145
Duror qızın dədəsi şahın yanına eder. Şah deyir:
– Xoş gəlmisən!
Deyir:
– Sənin vəzirinnən şikayətim var.
Vəziri çağırtdırer:
– Burya əl.
Şah deyir:
– Nə şikayətin var?
Qızın atası deyir:
– Buna yaxşı mülk vermişdim. Orda yaxşı bağ saldı,
cürbəcür meyvələr əmələ gətdi. Altı aydı o bağı buraxıf, ve-
ran qoyuf. Bax, ortasınnan belə də gedellər, elə də gedellər.
– Ə, heylədimi?
Vəzir deyir:
– Düzdü! Gəldim gördüm o bağda bəbir izi var. O bə-
birdən qorxdum ki, bəbir məni parçalıyar. Mən o bağa yaxın
getmədim.
Şah deyir:
– Düzdü, o bəbir gəlif, amma bağın ortasınnan düz gedif.
Get bağına sahib ol.
27. NOVRUZUN NAĞILI
Çin patcahı oluf, bircə oğlu olufdu. Adı da Noyruz oluf.
Çin patcahının bir qardaşı oluf. Qardaşının yeddi oğlu oluf,
yeddisi də sərkərdə oluf. Patcah oğlunu evləndirif. Evləndi-
rənnən sonra qardaşı oğlannarının – bu sərkərdələrin beyinnə-
rinə yerrəşif, danışıflar ki, elə bu patcahlıx əmimizəmi qalıf?
Gəlin bu Noyruzu öldürək, patcahlıx bizə qalsın. Elə də eli-
yiflər. Gəliflər, aynadan doluf yeddisi də. Noyruzun başını
kəsiflər, pıçağı da gəlinin civinə qoyuflar. Gəlin də quruyuf
qorxusunnan duhara yapışıf, orda qalıf.
146
Savah duruflar, gün günorta oluf. Görüflər ki, nə gəlin
çıxdı eşiyə, nə oğlu çıxdı. Gəlif baxanda görüflər ki, uje Noy-
ruzun başını kəsiflər. Gəlinə deyiflər, buna nooldu? Deyif ki,
yeddi oğlan qapıdan doldu. Kəsdilər, pıçağı da mənim civimə
qoydular, getdilər. Patcah bütün alimləri, biliciləri, cindarları –
hamını çağırer yığer ki, agah eləyin, görək mənim oğlumun
başını kim kəsif. Cindarlar nə qədər baxıflar, heş nə tapa bil-
miyiflər. İçində bir dənə bilicisi varıymış. Deyif ki, ay patcah,
Ərəbistanda Əli addı bir nəfər var. O biləjəh munu. O
bilməsə, heş kim biləmməz.
Patcah kejəvə düzəltdirir, bir böyük orduynan gəlillər
düz Ərəbistana. Qoşunu bir dağın daldeyində saxlıyır. Omarı
soruşollar. Omarı xavar alanda, Omar çıxer. Omara yetmiş iki
dildə salam verer patcah. Bu yetmiş iki salamı düzgün ala bil-
mer. Osmanı taper. Osmana da yetmiş iki dildə salam verer, o
da salamı düzgün ala bilmer. Sonra patcah deyir, yaqın ki,
bular məni allatdılar. Bunu heş kim bilməz. Sonra xəbər aler,
deyillər, bax, Əli deyilən o komadadı. Get, onnan soruş. Gəlir,
eşihdən səslənəndə Əli çıxer. Yetmiş iki dildə Əliyə salam
verer. Əli yetmiş iki salamın yetmiş ikisinə də cavab verer.
Deyir, hə, budu. Deyir:
– Ya Əli, mənim başıma belə bir oyun gəlif. Mən
oğlumu öyləndirmişdim. Oğlumun başını kəsiflər. Oğlumu bu
qoşunnan gətimişəm, qoşun da bu dağın dalındadı. Bunu agah
elə, görək mənim oğlumu kim kəsif?
Deyir:
– Gedin gətirin bura kejaveyi.
Gətiriflər. Əli deyif ki, sənin bu oğlunu qardaşın oğlan-
narı – yeddi sərkərdə kəsif. Deyəndə, olar deyif ki, cadukun
Əli, cadukun Əli. Həqiqi də, sən cadukunsan. Biz əmimiz
oğlunumu kəsmişik?
Deyir:
147
– Ayrı şahidiniz də var.
Deyir:
– Kimdi o şahidimiz?
Deyir:
– Orda qapının üstündə göyərçinnər var idi. O göyərçin-
nəri gətirəjəm, olar şahiddilər.
Əmr eliyir, göyərçinnər gəlir. Deyir:
– Kim kəsdi bunu?
Göyərçinnər dilə gəler, deyillər:
– Biz gördük, bu yeddi qardaş – əmisi oğlannarı kəsdi.
Genə deyillər, sən cadukunsan. Cadukunnuğ elədin, quş
nə biler ki, biz onu kəsdik? Deyir:
– Ayrı şahidiniz də var.
Deyir:
– O kimdi?
Deyir:
– Pıçax.
Pıçağı gətirellər, qoyollar stolun üstə. Pıçax dilə gəler,
deyir ki, o çəkdi, mən kəsdim. Deyillər:
– Genə cadukunnuğ eliyirsən.
Deyir:
– Ayrı şahidiniz də var.
Səkgiz rükət namaz qıler Cənab Əli, əllərini qaldırer, deyir,
ya Rəbbim, bunu agah elə. Allah-taala Cənabi Cəbrayılı gön-
dərer. Cənabi Cəbrayıl gətirer uşağın boynunu yerinə qoyor, ağ-
zının liqafınnan çəker, Noyruz dirilir. Noyruzdan soruşdular ki:
– Səni kim kəsdi?
Dedi:
– Məni bu əmimoğlannarı – yeddi sərkərdə kəsdi.
Dedilər:
– Ta sözümüz qutardı, qardaş.
148
Cənab Əli padşaha tapşırdı ki, bulara heş bir cəza vermə
mənim xatirimə. Olara cəza vermədi.
Bax, indi elədiyimiz Noyruz bayramı həmən bayramdı.
28. ALLAHIN BİRİNCİ ADI
Bir nəfər olor, Ərəbistana oxumağa geder. Geder orda
oxuyur iyirmi beş il, başı sarıner, alim olor. Ordan çıxıf gə-
ləndə yolda gejəleer. Gejəliyəndə görör, bir düzdə bir yatax var.
Oruya səmtdəner. Deyir:
– Ay çovan qardaş, bu axşam məni Allah qonağı saxla.
Çovan deyir:
– Qonağına da qurvan olum, Allahına da. Gəlginən.
Gəler, oturollar. Söhbət eliyəndə, kimsən, nəçisən de-
yəndə, alim deyir ki, mən aliməm, Ərəbistanda iyirmi beş il
oxumuşam. İndi də oxuyuf qutarmışam, başım sarınıf, evə ge-
derdim, yolum burdan düşüf.
Çovan gətirer quzu kəser. Pişirellər, yiyillər, yatellar. Savah
duruf gedəndə çovan deyir ki, alimsənmi, ay qardaş? Deyir:
– Hə.
Deyir:
– Sana bir sualım var, ona cavab verə bilərsənmi?
Deyir:
– De görüm nədi?
Deyir:
– Ə, Allahın birinci adı nədi?
Cavabı bilmer. Çox şeylər sadaler. Deyir:
– Yox, bilmədin.
Deyir:
– Bə nağayrax, mən bilmədim, bilmədim. İndi bunu maa de.
Deyir:
Dostları ilə paylaş: |