs vermək
istəmirlər. Müsəlman qadının ideal gördüyü tam başqadır, onların
düşüncəsi Qərb qadının düşüncəsindən köklü fərqlənir. Amerikalı
qadınların “öz bədənlərinə ehtiramla yanaşmamaları”, hədsiz al-
koqol qəbul etmələri, siqaret çəkmələri, nikahdan öncə kişilərlə
intim münasibətə girmələri və s. müsəlman qadınlarının kəskin
tənqidinə səbəb olur (Hu, Ch.; Pazaki eds., 2009:55).
İslamı müasir müsəlman qadınına qarşı diskriminasiyanın
qaynağı hesab etmək və “aksenti dini mənsubiyyətin üzərinə qoy-
maq”, miqrasiyanın, miqrantların inteqrasiyasının müzakirəsində