Ağa Məhəmməd ibn Ağa Rüstəm atasından sonra Mir Əbdülkərimlə
birlikdə bitikçi Xacə Müzəffərin yol yoldaĢlığı ilə Simnan ətrafında əlahəzrət,
mərhəmət dəsgahlı ġah [Ġsmayılın] dərgahına yetiĢdilər. Ali divanda hər iki
hakimin vergisini 30 min Təbriz tüməni miqdarında müəyyənləĢdirdilər və [onlar]
birlikdə qayıtdılar. [Vergini] ödəməkdə idilər. Ağa Məhəmməd bir müddət öz
hissəsinin hakimi idi (yəni vergi vermirdi). 928 - (1.XI.1521-19.XI.1522)-ci ildə
hökmə əsasən tutulub, Lori qalasında həbs edildi
473
və Allahın kölgəsi olan
nəvvabi-kamyab [ġah Təhmasibin] hakimiyyətinin əvvəlində həbsdən xilas
oldu. O, yenə Əmir Əbdülkərimə Ģərik idi. Sonra qüdrətləndi və 954 (21.II.1547-
10.II.1548)-cü ildə vəfat etdi. Onun oğul nəvəsi Ağa Söhrab əl-ayağa düĢdü.
Ancaq yerinə keçə bilmədi və o nəslin hakimiyyəti aradan getdi (M-274a).
Xuzistanın parlayan seyidləri haqqında məlumat. Seyid Məhəmməd ibn
Seyid Fəllah ibn Həsən ibn Elməddin Əliyyül Mürtəza ibn Seyid Əbdülhəmid
Nəssabə ibn Əbi Əli Fəxxar ibn Məd ibn Fəxxar ibn Əhməd ibn Əbi əl-Ğənayim
Məhəmməd ibn Əbi Abdulla Hüseyn ġəti ibn Məhəmməd əl-Hayiri ibn Ġbrahim
əl-Məhab ibn Məhəmməd Saleh əl-Abidin ibn Ġmam Musa əl-Kazim - ona
Allahın duası və salamı olsun - ondan sonra anadan olmuĢdu. Rəhmətlik ġeyx
Əhməd ibn Fəhdin Ģagirdi idi. Deyirlər ki, cənab ġeyx vəfat edərkən qəribə elmlərə
aid cəm etdiyi kitabı ixtisar [halında] öz xidmətçilərindən birinə verib, vəsiyyət
edir ki, onu Fərat çayına atsın. Seyid Məhəmməd ibn Fəllah onu (kitabı) hiylə
ilə xidmətçidən alıb, o kitab vasitəsilə qəribə iĢlər gördü. Ərəbin sadə [adamlarını]
öz müridi edib, səhv bir etiqad yaratdı. O camaatın sədası ətrafa yayıldı və
qəribə günah iĢlər baĢ verdi. Belə ki, iti qılıncı öz qarnına soxub, onu əyirdi, ancaq
bədəni ağrı hiss etmirdi. BaĢqa təəccüblü iĢlər də görürdü. Onun iĢi
gündən-günə
tərəqqi
edərək bütün Həvizə, Dizful və ġüĢtərə yayıldı.
Molla Əli atası Seyid Məhəmməddən sonra o camaatın baĢçısı oldu.
Onların etiqadı buna idi ki, Ruhuləmin
474
onda Hülul
475
edib yaĢayır.
Molla Əli Əcəm Ġraqına hücum edib, müqəddəs məqbərələri qarət etdi.
Ətabati-aliyyatda son dərəcə böyük ədəbsizlik etdi. Axırda Kuh Giləvədə türklərin
əli ilə öldürüldü. QardaĢı Seyid Möhsün ondan sonra taxta çıxdı. Doğru
yoldan azanların baĢçıları küçədə və bazarda «Nə oruc, nə namaz, nə
həcc və
nə də zəkat lazımdır» deyib (M-274b), təkrar edirdilər. Ondan sonra Seyid
Möhsünün oğlanları Seyid Əyyub və Seyid Əli həmin camaatın baĢçısı olub son
dərəcə qüvvətləndilər. Onların etiqadının fəsadı cənnətməkan ġah [Ġsmayılın]
cah-cəlallı qulağına çatdı. Bağdad yüruĢündə o tərəfə hərəkət edib, Həvizəni və
baĢqa vilayətləri istila etdi. Onlar çarəsizlikdən Ģaha xidmət etməyə gəldilər. Hər
iki qardaĢ o tayfanın əyanları ilə 914 (2.V. 1505-20.IV.1506)-cü ildə qətl
edildilər. Ġslam dini ehkamları o diyarda bərqərar oldu.
Seyid Fəllah ibn seyid Möhsun atasının yerini tutdu. Seyid Bədran ibn
Seyid Fəllah atasından sonra caniĢin oldu. O, Allahın kölgəsi nəvvabi-kamyab ġah
[Təhmasibin] sərəncam və qadağanlarına itaət edirdi. Ondan sonra Molla Səccad