________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
29
ra kişi/, həm çirkinliklərini sonra dərk etdiyi tüfeylilər /Yastı Sal-
man, Yarməmməd, Lal Hüseyn, Kələntər Lələş/ arasında, həm də
kolxozda və ailə ixtilafında möhkəmliyini saxlayır, əyilmir, cəbhə-
sini asanlıqla vermir”.
M.Cəlal yalnız nəsrdə deyil, poeziyada da üstünlüyü xa-
rakter yaratmağa verir. O, “Yeni şeirin manifesti” məqaləsində
Səməd Vurğunun “Komsomol poeması”nı təhlil edərkən belə
bir maraqlı nəticəyə gəlir: ”Əsərdə verilən mübarizənin məz-
mun və mənası daha genişdir. Yalnız cəbhə mübarizələrini yox,
yalnız gənclərin həyatını yox, yalnız Sovet hökuməti uğrunda
mübarizələri yox, daha geniş, daha mürəkkəb, daha zəngin bir
mənəvi aləmi, mürəkkəb xarakter aləmini əhatə edir”.
Alim Humay obrazı haqqında isə konkret olaraq belə nə-
ticəyə gəlir: “Humay nə Tatyanadır, nə də Ofelya! Bu fərq onun
ictimai vəziyyəti və ya təhsilinə görə əsla qabardılmır. Humay iki
dünya, iki aləm arasında yetişmiş bir gəncdir. O, köhnə dünya-
nın, ata-baba xanimanlarının sarsılıb töküldüyü, yeni münasibət-
lərinsə hələ yaranıb müəyyənləşmədiyi bir dövrdə göz açmışdır.
Humay bu keşməkeşli günlərin övladıdır. O, ictimai mən-
şəyi ilə keçmişə, qədəm qoyduğu təşkilata münasibətlə gələcəyə
bağlıdır, ancaq nə keçmişin, nə də gələcəyin mahiyyətini lazımın-
ca dərk etməmişdir. O, uşaq sadəliyindən hələ ayrılmamış, həyata
şairanə baxan bir kənd qızıdır. Ona görə də Humay nəinki vali-
deynini, nəinki sevgilisini, həm də oxucusunu düşündürən qızdır”.
Bizcə, Humay obrazının mənəvi aləmi, daxili düşüncələ-
ri, psixoloji sarsıntıları, əxlaqi bütövlüyü tənqidçi tərəfindən
tam ciddiyyəti ilə nəzərə alınmışdır. Bu mülahizələr əsəri oxu-
yarkən bizim tanıdığımız Humayı daha dərindən tanımağa kö-
mək edir. Əsl tənqid odur ki, yazıçıya kömək edə bilməyəndə,
heç olmazsa, oxucuya kömək edə bilsin.
Mir Cəlal S.Vurğun yaradıcılığından bəhs edəndə yalnız
Kamran Ялийев
_____________________________________
30
onun yaratdığı ayrı-ayrı obrazların xarakter xüsusiyyətlərindən
danışmaqla kifayətlənmir. O, faktlar əsasında ümumiyyətlə Sə-
məd Vurğunun xarakter yaratmaq ustalığından söhbət açır: “Sə-
məd Vurğun sənətinin ən güclü tərəflərindən biri xarakter yarat-
maq, insan mənəviyyatının bütün daxili, zəngin, mürəkkəb aləmi-
ni qabarıq göstərə bilməsidir. Onun surətləri, xüsusən müsbət qəh-
rəmanları tamamilə canlı, həqiqi insanlardır. Biz onların həyat və
hərəkətlərində qeyri-təbii, süni heç bir cizgiyə rast gəlmirik”.
Həmin məqalənin başqa bir yerində Mir Cəlal deyilmiş
bu fikirləri bir az da dərinləşdirir: “S.Vurgunun xarakter yarat-
maq təcrübələrində daha bir xüsusiyyət vardır. O, xarakterin
kamilliyinə, həqiqiliyinə, təsirli olmasına diqqət yetirməkdən
başqa, bir də ümumi həyat və ictimai inkişaf nöqteyi-nəzərin-
dən mənalandırılmasına, bir növ yüksəldilməsinə, hissi aləm-
dən təfəkkür göylərinə qaldırılmasına səy edir”.
Burada yenə bir cəhəti təkrar etmək istəyirik ki, Mir Cəlal
yaradıcılığı üçün müəyyən bir məsələnin tədqiqində tam ar-
dıcıllıq müşahidə olunur. Bu ardıcıllıq həmçinin təhlil olunan
problemin daha da dərinləşməsinə təkan verir. Sonuncu fikir
barədə deyək ki, Mir Cəlal tədqiqatlarında xarakter barədəki
anlayış geniş bir məzmuna malikdir. Tənqidçi-ədəbiyyatşünas
xarakter məsələsində yalnız insan obrazlarından danışmır. Mə-
sələn, L.Tolstoy haqqında yazdığı “Dahi söz ustası” məqaləsinin
bir yerində o belə bir fikir irəli sürür: “Sənətdə xarakter ya-
ratmaq qüdrəti eyni dərəcədə Tolstoyun peyzajlarına şərait və
əşya təsvirinə aiddir. Onun dolu yağmasını təsvir edən səhifələ-
rini oxuyanda adam özünü dolu altında, bahar təsvirini oxuyanda
adam özünü baharda, matəmi təsvir edəndə oxucu özünü matəm
məclisində hiss edir. Bu, Tolstoy sənətinin böyük qüdrətidir”.
Beləliklə, bunlar göstərir ki, Mir Cəlal tənqidi, Mir Cəlalın
ədəbiyyatşünaslıq sənəti ədəbiyyatın öz daxili qanunları üzərində
________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
31
nəşət tapmışdır. Mir Cəlal qondarmanın və süniliyin əleyhinədir.
Eyni zamanda sənət meyarının da nədən ibarət olduğunu dəqiq
bildiyinə görə ədəbi əsərləri düzgün mövqedən şərh edir.
Hətta belə demək mümkünsə, Mir Cəlal bir çox məsələ-
lərdə öz müasirlərini həmişə qabaqlamışdır. Yaxşı məlum oldu-
ğu kimi uzun illər ədəbi-elmi fikrimizdə sosioloji təhlillərə üs-
tünlük verildiyi bir zamanda, Mir Cəlal bədii əsərə bədiilik tə-
ləbləri ilə yanaşırdı. O, 1958-ci ildə yazdığı bir məqaləsində
S.Rüstəmi şeirlərinin ideyasına görə yox, məhz bədii zəifliyinə
görə tənqid edirdi: “Moskva haqqında yazdığı bir şeirdə bu bö-
yük şəhərə, inqilab və səadət yurduna öz məhəbbətini ifadə
üçün şair belə bir sözlər işlədir:
Onun kərpicinə, onun daşına,
Öz ürək qanımla çəkmişəm suvaq...
Şairin məqsədi, əlbəttə, bizə məlumdur. O, Moskvaya,
bu inqilab yurduna olan məhəbbətimizin, fikrimizin, hissimizin
necə bağlı olduğumuzu göstərmək istəyir. Ancaq gətirilən bədii
vasitələr bu məzmunu vermir: “Kərpicə, daşa ürək qanı ilə su-
vaq çəkmək...”. Aydın bədii lövhə deyil və nəzərdə tutulan tə-
siri bağışlamır”.
Ümumiyyətlə, Mir Cəlal yaradıcılığında sənətkarlıq mə-
sələlərinə dair onlarla fakt və mülahizələrə rast gəlmək çətin
deyildir. Bu isə onun sənəti duymaq və təhlil etmək bacarığını
nümayiş etdirir. Hərgah “Füzuli sənətkarlığı” kitabını da nəzərə
alsaq, belə demək mümkündür ki, Mir Cəlal Azərbaycan ədə-
biyyatşünaslığı tarixində tənqidçi və ədəbiyyatşünasların diq-
qətini sənətkarlıq məsələlərinin təhlilinə yönəltməkdə mühüm
xidmətləri olan böyük simadır.
1981
Dostları ilə paylaş: |