195
Dövlət minimum sosial standartları bütün vətəndaşlara təqdim
olunmuş sosial xidmətlərin müəyyən növlərinin həcmi və keyfiyyəti
üzrə vahid tələbatları əvəzsiz və qaytarılmaz əsaslarla təmin edirlər.
Vətəndaşlara minimum səviyyədə pulsuz yəni əvəzsiz və geri
qaytarmamaq şərti ilə sosial zəmanətlərin təqdim edilməsi onların
konstitusiyada əks olunmuş hüquqlarının reallaşdırılması məqsədilə
həyata keçirilir.
Minimum sosial standartlarin qəbul olunması dedikdə, dövlət
minimum sosial standartları kimi qəbul olunmuş öncül sosial
normativlərin və normaların hüquqi reqlamentləşməsi başa düşülür.
Dövlət sosial standartlaşması yaşayış minimumuna əsaslanır.
Yaşayış minimumu minimum istehlak səbətinin dəyər ifadəsidir.
Sosial standartlaşma sahəsinin əsas önculləri aşağıdakılardır.
1. Əhalinin gəlirləri (əmək haqqı, pensiya təminatı);
2. Vətəndaşların sosial müdafiəsi ünsürləri. Sosial zəmanətlərin
məcmusu (məşğulluqda, təhsildə, səhiyyədə).
Sosial standart – hər hansı əhali qrupu tərəfindən özü üçün qəbul
olunmuş (normal) hesab edilən müxtəlif nemətlərin istehlakının
formalaşmış səviyyəsi deməkdir. Bu standartlara konkret hədd
qoyulmamış və onlar sənədləşdirilməmişdir. Sosial standart sosial-
iqtisadi
siyasətin
işlənməsində,
ehtiyatların
sosial
sferaya
yönəldilməsində,
sosial
proqramların
yerinə
yetirilməsində,
vətəndaşlara sosial zəmanətlərin təqdim olunmasında sosial inkişafın
idarə edilməsi üçün vasitə kimi dövlət tərəfindən istifadə olunur. Bu
halda sosial satandartlar rəsmi normativ şəkildə qeyd olunur , mütləq
və tövsiyyə xarakter daşıyır.
196
Sosial siyasətin işlənməsində dövlət tərəfindən mövcud sosial
standartlar idarəetmə vasitəsi kimi istifadə olunur. Bu halda sosial
standartlar dəqiq qeydə alınmış normativlər şəklində qəbul olunurlar.
Onlar məcburi və ya tövsiyə xarakteri daşıyırlar.
Eyni zamanda, sbu sahədə osial standartların müəyyən edilməsi
və sosial cəhətdən normal hesab edilən həyat səviyyəsinin təmin
olunması problemi meydana çıxır. Belə sosial standartlar qismində, bir
qayda olaraq, müəyyən sistemdə fəaliyyət göstərən sosial-iqtisadi
normativlər çıxış edir. Mərkəzləşdirilmiş iqtisadiyyatın mövcud
olduğu və dövlət tərəfindən «bərabər» bölgü prinsipinin tətbiq
edildiyi bir şəraitdə sosial-iqtisadi normativlərin işlənib hazırlanması
çox da prinsipial əhəmiyyət kəsb etmirdi. Müasir şəraitdə isə
göstərilən sosial standartların işlənib hazırlanmasının və hüquqi
cəhətdən təsbit edilməsinin böyük praktiki əhəmiyyəti vardır. Onu da
göstərmək lazımdır ki, bazar münasibətlərinə keçid şəraitində sosial
siyasətdə hüquqi təminatlar və dövlət tərəfindən əhalinin minimum
sosial təminatlarının təmin edilməsi xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Insanlar sosial standartların və yaxud həyat standartlarının
mahiyyətini, göstəricilərini öz gündəlik yaşayışında , faktiki
istehlakında da həmişə hiss edirlər. Lakin bununla belə onlar üçün
sosial təminatın verilməsi, bu məqsədlə dövlət proqramının tərtib
edilməsi, problemin qanunvericilik qaydasında həll olunması üçün
konkret sosial standartlar lazımdır. Ona görə də hər bir cəmiyyət,
dövlət, xüsusilə sosial dövlət mövcud resursların səmərəli
bölüşdürülməsində maraqlı olmalıdır. Əhalinin əksəriyyətinin yaşayış
minimumu həddindən aşağı yaşaması, sosial qruplar arasında
197
fərqlərin çox olması bu problemi daha kəsgin halda irəli sürür. Lakin
bir tərəfdən maliyyə resurslarının çatışmamazlığı, digər tərəfdən isə
bazar münasibətlərinə dövlətin təsir etməsinin məhdudluğu əhalinin
konstitutsiyalı hüquqlarını tam, dolğun həyata keçirməyə imkan
vermir. Istehlak, təhsil, səhiyyə, mədəniyyət sahəsində mövcud olan
minimum sosial standartlara belə həmişə əməl olunmur. Bu sferalarda
mövcud olan sahə sosial standartlarının əksəriyyəti tövsiyyə xarakteri
daşıyır,
resurslar
təminatına
malik
olmur,
kifayət
qədər
əsaslandırılmır. Bir sıra hallarda dövlət, sahə, firma və şirkətlərin,
ictimai birliklərin sosial standartlaşma prinsipləri, qaydaları bir-birinə
uyğun gəlmir, bir-birini tamamlamır. Dövlət daha çox əhəmiyyət kəsb
edən sosial norma və normativlərin hüququ qaydada minimum sosial
standartlar kimi təsdiq olunmasına və tətbiqinə əhəmiyyət verməlidir.
Həmin minimum sosial standartlar əhalinin, işçinin ən vacib tələbatını,
zəruri, məcburi istehlak büdcəsini əks etdirməlidir. Minimum dövlət
sosial standartlarının müəyyən edilməsi aşağıdakı vəzifələrin həlli ilə
əlaqədardır:
1. Əhalinin sosial müdafiəsini, onun ən vacib maddi və
xidmətlərə olan tələbatını ödəmək.
2. Büdcə və büdcədənkənar fondlar hesabına təminatlı sosial
ödəmələrin növünü müəyyənləşdirmək.
3. Bu ödəmələrin normativ baxımdan əsaslandırılması.
4. Maliyyə resurslarını prioritet sosial siyasət istiqamətlərinə
yönəltmək.
5. Sosial sabitliyi təmin etmək və s.
198
Ölkədə sosial standartların tədricən yüksəlişi zəminində məcburi
köçkünlərin sosial problemlərinin həllinə getdikcə daha çox vəsaitin
tələb ediləcəyi gözləniləndir. Toplanan vəsaitlərin əhəmiyyətli
qisminin hərbi xərclərə sərf edilməsi inkişafı təmin edən birbaşa
istiqamətlər olmasa da məcburi xərclər kimi qalmaqdadır. Hökumət
bu istiqamətlərdə siyasi kursunu dəyişdirməsə, artan neft gəlirlərini
insan inkişafına, o cümlədən, yerlərdə icmaların inkişafına
yönəltməkdə çətinliklərlə üzləşəcəkdir. Buna bariz nümunə kimi,
2003-2005-ci illərdə fəaliyyətdə olan və nəticələri bəlli olmayan
«Yoxsulluğun azaldılması və iqtisadi inkişaf üzrə Dövlət Proqramı»,
və ya «2004-2005-ci illərdə Azərbaycanın regionlarının Sosial-iqtisadi
inkişafı» proqramlarını göstərmək olar. Bu proqramların yerinə
yetirilməməsi də gözlənilən idi. Vətəndaş cəmiyyətinin, o cümlədən
icmaların yaxından cəlb edilmədiyi və yaxud yalnız hökumətin
nəzarətində olan QHT-lərin cəlb edildiyi bu proqramlarda qarşıya
qoyulan
məqsədlərə
nail
olunmaması
təkcə
hakimiyyətin
fəaliyyətsizliyi ilə yox, həm də Qərb ölkələrinin siyasəti ilə izah
edilməlidir. Azərbaycanda minimum sosial standartlar sisteminin
təkmilləşdirilməsi baxımından verilən təkliflər aşağıdakılardır:
1.
Pensiya
təminatı
sisteminin
müntəzəm
olaraq
təkmilləşdirilməsi;
2. Minimum əmək haqqının minimum istehlak büdcəsi ilə
əlaqələndirilməsi;
Dostları ilə paylaş: |